AllesAmerika.com Forum

Ga dit jaar voor de 4e keer naar de USA sinds 2001 en heb tot nu toe nooit een mobiel of laptop meegenomen en bezoek ook nooit een internetcafe of id.
Ik vind het heerlijk om een paar weken onbereikbaar te zijn en mijn e-mail en pc niet te hoeven gebruiken. Heb dan ook meer het gevoel er echt uit te zijn.
Gezien de reisverslagen die ik hier lees vermoed ik dat ik zo langzamerhand een uitzondering ben of zijn er toch nog meer mensen hier die zonder deze moderne technologie
op reis gaan?
Peter

Er zijn ook praktische kanten die los staan van eigen bereikbaarheid: b.v. laptop voor het backup-en van foto's en internet voor het maken voor reserveringen bij het volgende reisdoel.

Gr., Flipje

@Northwinds: helemaal onbereikbaar zijn is voor jou misschien heel fijn.
Zelf moet ik er niet aandenken, mijn ouders zijn op leeftijd, er zal wat met hun gebeuren, terwijl ik niet bereikbaar ben.
Ik dacht altijd dat er iets met mijn ouders zou kunen gebeuren, want die zijn op leeftijd.
Vorig jaar werd onze dochter heel erg ziek, gelukkig waren we niet in Amerika, maar voor ons nog een reden om zoveel mogelijk bereikbaar te zijn.
Ik krijg nu al de zenuwen als we een aantal dagen geen bereik hebben, het eerste wat ik doe zodra we weer bereik hebebn is een sms sturen.

Wij hebben de mobiel ook altijd uit staan en hebben tot nu toe ook nooit een laptop meegenomen.

Wel af en toe een e-mailtje sturen en 1x per week bellen om te laten weten waar we zitten.
Dit jaar nemen we voor het eerst wel een laptop mee, maar dat is vooral om uit te zoeken wat er te doen is en eventueel een motel voor de dag daarop te boeken.

Die vrijheid is wel heerlijk, want je komt helemaal los zo.

Bert

Wij bellen eigenlijk nooit met onze mobiel, als ik een goede internetverbinding heb, dan skype ik even.
Maar omdat we de telefoon gewoon aan hebben staan , zijn we toch meestal bereikbaar.
Nu hebben ook maar een paar mensen ons telefoonnummer, dus worden we niet door iedereen gebelt.

Ik moet mijn post iets nuanceren. Ik neem wel 1 of 2 keer contact op met het thuisfront via een betaaltelefoon (gewoon bij tankstation of zo) afhankelijk van
de lengte van de reis.
Los van het verder niet bereikbaar te willen zijn houd ik er ook van om met zo min mogelijk bagage te reizen, as maart vertrek ik naar de VS met alleen een sporttas met wat kleding, mijn toilettas en fototoestel. (alleen handbagage dus) Het onderweg vooraf kunnen reserveren van motels mbv een laptop is inderdaad gemakkelijker maar haalt voor mij wat van het avontuur/charme van het reizen af. En zie de laptop ook als overbodige ballast.
Puur persoonlijk natuurlijk, ieder reist op de manier waarop hij/zij het als het prettigst ervaart.

Met de laatste zin sla je de spijker op zijn kop: het is super persoonlijk. Gelukkig toch

Als ik jouw verhaal zo lees, ben ik zelfs een beetje jaloers op je. Zo onbevangen vrij van huis kunnen zijn, ik wilde dat ik het kon! Maar we hebben nog kinderen thuis, die zich wel redden hoor, maar toch. Mijn moeder is niet de jongste meer, we hebben paarden die verzorgd worden. Alles geregeld, maar ik blijf altijd met onzichtbare lijntjes verbonden met het thuisfront.

Mijn laptop is mijn veiligheid, we staan dan ook bijna altijd op campings met Internet. En dat is inderdaad ook omdat ik graag reisverslagen schrijf (dat vind ik wel leuk ), maar zeker ook omdat ik dan bereikbaar ben voor de kinderen, mocht er thuis wat zijn.

Als ik het gevoel heb dat ze me niet kunnen bereiken, voel ik me niet prettig. Teveel moederkloek ... En ja, vroeger had ik altijd heimwee en door de makkelijke communicatie met thuis, heb ik daar tegenwoordig gelukkig geen last meer van.

Hier ook hoor. We skypen(als het kan met ons kind) en houden ook een blog bij. WIJ vinden dat leuk. Ook hier een schoonvader die op leeftijd is en tot vorig jaar ook nog mijn vader-die inmiddels wel is overleden-.

Het is inderdaad zoals je zelf al aan geeft Puur persoonlijk, ieder reist op de manier waarop hij/zij het als het prettigst ervaart. Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat er iets met onze kinderen of ouders gebeurt en wij zijn niet bereikbaar .De telefoon gaat dan ook altijd mee. Ook de laptop gaat mee, voor het backup-en van foto’s en om mijn blog bij te houden.

wij hebben altijd zonder laptop maar met mobieltje (voor noodgevallen) op vakantie geweest.

