Hoe realistisch is emigratie?

[jorrit]

Goedendag,

Sinds enige tijd heb ik het plan opgevat om te emigreren naar Amerika. Mijn interesse is altijd uitgegaan naar het land en nu ik ook mijn vriendin daar heb wonen, wil ik graag binnen afzienbare tijd daar naartoe gaan. Mijn vraag is echter, hoe realistisch zijn mijn plannen? Ik ben 25 jaar, heb een bachelor's degree in ICT, en zo'n kleine vier jaar werkervaring in de IT. Mijn vriendin (een Amerikaanse dus) is 20 en zal volgend jaar haar bachelor's degree behalen. Daarna willen we samen op zoek gaan naar een geschikte stad voor ons om samen te wonen en voor haar om door te studeren voor haar master's. Uiteindelijk zou ik dus ergens in augustus/september 2008 willen emigreren.

Ik heb inmiddels al wat onderzoek gedaan naar de diverse visa en ik geloof dat mijn kansen als IT-professional redelijk zijn (geen idee hoe redelijk redelijk is, daarentegen). Ik kan echter nergens de gemiddelde doorlooptijden vinden van de verschillende visa. Mijn streven is een permanente verblijfvergunning, maar een tijdelijke wil ik voor lief nemen als dat later mijn kansen vergroot.

Mijn plan was in ieder geval om eerst een werkgever te vinden die gek genoeg is om met mij in zee te gaan. Daarna kan de aanvraag van een werkvergunning gestart worden. Klopt het overigens dat mijn vergunning alleen geldig blijft als ik bij deze werkgever blijf? Dit maakt het namelijk wat extra riskant, omdat ik dan bij onenigheid meer op het spel zet dan alleen mijn baan.

Trouwen met mijn vriendin (zover ik begrepen heb het makkelijkste traject) is voorlopig geen optie. Financieel is ze nog geheel afhankelijk van haar ouders en ik heb begrepen dat we juist moeten aantonen dat zij mij zou kunnen onderhouden.

Mijn vragen zijn dus eigenlijk:

- Zouden jullie het ook op mijn manier aanpakken?

- Zal een tijdelijke werkvergunning de kans op een permanente verblijfsvergunning vergroten?

- Mocht ik een tijdelijke werkvergunning hebben, klopt het dat ik dan aan mijn werkgever vast zit?


Misschien zijn mijn plannen volkomen zot. Ook dan hoor ik dat graag van jullie

[JohnNJ]

Trouwen is voor jou verreweg de gemakkelijkste optie. Dat zij geen of nauwelijks inkomen heeft, hoeft geen obstakel te zijn daar het Amerikaanse systeem -- in tegenstelling tot het Nederlandse -- het gebruik van sponsors toestaat. Indien een familielid, vriend of bekende garant wil staan, kan zij voldoen aan de inkomenseis (125% of Poverty Line). Die garantstelling hoeft voor een K-1-visum maar ongeveer een jaar te zijn, omdat jouw inkomen in de U.S. na 6(?) maanden gezamenlijke huishouding kan worden meegeteld bij het berekenen van het gezamenlijke inkomen.

Een H1-B-visum ('werkvisum') zou een alternatief kunnen zijn, maar daar is niet zo gemakkelijk aan te komen. In principe worden die visums alleen verstrekt voor vacatures waarvoor geen Amerikanen of ingezetenen zijn te vinden. Er zit een quotum op die visums en die quota worden elk jaar ruim overschreven. Je zit met een H1-B-visum niet per definitie aan een werkgever vast, maar als je een andere baan wil dien je wel een werkgever te vinden die voor jou als sponsor wil fungeren. Het duurt thans in vele gevallen langer dan acht jaar voordat iemand die het land binnen kwam op een H1-B-visum permanent resident (groene kaart-houder; EB3 Immigrant Visa Category) wordt. De werkgever moet in dat geval bereid zijn als sponsor te fungeren.

--john

[jorrit]

Bedankt voor je antwoord. Een beetje zot zijn ze dus wel!

Dat een familielid garant kan staan, wist ik niet. Dat maakt het inderdaad wel interessanter, maar ik hoopte eigenlijk op een oplossing waar we huwelijk nog even kunnen vermijden.

