Emigreren naar USA (CA) om bij vriendin te kunnen zijn

[StefanNole]

Hallo mede-Amerikaliefhebbers!

Na een tijdje op het forum rondgedoold te hebben en veel nuttige informatie opgedaan te hebben heb ik toch maar besloten een eigen topic te starten omdat ik van jullie wat antwoorden hoop te krijgen die aansluiten op mijn specifieke situatie. Om even kort wat over mijzelf te vertellen: Mijn naam is Stefan, 23 jaar, ik kom uit Rotterdam en studeer daar Ondernemingsrecht. Onder het mom van een studiereis ben ik in 2011 een maand in Californië geweest en in 2012 heb ik een semester (januari - juni) in Florida aan de Florida State University gestudeerd op een J1-visum, dit zijn mijn enige twee bezoeken aan Amerika geweest tot nu toe.

In mei 2012 heb ik op een cruise mijn vriendin ontmoet. Zij is 25 jaar, komt uit Los Angeles en werkt daar in de filmindustrie als Art Director, haar inkomen is (ik heb gelezen dat dit relevant is) te omschrijven als goed. Na een aantal maanden Whatsappen/Skypen is zij in vorig jaar een maand hier geweest en zijn we samen Europa gaan verkennen. Daarna is ze met kerst/oud en nieuw opnieuw hier geweest en begin januari weer vertrokken.

Nu ben ik bijna afgestudeerd en voel ik me eigenlijk totaal niet gebonden aan Nederland. Het is het land waar ik geboren en getogen ben en ik hou er daarom wel van, maar verder heb ik weinig affiniteit met dit land en is emigreren voor mij altijd al een idee geweest dat me erg aan heeft gesproken. Nu ik en mijn vriendin helemaal hoteldebotel zijn maar het voor ons beiden niet werkt om elkaar dan weer een paar weken te zien en dan weer een paar maanden niet, wil ik kijken wat voor mij de kansen zijn om na mijn afstuderen (dit gebeurd over 4 maanden) in L.A. te gaan wonen en werken. Na het lezen van verschillende topics begrijp ik dat trouwen en het daardoor verkrijgen van een K1-visum de makkelijkste optie is. Nu dit nogal een grote stap is, zou ik graag van jullie horen of er nog andere opties zijn of dat er mensen zijn die in een soortgelijke situatie zitten!

[dutch_in_seattle]

Realistische opties? Nee.
Trouwen is en blijft de gemakkelijkste manier om legaal naar de V.S. te verkassen.

[Juliette]

Ikzelf ga over ongeveer 4 weken emigreren naar de VS om bij mijn vriend te kunnen zijn. Hierbij was trouwen ook voor ons de enige optie eigenlijk. Een werkvisum krijgen is eigenlijk geen realistische optie, tenzij je echt een heel specifiek talent hebt oid. Een werkgever moet er een hoop moeite en geld in steken en in deze economie is het voor de amerikanen zelf al moeilijk genoeg om een baan te vinden.

http://www.visajourney.com is een erg goede website waarvan je alle informatie kunt halen om een k-1 visum aan te vragen, schakel in ieder geval geen advocaat ervoor in, want het is een verspilling van je geld.

[kastelke]

ik kom uit Rotterdam en studeer daar Ondernemingsrecht.
[knip] en is emigreren voor mij altijd al een idee geweest dat me erg aan heeft gesproken

Ik denk dat je dan betere studiekeuzes had kunnen maken. (maar men zegt altijd dat je moet studeren wat je graag doet)

Als pas afgestudeerde in Nederlands ondernemingsrecht vrees ik dat het niet realistisch is om een bedrijf zo zot te krijgen dat je geld in jouw visum gaan steken zodat je in de US kan gaan werken.
Je kan overwegen om een extra studie in de US te doen, iets dat wat meer toekomstgericht is op een mogelijk verblijf in de US en dat dus waarde heeft op de Amerikaanse arbeidsmarkt.
Of je kan trouwen.
Of je er bij neerleggen dat je nog een tijd een lange-afstandsrelatie hebt.

[StefanNole]

Bedankt voor jullie reacties! En dat ben ik helemaal met je eens Elke! Op dat moment teveel op de korte termijn gedacht en mijn emigratieplannen niet betrokken in mijn studiekeuze..

Wat ik dus al dacht is helaas waar, trouwen is de enige realistische optie. Voor mij is dit op dit moment geen logische stap, we zijn zo'n korte tijd 'echt' samen geweest dat trouwen simpelweg te gek is. Ben ik de enige die het, naast ontzettend jammer, ook een beetje raar vind dat er geen enkele andere optie is om daar iets op te bouwen dan gelijk in het huwelijksbootje stappen?

