Amerikaan worden?

[goldenhills]

Daar ben ik het mee eens, Petra. Ik kan me je emotie goed voorstellen; ik vind het zelf ook mooi dat Amerikanen meer uiting geven aan dat soort dingen. En reageren met I'm glad you liked it is toch een stuk leuker om te horen... en dat is ook veel meer Amerikaans.

[kastelke]

Immigranten per land: http://www.nationmaster.com/graph/imm_i ... immigrants. Dit land heeft nog altijd veel en veel meer immigranten dan welk ander land ook ter wereld.

Als ik de cijfers van die website neem:
USA heeft 38,355,000 immigranten (maar heeft wel bijna 10 keer zoveel bewoners dan Canada, namelijk bijna 314,000,000)
Canada heeft 6,106,000 immigranten (terwijl ze niet eens 35,000,000 inwoners hebben)
Zelfs Australie met 4,000,000 immigranten op slechts 24,000,000 inwoners doet het een pak beter dan de USA. Duitsland doet het ook beter.

(Canada heeft volgens die cijfers 17% immigranten, Australie 16% en de US 12%)
(voor wat het waard is hoor)

[Petra/VS]

Ja, ik weet het, mijn punt is gewoon dat de VS niet zo "anti-immigrant" is als Oortjes het doet voorkomen. Ja, het is niet meer zo makkelijk als vroeger, maar in welk land is het dat wel. En ik weet ook niet eens waarom ik dit verdedig, ik houd gewoon niet van zwart-wit verkondigingen. Ik heb er moeite mee als een persoon zozeer enkel op het negatieve hamert en krijg dan de onbedwingbare neiging om toch het positieve te vinden. Kennelijk ben ik al heel Amerikaans

[dutchie_in_boston]

Ik vond mijn ceremonie wel een beetje opgeklopt.

[Bennogr]

Ik had 10 jaar geleden een 'intieme' ceremonie met een 750 immigranten. Was dus niet zo plechtig en ontroerend. Maar het plaatselijk hoofd van de immigratiedienst (in Minnesota) zei in ieder geval wel dat wij nu als echte Amerikanen, mochten protesteren als we iets niet in orde vonden (klonk mij als oud-anti Vietnam oorlogdemonstrant -- toen ik het 'andere' Amerika steunde -- als muziek in de oren).

Op het werk kreeg ik een appeltaartje met een Amerikaans vlaggetje. En de man van een plaatselijk radiostation waar ik wekelijks mee sprak over plaatselijk zakennieuws, wilde die keer alleen praten over mijn Amerikaan worden.

Gelukkig zijn er hier zoveel mensen, dat ik mezelf als een 'typische' Amerikaan kan beschouwen, ook al vind ik honkbal maar niks, ga nooit naar sportwedstrijden, sta niet te juichen als soldaten langsparaderen (behalve veteranen uit de tweede wereldoorlog -- als ze in Europa gevochten hebben bedankt ik ze altijd dat ik in Amsterdam Nederlands kon spreken in plaats van Duits), heb niks met 'onze jongens en meisjes die zich opofferen om ons in het buitenland beschermen' en ander 'typisch' Amerikaans 'patriottisme'.

Dit is gewoon mijn land geworden, met zijn voor- en nadelen, zijn pukkels en goede dingen. Al heb ik wel bijna 25 jaar gewacht om Amerikaan te worden. Totdat mijn vader-/moederland (Nederland dus) mij niet meer helemaal als landverrader beschouwde als ik nog een tweede nationaliteit wilde hebben.

[USInsider]

Petra/VS - Ik begrijp de issue ook niet zo.
Mijn punt is dat ik problemen heb met het getoeter dat de US is "So welcoming to Immigrants". Ik moet dat voortdurend lezen in de krant, horen van politici, en ook mijn buren zijn ervan overtuigd.
Mijn ervaring is volledig het tegendeel ! Plus de statistieke onderschrijven het evenmin. En zo de US al welcoming is, dan is dat alleen voor degenen die met een USer trouwen. Voor de rest zijn er heel beperkte quotas. Tussen de 70 a 80% van de immigranten die worden toegelaten is familie-hereniging.
Wil je hier komen om te wonen/werken dan heb je een lange moeizame dure weg te gaan, en het overgrote deel van de gegadigden kan het vergeten.

