AllesAmerika.com Forum

MattRob schreef:En wij reizen vaak met 3 diabetici, allemaal type 1 (ikzelf en mijn beide kinderen van 12 jaar). Nog geen van ons aan de pomp (maar gaat wel op afzienbare termijn gebeuren). Dus als ik kan aanvullen, zal ik dat ook doen !

nieuwenoord schreef: Verder krijg je natuurlijk de hele douane-toestand met insuline, verklaring e.d.

Joycee schreef:

nieuwenoord schreef: Verder krijg je natuurlijk de hele douane-toestand met insuline, verklaring e.d.

Waar moeten we dan aan denken? Hebben nooit vragen of problemen gehad met de douane in Canada of Australie. Moeten we hier aan extra zaken denken?

nieuwenoord schreef: Dus toch aan de pomp. Alledrie? Lijkt me een hele bijzondere ervaring, zo'n gezinsoverstap, ik las er pas ook nog over Wel handig als je dat toch wel spannende begin samen kan doen!

MattRob schreef:

nieuwenoord schreef: Dus toch aan de pomp. Alledrie? Lijkt me een hele bijzondere ervaring, zo'n gezinsoverstap, ik las er pas ook nog over Wel handig als je dat toch wel spannende begin samen kan doen!

Tja, we denken dat het voor de kinderen wel goed zal zijn. Ik heb zelf niet echt problemen, maar ik denk dat het voor hen de stap makkelijker maakt als ik zelf ook overstap, met z'n 3-en tegelijk dus .... Maar ik zit er niet echt op te wachten hoor .... :yuk: Ik doe het voor hen.

conradm schreef:Tja, hoe ga je om met tijdsverschillen....het verschil overbruggen met kortwerkend (je eet ook op vreemde tijden dus het is tijdens het vliegen toch aanpassen). En dan op plaats van bestelling zo snel mogelijk weer op het schema wat je thuis gewend ben (maar dan in locale tijd)

Richtlijn is dat je inderdaad je kortwerkende aanpast aan wat je eet (en dat zal met 9 uur tijdverschil een of twee keer extra zijn), maar ook aan wat je meet. Je kan namelijk door het lange zitten en ook door de spanning van het vliegen wel wat hoger zitten. Kwestie dus van meten en eventueel corrigeren.

Als je een 24-uurs langwerkende insuline als Lantus spuit, kan je het beste inderdaad de uren die je mist opvangen met kortwerkende insuline.

Voor mensen die tabletten gebruiken kan je een sommetje maken. Je dag wordt verlengd met ongeveer 1/3 in tijd als je naar de westkust vliegt. Je zou daarvoor 1 x tablet extra moeten nemen.

Glucagon heb ik al jaren niet meer in huis, voel hypo's goed aankomen en heb de oranje doos ook nog nooit hoeven gebruiken.

Ik neem nog steeds braaf Glucagon mee, maar vraag me inderdaad zelf ook wel af waarom. Ik ben nog nooit van de wereld geweest, voel mijn hypo's ook wel vrij goed aankomen en ik heb ook nog een partner die goed van wanten weet. Anderzijds: áls het nodig mocht zijn, heb ik liever dat hij me bijspuit dan dat 911 gebeld moet worden ... Die Amerikanen gooien je zo een dag of wat in het ziekenhuis, dat kan je je halve vakantie kosten. Bovendien kamperen wij veel en ben ik liever veilig voor het geval dat.

De verklaring in het engels gaat mee, maar is nog nooit nodig geweest.

Reserve meter neem ik niet mee, als ik 'm kwijt raak koop ik wel een nieuwe, uiteindelijk krijg je die ook wel weer van de verzekering vergoed.

Het is mij dus een keer overkomen. Meter gejat of verloren in San Diego. Normaal struikel je over die dingen, nu moesten we ons rot zoeken om er een te vinden, terwijl elke Wal Mart ze heeft. Verzekering heeft niks vergoed, want wij hadden verzuimd aangifte te doen. Bovendien moet ik er niet aan denken dat mijn meter een uur vanaf Schiphol al weigert, daar ga je met je meten en bij blijven spuiten/bolussen. Ik neem er dus altijd wel een mee, voel me erg onveilig in deze omstandigheden zonder meter. Weer trouwens iets van; ik heb geen zin om te moeten zoeken naar iets wat ik ook gewoon voor de zekerheid kan meenemen. Pompgebruikers hebben trouwens altijd recht op 2 meters dus we hoeven geen reservemeter te vragen bij, die hebben we gewoon. Daarnaast heb ik hier thuis altijd een voorraadje staan als Informatiepost, dus voor mij is het gewoon makkelijk.

en de insuline gaat wel verdeeld over 2 tassen mee en natuurlijk wat extra voor het geval er een pen onbruikbaar wordt maar zeker niet te veel, is ook gewoon te krijgen als je de juiste papieren hebt.