Een of meerdere jaren doorstuderen zou voor mij wel een optie zijn, maar voor zover ik weet zijn de collegegelden daar zo hoog en is het voor mij als niet-Amerikaans staatsburger bijna onmogelijk om een lening te krijgen dat dit ook erg onrealistisch is. Is er iemand die mij hier meer over kan vertellen?

[kastelke]

Omdat ik nu al jaren betrokken ben in al deze emigratie-perikelen, is mijn visie op het huwelijk in geval van een lange-afstandsrelatie veranderd. Daar waar ik zou zeggen 'ga niet overhaast te werk, je kan ook eerst gaan samenwonen om te kijken of je wel bij elkaar past' in een relatie bij mensen die samen in Nederland of Belgie wonen, begrijp ik het nu echt wel dat men niet altijd zo rustig aan kan doen indien je geliefde overzees woont in een gebied waar je niet zomaar onbeperkt bij elkaar op bezoek kan gaan. Zeker als het om volwassenen gaat die hun studies afgewerkt hebben. Ik zie trouwen dan meer als een papiertje regelen waardoor je de kans krijgt elkaar nog beter te leren kennen. En het echte huwelijk volgt dan bv. een jaar of 2 jaar later, waarbij je een feest geeft en je familie en vrienden uitnodigt.
Maar ik begrijp ook dat die knop niet bij iedereen zo makkelijk om gaat, zeker niet als je religieus bent of erg conservatief bent.
Wat dat betreft is het iets makkelijker waar ik woon, in Canada: daar mag jij zomaar een half jaar naar hier komen om bij je geliefde te wonen. Je mag alleen in die tijd niet werken. Maar het geeft je wel de kans om elkaar beter te leren kennen alvorens een huwelijk aan te gaan.

Of studeren een haalbare kaart is, dat kan ik niet bepalen. Een lening ga je er volgens mij niet voor krijgen. De US leent jou geen geld, en ik vermoed dat je in Nederland daar ook geen lening voor krijgt. Misschien een persoonlijk lening? Peperduur, en je zal dan ook iets als collateral moeten geven? Maar of dat verstandig is?
Welke colleges liggen bij je vriendin in de buurt? Eventueel zou je kunnen intrekken bij haar (dan valt de woningkost al grotendeels weg). En community colleges zijn niet altijd zo ontzettend duur. Maar geld zal je wel moeten hebben, anders kan je het niet betalen en krijg je je visum ook niet. Maar je zou voor 1 semester kunnen gaan. Dan leer je haar ook al heel wat beter kennen.
Misschien toch nog even op de tanden bijten na je afstuderen, eerst werken en geld sparen, en dan naar ginder trekken voor een studie?
Een of meerdere jaren doorstuderen zou voor mij wel een optie zijn, maar voor zover ik weet zijn de collegegelden daar zo hoog en is het voor mij als niet-Amerikaans staatsburger bijna onmogelijk om een lening te krijgen dat dit ook erg onrealistisch is. Is er iemand die mij hier meer over kan vertellen?[/quote]

[Juliette]

Bedankt voor jullie reacties! En dat ben ik helemaal met je eens Elke! Op dat moment teveel op de korte termijn gedacht en mijn emigratieplannen niet betrokken in mijn studiekeuze..

Wat ik dus al dacht is helaas waar, trouwen is de enige realistische optie. Voor mij is dit op dit moment geen logische stap, we zijn zo'n korte tijd 'echt' samen geweest dat trouwen simpelweg te gek is. Ben ik de enige die het, naast ontzettend jammer, ook een beetje raar vind dat er geen enkele andere optie is om daar iets op te bouwen dan gelijk in het huwelijksbootje stappen?

Een of meerdere jaren doorstuderen zou voor mij wel een optie zijn, maar voor zover ik weet zijn de collegegelden daar zo hoog en is het voor mij als niet-Amerikaans staatsburger bijna onmogelijk om een lening te krijgen dat dit ook erg onrealistisch is. Is er iemand die mij hier meer over kan vertellen?

Ik ben zelf ook nog behoorlijk jong om te gaan trouwen (21) en ik heb er echt wel even over na moeten denken, maar voor ons was het de enige manier om bij elkaar te kunnen zijn. Daar komt dan wel bij dat we al 4 jaar een relatie hebben en ik daar regelmatig een aantal maanden achter elkaar ben geweest. Wij hebben ook besloten dat we geen uitgebreide bruiloft e.d. zullen gaan houden, dat willen we over een aantal jaar gaan doen als we dan al een tijdje samenwonen en het geld ervoor hebben. Ik heb er ook nog over nagedacht om te gaan studeren daar, maar aangezien de tuition voor niet-citizens 2 tot 3 keer zo hoog is was dat ook geen realistische optie, en om daar nou een gigantische lening voor af te sluiten vind ik ook geen verstandig besluit.