De US heeft in de gesch. van dit land voortdurend beperkingen opgelegd aan immigratie - aantallen, ras, land waar men vandaan kwam, enz. Mensen die doof of blind of mank waren zijn jarenlang niet welkom geweest.

Mijn punt is niet dat het zo is - de beperkingen etc., maar dat men er niet eerlijk over is. Ik bv. had het graag tevoren - voordat ik besloot te emigreren - geweten ! Het begreep het pas jaren later toen me duidelijk werd gemaakt dat ik als non-immigrant geen bindingen met de US hoorde te hebben.
Can. heeft ook beperkende maatregelen, daar heb ik ook kennis mee mogen maken, maar ik heb daar nooit het 'so welcome !' getoeter hoeven aanhoren.
Een van de vele toeters van de US is dat wel een op de 8 inwoners oorspronkelijk uit een ander land komt. Dat betekent 40 miljoen mensen verdeeld over 1-100 jaar oud, op rond de 314 miljoen inwoners. Sorry niet echt een indrukwekkend getal. Zeker niet vergeleken met statistieken van andere landen. Waarom daar niet eerlijk over ?

Iemand noemde het al, hoe 'welcoming' de US is jegens de vele ongedocumenteerde immigranten, meestal uit midden- en zuid-Amerika afkomstig. Voor hen is de dreiging van LaMigra een dagelijkse realiteit. Waarom is er niet een goed, werkbaar visum voor deze groep ontwikkeld ?

Natuurlijk is het ontroerend en emotioneel voor degenen die citizen worden. Waar ik woon houdt men vaak de ceremonie in Yosemite. Dubbel indrukwekkend. En zeker voor de nieuwe citizens die oorspronkelijk komen uit een land waar burgerrechten worden onderdrukt. De voelen zich dan pas 'echt' veilig hebben een aantal mij verteld.
En ik hoor ook graag verhalen als van mijn Palestijnse buren. Overbuurman vertelde mij dat hij op zijn werk een Joodse collega had. En hij mocht zijn collega - hij was er zelf verbaasd over. Maar, zo besloten we, dit is dan ook Amerika !

Dimona, zolang hij er maar de nadruk op legt dat hij juist vooral goed wil leren landen !

[Marion K]

Er is een interessante tweedelige documentaire op you tube, "Crossing the Line at the Border." Geproduceerd door PBS - Need to Know. Het gaat over misstanden aan de grens.

[USInsider]

PBS heeft uitstekende documentaires. Dank je voor de titel, ik ga zeker kijken !

Enige tijd geleden was er op PBS een documentaire over AG werkers in de Salinas Valley.
Ook zag ik onkangs een documentaire van Ted Koppel waarin twee echtparen gevolgd werden in Milwaukee, WI, over een meerdere jaren.

[Ziva]

De "issue" is wellicht dat welcoming ook een gevoelskwestie is die niet alleen maar onderbouwd kan worden met keiharde cijfers. Cijfers zeggen namelijk alleen maar hoeveel mensen er emigeren, die zeggen niets over hoe welkom ze zich voelen.

Je kan je namelijk ook afvragen waarom die mensen zich niet welkom voelen. Is dat de schuld van de US? Is dat wellicht omdat ze geen moeite doen om daadwerkelijk te integreren en in hun eigen cirkel blijven hangen? Is dat omdat ze uit een land komen waar alles slechter/beter is? Is hun opleidingsniveau te laag of bereidheid om te werken niet aanwezig? Eigenlijk exact dezelfde problematiek waar andere landen en immigranten algemeen ook soms mee worstelen.

Het is makkelijk om een land de schuld te geven van de problemen die je ervaart als immigrant maar als je naar Amerika emigreert en verwacht dat je aan alle kanten geholpen wordt en er vanalles voor je gedaan en geregeld wordt is Amerika wellicht het verkeerde land. Als je daarentegen bereid bent hard te werken, alles aan te pakken, wellicht een stapje terug te doen van wat je gewend bent kun je in Amerika een heel goed bestaan opbouwen waarin je genoeg kansen krijgt op een leuk leven. Ik zie genoeg voorbeelden van zulke mensen op het forum en die zijn zeker niet allemaal getrouwd met een Amerikaanse partner.

