Pas na 4 jaar voel ik me eindelijk een beetje thuis hier.

[kastelke]

Doet me aan een grappige anekdote denken van in het begin van het schooljaar, toen we hier pas enkele weken woonden. Tijdens Engels hadden ze een vocabulaire test, en onze zoon behaalde de hoogste score. Reactie van de klasgenoten: "He must be reading a lot of books!". (wat inderdaad klopt, hij leest veel, maar zelf had hij hier en daar ook wel hulp van zijn Griekse en Latijnse kennis, zei hij)

[Petra/VS]

Inderdaad, vooral Latijn helpt erg met de meer ingewikkelde Engelse woorden. Vorige week hielp ik de dochter van mijn vriendin met haar Engelse vocabulaire examen en daar zaten heel ingewikkelde woorden bij, die ik nog nooit had gezien, maar toch de betekenis wel zo'n beetje van kon afleiden uit het Latijn.

[Bennogr]

Dat is de manier waarop ik Frans spreek: ik gebruik het moeilijke Engelse woord (vaak (in)direct afgeleid van het Latijn) en spreek dat op z'n Frans uit, werkt erg vraag. Willem de Veroveraar die in 1066 Engeland binnenviel heeftg veel aan de taal veranderd. Oud English is een volledig andere taal, Chaucer (middel-Engels) is een stuk dichterbij het moderne Engels (al heeft het nog wel restjes Engels/Angelsaxisch). Maar we dwalen af.

[Steffen]

Erg goed om deze ' thread' op het forum te hebben. Ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen lastig is om in een ander land te wonen. Om wat voor reden dan ook.
Bij mij geldt het juist andersom. Ik woon met mijn verloofde in NL. Ik ben Nederlander en zij Amerikaanse. Ze is voor mij naar Nederland gekomen. Ik las dat sommigen juist naar Amerika zijn vertrokken, omdat de Nederlandse procedure (te) lastig was. Gek genoeg leek dat voor ons niet het geval. Moeizaam voor mij om naar Amerika te vertrekken en juist relatief gemakkelijk voor haar om naar Nederland te komen. Even kort door de bocht; vast cotract, ok inkomen en voldoende geld achterlaten bij de IND was alles wat nodig bleek te zijn. Dus nu woont zij ruim 3 jaar in Nederland. Maar net zoals Donut (en ook claudia1970 en jiejie) kan zij hier niet echt haar draai vinden.

Ik voel me toch wel een beetje schuldig na het lezen van sommige verhalen, waarbij de partner niet wil vertrekken uit de regio waar hij is opgegroeid. Dit terwijl de ander de oceaan is overgestoken en al veel heeft moeten opgeven. Want zo is het hier bij ons ook een beetje gegaan. Ik houd namelijk niet van een stad als Den Haag of Amsterdam, terwijl mijn verloofde hier juist graag zou willen wonen. Ze heeft er vrienden opgedaan en ze houd van de faciliteiten die een stad te bieden heeft. Na 3 jaar van gesprekken wonen we echter nogsteeds in de regio waarin ik ben opgegroeid. Dit nadat ik met argumenten ben gekomen dat we hier weten wat we hebben en we in de stad er op woonruimte niet op vooruit gaan. Maar eerlijk gezegd toch ook wel een beetje hypocriet omdat ik hier mijn (oude) vriendenkring heb en enkel wil vertrekken als ik er 'genoeg' op vooruit ga om dit achter te laten.

Nu wordt onze situatie toch weer wat anders. We hebben namelijk besloten om na ons huwelijk (over 4 maanden) de stap te nemen om een green card voor mij aan te vragen en naar Amerika te vertrekken. Hoe die procedure gaat verlopen moeten we afwachten, maar de eerste stap is gezet.

Hopelijk helpt (voor allemaal) het doen van je verhaal hier in het verlichten van de heimwee en pijn. Dat is toch wel belangrijk, aangezien je soms niet altijd alle zaken in de hand hebt.

[RiverCola]

Wat eerlijk en open dat je dat hier durft te schrijven Steffen. En ook heel knap dat je bereid bent jouw eigen keuze op deze wijze in twijfel te trekken. Ik denk inderdaad dat het, in een dergelijke situatie, een kwestie is van jezelf steeds afvragen hoeveel offers je de ander wilt laten doen.

In jouw geval, als ik zo vrij mag zijn; wat maken die paar uur rijden van je vrienden vandaan nu uit? Op de Nederlandse schaal, laat staan globaal gezien, is dat natuurlijk heel weinig. En hoe belangrijk zijn die extra vierkante meters woonruimte? Misschien hadden jullie het gewoon eens moeten proberen, in Den Haag of ergens anders? Maar achteraf praten heeft geen zin en sommige keuzen lijken rationeel gezien erg makkelijk maar zijn dat, op emotioneel vlak, toch niet.

Wat spannend dat jullie nu, samen, de oceaan over gaan! Waar zal de reis naar toe gaan? En welk gevoel heb je bij de plek waar jullie van plan zijn te gaan wonen?

Veel succes de komende tijd!!