Acht jaar? Dat zou dus acht jaar lang telkens opnieuw een werkvisum aanvragen betekenen met al het papierwerk wat daarbij hoort. Omdat ik IT-er ben had ik gehoopt dat een H1-B-visum voor mij makkelijker valt te verkrijgen, omdat er op dit moment een wereldwijd tekort aan IT-ers is (maar misschien dat de immigratiedienst daar uiteindelijk anders over denkt).

Ook zag ik dat ik eventueel bij een Nederlands bedrijf zou kunnen gaan werken die een van zijn kantoren in de VS heeft. Is het in zo'n geval makkelijker aan een visum te komen? En hoe liggen daar de kansen als dat omgezet gaat worden naar een permanente verblijfsvergunning?

[JohnNJ]

Acht jaar? Dat zou dus acht jaar lang telkens opnieuw een werkvisum aanvragen betekenen met al het papierwerk wat daarbij hoort.

Een veel voorkomend traject is twee contracten van drie jaar bij dezelfde werkgever, waarna die werkgever voor zijn werknemer een petitie indient voor de status van permanent resident. Er zijn vaak achterstanden bij de administratieve verwerking, en de quota worden altijd overschreven. H1-B-houders uit India en China moeten tegenwoordig op ten minste acht jaar rekenen.

Omdat ik IT-er ben had ik gehoopt dat een H1-B-visum voor mij makkelijker valt te verkrijgen, omdat er op dit moment een wereldwijd tekort aan IT-ers is (maar misschien dat de immigratiedienst daar uiteindelijk anders over denkt).

De IT-sector biedt nog steeds de beste kansen. Vele buitenlandse afgestudeerden zijn geheel kansloos omdat ze de verkeerde vakken hebben gestudeerd. Er bestaan in de U.S. vooral tekorten aan technologen en exacte wetenschappers.

Ook zag ik dat ik eventueel bij een Nederlands bedrijf zou kunnen gaan werken die een van zijn kantoren in de VS heeft. Is het in zo'n geval makkelijker aan een visum te komen? En hoe liggen daar de kansen als dat omgezet gaat worden naar een permanente verblijfsvergunning?

Er is wat gemakkelijker aan te komen, omdat er geen quota cap op L-1-visums zit. Zo'n L-1-visum is een zogenaamd 'dual intent visa', zodat het in principe mogelijk is de verblijfsstatus te laten veranderen in die van immigrant. Dat is echter ook een proces dat enkele jaren in beslag zal nemen, en de procedure is niet de meest simpele. Er is doorgaans Labor Certification e.d. nodig.

--john

[Appie]

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten: vriendin in de US, ook een Bachelor degree (was nog bezig met mijn master).

Uiteindelijk heb ik wel besloten om te trouwen:

1. De stap om te emigreren deed ik alleen om bij haar te zijn. Natuurlijk naar Amerika emigreren is avontuurlijk (ik ben wel behoorlijk avontuurlijk ingesteld), maar voordat ik mijn vriendin, nu vrouw, ontmoette had ik eigenlijk zelf de instelling om via een bedrijf in het buitenland te werken (paar maanden hier, paar maanden daar). De reden waarom ik naar de USA ging was puur mijn vriendin, en bovendien was ik niet van plan om zo'n rigoureuze stap te maken als ik niet voor lange tijd zou blijven.

2. Cultuurverschillen & papierwinkel. In de USA is het trouwen over het algemeen een stuk sneller als in NL. Waar in NL je gaat samenwonen en later gaat trouwen is het hier in de USA toch meestal andersom (Hierbij moet ik wel zeggen dat ik voornamelijk het zuiden ervaren heb, waar ze behoorlijk conservatief zijn). Als voorbeeld: tegen mijn vriendin had ik gezegd dat wat mij betreft we eerst maar samen gingen wonen en daarna wel zien (de papierwinkel buiten beschouwing laten). Hierop antwoordde ze dat haar ouders dit niet zouden apprecieren. Enfin, laat dit geen reden zijn om wel de stap te maken (was het voor mij ook niet), maar hou er wel rekening mee (indien van toepassing).
Tevens heb ik altijd tegen mijn vriendin gezegd dat ik nooit naar de US zou gaan via trouwen, omdat ik vond dat ze moest weten dat ik alleen voor haar naaar de US kom, i.p.v. de greencard: trouwen voor de greencard was voor mij geen optie. Hierop antwoordde ze dat de greencard geen doel, maar het middel is om bij elkaar te zijn.