[StefanNole]

Wat betreft het huwelijk ben ik niet conservatief of religieus, voor mij is het idee om zoiets te doen nadat we een dergelijke korte tijd samen zijn gewoon heel vreemd. Maar ik snap ook dat het wellicht onze enige optie is en dat we er misschien maar eens serieus naar moeten kijken.Voor jou snap ik dat het inderdaad wat makkelijker is om die stap te nemen Juliette, je bent net als mij nog jong maar al wel 4 jaar samen! Ontzettend knap dat je dat hebt volgehouden.

Verder studeren lijkt me ontzettend lastig, niet alleen vanwege het financiële aspect maar ook omdat het totaal niet mijn voorkeur heeft om weer de studieboeken in te duiken.Maar om bij haar te kunnen zijn zou ik het er zeker voor overhebben, het zou dan natuurlijk wel fijn zijn om mijn studiekosten te kunnen dekken met wat fondsenwerving. De colleges die bij haar in de buurt liggen zijn onder andere UCLA en USC. Het liefst ga ik gewoon werken en het maakt me eigenlijk niet zoveel uit waar of in welke functie, zolang ik maar aan mijn relatie kan werken en op korte termijn wat geld binnen kan halen om mijn bijdrage te leveren aan de huur/levensonderhoud.

Ongelooflijk dat dit zo moeilijk is om voor elkaar te krijgen en zo jammer dat het hebben van een verschillende nationaliteit je relatie zo moeilijk kan maken.. Ik ben wel blij dat een forum als dit bestaat en ik over mijn situatie kan praten met mede'lotgenoten'!

[kastelke]

niet alleen vanwege het financiële aspect maar ook omdat het totaal niet mijn voorkeur heeft om weer de studieboeken in te duiken.
[knip] Het liefst ga ik gewoon werken en het maakt me eigenlijk niet zoveel uit waar of in welke functie

Bereid je voor op hamburgers flippen tegen minimumloon. Waarbij je concurrentie hebt van een hele boel high school en universiteitsstudenten die ook allemaal zo'n jobke willen. Ik woon zelf ook in een college-town, en de concurrentie is bijzonder groot. Dus misschien toch maar na een jaar ginder terug in die boeken duiken? Tuition is dan beduidend goedkoper. (tenzij je natuurlijk geluk hebt gehad, en wel een job hebt kunnen bemachtigen die je een deftig inkomen geeft)

[Luna]

Is haar salaris zo goed dat jullie er ook samen van kunnen leven? Zo ja, kun je dan geen B2 toeristenvisum aanvragen voor een half jaar? Dan heb je in ieder geval wat langere tijd samen en kun je altijd daarna nog kijken wat de verdere opties zijn.

[kastelke]

Je kan ook gewoon gaan op het VWP, met ESTA, en binnen de 90 dagen terugkeren. Als je zeer lastige vragen krijgt aan de grens, dan zou ik misschien wel heel eerlijk antwoorden: dat jullie overwegen om te huwen, maar dat je zoiets toch niet lichtzinnig kan doen. Dat je graag daarom eens een aantal weken achter elkaar bij elkaar zou zijn, om te zien of je dan nog steeds zo goed met elkaar overweg kan. Als dat het geval is, keer jij netjes terug naar Nederland, waar je een baantje zoekt en volop geld gaat sparen dat je dan mee naar de US kan brengen, en dat je vriendin ondertussen een verloofdenvisum aanvraagt. Laat duidelijk merken dat je weet wat de regels zijn, en dat je dus geen zotte dingen gaat doen die een huwelijk met je geliefde in de weg staat. Dat je dus alles netjes via de geijkte weg gaat doen.

(misschien geen 90 dagen blijven, maar 75 of zo. Kwestie van niet te zeer op het randje te lopen)

[DixieChick]

We hebben hier een forumlid (houstonwehavea), die ook enkele jaren bij haar vriend in Texas heeft gewoon op een studentenvisum. In haar geval was de reden iets anders (ik meen dat haar partner nog geen US Citizen was, en dus niet zo makkelijk een green card kon aanvragen), maar zij heeft een studie aan een lokaal community college gedaan, wat haar dus vrij weinig geld heeft gekost, maar haar wel een geldige verblijfsstatus gaf.