[USInsider]

Hemel nog aan toe. Ik onderbouw mijn argument toch voortdurend met feiten, cijfers !

Nogmaals: zo'n 700-750.000 personen worden per jaar toegelaten dankzij een familie-relatie. Toegegeven, vooral in de family categories voor broers, zussen, volwassen kinderen (met hun familie !) kan de wachttijd oplopen, idem voor direct relatives van groene kaart houders.
Maar al deze mensen krijgen meteen een groene kaart, en kunnen meteen aan het werk. Dat is inderdaad 'welkom !'

Dan worden er 50.000 'gelukkigen' in/uitgeloot. Welkom ! groene kaart, mogen meteen aan het werk.

Er worden ong. 100.000 vluchtelingen/ asielzoekers toegelaten - hun weg is vaak niet makkelijk. Maar als ze een groene kaart weten te veroveren, kunnen ook zij hier aan het werk en een leven hier opbouwen.

Dan is er nog een aantal immigranten, zg. rest-categorieen en categorieen waarvan DHS/USCIS geen bijzonderheden wil geven.

Al deze categorieen kunnen in principe gaan en staan waar ze willen, werk aannemen waar ze willen, kunnen collegas hebben, een inkomen, een oude-dags voorziening opbouwen, een leven hebben.

Vergelijk dat met degenen die hier vanwege een baan-aanbod komen: O-1, H-1B, L-1. Dit zijn non-immigrant visums, goed voor een aantal jaren. Deze visum-houders mogen alleen in de US verblijven, niet meer. Hun gezin hoort in principe thuis te blijven, en met O-3, H-4, L-2 op bezoek te komen. (Voor L-2 is dit jaren geleden gewijzigd).

Het aantal tijdelijke werk-visums dat wordt afgegeven bedraagt rond de 200.000 (schat ik - het kan zelfs iets hoger zijn).

MAAR het aantal werkgebonden groene kaarten dat wordt afgegeven per jaar is gecapt op 140.000. Dat lijkt niet zo slecht, maar realiseer je dat in de 140.000 niet alleen de werkers, maar ook de echtgenotes/n, kinderen worden meeberekend. Plus ook de E-5 investeerders.
Het aantal werkers dat wordt toeglaten ligt derhalve beduidend lager.

Gevolg: een stuwmeer waardoor gegadigden jaren en jarenlang op de groene kaart wachten, mn. in EB-3. Voor O-3 en H-4 is leidt dat tot een situatie waarin ze vaak zo'n 10-12 jaar niets mogen in afwachting van de groene kaart. Want, in de originele opzet, was het niet eens de bedoeling dat ze in de US zouden wonen ook.
Dit probleem speelt al jaren.
Maar net zoals in de AG, ook in de Tech wordt er goed verdiend aan mensen die er alles voor over hebben in de US te belanden. Achteraf ontdekken ze vaak dat het ze te veel heeft gekost, maar dan is er zelden een weg terug. H-1B is een vorm van 'indentured servitude' door de manier waarop het is opgezet. Alleen EB-1 briljanterikken kunnen zelf een petitie indinen, voor andere categorieen is er bijna altijd een sponsorende werkgever vereist.

En wat zou die gebondenheid aan de werkgever doorkruisen ? Echtgenotes die ook mogen werken ! Dan zou het voor een H-1B stukken makkelijker zijn eisen te stellen, naar een andere werkgever te verkassen enz. Hij (en zij) zouden dan ook een financieel buffertje kunnen opbouwen.
(Overigens zouden veel meer H-1B/H-4 visum houders na verloop van een aantal jaar vertrekken, als ze wat spaargeld hadden kunnen opzij leggen.)

Opvallend is dat in de reform die nu wordt voorgesteld, dit probleem niet wordt opgepakt, en zeker niet wordt opgelost. Want het levert geen stemmen op. Kan alleen stemmen kosten want 'kindness to immigrants' wordt meestal in de stembus afgestraft.
Legaliseren van ongedocumenteerden levert meteen stemmen op voor de partij die de kiezers kan voorspiegelen dat zij het geregeld hebben. Miljoenen Hispanics die hier al legaal wonen/werken, zijn of dual citizen of kunnen het worden. Voeg daarbij een paar miljoen immigranten die binnen een afzienbare periode (dual) citizen kunnen worden, en je hebt er wederom een behoorlijke hoeveelheid stemmen bij.
Beide partijen likten zich al de lippen af een paar maanden geleden. Inmiddels is men wat onzekerder geworden.