Enfin op het eind komt het op 1 ding neer: Wat is je doel? Wil je in Amerika werken, of wil je bij je vriendin zijn?
Volg je hart, voel je dat je niet klaar bent het huwelijk (of jullie relatie) (je 'vermijden' opmerking impliceert dit), dan moet je zeker niet trouwen. Maar het verkrijgen van een verblijfsvergunning op basis van je eigen kwaliteiten gaat zeer zeker niet zo makkelijk, zelfs niet als je in de IT zit. Je zult ook als IT-er aanvullende kwaliteiten moeten hebben om uberhaupt als serieuze kandidaat aangemerkt te worden.

[jorrit]

Nogmaals bedankt voor jullie antwoorden. Tot nu toe zijn ze erg hulpvol.

Ik weet dat het inderdaad daar gebruikelijker is om meteen te gaan trouwen, dan eerst de tussenstap te maken met samenwonen (Nederlanders zijn sowieso late trouwers in dat opzicht). Haar ouders zijn echter redelijk progressief en hoewel haar moeder op haar leeftijd al wel getrouwd was, denk ik niet dat dit problemen op zal leveren. Mijn vriendin heeft zelf ook nog niet het gevoel dat ze er klaar voor is, maar ik denk dat ze wel in dezelfde modus zit: het doel heiligt de middelen.

Mijn doel is echter altijd geweest om in Amerika te gaan werken. Gaandeweg heb ik haar ontmoet en uiteraard heeft dit alleen maar mijn verlangen versterkt om daarheen te gaan.

Ik overweeg nu toch een H1-B-visum proberen te verkrijgen. Als we eenmaal een tijdje hebben samengewoond kunnen we dan altijd nog overwegen om met elkaar te trouwen. (Of kan je een K1-visum alleen aanvragen als je geen andere visa hebt?)

Mocht ik niet in staat zijn om een H1-B-visum te bemachtigen, dan kunnen we altijd nog overwegen om met elkaar te trouwen. Misschien is het ook wel een idee als ik mee probeer te doen aan de DV2009 om mijn kansen iets te vergroten.

Wat is jullie ervaring met het Amerikaanse consulaat? Kunnen zij hier een adviserende rol in zijn?

[JohnNJ]

Als we eenmaal een tijdje hebben samengewoond kunnen we dan altijd nog overwegen om met elkaar te trouwen. (Of kan je een K1-visum alleen aanvragen als je geen andere visa hebt?)

Het is dan geen K-1 meer (dat is voor verloofden die in het buitenland wonen), maar I-130. Van H1-B naar I-130 is zondermeer mogelijk.

Wat is jullie ervaring met het Amerikaanse consulaat? Kunnen zij hier een adviserende rol in zijn?

Die zullen geen adviezen geven bij de visumkeuze. Men is wel behulpzaam als de keuze eenmaal is gemaakt, maar verwacht geen 'visumadviezen'.

--john

[jorrit]

Het is dan geen K-1 meer (dat is voor verloofden die in het buitenland wonen), maar I-130. Van H1-B naar I-130 is zondermeer mogelijk.

Terecht, dat is ook wat ik bedoelde. In ieder geval goed te weten dat die optie er is. Het sterkt mijn gevoel om eerst deze weg proberen te bewandelen.

Die zullen geen adviezen geven bij de visumkeuze. Men is wel behulpzaam als de keuze eenmaal is gemaakt, maar verwacht geen 'visumadviezen'.

Ik zal ze dan binnenkort eens bellen omtrent de procedure van een H1-B-visum. En uiteraard zal ik op zoek moeten gaan naar een werkgever, die deze procedure met mij wil doorlopen.

[Tink]

Acht jaar? Dat zou dus acht jaar lang telkens opnieuw een werkvisum aanvragen betekenen met al het papierwerk wat daarbij hoort. Omdat ik IT-er ben had ik gehoopt dat een H1-B-visum voor mij makkelijker valt te verkrijgen, omdat er op dit moment een wereldwijd tekort aan IT-ers is (maar misschien dat de immigratiedienst daar uiteindelijk anders over denkt).

Ook zag ik dat ik eventueel bij een Nederlands bedrijf zou kunnen gaan werken die een van zijn kantoren in de VS heeft. Is het in zo'n geval makkelijker aan een visum te komen? En hoe liggen daar de kansen als dat omgezet gaat worden naar een permanente verblijfsvergunning?

