DV 2017: Slow Chat

[Gast]

@Dbacks2

Helemaal goed, excuses niet nodig. We zijn hier voor de dialoog. Ik denk trouwens dat je veelal gelijk hebt. Dat is in de eerdere comments ook al veel naar voren gekomen. Ook dat veel mensen eigenlijk best bedroefd zijn als ze besluiten niet gaan terwijl ze gewonnen hebben is een meer reel beeld van de werkelijkheid van mensen die met een lachend gezicht hun inschrijving de prullenbak in gooien. Want dat is een beeld want ontstaat bij een overgroot deel van de mensen die uitgeloot zijn. Het liefst zou ik helemaal niet meedoen met de lottery maar ik zit op dit moment "vast" in visumland...

[Dbacks2]

Voor er op je schermt verschijnt : You have been randomly selected for further processing... heb je GEEEEEEEN idee wat je zal gaan doen (en daarna ook niet!)

Ik denk dat dit grotendeels zo is. In mijn geval zou er een baan en een leven daar op me wachten, dus ik hoef niet na te denken of ik wel of niet ga. Nu is het voor mij makkelijker daar ik ongebonden ben, geen relatie, kinderen of koophuis heb dus dan heb je al gauw een andere situatie. Voor mij zou het nu dus het perfecte moment zijn om te emigreren.

Er zit sowieso (te) veel tijd tussen inschrijven en de beslissing. Ik gun je zooooo de glijbaan daar naartoe zonder enige hobbel... maar wat als die baan er ineens niet meer is en/of de relatie in NL plots is opgedoken...
Het besluit kan dan een eitje zijn: je gaat NIET... of je relatie ziet het helemaal zitten ... je trouwt en gaat samen en vind wel een andere baan..

Het perfecte moment om te emigreren kun je (zoals jij nu doet) benoemen op het moment vlak rond de trekking...

[Dbacks2]

Dexstar... ik hoop dat visumland je goed gezind is...

Mijn echtgenoot heeft een moment gedacht.... ik klik het scherm dicht... ik vertel ze (mij en de kinderen) helemaal NIETS!

(en dat terwijl hij de aanstichter in het grote geheel was)

Hij overzag ineens de mogelijkheden maar ook de moeilijkheden... pffff 12 jaar meedoen betekent namelijk niet alleen 12 jaar een nee krijgen maar ook dat je 12 jaar ouder bent geworden. Meedoen ging op het laatst op de automatisch piloot... we wonnen toch niet, maar wie niet waagt..

Wij waren het toonbeeld voor beide kanten... voor gaan en voor het in de prullenmand gooien.. (misschien wel met de opmerking: we deden zolang mee, we wisten niet eens meer of we wilden..)

Tuurlijk wilden we wel, maar die JA zei ook:
* weet je wel wat er met de huizenmarkt gebeurd is
* vertel jij het even aan je ouders (die bij de eerste keer nog maar eind 60 waren..)
* weet je wel dat je in NL eind 40 niet zomaar een baan krijgt... overschatten jullie jezelf niet een beetje???

Eigenlijk wat ik wil zeggen is dit... maak je niet boos om die enkeling die om verkeerde redenen inschrijft...iedere inschrijving is voor je eigen kansen een even groot risico want ook al die oprechte deelnemers kunnen het zomaar laten afweten.

Kijk eens naar de geldlotterijen en het aantal winnaars dat allang weer blut is... dan hadden jij en ik het toch beter in gedachten .. toch??

Wij leven hier zo mega mee en balen voor iedere NEE even hard....en ook voor de mensen die het uiteindelijk niet lukt..

[LilyRose17]

Er zit sowieso (te) veel tijd tussen inschrijven en de beslissing. Ik gun je zooooo de glijbaan daar naartoe zonder enige hobbel... maar wat als die baan er ineens niet meer is en/of de relatie in NL plots is opgedoken...
Het besluit kan dan een eitje zijn: je gaat NIET... of je relatie ziet het helemaal zitten ... je trouwt en gaat samen en vind wel een andere baan..

Het perfecte moment om te emigreren kun je (zoals jij nu doet) benoemen op het moment vlak rond de trekking...

