Familie en hun begrip voor je emigratiewensen

[kiyu]

Heb je al eens rond gekeken, of jullie ergens anders een baan zou kunnen vinden...in sommige staten zijn er meer banen te vinden dan in andere staten.

Dat is misschien iets voor later. Mijn man staat op het punt met een training te beginnen en is na lange tijd de 'juiste personen' tegen gekomen die hem er bij willen helpen. Hierdoor kunnen we in de toekomst misschien zelf een zaakje opzetten. Geweldig om eindelijk eens geluk te hebben in je leven (behalve de GC hebben wij nooit dat geluk gehad) we zijn ook wel trots dat we het op de goeie manier hebben aangepakt.
Dank je voor het meedenken!

[Ziva]

Ik verbaas me er inderdaad over hoeveel mensen zeggen dat ze best een beetje jaloers zijn en hetzelfde zouden doen als ze de kans hebben. Echt, dat hoor ik zo ontzettend vaak! Ergens wel triest, dat betekent dat een hoop mensen niet gelukkig in Nederland zijn. Wat dat betreft verbaasde ik me over een onderzoek dat laatst gedaan is waar uit kwam dat Nederlanders het op 4 na gelukkigste volk zijn

Nederland is absoluut een goed land maar er zijn een paar dingen die ik echt zat ben. Ruimte voornamelijk maar ook ons sociale stelsel staat me steeds meer tegen. Ik zal dat ongetwijfeld nog wel gaan missen als ik in de USA zit maar er komt genoeg voor terug.

Ik kende ooit eens iemand die was geboren in Johannesburg. Die persoon ging naar Engeland maar wilde later toch weer terug emigreren omdat hij het mistte. Ik begreep totaal niet waarom, immers Johannesburg is 1 van de meest geweldadige steden maar toen zei hij "juist omdat alles niet zo perfect geregeld is met wetten en regels en plichten" voel je meer dat je leeft. Ik moest daar even over nadenken maar ik begrijp het nu wel. Ik verwacht ook in de USA harder te moeten werken voor bepaalde "luxe" die ik hier wel heb maar juist dat is wat ik graag wil. Dat voel je je denk ik veel trotser op wat je wel bereikt hebt!

Bovendien lijkt het me heerlijk om in een land te wonen waar de mensen nog trots op zijn want ook dat mis ik soms een beetje hier..

[GJK]

Ziva, wat staat je steeds meer tegen aan het sociaal beleid? De laatste jaren is ons sociaal beleid juist wat meer ''veramerikaniseerd'' al vind ik het zelf nog steeds veel te socialistisch maar dat is mijn mening.

[Ziva]

Precies dat wat je zegt GJK, te sociaal. Dat ben ik dus best wel zat.

Er wordt vaak gezegd dat het in Amerika keihard is en wellicht is dat ook wel zo (misschien dat de emigranten dit weten) maar ik geloof nog steeds in het uitgangspunt dat als je hard werkt je ook iets kunt bereiken. In Nederland maakt het tegenwoordig blijkbaar geen donder uit of je werkt of niet want iedereen krijgt toch allemaal hetzelfde. Daar baal ik dus echt van.

Ik ben volledig voorstander van het helpen van ouderen, zieken en mensen die om wat voor reden hulp horen te krijgen maar er zijn in mijn optiek in Nederland iets teveel mensen die vanalles krijgen en er niets voor doen.

[wiepster]

Dezelfde discussie heb je in de US ook, dan gaat het echter om het recht op "foodstamps" etc.

Overal zullen er personen zijn die misbruik maken van voorzieningen die bedoeld zijn als hulp aan degenen die het echt nodig hebben.

[GJK]

Ik ben het helemaal met je eens Ziva, wat je noemt is ook 1 van de talloze redenen dat ik hier hoop te vertrekken.
Ik ben persoonlijk een enorme voorstander van een nihiel 'overheidsvangnet' en juist een enorme voorstander van het zelf organiseren van hulp door particulieren in de vorm van allerlei 'charity events' en dan vooral voor lokale kleinschalige hulp. Ik weet niet of dit in de VS meer wordt gedaan dan in NL, maar ik vind zulke initiatieven echt veel beter/mooier/doeltreffender dan altijd maar de overheid die wel voor je zorgt!

[Flounder]

Ik kan me voorstellen dat je familie het niet leuk vind dat je gaat emigreren, maar hoe je moeder en zus reageren is toch wel raar te noemen.
Logisch dat ze je liever dichtbij houdt, maar ze zal moeten beseffen dat het om jouw geluk gaat.
Het is jouw leven. Ik zou voor je vriendin gaan, als je 100 % zeker van haar bent.

[Flounder]

Precies dat wat je zegt GJK, te sociaal. Dat ben ik dus best wel zat.

Ik ben het zooo met je eens!