Er zijn toch geen cijfers nodig om te begrijpen dat iemand die alles opgeeft en dan ontdekt dat er niets voor terug komt, zich beduidend sneller ongelukkig zal voelen dan iemand die een leven op kan bouwen. Hoe hard je daar ook voor moet werken, hoe moe je je soms ook voelt.
En ja we geven de schuld aan een overheid die al jaren bekend is met het probleem, en ons petitie op petitie niet eens antwoord geeft. Want die overheid is de oorzaak van het probleem en is ook de enige die een oplossing kan geven. (En ja, er zijn andere landen met soortgelijke regelgeving. Nou en ?)
Voor H-4 en O-3 visum houders verergerde de situatie nog eens in 1996 toen besloten werd dat deze categorieen geen SS# mogen hebben. (Dat zouden we sexisme kunnen noemen bytheway.)
Dat je niet veel hoort over de H-4 ellende is omdat het voor zo'n 80% vrouwen uit India betreft, die hangen niet snel de vuile was buiten. Die zullen ook niet snel aan familie-leden thuis aangeven wat er aan de hand is (geld-tekort, zeker in de Bay Area, spousal abuse, etc.) Echtscheiding is nog een schande in die cultuur. En waar moet je heen als je geen geld hebt ?!

Plus een van de weinig keren dat ze ermee naar buiten kwamen - een Indiase vrouw maakte een kort filmpje "Hearts Suspended" - leidde dat tot een diskussie op PBS en werd er mince-meat van ons gemaakt. 'Wat denken ze wel ?! Eisen stellen ?! Willen ze ook hier de baas komen spelen ?!' werd er gezegd. Er werd over ons gesproken of we een schadelijke diersoort waren. De noood-kreet werd niet gehoord, niet begrepen.
Er werd ook gesteld dat er al teveel werklozen waren. En niemand die even tegenwierp dat 1. de regel ook gold toen de economy booming was, en 2. dat als het aantal werkzoekenden met 1,5% (anderhalf procent) omhoog zou gaan dat geen dramatische verhoging is. Plus een aantal vrouwen zou een bedrijf kunnen opzetten en zo werkgelegenheid helpen scheppen.
Plus de diskussie verzandde meteen in de H-1B controverse.

Ik verwacht helemaal niet dat dit land van alles en nog wat voor me doet of regelt ofzo. Het enige dat ik vroeg was het recht om zelf op mijn bek te gaan hier.

Er zijn hier overigens maar heel weinig H-4 visum houders op dit forum. En de enkele die er is heeft een gezin met kids bij mijn weten. Of ze zijn hier nog niet zo lang en kunnen het zich wellicht permitteren.

[Ziva]

De "issue" is wellicht dat welcoming ook een gevoelskwestie is die niet alleen maar onderbouwd kan worden met keiharde cijfers.

Misschien heb je het woordje "niet" in mijn post gemist oortjes.....? Of wellicht was jouw post geen reactie op de mijne, kan ook... Ik zei namelijk juist dat het niet alleen maar een cijferkwestie was...

[SophiaB]

Ok, na al deze vrolijke verhalen van dubbele nationaliteithebbers, ben ik toch eens online gaan neuzen

Ik kwam deze site tegen: http://www.rsonac.org/dutch-nationality ... anada.html
Die legde het eigenlijk heel simpel uit: "Applies to you if:... if you are married to a person who possesses the nationality you wish to acquire."
Ik ben tenslotte getrouwd met een Canadees - dat hij het op dezelfde dag is geworden als ik zou eigenlijk niet moeten uitmaken. Dus, behalve een hoop papier- en stempels gedoe lijkt het me dat ik dit redelijk eenvoudig zou moeten kunnen aanvragen.

