Winnaar DV-2014 : Dbacks

[Dude]

Proficiat !

En? waren jullie nerveus ?

[Dbacks2]

Proficiat !

En? waren jullie nerveus ?

Ik niet zo...maar manlief!!!! Die was 'van alles' kwijt en als je er vanmorgen een lucifertje bij had gehouden waren we misschien wel gescheiden geweest voor we in de auto konden stappen

Het is ook niet niks als je er zoooo lang van droomt! Alle lof voor de kinderen die ook niets hebben ontstoken...

Het viel mij daar alles mee..maar ik mocht dan ook vrijwel niks vingerafdrukken, een handtekening, plechtig beloven en fijne dag verder...

Het is nog zooooo onwerkelijk!!

[Dbacks2]

Kasteeltje..examen zoon afwachten, werk zoeken, huis verkopen...er moeten hier nog wel wat dominootjes de goeie kant op vallen voor we definitief 'GO' kunnen zeggen...maar deze horde is genomen.

[Petra/VS]

Gefeliciteerd!

[Ziva]

Superleuk voor jullie! Succes met de voorbereidingen

[kiyu]

Ik zet de bbq vast aan .....hopelijk gaat alles voorspoedig nu! Tot snel aan deze kant van de bol! Nogmaals gefeliciteerd!!!

[Dbacks2]

Ik zet de bbq vast aan .....hopelijk gaat alles voorspoedig nu! Tot snel aan deze kant van de bol! Nogmaals gefeliciteerd!!!

Ik neem het recept van de stokbroodjes mee...en zal wat extra oefenen op de pindasaus

[hemmie]

Gefeliciteerd!

[LittlePhoenix]

Gefeliciteerd!

[floridausa]

Congratulations!!!!

[Dbacks2]

Gister kregen we de paspoorten al binnen! En de visa zitten er ook echt in

Zal van de week, nu we een beetje van de schrik zijn bijgekomen, even een wat uitgebreider verslag tikken voor degene die nog na ons mogen.

[floridausa]

Fantastisch!

Hebben jullie de gesloten envelop vd medische keuring ook al terug ( met de paspoorten)?

Ben benieuwd naar verhalen over interview.

Groetjes
Florida

[BibiS]

Van harte gefeliciteerd! Na zo lang wachten geloof ik zeker dat jullie het nog niet echt bevatten... Ben heel benieuwd wat de plannen verder zijn en of jullie ook een website gaan bijhouden?

[Dbacks2]

Voor degenen die nog mogen... een wat uitgebreid verslag van de medische keuring en het interview.

In december vertrokken we, zes man sterk naar de medical. Wij als ouders hadden alleen het oranje 'bonnenboekje' mee, voor de kinderen hadden we een overzicht van de inentingen opgevraagd van het RIVM. Dit bevat de info uit het groene boekje, maar zou tweetalig zijn. Dat is het ook wel, maar op een manier die wel erg simpel is... met een minivertaallijstje achterop.
Maar je krijgt het gratis toegezonden en het is kleiner en overzichtelijker dan de groene boekjes en toch makkelijker te gebruiken om in de VS bij bv scholen te overhandigen, dus ik zou het zeker opvragen (kan voor iedereen vanaf 1970). Wij hadden zelf al hep a/b vaccinaties laten zetten. Volgens mij is de goedkoopste manier (en de handigste) om dit te laten doen bij thuisvaccinatie.nl. Bij veel verzekeraars betaal je namelijk geen consultkosten als je je daar via de link van jouw ziektekostenverzekering aanmeldt. Dit scheelde voor ons een 150 euro! En daarbij komen ze ook nog eens bij je thuis; ook 's avonds of in het weekend.

Parkeren voor de medical was een crime; het adres van Schulte zit vlak bij het museumplein en de straat waar hij zit en alle andere straten in de buurt staan bommetje vol. Wij hadden mazzel met een plekje dat net vrijkwam. Maar gelukkig ligt even verder, onder het museumplein een parkeergarage. Dit kan voor veel mensen een uitkomst zijn, want wij waren voor de medical en de X-rays een 2,5 uur weg... met bijna 12 euro aan parkeerkosten (via yellowbrick) Het bedenken van hoeveel moet er in die meter en hoeveel kleingeld heb ik is echt wel een factor die je er niet bij wilt hebben...