Let op met insuline in twee tassen. Sinds de nieuwe vloeistoffenregeling moet de insuline vervoerd worden door degene op wiens naam hij staat. Ik heb deze ook altijd verdeeld over mijn handbagage en die van Albert, maar dat gaat dus niet meer op. Ik heb wel altijd een recept voor een flinke hoeveelheid in mijn portemonnee. Mocht namelijk de camper gejat worden of zo, dan ben ik ook mijn hele voorraad kwijt. Ik heb type 2 en kan door de hele vakantietoestand onverwacht heel veel meer nodig hebben dan thuis, vandaar mijn ingebouwde veilige hoeveelheid.

Conrad
Type 1, aan de Lantus + Novo Rapid

PS kan iemand mij vertellen wat het nou het grote voordeel is van een pomp ??

Ai, kijk uit, mijn stokpaardje Ik vind zelf het grote voordeel van de pomp dat je veel beter kan inspelen op de insulinebehoefte van je lichaam. Langwerkende insuline komt vrij geleidelijk vrij in het lichaam, maar je hebt zelf totaal geen invloed op de hoeveelheid die per uur bijvoorbeeld loskomt.

Bij een pomp krijg je elke 2 minuten een hele kleine hoeveelheid kortwerkende insuline uit het reservoirtje. Door bij het instellen strak te meten en te schrijven, kan je de pomp helemaal afstellen op jouw dagritme en de waarden die jij registreet. Zo heb ik bijvoorbeeld in het vroegst van de nacht veel minder nodig dan tegen de ochtend. Bij langwerkende insuline zie dan ook vrij vaak hoge nuchtere waarden, bij een pomp kan je die wegwerken.

Daarnaast de praktische kant: ik heb altijd mijn insuline bij me, hoef maar een keer per drie dagen mijn hele set te wisselen, wat ik inmiddels binnen 3 minuten kan. Als je bijvoorbeeld een driegangendiner eet of op een feest zit, kan je door een paar makkelijke drukken op de knop verschillende keren insuline toedienen. Ik had behoorlijke last van spuitplekken, nu heb ik veel minder prikplaatsen.

Je kan bij een hoge waarde na de maaltijd bijvoorbeeld heel makkelijk even wat bijwerken, zonder weer te hoeven spuiten, alleen door wat knopjes te drukken. Op mijn pomp zit ook een 'correctiebolus' waarbij de pomp zelf berekent hoeveel ik moet bijbolussen (pomptermijn voor spuiten). Natuurlijk moet daarvoor wel mijn insulinegevoeligheid bekend zijn en mijn streefwaarde.

Voor eten met een hele lange werkingsduur zoals pizza, pasta's, patat e.d. kan je een verlengde of combinatiebolus geven. Je insuline wordt dan over langere tijd verspreid toegediend wat een veel vlakkere waarde geeft dan bij spuiten.

Tja, en zo zijn er nog wel wat

Er zijn trouwens ook nadelen hoor. Je hebt 24 uur per dag iets aan je lichaam. Dat went snel, maar toch, het is er. Je kan bij een defect aan je pomp heel snel omhoog schieten, omdat je geen langwerkende hebt. Voor mij als type 2 gaat dat niet zo razendsnel, mijn alvleesklier heeft nog wel ergens een restje eigen capaciteit, maar voor een type 1 kan dat snel gaan. Gelukkig heeft de pomp allerlei alarmen daarvoor. Maar daarom is dus die tweede meter zo van belang, een pomper kan eigenlijk niet zonder meter. Een verkeerd gezet infuus (geknakt of zo) kan ook snelle stijging geven, dus moet je daar adequaat op kunnen inspringen.

Maar vraag de gemiddelde pomper en hij wil nooit meer terug naar spuiten!

nieuwenoord schreef: Die Amerikanen gooien je zo een dag of wat in het ziekenhuis, dat kan je je halve vakantie kosten. Bovendien kamperen wij veel en ben ik liever veilig voor het geval dat.

nieuwenoord schreef: wij hadden verzuimd aangifte te doen.

nieuwenoord schreef: Let op met insuline in twee tassen. Sinds de nieuwe vloeistoffenregeling moet de insuline vervoerd worden door degene op wiens naam hij staat. Ik heb deze ook altijd verdeeld over mijn handbagage en die van Albert, maar dat gaat dus niet meer op.

nieuwenoord schreef:Er zijn trouwens ook nadelen hoor. Je hebt 24 uur per dag iets aan je lichaam.

ensingg schreef:Hoi,

Kun je Humalog en Lantus kopen in de USA?

<Gert>