Maar ik heb dan toch al gelijk een vraag, er staat dat we een marriage certificate nodig hebben, issued less than 12 months ago. In 2005 zijn we getrouwd in Nederland, we hebben uiteraard een trouwboekje. Is een kopie daarvan voldoende? Ik heb al even op de website gekeken van de gemeente waar we destijds getrouwd zijn, en die geven aan dat ze alleen een uittreksel verstrekken aan inwoners van die gemeente.

Hoe hebben jullie dat gedaan, dubbele nationaliteiters?

De rest lijkt wel te doen:

From the Applicant:
1. Marriage certificate* (legalised if issued outside the Netherlands) reflecting the marriage at the time of naturalization. The certificate should be issued less than one year (12 months) ago. (^ daar gaat mijn vraag over)
2. Original Naturalization Certificate. (volgens de website kunnen een een kopie daarvan laten legaliseren, want het origineel sta ik beslist niet af!)
3. Current Dutch and Canadian passport** (kopie volstaat blijkbaar)
4. Proof of residency (for example: phone, cable or utility bill). (dat is wel heel makkelijk te bewijzen)
From the spouse of the applicant (at the time of applicant's naturalization):
5. Legalised Canadian long form birth certificate* that was issued less than one year (12 months) ago, or original Canadian Naturalization Certificate**. (zelfde als bij punt 2)
6. Affidavit stating the current marital status to applicant or legalised divorce decree*. (heb ik al gedownload, kunnen we zo bij de notaris laten vastleggen)
7. Current valid Canadian passport** (kopie is zo gemaakt)

Is het echt zo makkelijk als het lijkt, of komt er meer bij kijken?

PS ik weet dat ik Canadese ben, maar volgens mij is de US redelijk hetzelfde, toch?

[Bennogr]

Canada, de VS, Gambia (om maar eens een ver voorbeeld te noemen) zijn volgens mij allemaal gelijk. De algemene regel is dat je je Nederlanderschap verliest als je vrijwillig een andere nationaliteit aanneemt, BEHALVE als...

Ik zou het lijstje gewoon afwerken en eventueel aan het consulaat/de ambassade vragen hoe dat zit met het Nederlandse trouwboekje. Of neem contact op met de gemeente waar je getrouwd bent, die moeten toch nieuwe officiele kopieen kunnen afgeven, zou je denken (ik kom overigens wel eens van die 'kopieen uit de burgerlijke stand tegen om te vertalen als ze voor Amerikaanse zaken nodig zijn).

Ik heb alles twee keer gedaan en het is allemaal best te doen. Maar inderdaad, even kijken hoe lang de officiele kpieen verlopen zijn en eventueel nieuwe aanvragen. Was voor mij toch belangrijk genoeg om wat moeite te doen.

En vergeet niet dat 'bewijs van behoud Nederlanderschap' (of hoe ze het in het "Engels" ook noemen). Dat vodje papier maakt het in de toekomst met nieuwe paspoorten allemaal veel makkelijker.

[SophiaB]

Dank je wel Benno Ik ben over een paar weken in Nederland en dan zal ik het gemeentehuis eens bezoeken.

[USA2004]

Ok, na al deze vrolijke verhalen van dubbele nationaliteithebbers, ben ik toch eens online gaan neuzen

Ik kwam deze site tegen: http://www.rsonac.org/dutch-nationality ... anada.html
Die legde het eigenlijk heel simpel uit: "Applies to you if:... if you are married to a person who possesses the nationality you wish to acquire."
Ik ben tenslotte getrouwd met een Canadees - dat hij het op dezelfde dag is geworden als ik zou eigenlijk niet moeten uitmaken. Dus, behalve een hoop papier- en stempels gedoe lijkt het me dat ik dit redelijk eenvoudig zou moeten kunnen aanvragen.

Hoi Sophia, wat jij beschrijft klopt. Maar, voor Nederlanders die alletwee Canadees zijn geworden, werkt het maar voor 1 van de partners. Ik weet niet of dit op jouw van toepassing is maar als twee Nederlanders tegelijk een andere nationaliteit aannemen, kan maar 1 van beiden de Nederlandse nationaliteit behouden onder die uitzondering. Raar maar waar.