[johan67]

Steffen, ik zat in exact hetzelfde schuitje.

Mijn toenmalige vriendin (nu vrouw) was naar NL gekomen omdat dat financieel het enige haalbare was en ik ook niet naar USA wilde. Zij had echter heel veel heimwee en kon niet aarden. Misste de familie en de hele cultuur.
Na een jaar of 6 hebben we besloten om gezamelijk naar Amerika te gaan verhuizen. Stond niet te trappelen omdat ik het in NL altijd prima naar mijn zin had. Maar eerlijk is eerlijk zij had ook veel opgeven en nu was het mijn beurt.

Ik woon hier nu haast 4 jaar en heb nog weinig spijt gehad. Mij lukt het prima om te aarden. Het helpt dat ik de taal spreekte op het moment ik hier kwam, al wat mensen kende en misschien ook wel makkelijk contact legt. Belangrijk is (voor mij) in ieder geval om een sociaal netwerk rond je heen te hebben, kennissen, vrienden, (schoon)familie en daarnaast ook nog nuttig en leuk je tijd kunt besteden. Afijn, tot op heden nog nooit spijt gehad.

Procedureel was het heel makkelijk voor haar om in NL te komen wonen, maar het was haast nog makkelijker om voor mij om een greencard te krijgen. Dus dat maakte beide kanten op weinig uit.

[donut]

Het is wel interessant te lezen dat het vaak de vrouw is die het het moeilijkst heeft. Vaak is zij het die dichtbij de familie wil wonen. Ik zie dit al in de vriendenkring bij ons hier. Ze verhuizen bijna allemaal naar de buurt van de vrouw's familie.

Update van mijn kant: ik ben afgelopen donderdag de 15e bevallen van een zoontje

[ANY]

Gefeliciteerd!!!!

[USA2004]

Yay! Van harte gefeliciteerd!

[Dento]

Wat leuk, gefeliciteerd!

[Petra/VS]

Van harte gefeliciteerd!! Foto, alsjeblieft .

[Dutchess]

Gefeliciteerd! En inderdaad, foto graag!

[Steffen]

Wow, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! Heel veel geluk en plezier.

@ rivercola; wat je zegt klopt absoluut. mochten we richting Den haag verhuizen is dat slechts 45 minuten van waar we nu wonen. Zeker als je erover denkt om de oceaan over te steken stelt dat natuurlijk niets voor.
De reden dat we nogsteeds hier wonen komt door meerdere zaken. We zijn hier komen wonen omdat het lekker dicht bij mijn vrienden en familie is en we erg centraal wonen. Met de trein (want mijn verloofde heeft geen Nederlands rijbewijs) kan je binnen een uur in Rotterdam, Den Haag, Leiden, Amsterdam, Amersfoort, Utrecht enz enz komen. De afgelopen 3 jaar heeft zij 3 keer van baan moeten wisselen. Telkens ging het bedrijf waar ze zat op de fles. Dus ze heeft in Rotterdam, Almere en nu dus Amsterdam gewerkt. Dit hield mij een beetje tegen om te verhuizen vanwege een baan.
Daarnaast ben ik wel kieskeurig. Ik woon niet graag in een grote stad als Den Haag of Amsterdam. Te benauwd en in mijn ogen belachelijk duur qua woonruimte. Wij komen niet in aanmerking voor sociale huurwoning (vanwege de wachtlijst van vele jaren) en kunnen niet echt een hypotheek krijgen (ivm de tijdelijk verblijfsvergunning die mijn verloofde nu heeft). Dus heb ik haar meermaals een beetje om gepraat om dan toch maar te blijven waar we nu zitten.

Tja, goed bedoeld van mij, maar als ik het zo bekijk ookwel hypocriet. Want ik heb geen zin om te verhuizen naar een andere plaats in Nederland, maar de oversteek naar de andere kant van de oceaan kan dan weer wel. Spijt om niet meer te doen voor mijn verloofde qua woonruimte heb ik dus wel een beetje.

Maar goed. We zijn erover uit om de volgende stap te zetten. Over 4 maanden trouwen we hier in Nederland. En het gaat 1 groot feest worden. Daarna gaan we proberen om een Greencard voor mij te bemachtigen. Goede hoop dat het lukt, maar zo niet hem we al wel een back up plan.
Het idee is om te vertrekken naar Pittsburgh, PA waar mijn schoonfamilie woont. We zullen hoogstwaarschijnlijk eerst bij hen intrekken, van daaruit zullen we zien hoe het verder zal lopen.

Nogmaals, het klinkt heel tegenstrijdig dat ik wel naar Amerika vertrek, maar niet naar een andere plaats in Nederland. Maar op een plek als Den Haag of Amsterdam zou ik me weer doodongelukkig voelen. Daarbij hebben we elkaar destijds in de USA leren kennen en ik voel me op mijn gemak in Amerika. Dit is denk ik voor ons een logische stap, het voelt iig natuurlijk aan.

