Terug naar Amerika

[Steffen]

Ruim voordat ik überhaupt dacht aan emigratie had ik dit forum al gevonden. Dus ik heb al regelmatig voorbij zien komen dat een goede houding, om de cultuurschok van emigratie wat gemakkelijker te laten verlopen, is om zaken te zien als anders en niet stom of vreemd. Dat icm het feit dat ik me altijd op m'n gemak voelde tijdens mijn voorgaande vakanties maakt het denk ik voor mij relatief gemakkelijk om m'n weg te vinden hier.

Wat betreft die schoenen, het kan baldadigheid zijn, maar 'gangs' gebruiken het ook om te laten zien dat je hun wijk/ territorium binnenkomt. Nu zag de wijk er ook dermate uit dat na 9 uur 's avonds ik er niet meer over straat wil lopen (eigenlijk sowieso niet). Verpaupering alom en ineens ook volop graffiti op plaatsen. We zitten er hemelsbreed nu een paar mijl vandaan. Dat vind ik toch wel uniek aan Amerika, het ene moment zit je in een prachtige buurt, je rijd een brug over en kan zomaar in de 'projects' belanden.

[dimona]

Dat vind ik toch wel uniek aan Amerika, het ene moment zit je in een prachtige buurt, je rijd een brug over en kan zomaar in de 'projects' belanden.

Ja, dat klopt, dat valt mij ook op. In een stadscentrum is het soms helemaal extreem: aan de ene kant van de weg loop je rustig en zonder zorgen rond; aan de andere kant is het totaal foute boel. En buiten de developments zie je langs doorgaande wegen soms ook peperdure huizen pal naast een krot staan. In onze relatief veilige en rustige county is al het gespuis aktief aan de andere kant van de 95. Ze wonen daar, ze beroven elkaar daar, ze breken daar in; ik vind het altijd heel apart hoe de criminaliteit zich veelal tot dat gebied beperkt. Je zou zeggen dat ze voor een grote slag wel even deze kant uitkomen, maar het aantal wekelijkse inbraken aan deze kant van de 95 is letterlijk op een hand te tellen (soms twee).

[Aquell]

Dat vind ik toch wel uniek aan Amerika, het ene moment zit je in een prachtige buurt, je rijd een brug over en kan zomaar in de 'projects' belanden.

Ja, dat klopt, dat valt mij ook op. In een stadscentrum is het soms helemaal extreem: aan de ene kant van de weg loop je rustig en zonder zorgen rond; aan de andere kant is het totaal foute boel. En buiten de developments zie je langs doorgaande wegen soms ook peperdure huizen pal naast een krot staan. In onze relatief veilige en rustige county is al het gespuis aktief aan de andere kant van de 95. Ze wonen daar, ze beroven elkaar daar, ze breken daar in; ik vind het altijd heel apart hoe de criminaliteit zich veelal tot dat gebied beperkt. Je zou zeggen dat ze voor een grote slag wel even deze kant uitkomen, maar het aantal wekelijkse inbraken aan deze kant van de 95 is letterlijk op een hand te tellen (soms twee).

Park Ave mooi voorbeeld van. In lexington zie je dit trouwens ook erg veel. Men is al jaren lang bezig bepaalde delen van de stad op te knappen. Dat gaat echt blok bij blok. Dus je hebt echt een heel duidelijk grens van een straat.

[Steffen]

Hemeltje lief, alweer maanden geleden dat ik hier wat gemeld heb! Nu moet ik eerlijk bekennen dat dit de eerste keer sinds een week of 6 is dat ik het forum hier langer dan 3 minuten check. In ieder geval hoog tijd voor een update. Ik weet even niet wat ik de laatste keren allemaal heb gemeld, maar zal even een samenvatting doen van de laatste maanden. Allereerst, ik heb mijn eerste jaar hier in Amerika erop zitten. Ik ben hier nu bijna 13 maanden en de tijd is voorbij gevlogen. Hoe langzaam het jaar voor ons vertrek leek te duren, zo snel is het eerste jaar hier gegaan.