Als H1-B in de IT moet je minstens in het bezit zijn van een Masters degree en/of 6 - 8 jaar werkervaring. Nederlandse Master en Bachelor degrees worden in de US niet hetzelfde gewaardeert als in de US. Vaak worden ze naar beneden gedevalueert afhankelijk van welk credential bureau er gebruikt wordt door de H1-B visa advokaten.
Er zijn jammer genoeg geen standaarden in de US voor Europese Master en Bachelor titels en je bent dus afhankelijk van zo'n bureau. Als MSc houder kun je dus uitkomen op een Bachelor en als Bachelor kun je zelfs niet eens in aanmerking genomen worden.
Dit komt mede omdat er zoveel Amerikanen zijn met een Bachelor degree in de IT en men zit te springen om MSc werknemers.

Er zijn een paar dingen die helpen als je een MSc hebt, n.l een MSc in Electrical Engineering en lid zijn van I triple E oftewel IEEE en 6 -8 jaar werkervaring hebben. Protest aantekenen bij het bureau en eisen dat je credentials op hoger niveau gewaardeert worden wil wel eens helpen.
Het is niet altijd onwil maar men is gewoon niet op de hoogte van de kwaliteit van de de Europese opleidingen en nemen het zekere voor het onzekere door naar beneden de valueren.

De H1-B's voor het jaar 2008 zijn al vergeven, als je een werkgever zou kunnen vinden die met je in zee zou willen gaan maak je alleen kans op de H1-B's van 2009, maar omdat je een Bachelor degree hebt en er vele Amerikanen zijn met ook een Bachelor geef ik je weing kans. Als immigrant moet je altijd dat kleine beetje meer kunnen laten zien, waarom ze jou zouden moeten aannemen en niet een werkeloze Amerikaan.

[fcolos]

Ik weet dat het inderdaad daar gebruikelijker is om meteen te gaan trouwen, dan eerst de tussenstap te maken met samenwonen (Nederlanders zijn sowieso late trouwers in dat opzicht). Haar ouders zijn echter redelijk progressief en hoewel haar moeder op haar leeftijd al wel getrouwd was, denk ik niet dat dit problemen op zal leveren. Mijn vriendin heeft zelf ook nog niet het gevoel dat ze er klaar voor is, maar ik denk dat ze wel in dezelfde modus zit: het doel heiligt de middelen.

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten, en ben ook getrouwd. Verreweg de gemakkelijkste oplossing.
Bedenk ook, je hebt trouwen en je hebt trouwen. De barriere zit 'm vaak niet in het feit dat je juridisch aan elkaar vastzit, maar meer in het hele gebeuren rondom het trouwen, de bruiloft, het wereldkundig maken van je verloving, etc. Wanneer het juridisch commitment geen probleem is voor je maar je wilt liever niet "echt" trouwen, kun je gewoon voor een balie-huwelijk gaan.

[jorrit]

Als H1-B in de IT moet je minstens in het bezit zijn van een Masters degree en/of 6 - 8 jaar werkervaring. Nederlandse Master en Bachelor degrees worden in de US niet hetzelfde gewaardeert als in de US. Vaak worden ze naar beneden gedevalueert afhankelijk van welk credential bureau er gebruikt wordt door de H1-B visa advokaten.

Dit is dan de gok die ik dan zal moeten wagen. Ik heb geen tijd en zin om weer in de boeken te duiken, temeer omdat het mij vrijwel niets zal helpen wat betreft kennis en ervaring. Als mijn diploma inderdaad ondergewaardeerd wordt, zal ik protest moeten aantekenen.

Dit komt mede omdat er zoveel Amerikanen zijn met een Bachelor degree in de IT en men zit te springen om MSc werknemers.

Niet helemaal waar. Men is op zoek naar geschikte werknemers; Bachelor of Master is maar een papiertje. Er zijn genoeg lui die niet in staat zijn om hun eigen veters te strikken en toch een MSc op zak hebben.

Er zijn een paar dingen die helpen als je een MSc hebt, n.l een MSc in Electrical Engineering en lid zijn van I triple E oftewel IEEE en 6 -8 jaar werkervaring hebben.

Ik heb Informatica gestudeerd, geen Electrical Engineering.

Als immigrant moet je altijd dat kleine beetje meer kunnen laten zien, waarom ze jou zouden moeten aannemen en niet een werkeloze Amerikaan.

