AllesAmerika.com Forum

Vervelend om te horen dat je relatie ten einde is.

Helaas zijn er niet veel andere mogelijkheden waarmee je naar Amerika kunt gaan. Trouwen met een Amerikaanse is zoals je al wist een optie, en uiteraard de DV-loterij, maar daarbij heb je geen enkele zekerheid dat het je ook gaat lukken.

Een andere optie zou zijn via investeringen, maar daarvoor zou je eens de zoekfunctie moeten gebruiken om de details te vinden m.b.t. vereiste bedragen.

Ik denk dat een nieuwe amerikaanse vriendin aan de haak slaan de snelste manier is. Verder weinig hoop voor je

Jammer zeg! Waarom ben je eigenlijk het geld voor je vliegticket kwijt ... je kan toch ook lekker zelf er op uit trekken?

Voor een permanent oplossing is de DV loterij denk ik de makkelijkste manier om kans te maken op een verblijfsvergunning, maar je moet daarmee wel geluk hebben. Een nieuwe Amerikaanse vriendin vinden lijkt me erg moeilijk (zo vaak kom je niet mensen tegen waarmee je uiteindelijk wil trouwen, laat staan wanneer ze aan de andere kant van de oceaan wonen), dus dan blijven investeren of een werkvergunning krijgen over. Voor investeren moet je veel geld hebben en dan nog weet je niet of je permanent mag blijven en via een werkgever een greencard krijgen is ook erg moeilijk. Het hangt voor een groot deel van je opleiding en connecties af of dat voor jou een mogelijkheid is.

Helaas geen makkelijke oplossing dus, maar als je een beetje op het forum leest dan wist je dat waarschijnlijk al. In ieder geval succes gewenst!

Probeer in NL een bedrijf te vinden waarbij je uitgezonden wordt naar Amerika....Inschrijven bij de Lottery kan nu ook,dus de goeie tijd of misschien een studie gaan doen en zorgen dat je een leuk persoon tegen komt....maar misschien is het wel een optie naar een ander land te vertrekken dat niet zo onbereikbaar is?
Succes!!!

voor de DVL is hij eigenlijk net een paar dagen te laat, aangezien die nu al is afgesoten

Je hoeft toch geen 9 weken weg te blijven?
Je kan toch vertrekken, je 1.500 euro's opdoen en dan terugkomen...

Ik denk dat dat investeren niet echt gaat lukken gezien de laatste opmerking van TS.

Snel in Amerika komen om je er permanent te vestigen gaat simpelweg niet en daar zul je je bij neer moeten leggen. Zelfs al zou je bij wijze van spreken morgen 100 miljoen in de loterij winnen, dan nog moet je komen met plan voordat je toegelaten wordt.

Welke route je ook kiest, ze vergen allemaal voorbereiding en tijd.

Veel succes!

Je kan altijd bellen met de luchtvaartmaatschappij. Misschien kunnen ze je ticket toch omboeken? Niet geschoten is altij mis!

Als ik zou jouw verhaal en vorige posts lees heb zie ik 2 mogelijkheden:

1. Wel naar Amerika gaan en dan bij vrienden blijven (ik zag in eerdere posts dat je ook vrienden daar had, kun je daar dan niet blijven??) en dan proberen daar een werkgever te vinden die jou wil aannemen en dan op die manier een visum te regelen. Let wel op: dit moet je absoluut niet bekend maken aan de douane want je mag niet solliciteren en al helemaal niet werken op een toeristenvisum

2. Niet naar Amerika gaan, je ticket als verloren beschouwen, doorwerken en geld sparen voor de toekomst of een nieuwe trip en rustig op je gemak bekijken wat de mogelijkheden zijn.