Wat ik al wel had gemeld is dat ik bezig ben met een carriere switch. Van de zorg (psychiatrische en gedragsproblemen), naar de autotechniek. Die switch zit ik nu midden in en ik ben gestart met het derde kwartaal van mijn opleiding , van de 6 totaal. Een switch waar ik geen spijt van heb. School gaat erg goed en de groep studenten waar ik veel me samenwerk zijn eigenlijk ook een soort van vrienden geworden. De eerste groep mensen waarvan ik hier kan zeggen dat het 'mijn' Amerikaanse vrienden zijn. Eigenlijk ben ik daar best wel trots op, dat ik een groepje ken buiten de vriendengroep van mijn vrouw om waarvan ik kan zeggen dat het vrienden zijn. Mijn vrouw sluit namelijk ontzettend gemakkelijk vriendschap met mensen, ik daarentegen doe daar altijd behoorlijk lang over. Ik weet nou niet precies waaraan dat ligt, maar ik denk dat het vooral ligt aan het feit dat ik gemakkelijk in omgang ben, maar echte vriendschap moet aan een hoop voorwaarden voldoen.
School gaat dus prima. De lessen zijn interessant en in de werkplaats wordt er van ieder verwacht dat er initiatief genomen moet worden. Dat is iets wat mij wel aanspreekt en ik heb dan ook ondertussen een bepaald aantal personen waar ik iedere dag mee werk en opdrachten mee maak. Ik zal iets dieper ingaan op hoe het werkt op school.
Ieder kwartaal wordt een bepaald deel van auto's doorgenomen. Het eerste kwartaal ging over Aircoditioning/ verwarming en handgeschakelde versnellingsbakken. Het tweede kwataal was motor opbouw en dit kwartaal gaat over electronica. Tijdens ieder kwartaal moeten er een X aantal projecten op school auto's worden gemaakt. De school heeft 7 verschillende auto's waar aan gewerkt kan worden. Omdat er meer dan 7 verschillende auto's rond rijden, ziet de school graag dat we een breed scala aan auto's werken en daar heeft de school iets op gevonden. Iedere student (dus ook van andere opleidingen) die een probleem heeft met zijn auto, of een direct familielid, mag de auto naar de werkplaats van school brengen. De auto wordt gratis na gekeken en gerepareerd. DE school heeft nauw contact met bedrijven die onderdelen leveren en we krijgen flinke korting op onderdelen die nodig zijn. Een auto die bij ons binnenkomt wordt dus gratis gemaakt en de eigenaar hoeft enkel de benodigde onderdelen te betalen (die met korting aangekocht worden).
Ondertussen heb ik op school laten zien dat ik graag opdrachten aanneem en krijg dan ook de 'betere' klusjes. Vorig kwartaal heb ik met twee andere een V8 motor uit een mustang volledig opnieuw opgebouwt, heb een versnellingsbak op een '78 Corvette vervangen en vrijdag zijn we begonnen met het vervangen en aanpassen van een kabelboom voor een Jeep welke speciaal gebouwt wordt voor off road activiteiten. Ik heb het volop naar mijn zin en met een 4.0GPA zit ik in de top van mijn klas.
Naast school heb ik ook een bijbaantje gevonden bij een onderdelen zaak. Ik ben gestart als parttimer voor 14-20 uur in de week, naast m'n 25 uur school. Niet een spectaculaire baan, maar ik heb werk en extra inkomsten en dat is alles wat ik nodig heb. Vorige maand ben ik echter gevraagd of ik meer uur wil werken. Op werk zijn ze meer dan tevreden over mij en sinds een paar weken geleden werk ik ongeveer 32 uur in de week. In de komende paar weken gaat mijn contract opgezet worden in een 32 uur vast contact zodat ik aanspraak kan maken op secundaire arbeidsvoorwaarde en hierna zal ik een training gaan volgen zodat ik sleutelhouder wordt, wat gekoppeld zal zijn aan een promotie. Kortom, helemaal niks te klagen.