Ook ik probeer nu al een aantal jaar terug te kunnen naar de VS. Ik merk dat ik mij bewust niet bindt aan NL (koophuis etc) en misschien dat dit over een paar jaar verandert, maar nu voel ik die behoefte niet. Ik werk, woon en reis ondertussen ook veel in en naar andere landen en vindt het fijn om die ervaringen op te doen. Ik begrijp je punt, maar ik weet dat ik nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest ben als in de tijd dat ik in Amerika woonde. In de VS voel ik me vrijer, happier en kan ik meer zijn wie ik wil zijn. Het voelt daar altijd als thuiskomen en voor nu weet ik dat ik alles zou laten vallen om terug te gaan en er zou veel moeten gebeuren wil ik toch ineens besluiten om niet te gaan
Het klopt dat je niet weet wat de toekomst brengt en hoe alles zal gaan, maar ik kan wel zeggen dat ik van mezelf weet hoe belangrijk dit voor mij is en hoe ver ik hierin zou gaan

[Gast]

ik hoop dat visumland je goed gezind is...

Ghe, nee, dat was sarcastisch Ik bedoelde te zeggen dat ik niet in de VS kan/mag zijn omdat mijn visummogelijkheden "op" zijn (met uitzondering van vakantie en een heel duur werkvisum zonder zekerheid waar ik eventueel nog gebruik van zou kunnen maken).

Iedere situatie is anders. Ik ben al eens gemigreerd geweest. Als het aan mij lag had dat definitief moeten zijn zeker gezien wat ik daar opgebouwd heb maar helaas heb ik na veel pijn en moeite de terugkeer naar NL moeten maken met heel veel tegenzin en drama. Ik ben niet thuis nu.

Boos ben ik niet, dat is het verkeerde woord. Ik vind nog steeds dat iemand het recht heeft om mee toe doen onder welke voorwaarden dan ook. Zeker gezien het feit dat door middel van enkele forum gebruikers door cijfers is getoond dat weigeraars waarschijnlijk helemaal geen invloed hebben op winkansen (en dat er sowieso nog heel veel onduidelijkheden zijn heb ik het idee).

Dus nee, boos zeker niet, meer een vorm van verbijstering die voorkomt uit emotie omdat voor sommige een GC zo ontzettend belangrijk is dat ze niet kunnen geloven dat ook maar iemand die zal weigeren om wat voor reden dan ook.

[clp90]

Er zit sowieso (te) veel tijd tussen inschrijven en de beslissing. Ik gun je zooooo de glijbaan daar naartoe zonder enige hobbel... maar wat als die baan er ineens niet meer is en/of de relatie in NL plots is opgedoken...
Het besluit kan dan een eitje zijn: je gaat NIET... of je relatie ziet het helemaal zitten ... je trouwt en gaat samen en vind wel een andere baan..

Het perfecte moment om te emigreren kun je (zoals jij nu doet) benoemen op het moment vlak rond de trekking...

Dit is inderdaad een heel goed punt en veel mensen beseffen zich dit denk ik niet. Ik heb mezelf in oktober 2013 ingeschreven en ben uiteindelijk in juli 2015 vertrokken.. zit toch wel weer even ruim anderhalf jaar tussen waarin er van alles kan gebeuren.

[SophiaB]

Iedere situatie is anders. Ik ben al eens gemigreerd geweest. Als het aan mij lag had dat definitief moeten zijn zeker gezien wat ik daar opgebouwd heb maar helaas heb ik na veel pijn en moeite de terugkeer naar NL moeten maken met heel veel tegenzin en drama. Ik ben niet thuis nu. (...) Dus nee, boos zeker niet, meer een vorm van verbijstering die voorkomt uit emotie omdat voor sommige een GC zo ontzettend belangrijk is dat ze niet kunnen geloven dat ook maar iemand die zal weigeren om wat voor reden dan ook.

Daar zit 'm denk ik het grootste verschil Ik denk (hoop) dat de meeste Nederlanders zich redelijk thuis voelen in Nederland, zeker als ze nooit ergens anders hebben gewoond. Zo slecht is het er niet, vergeleken met veel andere landen...

Dus ik kan me wel voorstellen dat er diversen zijn die denken "niet geschoten is altijd mis en als we winnen, zien we wel weer" en zich min of meer voor de lol inschrijven. Dus wat je zelf eigenlijk al zegt, iedere situatie is anders.

Ik had weinig te verliezen (goede baan, lieve ouders op loopafstand, leuke vrienden, zekerheid) en veel te winnen (een eigen huis, een zorgzame man, een nieuw leven, prachtige natuur) en toch moest ik er goed over nadenken of ik het wel aandurfte. Dus ik kan wel begrip opbrengen voor degenen die de green card winnen, er eens ECHT goed over gaan nadenken en vervolgens besluiten niet te gaan...

[Old Faithful]

Ik had weinig te verliezen (goede baan, lieve ouders op loopafstand, leuke vrienden, zekerheid)

Voor mij zou dat veel te verliezen zijn. Maar gelukkig heb je blijkbaar nog meer gewonnen.