Sorry dat ik het zeg maar je komt een beetje gehaast en wanhopig over met je verhaal. Op zicht begrijpelijk gezien de situatie en het feit dat je graag naar Amerika wilt maar soms is het beter om even rustig na te denken, de mogelijkheden op een rijtje te zetten en dan ervoor te gaan. Een emigratie is een hoop werk, je moet je goed voorbereiden, zaken regelen en het gaat veel verder dan "koffers pakken en wegwezen".

Wat je ook kiest, veel sterkte en succes.

Wat SanneN al zegt, je kan het tenminste proberen. Misschien hoef je alleen een beetje bij te betalen? Zou toch fijn zijn als je alsnog voor een korte tijd op vakantie kan gaan?

Erg l*llig dat je relatie stuk is gelopen, vooral nu meerdere dromen in duigen lijken te vallen. Sterkte daarmee in ieder geval!

Poortman schreef:

guinevere schreef:Jammer zeg! Waarom ben je eigenlijk het geld voor je vliegticket kwijt ... je kan toch ook lekker zelf er op uit trekken?

9 weken lang... alleen er op uit trekken zonder enige voorbereiding hier voor? Ik zou het zo doen, alleen heb ik dan maar een budget van 1500 euro... dan word het al snel lastig.

Yep, doen! Gewoon met de Greyhound door het land trekken. Met $230 per week is dat best te doen. Je weet nooit wie of wat je tegenkomt, en je houdt er sowieso een gave vakantie aan over. Lekker avonturieren, dat zijn meestal de leukste vakanties!

Paddy schreef:Lekker avonturieren, dat zijn meestal de leukste vakanties!

Zoals mijn grote vriend Guido Weijers ooit zei in zijn cabaretprogramma: "In fotoalbums kijk ik vaak terug wanneer ik nu 'echt 'gelukkig was. Meestal was dat op die momenten dat ik maar één koffer bij me had."

... Ik ben iemand die alles tot in de puntjes organiseert en altijd wil weten wat er over een uur gaat gebeuren bij wijze van.

Dan vraag ik me af waarom je wilt emigreren. Het profiel dat je hier van jezelf schetst is beslist niet die van een emigrant. Emigreren is, zeker de eerste periode naa aankomst, iets vol van onzekerheden en daar moet je juist een instelling hebben van we zien wel wat er volgende week gebeurt. Dus als je werkelijk wilt emigreren zou ik juist zo'n vakantie op de bonnefooi eens uitproberen voordat je de nog grotere stap van emigreren neemt.

Het lijkt mij ook een uitgelezen kans om te zien waar je wel (of juist niet) wilt gaan wonen

Loek schreef:Het profiel dat je hier van jezelf schetst is beslist niet die van een emigrant. Emigreren is, zeker de eerste periode naa aankomst, iets vol van onzekerheden

Dat vind ik een heel goed punt en ik kan me daar helemaal in vinden. Dat geldt misschien in mindere mate voor iemand die al een partner in de VS heeft wonen, maar zelfs dan. Ook dan moet je namelijk bij nul beginnen qua professionele carriere en netwerk. Het is bepaald niet iets voor risicovermijdende mensen.

Helemaal eens. Ik besef meer en meer dat je zeker in het begin maar 1 zekerheid hebt, je Greencard/SSN en voor de rest niets. Zelfs al heb je een plaats waar je (tijdelijk) kan blijven.

Je moet echt van scratch af aan beginnen. Dat is zeker een uitdaging en ik heb zelf de instelling "Als het niet gaat, kan ik altijd nog terug" maar dat is natuurlijk zeker niet mijn doel.

Als je iemand bent die met alles zekerheid wilt, is emigreren heel lastig. Je kunt nu eenmaal pas een leven opbouwen als je daar bent en niet voordat je er bent.