[SophiaB]

Ja, dat had ik inderdaad begrepen... maar mijn man is (was?) Brits en die hebben die gekke regels niet - hij heeft nu drie nationaliteiten, Brits, Bermuda en Canadees. Ik ga ervan uit dat zijn drie-dubbele nationaliteit verder niets uitmaakt voor mijn geval?
Och och waarom moet Nederland nu toch zo moeilijk doen... ik ben er geboren en getogen - eigenlijk zou iedereen gewoon recht moeten blijven houden op de geboortenationaliteit

[USA2004]

Ja, dat had ik inderdaad begrepen... maar mijn man is (was?) Brits en die hebben die gekke regels niet - hij heeft nu drie nationaliteiten, Brits, Bermuda en Canadees. Ik ga ervan uit dat zijn drie-dubbele nationaliteit verder niets uitmaakt voor mijn geval?
Och och waarom moet Nederland nu toch zo moeilijk doen... ik ben er geboren en getogen - eigenlijk zou iedereen gewoon recht moeten blijven houden op de geboortenationaliteit

Ah juist. Dan zou je inderdaad gewoon het Nederlandersschap kunnen blijven houden. Waarom Nederland zo moeilijk doet? Tja...

Gelukkig is het vorige kabinet Rutte net op tijd gevallen: VVD, CDA en PVV hadden een plan om alles nog veel moeilijker te maken.

[SophiaB]

Inderdaad, dat is ook een van de redenen waarom ik toch maar besloten heb om er nu werk van te maken. Ik ben het met de meesten in deze thread eens: ook ik had m'n wiegje in NL staan, ben er naar school geweest en zelfs een aantal jaren gewerkt. Dat laat je niet zomaar achter. Hoe zeggen ze dat ook alweer? "Ze kunnen de man wel uit het bier halen, maar het bier niet uit de man?" Of zoiets.......

[SophiaB]

Beste lieve allemaal, dank zij dit draadje (dank je wel, Benno!) hebben we definitief besloten dat ik de dubbele nationaliteit ga aanvragen Maar.... ik heb geloof ik toch wel wat hulp nodig van jullie hier Wie kan mij helpen?

Na heel veel gegoochel en ook gegoogle ben ik nu al zo ver:

Deze site geeft de documenten weer die we moeten hebben: http://www.rsonac.org/dutch-nationality ... anada.html - voor mij geldt uitzondering 3 dus.

1. Intussen ben ik weer terug uit Nederland en ben in het bezit van een prachtige recente kopie van onze huwelijksakte (we zijn in Nederland getrouwd).
2. Mijn citizen certificate ligt klaar in de kluis. Ben erg huiverig dat we het origineel moeten opsturen... maar ik heb begrepen dat er geen andere mogelijkheid is.
3. Mijn Nederlandse en Canadese paspoort gaan we laten kopieren bij de notaris.
4. Een rekening is altijd wel te vinden als bewijs dat we hier in Canada wonen, ook die zullen we door de notaris laten ondertekenen.
5. Mijn man is niet in Canada geboren, dus ik ga er vanuit dat zijn certificate of Canadian citizenship voldoende is.
6. Affidavit stating the current marital status to applicant or legalised divorce decree*. Deze vond ik hier en is intussen ingevuld
7. Ook zijn paspoort ligt klaar om genotarized te worden.

Aangezien alle documenten waar "legalized" bij stond (m.n. buitenlands marriage certificate, Canadees birth certificate en divorce decree) by stond voor ons niet gelden, ga ik er van uit dat dit voldoende is?

Daarnaast vond ik deze link: http://www.rsonac.org/dutch-nationality ... ality.html waar ik een statement of confirmation moet invullen: Volgens mij moet ik de "statement-of-confirmation.pdf" hebben of niet?

Ok, dat is stap een, mijn Grote Vraag, heb ik het tot zo ver correct??

Daarna heb ik nog vreselijk veel aanvullende vragen maar dit zal ons een paar dagen zoet houden tot de afspraak bij de notaris Wordt vervolgd...

[kastelke]

Sophia, kijk eens of er een Settlement Agency / Newcomer Services in jouw buurt is waar ze een Commissioner for Oaths hebben. Hier in Ontario zijn dat de mensen die je dan gratis een 'true copy' maken, ipv een notary public te moeten betalen. (je kan het enkel niet gebruiken voor commerciele doeleinden, zoals bv. wanneer je een huis koopt, maar wel voor college applications, pr card renewal, affidavits, citizenship applications, ...)