[SophiaB]

Haha, ja dat is eigenlijk wel zo, nu ik dat nog eens lees. Over winnen gesproken, wat jammer dat niemand hier gewonnen heeft...

[jgeenens]

Inderdaad jammer. Het is het tweede jaar op rij dat het zo slecht gaat op het forum. Ik hoop er eerlijk gezegd steeds minder op om via deze weg nog in de VS te raken.

[ADE01]

Ik zit precies in de situatie die jullie nu bespreken. Afgelopen oktober voor het eerst meegedaan omdat Nederland niet het land is waar mijn vrouw en ik oud willen worden. Je doet niet direct mee in de veronderstelling te gaan winnen, tenminste ik niet en ik denk wel meer mensen niet. Ik deed meer mee in de verwachting na de 6e of 7e keer eens een keer te winnen. Maar je zult net zien, we zijn direct uitgeloot met een nummer onder de 1000. Nu niet gelijk boos worden, mijn vrouw heeft gewonnen en die is niet Nederlands. Het case nummer begint dan ook niet eens met EU. We mogen wel alles in Amsterdam regelen. Ik kijk absoluut niet op tegen het papier werk en in principe moet het allemaal lukken. Maar je laat zoals iemand hier al aangeeft wel een mooi huis, ouders op loopafstand, vertrouwde omgeving en veel zekerheid achter. We hebben bijvoorbeeld beide een goede baan met vast contract. Dat is nu al best een apart gevoel om allemaal op te geven. Het is makkelijk om van te voren te zeggen dat je gaat, maar als je uiteindelijk die mogelijkheid krijgt ga je toch anders nadenken.

[Vito]

Gefeliciteerd

Maar gaan jullie nu wel of niet, of zijn jullie dat nog aan het overdenken?

[ADE01]

Sorry, ja we gaan er alles aan doen om de stap te maken, zonder daarbij onverantwoorde risico's te nemen natuurlijk. Zo'n kans komt misschien maar 1x en die moet je pakken.

[Vito]

Heel veel succes!
Wil je hier nog updates geven over jullie emigratieproces?

[Dude]

In elk geval proficiat gewenst ADEO1.
Wij hebben de DV 2014 gewonnen en zitten nu al dik 1,5 jaar aan de overkant.
Ook die twijfels gehad, maar tot nu toe erg tevreden dat we de overstap toch gemaakt hebben !

Ik zal voor jullie een topic aanmaken, waarin je je verhaal kan doen en alle vragen kan stellen die er ongetwijfeld nog zullen komen

[Dude]

bij deze : http://forum.allesamerika.com/viewtopic ... 12&t=63909

[Dbacks2]

ADE01... Van harte!!! Rollercoaster inbegrepen...

Ook wij zijn winnaars van de DV 2014 net als Dude... niet de eerste keer gewonnen maar zoveel jaar meegedaan dat het een gewoonte was om in te schrijven en nee te krijgen en de JA was dus compleet onverwacht (net als overigens die van jullie).

Mochten jullie vragen hebben, kom maar op... hier of in PB mocht dat een voorkeur voor zijn.

Ik denk dat de beste tip die wij gekregen hebben vlak na onze winst deze was:

Probeer niet alles in 1 keer te overzien, want dat gaat je niet lukken... doe het stap voor stap. Papieren invullen en terugsturen is een eitje maar er komt een moment dat je handen en voeten moet loslaten en moet stappen. Dat moment kun je in zekere zin een beetje sturen. Wij hadden een eigen bedrijf, een huis.. die twee moesten verkocht en aan deze kant hadden we een baan nodig. Ons 'handen los' punt lag na lang beraad op 'als 2 van de 3' lukken... dan wagen we het.

Heel veel succes en plezier met wat er komen gaat!

(hebben jullie al een plek die een voorkeur heeft??)

[SophiaB]

Toch nog een winnaar
Van harte gefeliciteerd!

[ADE01]

Bedankt voor de support. Ik zal zo veel mogelijk delen van het hele proces.

[USInsider]

Gefeliciteerd met je win !

Vraag: als jullie doorzetten zou je dan mijn App willen 'test-driven' voor me ? Het is de DV-2017 Green Card Visa Lottery Winners Guide met alle informatie die een Selected Entrant moet hebben, instructies, tips, checklists. Van Visa-Application tot en met 'hoe bescherm ik mijn Groene Kaart ?'
De App is voor i-Phone, i-Pad, Android phones en tablets.
Indien ja, stuur me een PB'tje en geef aan of je iOS of Android hebt - of beide.