Je kan een studie in de VS ook zien als een stapje dichterbij een goede carriere daar. Ik weet niet precies was "ondernemingsrecht" inhoudt, maar het klinkt nou niet als iets waarbij je hier zo een-twee-drie aan een baan komt. Ik heb altijd het idee dat men in de VS meer van gerichte opleiding houdt (dus niet management-based, maar skill/knowledge-based). Je zou er dus voor kunnen kiezen om naar lokale colleges te kijken (en niet naar USC of UCLA want die zijn ontzettend duur, en hebben hele hoge toelatingseisen), en te kijken wat voor een opleidingen je aanspreken. Doe dat voor een jaar of twee, dan heb je a. een diploma, en b. weet je of je verder wil met je vriendin.

[Hockey]

Helaas heb je ook weinig aan lokale colleges qua kosten. Zolang je geen in state resident bent betaal je altijd de hoofdprijs. Wellicht dat een community college goedkoper is. Maar hou er ook dan rekening mee dat studeren niet betekent dat het je een baan oplevert.

[Amerikanist]

Maar hou er ook dan rekening mee dat studeren niet betekent dat het je een baan oplevert.

Dat probleem geldt zelfs voor de meer prestigieuze instellingen tegenwoordig, vrees ik. In Nederland ken ik ook als steeds meer mensen die met hun Master-papiertje werkloos thuis zitten of bij gebrek aan beter hun ongeschoolde studentenbaantje blijven doen.

[StefanNole]

Allemaal weer hartelijk bedankt voor jullie reacties, ik waardeer jullie hulp heel erg!

@ Luna: We zouden wel van haar salaris kunnen leven samen, maar ik zou het verschrikkelijk vinden om een half jaar daar rond te hangen zonder maar iets te kunnen doen terwijl ik op haar zak teer. Maar deze hou ik zeker in mijn achterhoofd..

Wat betreft het community college lijkt me dit nog niet eens zo'n gek idee.. Heeft iemand een idee wat de kosten hiervan ongeveer zullen bedragen? Ik heb een beetje rondgekeken op de websites en zie vooral kosten per 'unit', dit is moeilijk om te rekenen naar een jaarlijkse kostenpost geloof ik.. Verder zit ik dan wel met de kosten van levensonderhoud. Ik weet dat ik toen ik in Florida op een J1-visum studeerde wel op de campus mocht werken, dit lijkt me in dit geval niet anders?

[DixieChick]

De uitdrukking "unit" ken ik niet, maar ik weet dat je hier per "credit" betaalt. Als 1 credit $500 is (ik roep maar wat), en 12 credits is een full-time studie (de website van het college zal aangeven wat dat is, als het college op een quarter system zit, dan gelden andere credits dan wanneer je op een uni zit met het semester systeem), dan kost een semester full time studeren dus $6000. Als ik bij onze lokale community colleges kijk, dan ben je ongeveer $2000 per jaar aan tuition kwijt, maar goed, misschien dat het in CA duurder is dan hier.

[Luna]

@ Luna: We zouden wel van haar salaris kunnen leven samen, maar ik zou het verschrikkelijk vinden om een half jaar daar rond te hangen zonder maar iets te kunnen doen terwijl ik op haar zak teer. Maar deze hou ik zeker in mijn achterhoofd..

Nee, ik snap dat dat niet ideaal is, maar als het enige andere alternatief trouwen zou zijn, kan ik me voorstellen dat je toch liever eerst even gaat 'rondhangen'

[bedeve]

Leuk is dat hier als mensen vragen naar een effectieve manier om een verblijfsvergunning te krijgen.
Trouwen wordt er dan als antwoord geroepen.
Want dat is met alle nuances nog steeds het meest effectieve middel.
En dan wordt zo'n vraagsteller ineens wat terughoudender , trekt vaak zijn vraag haast in; want trouwen da's wel een heeeele stap.
Je vroeg toch naar de meest effectieve manier om...
Take that.

Is de amerikaanse impact van "trouwen" niet een heel andere dan die gangbaar is in Nederland?
Waar maak je je druk om ; Gewoon doen !

[Fellow2012]

Ik denk dat trouwen 'cultureel' veel meer beladen is in Nederland dan Amerika. Bovendien vraag ik me af, hoe lang, in aantal jaren/maanden, moet je bij elkaar zijn om die 'grote stap' te nemen. Zoiets zou erg persoonlijk moeten zijn maar wordt toch de door maatschappij gedecteerd zelfs in een liberaal land als Nederland! Tja, sommigen zijn eerst 9 jaar bij elkaar en gescheiden na 6 maanden huwelijk!

[Ziva]

Het ligt er maar net aan wat voor waarde je aan "trouwen" hecht. Ik denk niet dat je daar zo makkelijk over mag oordelen.

Voor de een is trouwen slechts een papiertje en voor de ander veel meer. Bovendien is het best een grote stap als je elkaar net kent. Emigreren is dat ook natuurlijk maar op een andere manier.