Verder zijn rond de feestdagen enkele vrienden uit Nederland over gevlogen. Dit was erg gezellig, veel rondgeleid door de regio hier en lekker gerelaxt. Ook mooi is dat ik via een collega gratis een pool tafel heb gescoord, welke ondertussen waterpas in de kelder staat. Naast de gezelligheid, had ik toch wel een interne shock te verwerken. Ik heb niet zo heel bewust door gehad hoe ik me ontwikkeld heb hier in Amerika, maar ik ben meer verandert dan ik dacht. Het is moeilijk uit te leggen hoe dat nu precies zit, maar ik begin Amerkaanse gebruiken en over te nemen en Nederlandse trekjes vervagen. Dat was een soort van schok om te realiseren dat ik me minder Nederlander voel en dat het me ook niet zoveel meer interesseert wat er allemaal gebeurt in Nederland. Ik heb nog familie in Nederland en een aantal vrienden, wat belangrijk voor mij is, maar de rest boeit me niet zo veel. Dat klinkt heel cru, maar ik stort me op dit moment veel liever op mijn leven en kansen hier .
Op dit moment zou ik ook absoluut niet naar Nederland terug willen en dat gaat zelfs zo ver dat ik een geplande vakantie aan Nederland in de zomer aan het verschuiven ben naar op zijn vroegst de winter of wellicht zelfs naar 2015. Ik wil me niet afzetten tegen mijn geboorteland, maar ik heb geen behoefte om het te bezoeken. Het enige wat ik een beetje mis zijn mijn ouders en mijn enige broer, maar aangezien hij vermoedelijk in november voor 1,5 jaar naar Aruba gaat is er goede kans dat we daar naartoe gaan ipv Nederland.

Verder zijn er hier niet veel bijzonderheden, behalve dat ik hoop dat we de komende dagen een beetje goed door komen. De weersvoorspellingen voor dit deel van het land zijn namelijk koud! Onder de 0 (nul) graden Fahrenheit, iets waarvan ik niet precies weet hoe koud dat nou werkelijk zal zijn. De auto's heb ik in ieder geval winter klaar gemaakt en in huis hebben wel extra dekens, water en kaarsen. Ook hebben we en openhaard en heb ik extra hout in huis. Weet niet of dit overdreven is, maar ik ben bang dat de electriciteitskabel beschadigd kunnen raken door het extreme weer en ben dat liever voor.

Hopelijk is er enige samenhang in mijn verhaal terug te vinden voor degenen die het lezen. Ik ga me in ieder geval op maken voor een tweede jaar hier in de USA!

[Jrabakker]

Klinkt allemaal goed!!!!

[EstherAnna77]

Leuk te horen dat het allemaal zo lekker gaat daar Steffen!
Helemaal niet raar dat je je meer Amerikaans gaat voelen, ik denk dat dat betekend dat je je echt thuis voelt. Goed toch??

Oh en 0 graden F is -17 Celcius.. Toevallig gister net even opgezocht na het nieuws over de "arctic blast" in de US te hebben gelezen
Koud...dus... Maar ik denk dat ik dat leuker zou vinden dat deze belachelijke winter die wij nu hebben met lente temperaturen....

[Bennogr]

Mooi dat overstappen van knutselen aan mensenzieltjes naar de 'zieltjes' van een auto. Veel concreter lijkt me, je ziet (en hoort!) bij een auto tenminste meteen of je het goed gedaan hebt.

Wat dat 'niet meer Nederland gevoel', dat ken ik. Toen ik voor het eerst met mijn Amerikaanse vrouw naar Nederland ging, viel ik helemaal uit mekaar (zoals ze in Amerika zeggen). Heeft lang geduurd, maar heb een paar jaar geleden officieel afscheid genomen van mijn geboorte- en lange leefplaats Amsterdam en heb er nu vrede mee als we naar Nederland/Amsterdam gaan. Ik ben nog steeds Nederlands, maar sta verder voor het grootste deel buiten wat er daar nog gebeurt.

Overigens over Nederlanderschap gesproken, ik heb wel altijd mijn Nederlandse paspoort gehouden en ben pas Amerikaan geworden toen ik beide nationaliteiten mocht hebben. Wel even wat extra papierwerk om dat met Nederland te regelen, maar best te doen. Niet alleen voor mezelf, maar onze (in New York geboren en dus Amerikaanse) zoon heeft ook al vanaf heel jong twee paspoorten. En mogelijk zal hem dat in de toekomst nog helpen bij zijn werk, is makkelijker naar Europa te sturen voor een Amerikaans (of Nederlands) bedrijf.

[smittenimmigrant]

Wat een verzameling aan goed nieuws, Steffen. Wow!

Fijn om te horen dat je op je plek zit en dat mensen je zien en waarderen. Gefeliciteerd met je promotie, ook. En wat tof om te horen dat je vrienden maakt Ik kan me voorstellen dat dat toch wel een van de belangrijkste onderdelen van het je echt thuis gaan voelen is.

