
Het gaat naar omstandigheden ook al weer best wel oke, ben van de eerste shock wel bekomen. Door deze hele episode heb ik twee dingen geleerd: 1) Het is voor mij heel belangrijk om iets concreets in m'n leven te krijgen. Ik bloeide zo op door het feit dat ik weer iets had om voor te leven (even zwaar gezegd, maar wel waar), dat is dus heel belangrijk, en zal ik dan dus niet in Amerika maar in Nederland eerst moeten vinden. Helaas niet in Amerika, maar ook in NL kan ik wel weer verder. En 2) Ik weet wel heel diep dat ik echt naar Amerika zou willen emigreren en daar serieus mee om zou gaan. Mijn eerste gedachten waren best negatief en dat ik niet meer wist of ik uberhaupt nog wel met de loterij mee zou willen doen, maar nu ik wat rustiger ben, merk ik dat ik toch wel echt voor 100% er voor zou willen gaan, en begin eens rustig met kijken naar alternatieven voor de lottery (die erg schaars zijn, maar je weet maar nooit). In elk geval prettig (maar ook weer extreem zuur), om te weten dat ik zo'n keuze echt gemaakt zou hebben, en daar echt dolgraag heen wil.
Hoe voelt de rest zich nu?