Ik heb een uitstekend CV (huidige functie: Manager ICT), ben nog jong (25 jaar), bijna 4 jaar werkervaring in mijn vakgebied en met meer kennis op zak dan menig afgestudeerd MSc-er. Meer kan ik op dit moment niet bieden.

Misschien klink ik wat pretentieus, maar ik vind het zo flauw om mij te gaan wijzen op alles wat ik niet zou hebben. Het is namelijk ook niet erg constructief.

[jorrit]

Wanneer het juridisch commitment geen probleem is voor je maar je wilt liever niet "echt" trouwen, kun je gewoon voor een balie-huwelijk gaan.

Ik zou dat wel willen, maar ik denk dat mijn familie er erg veel moeite mee zal hebben als ik trouw zonder feest.

Ik denk dat ik er zelf maar eens een nachtje over moet slapen en het dan met haar bespreken.

[Loek]

Misschien klink ik wat pretentieus, maar ik vind het zo flauw om mij te gaan wijzen op alles wat ik niet zou hebben. Het is namelijk ook niet erg constructief.

Ik geloof niet dat men je probeert onderuit te halen hier of zo, maar te wijzen op de problemen die je beslist zult tegenkomen bij een eventueel immigratie proces. USCIS is een typisch voorbeeld van een US overheids burocratie, ze zijn heel erg zwart wit in hun processen. Als jij niet aan hun minimum eisen voldoet (opleiding), valt er niet met ze te praten. Er is niet zoals in NL "wel een mouw aan te passen". H1-B visa zijn erg populair, afgelopen jaar in één dag allemaal vergeven, dus slechts een kleine kans om via dat pad het land binnen te komen. Ik ben het moet de meesten hier eens, je beste kans is een huwelijk met een amerikaanse.

Als je dan eenmaal een werkvergunning hebt, kijk dan niet raar op als men niet staat te trappelen om jou in dienst te nemen. Je NLse werk geschiedenis telt soms niet eens mee. Men wil je "references" natrekken ofwel met vroegere werkgevers en collegas praten. Als je die alleen in NL hebt, doen ze vaak geen eens moeite om die te bellen en ligt je resume (CV) meteen in het grijze archief.

Je zult bereid moeten zijn om weer onderaan de ladder te beginnen en opnieuw jezelf bewijzen. Meteen in een hoog geplaatste functie te komen is vaak alleen weggelegd voor L1 immigranten die binnen een bedrijf worden overgeplaatst.

Ik werk zelf hier in de US in een IT bedrijf, die veel werknemers uit het buitenland (India, China) aanneemt. Het H1-B traject hebben ze hier allang opgegeven, en men gebruikt nu hun buitenlandse vestigingen om de beste werknemers uit het buitenland via L-visa naar de US over te plaatsen. Deze buitenlandse werknemers zijn de personen waarmee je zult moeten concurreren. In mijn ervaring is dit echt het neusje van de zalm van hun vakgebied, die al jaren erg hard werken om zich te bewijzen en naar de US kunnen worden overgeplaatst.

Nogmaals, ik probeer je niet te ontmoedigen, maar onderschat het emigratie process niet. Je zegt het zelf al in het onderwerp van dit topic: "Hoe realistisch is emigreren naar de US?" Ik hoop voor jou dat het allemaal lukt en dat je de vruchten ervan kunt plukken. Success!

[Petra/VS]

Misschien klink ik wat pretentieus, maar ik vind het zo flauw om mij te gaan wijzen op alles wat ik niet zou hebben. Het is namelijk ook niet erg constructief.

Misschien niet, maar wel realistisch.

[rozijntje]

Ik heb ook nog even een vraagje. Hoe groot is dan de kans om een "goede" baan te vinden als je hier al een aantal jaren hebt gewoond.
Het is bij ons nu niet van toepassing maar ik ben hier weleens nieuwgierig naar.

[jorrit]

H1-B visa zijn erg populair, afgelopen jaar in één dag allemaal vergeven, dus slechts een kleine kans om via dat pad het land binnen te komen.

Hier was ik ook inmiddels achter gekomen. Dit zou betekenen dat ik in ieder geval een werkgever voor 1 april (en ik ga ervanuit liever ruim daarvoor) moet vinden die bereid is een H-1B voor mij aan te vragen.

Het probleem is dat mijn vriendin pas ergens in maart te horen zal krijgen welke universiteit(en) haar toelaten. Als ik voor die tijd al een werkgever ga proberen te vinden, eindigen we mogelijk dan nog mijlenver uit elkaar. Kortom, dit is bij voorbaat gedoemd om te falen.

