Leuk topic dit!
Op het gebied van reisblunders heb ik elke keer dat we de plas overstaken nog wel wat meegemaakt, enkele daarvan:
1999 Eerste keer met een camper op pad; ging allemaal heel voorspoedig totdat mijn vrouw een stukje zou sturen... Ze was net goed en wel aan het rijden toen we in de staat Washington bij de Grand Coulee dam (als ik het goed herinner) over een vrij smalle brug moesten en we een bus als tegenligger kregen. Een hoop lawaai maakte ons duidelijk dat ze dus iets te ver naar rechts was gaan rijden! Leuk detail is dat ik toevallig net gefilmd had en vergeten was de videocamera stop te zetten; alle geluiden staan dus "leuk" op tape! Ik kan je zeggen dat er toen allemaal beelden van een over de zijkant opengereten camper door mijn hoofd gingen terwijl ik mijn uiterste best deed om mijn vrouw ervan te overtuigen dat het vast wel mee zou vallen en dat ze maar even rustig door moest rijden naar de eerste de beste parkeergelegenheid... Al met al bleek het inderdaad ontzettend mee te vallen (alleen de zijspiegel was gebroken en bij een lokale werkplaats heeft een oud baasje die voor 5 dollar weer gerepareerd). Wellicht onnodig te zeggen dat dit gelijk de laatste keer is geweest dat ze een stukje wilde sturen
2000 Het was goed bevallen met de camper dus dit jaar doen we het nog maar eens dunnetjes over, ditmaal vanaf Calgary naar yellowstone en dan naar Vancouver. Alle spiegels heel gebleven dit keer maar in yellowstone liep mijn vrouw (tja ik kan er ook niets aan doen dat zij weer het lijdend voorwerp is) per ongeluk tussen een mannetjes-elk en zijn harem door. Dit vond mijnheer elk niet prettig en hij ging zijn dames beschermen; mijn vrouw kon nog net op tijd in de camper springen...
Verder geen gekke dingen meer gebeurd totdat wij de dag voor vertrek vanaf Vancouver onze vlucht wilden herbevestigen... waar hebben we die tickets toch gelaten? Alles uitgepakt, de hele camper doorzocht maar zonder resultaat! We zouden ze toch niet in Calgary in onze hotelkamer hebben laten liggen? Omdat we ze nergens meer konden vinden heb ik de maatschappij maar gebeld en gevraagd wat te doen. Al met al na het invullen van wat formulieren en het betalen van aardig wat dollars nieuwe tickets gekregen en naar huis gevlogen. Een paar jaar later toen mijn ouders op vakantie gingen en onze rugzakken leenden, belde mijn moeder me op of ik nog interesse had in een paar tickets Vancouver-Amsterdam....
O ja, ook nog wat met de camper meegemaakt: na in een restaurant gegeten te hebben kwamen we erachter dat men op de parkeerplaats tegen onze camper aangereden had. Van de dader geen enkel spoor maar wel een paar krassen aan de zijkant van de camper en een loshangende aluminium strip aan de achterkant. In eerste instantie denk je dan dat je daar de verzekeringspremie voor betaalt maar na wat denkwerk komt dan ineens de mc gyver in je te voorschijn... Eens denken; hoe kunnen we dit repareren? Die losse strip is met een stuk hout wel weer vast te tikken (en hout ligt er in het bos genoeg dus dat is snel geregeld). Wat lastiger is het om de krassen netjes weg te werken, ja een spuitbus verf zou misschien kunnen maar aangezien ik nog nooit iets overgespoten heb zal dat gedoemd zijn om te mislukken en waar haal je zo snel een bus verf vandaan? We hebben dus iets nodig wat wit is en liefst ook nog iets wat de kras een beetje opvult... na even in wat kastjes gekeken te hebben blijkt de oplossing vrij simpel: Tandpasta! Dit bleek inderdaad een heel goed effect te hebben en na een aantal kilometers gereden te hebben was alles met een mooi subtiel laagje vuil bedekt en viel het niet meer op! Bij het inleveren van de camper was het natuurlijk wel even spannend of "ze" het zouden merken maar alles ging goed. Totdat de camper direct de wasstraat werd ingereden... aangezien hij er "onbeschadigd" ingereden werd en met een losse strip en een paar krasjes weer uitkwam zal men vermoedelijk gedacht hebben dat dit in de wasstraat gebeurd is...