Of de keuze nu met het hart of het verstand wordt gemaakt, dat maakt niets uit. Bij ons loopt het nu zo en dat is goed. Het is in elk geval niet saai, wat mij sowieso erg gelukkig maakt. Goede kans dat voor de mensen die nu niet gelukkig zijn, dit in de toekomst zal veranderen.
Ik zeg wel eens tegen mensen; 'het is fantastisch om van iemand te houden die uit een ander land/ cultuur komt, ik zou niet anders willen. Maar aanraden aan anderen wil ik toch ook weer niet doen, want je moet er ook heel hard aan werken om de relatie te laten slagen en elkaar veel kunnen geven'

[Bandido]

Nogmaals, het klinkt heel tegenstrijdig dat ik wel naar Amerika vertrek, maar niet naar een andere plaats in Nederland. Maar op een plek als Den Haag of Amsterdam zou ik me weer doodongelukkig voelen. Daarbij hebben we elkaar destijds in de USA leren kennen en ik voel me op mijn gemak in Amerika. Dit is denk ik voor ons een logische stap, het voelt iig natuurlijk aan.

Dat vind ik niet hoor, ik kan me er wel iets bij voorstellen. En het klinkt alsof jullie alles goed doordacht hebben. En dan nog: het is jullie leven tenslotte. En dan zie je wel weer verder!

Ik zeg wel eens tegen mensen; 'het is fantastisch om van iemand te houden die uit een ander land/ cultuur komt, ik zou niet anders willen. Maar aanraden aan anderen wil ik toch ook weer niet doen, want je moet er ook heel hard aan werken om de relatie te laten slagen en elkaar veel kunnen geven'

Daar kan ik me goed in vinden. Ik wil het ook niemand expliciet aanraden, maar het loopt zoals het loopt. Dat was bij mij ook zo. Ik had het niet anders willen doen en ik ben blij dat ik destijds de gok heb gewaagd. En ik ben heel blij met mijn leven in Amerika. Ik denk dat ik er meer spijt van gehad had als ik het niet eens geprobeerd had. Wat heb je uiteindelijk te verliezen: dat Amerika niet bevalt en dat je weer naar NL gaat. So what. Dan heb je in ieder geval een poging gewaagd. Maar praktisch en gemakkelijk is het inderdaad bepaald niet nee.

[Dento]

Nogmaals, het klinkt heel tegenstrijdig dat ik wel naar Amerika vertrek, maar niet naar een andere plaats in Nederland. Maar op een plek als Den Haag of Amsterdam zou ik me weer doodongelukkig voelen.

Ik heb precies hetzelfde gehad. Mijn baan verhuisde van Maastricht naar Amsterdam, maar ik moest er niet aan denken om in of in de omgeving van Amsterdam te wonen, terwijl ik geen enkel probleem had met naar Amerika te verhuizen. Ik kan me je gevoelens dus heel goed voorstellen!

[Petra/VS]

Grappig, Dennis, ik las dat commentaar net en moest meteen aan jullie denken . Overigens heb ik mijn internationale relatie altijd erg fijn gevonden, maar zowel Rick als ik hebben een groot gedeelte van onze jeugd niet in onze thuislanden gewoond, dat scheelt vast.

[Bandido]

In mijn geval was vooral de onzekerheid over het al dan niet bij elkaar kunnen zijn, de vervelende factor in de eerste jaren. Het "internationale" aspect aan de relatie zelf heb ik ook altijd leuk gevonden. Het wettelijke aspect alleen wat minder.

[Petra/VS]

Voor jullie zal dat vast extra gespeeld hebben, Nico. Ik heb eerst geprobeerd een groene kaart via mijn werk te krijgen. Na veel gedoe werd die goedgekeurd, maar twee jaar later had ik nog niets en werd ik compleet geexploiteerd door dat bedrijf. De groene kaart via mijn huwelijk was dus relatief makkelijk. Nog steeds "gedoe", want de beambte vroeg zich af hoe wij "al" na elkaar anderhalf jaar gekend te hebben trouwden . Maar de trouwfoto's waren echt en na twee jaar hadden we al een kind. Dat is allemaal een (heel!) stuk moeilijker in een homoseksuele relatie, helaas. Zo hebben we allemaal vast "leuke" ervaringen met USCIS (voorheen INS).

[RiverCola]

Nogmaals, het klinkt heel tegenstrijdig dat ik wel naar Amerika vertrek, maar niet naar een andere plaats in Nederland. Maar op een plek als Den Haag of Amsterdam zou ik me weer doodongelukkig voelen.

Ik heb precies hetzelfde gehad. Mijn baan verhuisde van Maastricht naar Amsterdam, maar ik moest er niet aan denken om in of in de omgeving van Amsterdam te wonen, terwijl ik geen enkel probleem had met naar Amerika te verhuizen. Ik kan me je gevoelens dus heel goed voorstellen!

Maar nu woon je weer in een 'buitengebied'. Weliswaar niet ver van de grote stad Denver (die trouwens nergens écht als een 'wereldstad' aanvoelt) maar in een rustige wijk, ruimtelijk van opzet, een echte suburb. Dus wat dat betreft is de plek waar je woont misschien niet héél anders dan in Nederland. Alleen de Amerikaanse versie ervan

[donut]

de kleine man