Jammer dat ik je deze kerst niet heb kunnen zien, maar ik zal je zeker op de hoogte houden van nieuwe bezoeken aan je regio. Ondertussen: voor jou.

[Steffen]

Na maanden van afwezigheid hier, toch even een kleine update. Laten we maar beginnen, waarom het maanden heeft geduurd om hier weer te komen. Geen tijd. Op dit moment ben ik vooral druk, druk met school, druk met werk, en in de vrije tijd wil m'n vrouw en vrienden me ook wel eens zien. Ik ga dus 5 dagen in de week naar school, van 8 tot 1uur, rij dan door naar m'n werk, waar ik van 2 tot 10 werk. Meestal heb ik 1 avond in de week vrij van werk, als ik veel geluk heb 2. Verder wordt het weekend vooral ingevuld met... werk. Laat ik het er maar op houden dat ik goed aan het integreren ben hier
Leuk is anders, maar het vooruitzicht is dat ik de laatste week van oktober klaar ben met mijn studie, waar ik enorm naar uit kijk, houd me op de been. Vooral het vooruitzicht op een baan van ma t/m vr en doordeweeks 's avonds thuis zijn lijkt me heerlijk. Alle banen die ik tot nog toe heb gehad heb ik altijd avond/weekend/feestdagen moeten werken, en dat wordt na 8 jaar ietwat oud zeg maar. Daarnaast brengt het weg van huis zijn toch wel stress en frustratie met zich mee. Ik merk dat het je huwelijk niet altijd even goed doet, grote frustratie om (kleine) zaken, die voorheen geen probleem vormden. Ik kom, na ruim anderhalf jaar na de immigratie hier, zaken tegen die soms irriteren. Laatst had ik bijvoorbeeld een week vrij van school en van werk een paar dagen onbetaald verlof opgenomen (laatste vrije weekend was met de kerst geweest). Ik en mijn vrouw hadden besloten om een paar dagen naar North Carolina te gaan om er even tussen uit de gaan, wat hoog nodig was. Een week voor tijd dacht de baas van mijn vrouw daar echter anders over. Ze kon haar vakantie helaas niet door laten gaan, want ze was toch nodig op werk. Laat ik maar zeggen dat ik niet zo geamuseerd was door dit nieuwtje. Maar goed, je kan niks tegen doen.

Dit alles wil niet zeggen dat het hier niet goed gaat. De plek waar we nu wonen is prima. vrijstaand huis, met 2 slaapkamers, woonkamer, kelder, zolder en garage. Dit in een rustige woonwijk even ten noorden van Pittsburgh. We hebben werk (mijn vrouw een zeer goede baan) en na mijn studie heb ik uitzicht op werk wat me heel erg aanspreekt. Maar het is duidelijk dat de eerste fase van de emigratie achter de rug is en dat het nu vooral hard werken is om hier een goed bestaan op te bouwen.
Daarnaast gaan we in september voor het eerst een weekje naar Nederland. Dat stond niet op de planning, maar mijn broer(tje) gaat trouwen. Hij gaat voor zijn werk 2,5 jaar naar Curacao en wilde voor vertrek toch graag trouwen met zijn vriendin. Dus over twee maanden op naar Nederland. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, maar aan de andere kant weet ik niet of ik er klaar voor bent. Ik ben nog hard bezig om hier mijn leven op te bouwen en probeer daar zoveel mogelijk energie in te steken. Aan de andere kant wil ik ook niet echt weten hoe en of Nederland verandert is. Ik heb het op een goede manier achter gelaten en een plekje gegeven, dus ik ben wat nerveus.

Zo, dat is maanden in een notendop. behoorlijk onsamenhangend, maar goed. Wie weet wordt de volgende update wat beter. Eerst maar even genieten van de voordelen van het wonen in Amerika en op de mountainbike stappen. Paar minuten van ons huis ligt namelijk een geweldige mountainbike route dwars door de bossen en heuvels.

[Old Faithful]

Leuk weer eens iets van je te horen en vooral dan, dat het je goed gaat.