Als we wilden internetten, dan gingen wij naar een internetcafe. Vorig jaar in florida was het aantal internetlokaties bedroevend. Daarnaast zijn de kosten van het internetten erg hoog. Wij hebben nu een laptop en deze nemen wij met onze volgende vakantie mee.

Susie One

Wij doen het altijd zonder, geen laptop en geen mobieltje, maar we bellen wel regelmatig naar de familie thuis. Voor zover ik heb begrepen ben je met een mobieltje ook niet altijd overal bereikbaar. Ik zorg er ook voor dat de achterblijvers onze route met hotels hebben zodat we in geval van nood bereikbaar zijn. Als er eens een computer in een hotel staat checken we de mail of zetten een berichtje in ons reisverslag (maar dat laatste wordt voornamelijk in een schriftje bijgehouden).

En wij doen het ook zonder navigatie (maar met de MArtinMartin).

Marianne

Ik moet er trouwens nog bij zeggen dat ik enig kind ben. Er zijn dus geen broers of zussen om zaken te regelen als er met moeder wat gebeurt.

Wel laptop en mobiel mee, maar bijna geen internet of mobiel bereik in ons geval, omdat we eigenlijk de meeste tijd in de nationale parken verblijven. We bellen meestal 1 tot 2 keer met mijn ouders in de week.

In 2006 hebben we een jaar door Amerika gereisd, we hadden wel een Amerikaans mobieltje, maar in de nationale parken weinig of geen bereik. In mei waren we voor een week in Mount Rainier National Park, na een week van bewolkt weer en regen, reden we met een strak blauwe lucht richting Mount St Helens. Mijn partner reed en ik luisterde ons mobieltje af, er waren een aantal voicemail berichtjes binnengekomen, het was de broer van mijn partner. Of we met spoed konden terugbellen, hun moeder was opgenomen in het ziekenhuis. Daarna nog een berichtje dat het echt zaak was om op te bellen. Er bleef nog 1 berichtje over, en ik wist het al wat er verteld zou worden, voordat ik uberhaupt het bericht had afgeluisterd. Hun moeder was inmiddels overleden.

We waren meteen een scenario aan het maken om mijn partner meteen terug naar de UK te laten vliegen, echter toen we met het thuisfront belde kregen we te horen dat zijn moeder ook al was begraven. Hij hoefde niet eens meer terug te vliegen. Dit was een van mijn grootste angsten, dat een van onze ouders tijdens onze reis zou komen te overlijden en dat we niet meer op tijd terug konden gaan. Dit is een heel verdrietige periode tijdens onze reis geweest.

Wat een enorm verdrietig verhaal Verelle. Ik krijg er kippevel van, echt waar. Het sterkt me alleen weer in mijn overtuiging dat ik gewoon dagelijks mijn mail wil ophalen.

Dat is waar ik ook bang voor ben, ik ben dan ook altijd weer blij als geen berichtjes binnen komen ,als we weer bereik hebben.
We hebben nu een quad-band telefoon en hopen op meer bereik dan met een tri-band

Voor ons nog steeds niet de aandrang om elke dag e-mails of de telefoon te controleren. Wel laat ik altijd een bericht achter bij mijn ouders in welk park we zullen zijn, zodat ze in geval van nood eventueel de park services kunnen bellen.

Mijn moeder (en haar vriend) spreken geen woord Engels. Bovendien zijn onze kinderen er ook nog. Mijn e-mail is mijn veilige gevoel ...

Verelle schreef:Voor ons nog steeds niet de aandrang om elke dag e-mails of de telefoon te controleren. Wel laat ik altijd een bericht achter bij mijn ouders in welk park we zullen zijn, zodat ze in geval van nood eventueel de park services kunnen bellen.

Als we wifi hebben gaat de laptop toch aan en ik kijk wel iedere dag een keer op de telefoon of er geen berichten zijn.
De kinderen hebben wel een route,maar daar willen we nog al eens van afwijken.

ik werk zelf in de toeristen businness en moet zeggen dat 9 van de 10 Toeristen,laptop en cell phone bij zich heeft.Wij zelf (niet lachen)wij hebben niet eens een cell phone.....geen behoefte aan,en hier op het eiland ook niet echt noodzakelijk.dus wij gaan op vakantie zonder laptop,en zonder cell phone.dat er wat met mijn famlie gebeurd dat kan nu ook gebeuren,kan zowieso niet binnen een paar uur in Nederland zijn.......zit 10.000 kilometer verderop,aan de andere kant van de wereld.

Ik weet ook wel dat ik niet binnen een paar uur terug in Nederland kan zijn.
Maar na de vakantie horen dat of een van onze kinderen, heel ernstig ziek is of erger, of dat een van mijn ouders is overleden en begraven zonder dat ik de kans heb gehad om afscheid te nemen, zou me een levenslang schuldgevoel geven.
Misschien dat het anders is als je in het buitenland woont, omdat je daar al rekening mee houd.