Naar de praktijk van de dokter... een statig herenhuis... met binnen een jaren 70 feel and look
Ik was met name erg zenuwachtig over mijn gewicht (te hoog) en de berichten die daarover de ronde doen. Zenuwen niet nodig... je krijgt alleen van hem het welgemeende advies om er iets aan te doen.
Wat doen ze? Bij binnenkomst mochten we naar de wachtkamer en moesten we paspoorten en inentingsgegevens inleveren. Daarna werden we een voor een geroepen om bloed te laten prikken (vanaf 16 denk ik... de kleintjes 9 en 13 hoefden dit niet). Daarna weer terug de wachtkamer in. Vervolgens een voor een voor het onderzoek. Bloeddruk, gewicht, lengte, luisteren naar hart/longen, voelen naar milt en lever. Daarnaast een uitgebreide vragenlijst: oa ooit kanker gehad, ontwikkelingsachterstand, psychische problemen, geslachtsziekten, ooit hoge bloeddruk gehad, suikerziekte. Voor vrijwel iedereen een gevalletje nee, nee, nee, nee, nee...
En dan als laatste... de inentingen. BMR voor diegenen die 'm niet gehad hebben in het rijksvaccinatie programma. De enting tegen de B(of) is er pas in 1987 bijgekomen en ondanks dat ik dus mazelen heb gehad en tegen rode hond ben ingeent mocht ik er toch aan geloven. En van de DKTP mag de laatste enting niet langer dan 10 jaar geleden zijn.
Ze letten dus NIET op of je de enting voor hep a/b afmaakt...(die moet in drie keer voor volwassenen en in 2 keer voor kinderen).
Als alle prikken zijn gezet en alle papieren weer terug mag je onderweg voor de X-rays. Dat ligt op een kwartiertje lopen van de medical en het is denk ik slim om de auto niet te verplaatsen. Het is daar wel iets rustiger, maar veel scheelt het niet.
Ook weer een herenhuis met allemaal gangetjes en trappen. Je komt terecht in de wachtkamer van de dermatoloog en moet op een belletje drukken voor de Xray dames. Wacht niet te lang..wij waren zo beschaafd om te denken dat er wel iemand zou komen, maar ze hadden heel de bel niet gehoord en kwamen alleen maar kijken omdat wij met z'n zesjes de hele wachtkamer blokkeerden. (koffie/thee en choco hebben ze daar... dat kun je na de arts wel gebruiken!). Je geeft de papieren (gekregen van de arts) en je paspoort af, wordt een voor een geroepen. Bovenlijf bloot, flits..klaar. Paspoort terug en lopen maar weer.
Je wordt gebeld als er zaken gevonden worden; hoor je niets mag je op de afgesproken datum aantreden voor:

Het 'interview'.

Voor de afspraak bij het consulaat niet in een zijstraatje geparkeerd, maar in de parkeergarage. Beladen met 2 grote mappen met originelen en kopietjes, pasfoto's, postzegel en paspoorten natuurlijk. Eerste punt... wat doe je met je telefoon?? Wij hebben ze (4 stuks...je hebt pubers of niet..) in de auto laten liggen. Dat voelde niet fijn, was heel blij om de auto met al zijn ruiten in tact terug te zien! Blijkt dat je ze wel mee naar binnen mag nemen...maar dan duurt de veiligheidscheck veel langer. Het meisje dat bij ons stond te wachten had telefoon en laptop mee en die heb ik even later binnen zien lopen.
Maar goed.. we waren nog niet binnen! Afspraak om half 2 (volgens mij zijn alle immigrant interviews op di/do middag vanaf half 2) we waren er om 1 uur, maar dan zit alles dus hermetisch dicht! Het regende en na een tijdje kwamen ze een tent opzetten waar we onder konden wachten. Leuk om te zien hoeveel mensen er dan moeten zijn, er werden heel wat verhalen uitgewisseld.
Tegen half 2 kwam er iemand met een clipboard en een metaaldetector naar buiten. Family **** , jaaaaa wij!!! Eentje voor eentje, de armen wijd , voor en achter laten checken. Voor de jongste had hij nog een geintje.. boven zijn hoofd liet het de detector piepen met het metaal van het clipboard. Al met al ging het heel leuk, vriendelijk en ontspannen. (terwijl we echt bloedje nerveus waren... zo dicht bij... ze zullen toch geen NEE zeggen???)
Dan mag je meelopen. Alles uit je zakken, geen tassen mee alleen de mappen met papieren (was het enige dat in de tas zat..) schoenen uit, kleingeld, sleutels in een bakje... nou ja... net of je gaat vliegen.
Dit alles gebeurt in het glazen, supermoderne aanbouwtje bij de ambassade...daarna wordt je binnengelaten in het statige mooie gebouw zelf.
Statig... mooi... nou ja van de buitenkant dan Loket 5 alstublieft... We komen in een kamer waar in de loop der eeuwen niet zoveel veranderd is. In het midden staan rijen met stoelen, een beetje vergane glorie. Rechts is nog de oude schouw te zien en als je daarnaar kijkt kun je zo terug in de tijd. Als je rechtdoor kijkt, waar loketten zijn (nrs 1t/m 4) waan je je ineens op een station een jaar of 50/60/70 geleden. Een donkerhouten ombouw, met gordijntjes... op dat moment nog allemaal dicht. Nr 5 blijkt in de kamer ernaast te zijn... waar je behalve een rij loketten een stel banken aantreft van gruwelijk blauw plastic, met scheuren erin en eentje staat zelfs in de schouw. De enige ander deur leidt naar de toiletten. Waar zou die kamer voor het interview zijn???