[Aquell]

Hoi Steffen,

leuk om weer eens een update te lezen. Ik heb veel respect voor wat je aan het doen bent! Ik kan me heel goed voorstellen dat je graag je studie wilt afronden. Eind oktober is dichterbij dan je denkt, zeker als je er tussendoor nog even naar Nederland gaat.

Ik zelf heb ik denk ik een iets makkelijkere immigratie gehad omdat wij veel hulp van mijn schoonouders hebben gekregen. Wij konden in een huis gaan wonen dat zij hadden zonder huur te betalen. Mijn vrouw en ik konden beide voor hun gaan werken. Iets wat ik overigens helemaal niet wilde omdat je dan toch een andere relatie krijgt met je schoonouders. Ik heb er al met al helaas twee jaar gewerkt. Het duurde ongeveer een jaar voor ik een baan had gevonden die ik echt wilde. Ik heb niet zoals veel mensen 1000+ sollicitatie brieven gestuurd. Ik denk dat ik er al met al tien heb gestuurd en ik heb vier interviews gehad. Ik zelf wil trouwens liever zelf dingen bereiken inplaats van alles maar te krijgen. Wij zijn dan ook gelijk verhuisd toen het kon, dat werd ons overigens om een of andere reden niet in dank afgenomen. Ook heb ik een maand geleden de auto die wij van hun te leen hadden terug gegeven. Ik betaalde al het onderhoud aan de auto en hun leende hem wanneer zij dat wilde. Ik heb toen gezegd, het is jullie auto dus je hebt elk recht om hem terug te vragen wanneer je wilt. Maar ik ga niet voor het onderhoud betalen. Ook dat werd me niet in dank afgenomen. Mijn vrouw werkte voor zij zwanger werd bij de PNC bank. Tijdens de zwangerschap van mijn vrouw had haar moeder haar beloofd op de baby te gaan passen zodat mijn vrouw weer drie dagen kon gaan werken. Toen de baby er eenmaal was en mijn vrouw haar rooster had gekregen kwam moeder met de mededeling dat ze niet ging oppassen. Ze bod mijn vrouw aan om haar huis schoon te maken een paar dagen paar week. Toen mijn vrouw daar voor paste, op advies van mij, werd ook dat ons niet in dank afgenomen. Het resultaat is dat ik helemaal klaar ben met mijn schoonfamilie en er ook niet meer heen gaan. Niet een ideale situatie maar ik wil die mensen voorlopig even niet meer zien. Om de een af andere reden wil mijn schoonmoeder iedereen maar onder cotrole hebben, alles moet gaan zoals zij het in haar gedachte heeft. Daarnaast behandeld ze mensen als stront. En mensen accepteren dat omdat er vaak iets tegenover staat. Ik zit niet zo in elkaar. Al zou zij mij morgen een miljoen geven dan zou ik nog niet naar haar feestjes komen.

Nogmaals ik vind het heel knap wat jij en je vrouw doen.Je mag er trotst op zijn! En je harde werk wordt echt wel beloond!

Ik kijk nu al uit naar de volgende update.

[Steffen]

Ha Axel

hartelijk dank voor je aardige woorden, dat wordt zeker gewaardeert! Hoewel ik nu niet zo goed weet of jou/ jullie emigratie veel gemakkelijker is. Ik heb goed contact met mijn schoonfamilie en merk dat dat toch wel belangrijk is. Je hebt per slot van rekening wel jouw eigen familie achter gelaten, en dat beetje hulp kan je toch goed gebruiken. En ook het vele reizen en van huis zijn wat je doet lijkt mij niet gemakkelijk.
Nu ik nog een kleine 3 maanden te gaan heb merk ik wel dat ik aan het aftellen ben. Zodra ik in September terug kom vanuit Nederland ga ik soliciteren bij wat bedrijven hier in de buurt. Ik ga mijn pijlen richten op een Porsche/ Audi/ BMW dealer hier in de buurt en ook een Mercedes-Benz/ Jaguar dealer. Geen idee of ik er binnen kom, maar ik kan altijd nog andere bedrijven aanschrijven. Ik merk dat ik in de (slechts) anderhalf jaar dat ik hier nu woon ik toch al flink verandert ben. In Nederland zou ik niet zo snel eenzelfde stap hebben gemaakt, maar ik heb hier meer vertrouwen in mezelf gekregen. Ook op andere vlakken ben ik aan het 'veramerikaniseren'. Zo is mijn eetpatroon verandert, mijn visie omtrent jacht en meer.