[OscarG]

Even een update over waarom ik dit topic ben gestart:

Inmiddels woon ik in de VS en is mijn familie hier op bezoek geweest voor de trouwerij. Ik moet zeggen dat hun houding compleet is veranderd afgelopen jaar. Ze hebben mij echt enorm gesteund in mijn laatste maanden in Nederland om alles voor elkaar te krijgen en ook nu ik zelf al weg ben zorgen zij nog voor de verkoop van mijn oude meubels en de laatste schoonmaak voor de oplevering van mijn oude huis.

Mijn moeder is hier twee weken geweest om te kijken hoe wij nu wonen en ik was wel bang voor haar reactie. Zou ze het mooi vinden? Wat zou ze vinden van Amerika? Ik kan nu zeggen dat het haar (en ons) 100% is mee gevallen. Zowel mijn moeder, als mijn broer en zus vinden het hier prachtig en zitten nu al te plannen wanneer ze weer terug zullen komen volgend jaar. Ze vonden de omgeving prachtig. Mijn moeder vergeleek het steeds met Spanje, waar ik me ook wel in kan vinden in veel gevallen hier rond Cape Cod. Ik denk dat ze alle drie een veel rustiger gevoel hebben nu ze weten dat ik goed terecht ben gekomen. Ook vonden ze de Amerikanen allemaal ontzettend vriendelijk en in tegenstelling tot wat ze van veel mensen hadden gehoord waren er niet hordes dikke mensen!

Dat ze zelf langs zijn geweest heeft toch het grootste verschil gemaakt denk ik. Er zijn dingen die je wel kan vertellen of laten zien met foto's, maar er is zoveel meer wat je zelf moet ervaren. Gelukkig is het in mijn situatie allemaal goed gegaan!

[Grandu]

Heel erg goed om te horen, Oscar! Nu kun je met een gerust hart daar blijven. Amerika is vaak niet wat het lijkt en wordt vaak in negatieve zin overdreven. Wat een opluchting moet dat voor je geweest zijn dat hun meningen zo zijn veranderd.
Nog veel geluk gewenst daar aan de overkant!

[Dento]

Leuk om te horen, Oscar, en ik herken het ook wel een beetje.

Mijn ouders wisten dat wij bij mijn schoonouders in zouden trekken aanvankelijk, en daardoor ook dat het wel goed zou zitten, maar toch knaagde er altijd iets over hoe het nu echt verder zou gaan. Nu zijn mijn ouders altijd heel erg steunend en positief geweest, maar ondanks dat merkte ik nog een verandering nadat ze de eerste keer hier waren geweest. Mijn moeder zei zelfs dat ze zichzelf hier wel zou zien wonen... En inderdaad, ook bij ons worden de plannen voor het volgende bezoek al uitgebreid besproken als ze hier zijn; tot nu toe zijn ze elke vier maanden twee weken hierheen gekomen (a.s. vrijdag komen ze weer).

Het maakt het voor jezelf toch ook stukken fijner nu je weet dat je ouders er ook vrede mee hebben, toch?

[ANY]

Ik herken het ook. Zo gauw mijn ouders een keer hier waren geweest en zagen dat het allemaal goed ging was het goed. Plus ze vonden Amerika opeens geweldig en zijn inmiddels denk ik al bijna 20 keer op en neer geweest.

[Georgie]

Dat is fijn om te horen Oscar! Er heerst inderdaad veel onwetendheid over Amerika, ook omdat het zo eenzijdig wordt neergezet en omdat het natuurlijk toch heel divers is. Blij te horen dat je moeder het zo'n goede ervaring vond dus.

[bart1]

Kan ik me helemaal in herkennen Oscar.
Eens je omgeving ziet dat je je plannen daadwerkelijk doorzet, veranderd men vlug van mening en worden de reacties een stuk positiever.
Vooral mensen die je bezoeken moeten vaak hun beeld bijstellen (ook al wijs ik hun erop dat een vakantie niet hetzelfde is als hier wonen).
Wat ik wel zie na bijna 1 jaar Amerika dat je vrij vlug je vriendenkring leert kennen, wij hebben een vrij kleine groep van mensen waar we nog regelmatig kontakt mee hebben via skype, een aantal hadden beloofd om kontakt te houden maar vallen af naarmate de tijd verstrijkt.

Andere lezer had het over onveiligheid in Johannesburg. Ben toevallig net terug van JNB en voelde me er even veilig als Atlanta.
Hier moet je ook niet om middernacht in je eentje door downtown lopen... We hebben met zijn allen veel te veel vooroordelen over sommige landen!
Dit even ter zijde.