En voor wat betreft je opmerking over liefde, een liefde ver weg kost inderdaad meer dan een liefde dichtbij als het gaat om reiskosten. Maar tegelijkertijd is de onzekerheid bij een liefde ver weg ook een stukje groter dan bij een liefde dichtbij. Besef dat wel heel goed als je gaat emigreren vanwege je liefde. Je hebt vaak niet de kans om te daten of elkaars dagelijkse dingen te leren kennen. Dat geeft niet, er zijn legio voorbeelden waarbij het prima gaat en mensen heel gelukkig worden, maar bij een emigratie moet je ook op eigen benen kunnen staan mocht het mis gaan.

Ik kan overigens uit jouw verhaal niet helemaal opmaken of je naar Amerika wilt emigreren vanwege je (ex) liefde of dat je naar Amerika wilt emigreren en je haar daarvoor "nodig" hebt vanwege je visum. In het tweede geval, misschien zou je dan alsnog erover kunnen praten. Ik ken genoeg Amerikanen die weleens met iemand getrouwd waren met als hoofdreden een visum. Dat zou niet mijn ding zijn maar ja, whatever floats your boat denk ik dan

Ziva schreef:Maar tegelijkertijd is de onzekerheid bij een liefde ver weg ook een stukje groter dan bij een liefde dichtbij. Besef dat wel heel goed als je gaat emigreren vanwege je liefde. Je hebt vaak niet de kans om te daten of elkaars dagelijkse dingen te leren kennen.

Dat is ook zo en dat maakt het allemaal nog net iets enger. In mijn geval had ik nadat we al vier jaar op afstand een relatie hadden en langere tijd met elkaar hadden doorgebracht, mezelf als doel gesteld om het eens een jaar aan te kijken in Amerika. Niet alleen qua relatie, maar ook qua baan. En na een jaar zou ik dan min of meer evalueren hoe het zou zijn bevallen. Nou is het in de realiteit natuurlijk niet zo zwart-wit, maar het gaf me toch wel wat rust om toch die stap te zetten.

Ziva schreef:Als je iemand bent die met alles zekerheid wilt, is emigreren heel lastig. Je kunt nu eenmaal pas een leven opbouwen als je daar bent en niet voordat je er bent.

Ik ben een enorme 'control freak', en om de stap te nemen om naar de VS te gaan zonder baan, zonder auto, zonder eigen huis, zonder al te veel geld, en met als enige zekerheid een logeerbed bij mijn schoonouders en een zeecontainer met onze spullen onderweg naar de VS was voor mij een van de grootste uitdagingen van mijn leven.

De onzekerheid was niet makkelijk maar ik heb me erbij neergelegd; tegelijkertijd is die onzekerheid ook een ontzettend goede motivator om zaken voor elkaar te krijgen want een van de dingen die je dan zo snel mogelijk wilt is een beetje zekerheid...

klinkt een beetje van ik moet/wil om een bepaalde reden weg uit nederland en probeer mijn (ex) vriendin daarvoor te strikken? Dat wordt dan een fiasco denk ik

Dento schreef:

Ziva schreef:Als je iemand bent die met alles zekerheid wilt, is emigreren heel lastig. Je kunt nu eenmaal pas een leven opbouwen als je daar bent en niet voordat je er bent.

Ik ben een enorme 'control freak', en om de stap te nemen om naar de VS te gaan zonder baan, zonder auto, zonder eigen huis, zonder al te veel geld, en met als enige zekerheid een logeerbed bij mijn schoonouders en een zeecontainer met onze spullen onderweg naar de VS was voor mij een van de grootste uitdagingen van mijn leven.

Moet je je afvragen hoe het voor ons was: mijn man kreeg het al als we op rondreis naar de VS gingen en ik enkel een hotel voor de eerste 2 dagen geboekt had. En toen moest hij plots zijn dikbetaalde job opzeggen, ons huis en heel wat spullen gaan verkopen om naar Canada te gaan wonen, in een streek waar we alles in totaal nog maar 3 weken geweest waren...
Gelukkig had hij voldoende vertrouwen in mij om al die zekerheden los te laten. Maar het niet hebben van een baan en een huis was voor hem die eerste 2 maanden toch wel moeilijk hoor!