AllesAmerika.com Forum

Vragen voor winnaars:

Heb je contacten in de US ? Zijn er mensen die je in eerste instantie kunnen opvangen en terzijde staan bij de eerste stappen ?
Wat voor kennis en ervaring breng je mee dat je denkt jezelf staande te kunnen houden dan wel een succesvol bestaan kunt opbouwen in de US ?
Heb je voldoende geld dat je kunt meenemen om het hier de eerste tijd uit te zingen ?
Waarom denk je dat jullie wel werk zult kunnen vinden als hier zulke enorme aantallen werklozen en grote aantallen mensen die minder uren werken dan ze zouden willen, dan wel voor lage uurlonen sappelen ?
Wat denk dat hier beter is, reden om alles wat je hebt in Ned. achter te laten ?
Wat ga je doen als een van jullie echt goed kan aarden in de US - of een goede baan vindt - en je partner continu heimwee heeft - of hier totaal niet aan de bak kan komen ?

Haha, jij bent een mooie zeg! Kun je nog meer vragen bedenken die veel tijd kosten.
1. Jaja
2. Genoeg
3. With the grace of god
4. Eigen bedrijf en:, komt tijd komt raad
5. Amerika
6. Fictief

@oortjes

Ja ik heb contacten daar. Gelukkig maar.
Ik denk dat ik voldoende kennis heb gaande van secretaressewerk tot manager en ik ben ook bereid om alles wat daartussenin zit aan te pakken als het nodig mocht blijken. Verder spreek ik vlot 4 talen met noties Spaans en desnoods ga ik werken bij McDonalds. Mijn man is software programmeur en ik meen dat daar nog steeds werk voor is in de US
We hebben een vrijstaand huis hier dat we uiteraard zouden verkopen, wat ons geld oplevert om het indien nodig 'uit te zingen'. En we hebben ook wat spaarcentjes. Verder zijn we totaal niet materialistisch.
Ik laat niet Nederland achter, maar België, maar de vraag blijft uiteraard hetzelfde.
Ik weet niet eens of het daar zoveel beter is. Ik maak me wat dat betreft ook geen illusies. Maar ik ben verknocht aan het land en het positivisme van de mensen. En voor California het weer en de natuur.
Als 1 van ons wel en de ander niet kan aarden dan zullen we dat op dat moment moeten bekijken. Het is m.i. een beetje onzin om daar nu op in te gaan, want je weet helemaal niet hoe je je voelt daar. Dat geldt toch ook voor jou?

Je mag wat mij betreft best kritisch zijn en scherpe vragen stellen. Ik zal er ook altijd op antwoorden, het komt alleen een beetje 'boos' over

oortjes schreef:Vragen voor winnaars:

Contacten in de US: jammer genoeg amper iemand dier er niet via de juiste weg is geraakt, een paar mensen die ik vaag ken via internet en een paar mensen die ik vaag ken via mijn werk (maar die laatste zitten al helemaal ergens anders dan waar ik naartoe wil). Ben ik nu gek dat ik de stap toch wil wagen?
Kennis en ervaring: tja, dezelfde als waarmee ik hier ook werk heb. Hopelijk is dit genoeg...
Voldoende geld: geen idee, ik zou me wel geruster voelen als we wat meer hadden. Maar ik maak me ook geen illusies, we zullen in het begin zeker met weinig content moeten zijn.
Werk vinden: ???
Wat daar beter is: de instelling van de mensen is anders, waardoor ik zelf ook anders ben. Ik vind mezelf daar een toffere persoon.
En de laatste vraag: dat zijn dingen die je natuurlijk niet kan voorspellen. Maar mijn man en ik zitten echt op dezelfde golflengte en houden altijd veel rekening met mekaar. Als zoiets zich zou voordoen, dan ben ik zeker dat we er samen uitkomen.

Sorry, maar ik denk dat dit de vragen zijn die 'winnaars', of liever nog adspirant deelnemers zich dienen te stellen. En de antwoorden zouden geen tijd hoeven kosten, want deze zaken (en nog veel meer) hadden allang doorgedacht, doorgesproken, etc. moeten zijn. (En zullen dat ook wel zijn bij de meesten.)
Ik lik dit alles niet uit mijn vinger, maar baseer het op mijn/onze ervaring: bijna zeventien jaar wonen/werken in de States (en 15 maanden Canada).
En ik hoef hier niet de antwoorden te lezen (ben wel nieuwsgierig !), maar mijn vraag is alleen: denk hier eens goed over na - tenzij je dat al gedaan hebt.