Bart1

[meave]

Ik heb het er wel eens over, "Pap, mam, als dit kabinet er komt (of iets anders waar ik het totaal niet mee eens ben), dan ga ik emigreren." Dan zeggen ze, denk ook voor de gein, "Naar Amerika zeker!" Als ik dan ja zeg, dan zeggen hun "moet je doen!" Maar als ik het dan echt zou doen, denk ik dat ze het er erg moeilijk mee zouden hebben. Sowieso moet ik eerst maar eens op vakantie gaan, en mocht ik dan nog helemaal verkocht zijn aan Amerika(an), dan moet ik toch eerst mijn schulden allemaal hebben afbetaald, anders kom ik het land niet in (of Peter moet zo lief zijn om te willen trouwen ineens). Nee, ik zeg het wel vaak, en ik denk er ook best vaak aan, maar ik ben er zelfs nog nooit geweest (oke, dat komt wel, alleen moet ik zorgen dat mijn psychische stoornis niet zichtbaar is) op vakantie!

Maar...... een mens mag dromen toch?

[moniqueespana]

Ik ben al 5 keer verhuist en mijn ouders staan er al helemaal niet meer van te kijken. Toen ik na 5 jaar buitenland opeens naar Amsterdam verhuiste voor mijn werk en zevertelde dat ik nu echt in Nederland zou blijven zeiden ze " dat zullen we nog wel zien", en inderdaad 2 jaar later vertrok ik weer richting buitenland. Ik heb nu al in 5 landen gewoont en in December verhuis ik weer, alhoewel mijn moeder Amerika wel erg ver weg en duur vindt om over te komen. We zijn op zich niet van plan om onze spullen over te laten komen en ze maakt ze meer zorgen dan ons, want de meubels, ok dat we die laten staan voor de huurders, maar de lakens, wat doe ik daar dan mee?
Mijn broer en schoonzus staan al te spirngen, want die zien een vakantie daar ook wel zitten, haha. Gelukkig zijn ze er zo aan gewent dat ik gewoon niet ergens lang kan/wil blijven dat ze geen echte bezwaren op hebben. Ik ga nu ook maar 1 keer per jaar terug naar Nederland en heb een heel goed contact met mijn familie.

[Marenko]

Mijn zoon (21) wil graag naar St Maarten, en ik juig het alleen maar toe. Natuurlijk vind ik dat hij er goed over na moet denken, maar als de kans er is...Doen. Hij is nog jong, heeft geen relatie of iets. Zelf vindt hij het een mooie kans om opnieuw te beginnen. Hoe het ook afloopt, het is volgens mij een geweldige levenservaring. Hij kan er werk krijgen. De vraag is nu nog hoeveel hij er gaat verdienen en dus of het ook financieel haalbaar is.

[natasja]

Mijn familie was en is nog heel erg voor oordelend , vooral mijn ouders waren dit Terwijl mijn ex-man en bijna all mijn vrienden het een super stoere stap vonden zowel voor de kinderen als voor mij.Toen ik vertrok hebben mijn ouders ook geen afscheid genomen en gingen 3 dagen voor vertrek dood leuk op vakantie .
Iedereen hadden oordeel, wat als het mis gaat tussen jou en je man en hij je het huis uitzet , je bent dan helemaal alleen met 4 kinderen in een land waar niemand je helpt .wat als je geen baan hebt en je bent alleen met 4 kinderen enz enz

ergens begreep ik de zorgen goed maar ik kende me man ruim 3 jaar voor ik vertrok en we gingen om de beurt naar Usa en Nederland dit ook om mijn ex man vrienden en familie en vooral mijn kinderen zo beter hem leerde kennen en ik het land en omgeving ook leerde kennen .
En ben dan ook niet zomaar vertrokken en ik ben er zeker van dat mijn ex man me niet zomaar zou laten gaan
.Hy is hier voor zelf een keer naar usa vertrokken en gaan zien waar ik naar toe wou verhuizen en heeft er altyd achter gestaan, het rare is dat nu 2 en half jaar later mijn huidige man en ex man nu vrienden zijn ....

spijt er van dat ik ben vertrokken ondanks vooroordelen ??? Nee het was wel erg wennen en zou het ook niet zomaar advies geven vertrek en laat alles achter emigrenen is niet niks en weet waar je aan begint ken je land en wetten een beetje en weet wat je rechten zijn

Maar wat erg wennen was voor mij en de kinderen was vooral aan de hitte van het zuidelijke Georgia en mis het koude nederland wel eens .
Maar voor mijn kinderen is het zeker niet nadelig geweest die zijn er eigenlijk alleen maar voor op gegaan en mijn familie er is kontakt en me ouders hebben zo nu en dan wel eens twijfels ...maar hebben wel meer duidelijk vertrouwen gekregen in mij en me man maar zijn hellaas nog altijd anti Amerika en willen nog niet echt op bezoek komen hier misschien dat dit ooit nog veranderd tijd zal het leren ...

Dus ja ik herken het wel dat mensen erg oordelen over iets wat ze niet kennen maar laat je daar niet van weer houden ik heb wel geleerd onder tussen er altijd mensen zijn die je willen helpen dus geef moed niet op,.