Sttt zeg ik tegen de kinderen die al net zo overbluft zijn als ikzelf en dus eigenlijk geen geluid maken. We kiezen de veiligste optie en schuiven met vier man de schouw in. We kijken wat rond...er is niemand, de gordijnen achter de loketten (geel/bruin alsof ze aan 30 jaar sigarettenrook hebben blootgestaan) zijn dicht. Na verloop van tijd gaat gordijntje 5 omhoog, een vriendelijke ogende vrouw, donkere huid, zwart kort haar met mooi grijs erin neemt haar plekje en schuift wat heen en weer. Het loket is niet eens een meter breed...hoe passen we daar straks?
Family *** (Ja duh... verder was er nog niemand!) wat moeten we nou... alleen de winnaar? Allemaal?? Man gaat eerst en dat blijkt de juiste keuze. De mevrouw spreekt NL en vraagt in een door haar aangegeven volgorde paspoorten en papierwinkel op. So far so good. Wij zitten op het bankje, klaar om op te springen. De wachtkamer loopt voller en voller. Loket 6 gaat ook open. Daar wordt alleen maar Engels gesproken.. een van de gesprekken lijkt niet zo makkelijk te gaan. Ondertussen gaat de papierwinkel bij 5 door en door. En wij zitten in de schouw. Nee, hoor ik mijn man zeggen...daar heb ik geen bewijs van en de school bestaat niet meer... Daar waren we al bang voor, nou ja... hij. Ikzelf ben ervan overtuigd..nou dat was ik thuis... dat zijn werkervaring meer dan uitstekend is en niet onderdoet voor universitair niveau. Maar ja, het is hun spelletje... het zijn hun regels! En die hokjes maken toch een gesprek wat moeilijker dan dat je met elkaar aan een tafel zit! Sta je daar te hannesen met twee mappen die niet plat kunnen liggen vanwege ruimtegebrek. Postzegel.. we hebben er twee. Die op de site staat; documenten tot 5 kilo bestaat helemaal niet. Brieven tot 2 kilo hebben we en pakket tot 10 kilo. Ze kiest voor de 10 kilo. Alles wat je daar achter laat aan originelen plus de paspoorten worden opgestuurd.
En verder gaat het weer... een voor een mogen we langskomen voor vingerafdrukken. Oudste krijgt het voor elkaar om iets niet goed te doen en het apparaat piept en piept. Daarna mag manlief zich bij ons voegen.
We moeten wachten. 'En wat gebeurt er nu?', fluister ik in de overvolle wachtruimte. Wachten en dan betalen en dan het gesprek met de consul... denk ik.. zegt mijn man. Weer vragen we ons af waar we dan naar toe moeten. Hoe ziet een consul eruit vraagt een van de kinderen, rondkijkend of er misschien iemand loopt die 'consul' lijkt.
Family *** window 7. Jaaaa WIJ!!! Ooo... het is om te betalen, een minder deel van het feestje .
En zitten maar weer. Het duurde heel niet zo lang maar het leek wel eeuwen. Geen klok, geen telefoons.. en de zenuwen. Family *** window 6 (kwartet!!! alle hokje gehad.. BINGO!) Man naar hokje.. oooo jeee het gaat weer over die school! Verdraaid als ik had gewonnen... ik heb 'gewoon' vwo, aantoonbaar... dan was er niets aan de hand geweest. Man is echter een miljoen keer beter uitgerust voor de arbeidsmarkt dan ik. Hoe overtuigen we straks die consul??
Ik vang flarden van het gesprek op..het gaat over wat hij nu doet als werk...het lijkt goed te gaan! Ineens moeten we allemaal komen. Zes man tussen loketje 5 en 7 in, voor loket 6 met in onze ruggen de scheidingswand tussen bank en loketten. Privacy is een woord dat hier geen enkele betekenis heeft.
Daar staan we dan... hallo meneer die ik niet ken...en voor we het weten hebben we allemaal de rechterhand omhoog. Dit is een goed teken toch denk ik... toch?? We dingessen plechtig dat we de waarheid hebben verteld en dan mogen de 2 oudste hun vingerafdrukken laten controleren en tekenen. Zij mogen/moeten weer gaan zitten. Mijn vingerafdrukken en handtekening. Zegt ie tegen mij nou niks...of heb ik niet opgelet?? Verdraaid het is ook zo spannend!! Ik blijf maar een beetje staan. Het meeste is toch al aan me voorbij gegaan. Dat blijkt het juiste want we moeten beiden tekenen voor de jongste twee. En dan moet ik ook weg.
Op naar de volgende stap... de consul.
"That's it??" denk ik te horen van achter het schot. 'Yeah, that's all' zegt de man achter loket 6... de consul in hoogsteigen onherkenbare persoon!.