2001 Dit keer naar Costa Rica. Met 11 september nog vers in het geheugen gingen we met United via Washington en Mexico city naar San Jose. Op het vliegveld van Washington moesten we achteraan sluiten in een lange rij voor de douane en heerste er een gespannen sfeer overal liep men met geweren rond en het was duidelijk dat je geen grapjes moest maken. Ging allemaal goed totdat mijn vrouw een lief hondje zag lopen, ze attendeerde mij erop (ik probeerde haar nog wat duidelijk te maken, maar het was al te laat) en lokte het hondje naar zich toe om het even te aaien. Op zich natuurlijk niets mis mee maar aan het andere einde van de riem zat een douanebeambte die dit duidelijk niet kon waarderen en prompt werden wij uit de rij gehaald; verder niets bijzonders gebeurd en na wat vragen beantwoord te hebben konden we weer verder maar als je zag hoe de andere wachtenden naar ons keken alsof ze dachten dat wij een stelletje terroristen waren die opgepakt werden...
2006 Weer een camper gehuurd, begonnen in Vancouver, vandaaruit een rondje door Washington gereden en via Port Angeles en Vancouver Island weer terug naar Vancouver. Alles ging voorspoedig totdat we bij Port Angeles tot de ontdekking kwamen dat je geen haardhout vanuit amerika mee mag nemen naar vancouver island. Dit moest dus nog even worden weggewerkt... vol goede moed op de parkeerplaats van de wal-mart (waar we gingen overnachten) geprobeerd om dit hout aan medekampeerders te geven, maar aangezien die allemaal ook de volgende dag de boot naar Canada zouden nemen hoefden die dat natuurlijk ook niet te hebben. Een aantal blokjes konden we nog wel in de vuilnisbakken van de wal-mart kwijt maar niet alles dus hier moesten we nog even wat op verzinnen. De volgende ochtend vroeg niet rechtstreeks naar de ferry gereden maar eerst even de andere kant op een bospad ingereden (dat hout zou zich in het bos vast prima thuis voelen), blokken aan de kant van de weg neergelegd, de camper gekeerd en op naar de ferry. Toch een handige oplossing zou je zeggen, ware het niet dat er juist bij het keren van de camper iets niet helemaal goed ging : er was een flinke plas en door de draaicirkel van de wagen moest ik daar doorheen rijden. Om niet vast te komen maar even wat extra gas gegeven en daar gingen we... tot dat er opeens een flinke knal klonk en er een schok door de camper heenging. Die plas was toch een stukje dieper dan hij eruit zag! Stoppen was geen optie dus nog maar iets meer gas gegeven en de camper kwam zowaar weer in beweging. Tijdens het rijden niets bijzonders te merken en ook de uitlaat lag er zo te horen niet onderuit, we hadden dus weer eens geluk gehad!
Later kreeg dit toch nog een staartje toen ik de trap bij de deur uit wilde klappen. Ineens werd geheel duidelijk waardoor die klap veroorzaakt was; de trap was op de grond terecht gekomen en hierdoor flink ontzet geraakt. Nou ja, zo lang we maar konden rijden was er voorlopig niets aan de hand; alleen het opstapje was wat hoger geworden.
Nadat we in Victoria weer aan wal waren gegaan (overigens is er totaal niet gecontroleerd of we hout bij ons hadden) ben ik op de kampeerplaats maar weer eens aan het knutselen gegaan en heb ik met het boordgereedschap (hydraulische krik en een bijl) en de nodige stukken hout de boel weer zodanig kunnen terugbuigen dat een en ander weer redelijk functioneerde en nadat men later bij een schadeherstelbedrijf nog even wat popnagels vervangen heeft was er nagenoeg niets meer van te zien. Bij het inleveren van de camper hebben we keurig gemeld dat er een ongelukje met de trap gebeurd was, maar aangezien deze inmiddels weer goed werkte had men daar geen problemen mee.
Al met al is het een aardige lap tekst geworden, ik denk nu met plezier terug aan de bovenstaande voorvallen maar op het moment dat ze gebeuren voel je je toch niet echt prettig....
Nu maar afwachten wat er volgend jaar weer gebeuren gaat
Er hing nog wel een lint, maar dat was wat naar beneden gezakt. De sporen stonden in het mooie nieuwe asfalt.
Dus daar zaten we zonder paspoorten, zonder hotelvouchers en zonder onze vliegtickets. Hele echte vliegtickets nog wel, van E-tickets had ik toen nog nooit gehoord.
