Sophia... jouw berichtje doet me echt goed! Of mijn ouders nou zouden komen of niet... maar het mokken/rouw... dat staat er mooi en ik denk precies zoals het is.
Jammer dat ze zich niet realiseren dat ik helemaal niet van plan ben om uit hun leven te verdwijnen. Op dit moment zie ik ze maximaal 2,5 uur in de 2 a 3 maanden... telefonisch contact is vaker en gaat natuurlijk gewoon door. Ik denk dat de week (of 2 weken) die ik per jaar denk over te komen veel meer contact levert dan er nu is.
Helaas melden de (oudere) kleinkinderen dat ze mij geen raad kunnen geven omdat ze opa en oma niet zo goed kennen... tja dat heb je met 2,5 uur in de 2 maanden, zeker als de kinderen dan ook nog op school zitten...
Het contact met de kleinkinderen zal wel snel verwateren...maar ik persoonlijk zal nog iedere poging doen.
Stiekem zou ik wel willen dat het morgen al zo ver was... ik vind dit heel moeilijk en misschien ook wel een beetje gemeen... en op andere momenten vind ik mezelf gemeen....
Gelukkig maar dat de tijd gewoon doortikt... je moet wel beslissingen nemen, anders worden ze voor je genomen... en aan het einde staat het vliegtuig klaar!
@ Smittenimmigrant
Jaaaa bestek neem ik ook mee. Het heeft me best lang geduurd voor ik fijn bestek had... en ik wil best een keer nieuw kopen maar niet met tijdsdruk omdat je het toch nodig hebt.
Ooo wat zou ik graag willen dat mijn ouders zouden aanbieden om daar te verblijven... dat zit er niet in denk ik... Maarrrrr we hebben wel het aanbod van vriend/garagehouder dat ik mijn auto mag inleveren en dat hij ons naar schiphol wil brengen en dan maar een laatste nachtje hotel of vertrekhal daar.
Wij zijn ook van alles aan het weggeven... echt dure dingen worden verkocht, maar als we echt een heel passende nieuwe eigenaar weten dan geven we het liever weg. (krijg je ook geen scheve ogen als iets er onverhoopt te snel mee ophoudt!). Ik heb echt mijn vrienden in deze tijd ook wel leren kennen... gelukkig mag ik zeggen dat het er best veel zijn!
Aan de kringloop hebben we ook al gedacht; daar gaat al met grote regelmaat een doosje naartoe... ook de kledingcontainer heeft een goede klant aan ons.
Zo tikkend merk ik toch wel dat we een goed idee hebben van wat komen gaat en wat er nog moet... zo gek om na dik 12 jaar hopen echt een keer te gaan. Ik zie mezelf daar helemaal wonen ( en foeteren op het brood...) maar het idee dat er dan hier 'niets' meer van ons is aan stoffelijke dingen is heel gek en dringt alleen door als ik het heel systematisch bekijk