WE ZIJN ER DOOR!!!! Na 12 jaar proberen en hopen... en dit is het... blijdschap, tranen, lachen, kinderen die niet meer weten wat er nu aan de hand is (wij ook niet). We haasten ons de wachtkamer uit. We zijn een grote belasting daar met zijn zesjes. Waar is het vodje plastic om onze tas terug te krijgen? In de moderne wereld van het glazen huisje krijgen we de tas. Niemand die lijkt door te hebben dat voor ons een hartewens in vervulling is gegaan... ineens staan we weer buiten.
Klaar voor de volgende stap van het avontuur, werk zoeken, huis verkopen. Ineens hebben we zomaar het recht om op nog veel meer vierkante kilometers van de aardbol te mogen wonen.

We zijn blij, maar veel meer besef dan 'goed gedaan' dringt er die dag niet door. We maken een rondvaart in A'dam en gaan uit eten. Hope to see you again soon... groet de serveerster.. nou, ik zou er niet op rekenen

Op zaterdagochtend kijken we het nummer van de 'postzegel' op track & trace na. Tot onze grote verbazing zit het pakket die ochtend al in de aflevering! Om elf uur, dus binnen 2 dagen na het interview hebben we de paspoorten terug... met visa! En ook met de 'DO NOT OPEN' enveloppen voor customs en een handleiding wat nu te doen... weer betalen... what else??!!

Ik hoop dat dit voor degenen die nog mogen een goeie indruk geeft en voor degenen die deze weg niet gaan niet lang en saai was... als er nog vragen zijn, kom maar op.

Wat voor ons heel veel duidelijker is geworden is dat je echt maar 1 kans hebt. Als je daar staat met het verkeerde papiertje, met een ontbrekend antwoord op een vraag dan is het voor dat moment over, klaar en uit. Goed voorbereiden is noodzakelijk, maar zelfs dat geeft geen garanties.
Als ze van het decor en de gang van zaken, hoe vriendelijk in ons geval ook, een speelfilm zouden maken... zou niemand 'm geloofwaardig vinden.

heel veel succes voor degenen die nog mogen!!

[kastelke]

Zo leuk om dit verslag te lezen. Ik weet eigenlijk ondertussen al wel hoe het er daar aantoe gaat, maar toch heb je dit goed geschreven, ik voel de spanning zo in je verhaal. En de opluchting achteraf. En dan dingen doen, wetende dat het waarschijnlijk de laatste keer zal zijn.

[Ziva]

Herkenbaar verhaal! Het ging bij mij net zo soepel en alhoewel ik zowaar voor de verandering een keertje een beetje nerveus was stond ik ook voor ik het wist weer buiten eigenlijk. Nog niet helemaal beseffend wat er zojuist gebeurd was. Dat is alweer 3 jaar geleden nu voor mij.

Onwijs veel succes met de voorbereidingen! Het is een cliche maar dit is pas het begin eigenlijk. Probeer zodra je kunt een datum te zetten want pas vanaf dat moment begint het echt te "leven" zegt maar en kun je echt ergens naartoe werken. Maak checklists met alles wat je moet doen, dat helpt je om het overzicht te houden en heb vooral heel erg veel voorpret! De voorbereidingen zijn enorm stressvol maar als je tussendoor ook geniet van je vooruitzichten weet je ook weer waarvoor je het doet

[kiyu]

Pfff ik heb het weer helemaal herbeleefd, wat een pracht verhaal heb je er van gemaakt! Ik zie de hele binnenkant van het consulaat al weer voor me.Ik kan wel merken dat je boekengek bent Heerlijk en nu hopen dat jullie naar AZ komen....ben zo blij voor jullie!

Kiyu

[SabAr]

Gefeliciteerd !!! herkenbare verhaal ! Zo na 12 jaar probere leuk dat het toch is gelukt !! Bij ons vroeg ie ook echt paar vragen ook en voor we het wisten moesten we zweren en was het gebeurd

[Dbacks]

En nu live vanuit New York (Newark Airport)..
We hebben zojuist onze Green Cards geactiveerd! en ook dat viel weer reuze mee.

[ned in MO]

Koffie staat klaar voor het geval je in de buurt bent