Tot nu toe is mijn emigratie een succes en iedere dag kom ik weer een stapje dichter bij mijn 'american dream'. Grappig is dat laatst een van mijn vrienden tegen mij zij dat ze altijd enthousiast wordt als ze me ziet. Zij is Amerikaanse en vertelde mij dat er uit haar omgeving veel mensen zeggen dat het waarmaken van de American dream niet veel meer gebeurd. Maar ze vertelde mij dat ik haar gedachte toch wat heb verandert. Vanuit een ander land in Amerika vestigen, je leven daar achter laten en hier iets totaal anders starten. Daarnaast werken en ondertussen toch ook succesvol werken aan auto's (heb haar AC, remmen en versnellingsbak een servicebeurt gegeven), ik was toch een soort van voorbeeld dat het weldegelijk bestaat.


Mijn lunchpauze is alweer voorbij, dus ik moet weer aan de slag. Ik ga kijken of ik toch weer wat blogs kan gaan lezen binnenkort.

[Steffen]

Toch weer een update, en meteen een voornemen. Een voornemen om meer op het forum te komen dan eens per maand. En dat moet zeker lukken, want sinds een week heb ik wat meer vrije tijd. Tot voor kort ging ik maandag t/m vrijdag naar school en werkte ik in de avond en weekenden om toch een inkomen te genereren. De 70 uur school/werk en nog eens 12 uur reistijd per week hakte er behoorlijk in, maar goed, het was allemaal om een nieuwe carriere te starten. En die is dan ook een week geleden gestart.
Twee weken voordat ik mijn studie afronde kwam ik via mijn docent in contact met een bedrijf bij mij in de buurt. Na een kennismakings gesprek van een half uurtje kreeg ik een stevige handdruk met de mededeling dat ik een baan had bij hen! Dus na een gesprek met school en het invullen van een hoop papieren kon ik twee dagen later starten. Gezien mijn goede cijfers, een 4.0GPA, hoefde ik mijn nieuwe baan niet mis te lopen en mocht ik de laatste paar dagen van de opleiding missen. Na het veilig stellen van wat vakantie dagen en een prima start salaris werk ik nu sinds een week voor Chrysler/ Jeep/ Dodge. En nog beter, van ma t/m vrijdag, geen avonden en geen weekenden meer. Vooral de vakantiedagen was een belangrijk punt voor mij. M'n (enige) broer is namelijk van de week voor 2 voor via zijn werk naar Curacao verhuisd. We hebben al vliegtickets klaar liggen om hem de eerste week van het nieuwe jaar te bezoeken. Mijn ouders vliegen met de kerst naar Pittsburgh en we vliegen dan voor oud en nieuw met z'n allen naar Curacao om daar de eerste week van het nieuwe jaar met elkaar door te brengen.

Nog een maand en dan zijn we hier alweer twee jaar hier en ik kan wel zeggen dat er een heel hoop verandert is. Nu maar hopen dat ik hier mag blijven Van de week hebben we namelijk de papieren opgestuurd voor het verlengen van mijn groene kaart. Ik hoop dat de procedure snel verloopt, want ik zou graag met mijn nieuwe groene kaart reizen ipv een brief in januari. Maar dat heb je nu eenmaal niet in de hand. Zijn er wellicht mede forummers die recentelijk hun conditionele groene kaart hebben verruild voor een permanente? Ik ben wel benieuwd naar de tijdslijn, puur om een globaal beeld voor mezelf te schetsen.

[Dude]

Proficiat met je job !!

[Old Faithful]

Proficiat en succes met het invullen van al die vrije tijd.

[Aquell]

Hoi Steffen

helemaal top!!!! Ik schrijf binnenkort wel even een wat uitgebreidere reactie.

Ik heb in maart/april mijn green card papaieren ingestuurd en heb vorige week bericht gekregen dat ik mijn tien jaar geldige green card binnen 60 dagen thuis kan verwachten.
Je krijgt overigens wel een brief dat ze je huidige green card met een jaar verlengd wordt zodra je alles ingestuurd hebt.

Wij gaan deze kerst naar Nederland met de familie. Dus ook wij hebben iets leuks in het vooruitzicht.

Succes!!!!