Wij overwegen nu dat zij haar mastersopleiding in Nederland doet. Over twee, drie jaar kunnen wij altijd nog overwegen te trouwen; ik heb dan ook meer werkervaring en meer tijd gehad om een geschikte baan te vinden.

Meteen in een hoog geplaatste functie te komen is vaak alleen weggelegd voor L1 immigranten die binnen een bedrijf worden overgeplaatst.

Ik had voor mezelf ook al besloten dat dit inderdaad niet realistisch zou zijn. Ik zou zelf als manager ook niet snel geneigd zijn om leidinggevende functies aan buitenlandse werknemers te vergeven.

Ik heb er ook geen problemen mee om weer terug in de software-ontwikkeling te gaan. Ik ben daarin afgestudeerd en heb het daarna altijd met plezier gedaan.

Ik werk zelf hier in de US in een IT bedrijf, die veel werknemers uit het buitenland (India, China) aanneemt. Het H1-B traject hebben ze hier allang opgegeven, en men gebruikt nu hun buitenlandse vestigingen om de beste werknemers uit het buitenland via L-visa naar de US over te plaatsen.

Ik heb gelezen dat er een hoop gesjoemeld wordt met het H-1B-visum, waardoor oververzadiging in het aantal aanvragen is. Aan de andere kant wordt er volop geklaagd dat het H-1B-visum Amerikanen hun baan kost, omdat er in hun plaats goedkope Indiase krachten worden ingezet (zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/IT_Body_Shops ).

Nogmaals, ik probeer je niet te ontmoedigen, maar onderschat het emigratie process niet.

Dat doe ik ook zeker niet

[kastelke]

Wij overwegen nu dat zij haar mastersopleiding in Nederland doet.

Wat mogelijk nadien weer nefast voor haar kan zijn als ze in Amerika wil gaan werken... Maar je bent ondertussen wel samen natuurlijk.

[Tink]

Dit komt mede omdat er zoveel Amerikanen zijn met een Bachelor degree in de IT en men zit te springen om MSc werknemers.

Niet helemaal waar. Men is op zoek naar geschikte werknemers; Bachelor of Master is maar een papiertje. Er zijn genoeg lui die niet in staat zijn om hun eigen veters te strikken en toch een MSc op zak hebben.

En jouw bronnen zijn?
Maar wellicht heb je gelijk, waarom zou je mensen hier die al verschillenden keren met dit bijltje gehakt hebben geloven?

Ik vraag me wel af; Hoeveel bedrijven hebben jou al spontaan benadert of je voor ze wil komen werken in de US?

Als je gelooft dat dat papiertje echt niet uitmaakt, good for you, ik weet wel beter.

Misschien klink ik wat pretentieus, maar ik vind het zo flauw om mij te gaan wijzen op alles wat ik niet zou hebben. Het is namelijk ook niet erg constructief.

Ik probeer je een realistisch beeld te schetsen van hoe de situatie op het ogenblik is, als dit niet aansluit bij wat jij denkt dat de realiteit is dan is dat jammer.
Als het antwoord je niet aanstaat dan neem ik aan dat je weet hoe je Google moet gebruiken en raad ik je aan diverse messageboarden te bezoeken waar mensen hun verslag doen hoe ze dit jaar succesvol met een Nederlandse bachelors degree een H1-B verkregen hebben.

Laat vooral weten hoe het afloopt met je aanvraag.

[jorrit]

Ik vraag me wel af; Hoeveel bedrijven hebben jou al spontaan benadert of je voor ze wil komen werken in de US?

Zonder mijn CV te plaatsen? Tenminste één, zover ik mij kan herinneren, maar daar gaat het eigenlijk ook helemaal niet om.

Ik probeer je een realistisch beeld te schetsen van hoe de situatie op het ogenblik is, als dit niet aansluit bij wat jij denkt dat de realiteit is dan is dat jammer.

Het moge duidelijk zijn dat het behalen van een MSc binnen een jaar, terwijl ik een fulltime baan heb, ook niet erg realistisch is. Maar je hebt je punt gemaakt; een H-1B-visum zonder MSc wordt lastig.

[jorrit]

Wat mogelijk nadien weer nefast voor haar kan zijn als ze in Amerika wil gaan werken...

Dat is een puntje wat we zeker moeten uitzoeken.