Inge, ik begrijp niet zo goed wat je met 'boos' bedoelt, behalve dat ik de vragen inderdaad wat scherp stelde om zo duidelijk mogelijk te zijn. Verder is Eng. inmiddels mijn primaire taal geworden, dat kan ook van invloed zijn geweest. Het eerste dat kwijtraakt zijn de nuances.
In veel staten, mn. ook in CA, is de ec. situatie slecht en is moeilijk werk te vinden, vooral als je geen werkervaring hebt in de US hebt en dus geen US-referenties. (Als ik jou was zou ik drie brieven meenemen, in het engels dan wel in het ned. met eng. vertaling erbij, met aanbevelingen van voormalige werkgevers of chefs, als dat kan. Google maar even wat er ong. in moet staan - maar referenties zijn hier van groot belang op veel gebieden.)
Ik vraag echt niet dat men zich hier gaat 'verantwoorden' - de beslissing ja/nee is een zaak van de winnaars, en van hen alleen. Ik heb er geen mening over.

Overigens zijn veel mensen hier niet zo positief - meer ('this country is going to hell in a handbag' etc. hoor ik steeds vaker.)
Het hangt er erg vanaf waar je woont in CA hoe het weer is, en hoe de natuur, maar dat weet je hopelijk al wel. Kerst is niet de meest maatgevende periode van het jaar moet ik zeggen, noch qua sfeer, noch wat weer betreft (meestal).

Iemand die vlot vier talen spreekt is in veel gebieden in de US een uitzondering, dus ja je brengt iets wat hier niet makkelijk gevonden kan worden. En Spaans is inderdaad een pre in CA (en andere ZW staten).
Wat software engineer betreft, misschien een idee voor je as.: lid worden van de IEEE - dat is de beroepsorganisatie en het kan als een pre gezien worden op het resumé.
Wat betreft de een wel/de ander niet, dat is een reeele situatie die ik vaker heb zien ontstaan.

oortjes schreef:Sorry, maar ik denk dat dit de vragen zijn die 'winnaars', of liever nog adspirant deelnemers zich dienen te stellen. En de antwoorden zouden geen tijd hoeven kosten, want deze zaken (en nog veel meer) hadden allang doorgedacht, doorgesproken, etc. moeten zijn. (En zullen dat ook wel zijn bij de meesten.)
Ik lik dit alles niet uit mijn vinger, maar baseer het op mijn/onze ervaring: bijna zeventien jaar wonen/werken in de States (en 15 maanden Canada).

Vraag ook nog eens Ned in MO, Mark.

Ned. in MO heeft alles goed op een rijtje gekregen dacht ik zo. Maar vlgs. mij is hij niet via de lottery binnengekomen, of toch wel ?
En al was dat zo, hij kwam in de 90er jaren en de situatie was toen beduidend anders dan-ie nu is. (Hij is dat niet helemaal met mee eens geloof ik.)
Plus Ned in MO vertrok niet naar the Golden State ofwel LaLaLand, maar naar 'het echte Amerika'. Hij pakte alles aan, maar was dacht ik in het begin alleen, had niet de zorg voor een vrouw en kinderen.
Of heb ik je vraag verkeerd begrepen ?

oortjes schreef:Ned. in MO heeft alles goed op een rijtje gekregen dacht ik zo. Maar vlgs. mij is hij niet via de lottery binnengekomen, of toch wel ?
En al was dat zo, hij kwam in de 90er jaren en de situatie was toen beduidend anders dan-ie nu is. (Hij is dat niet helemaal met mee eens geloof ik.)
Plus hoed in MO vertrok niet naar the Golden State ofwel LaLaLand, maar naar 'het echte Amerika'. Hij pakte alles aan, maar was dacht ik in het begin alleen, had niet de zorg voor een vrouw en kinderen.
Of heb ik je vraag verkeerd begrepen ?

Hij heeft de DV loterij gewonnen en had veel vertrouwen. En vertrouwen en goede moed zijn meer waard dan pessimisme, althans: in mijn wereldbeeld.
Lala land? Uhhh? Er wonen miljoenen mensen in LaLa land en die zijn toch echt van vlees en bloed en alive and kicking.

Ik denk dat je nu pessimisme en realisme verwart.

Ja, het heet wel LaLaLand - in de rest van de US vooral. En ja massa's mensen kicken hier- kicken vooral zichzelf vanwege de hypotheekproblemen waar ze mee zitten. En ja ze zijn van vlees en bloed en dat bloed (meestal plasma) verkopen velen regelmatig om het inkomen aan te vullen.

oortjes schreef:Ik denk dat je nu pessimisme en realisme verwart.

Nee hoor.

Waaruit ik mag afleiden dat je mijn vragen als pessimisme ziet ? Nee hoor, pessimisme zou zijn als ik zou zeggen: niet komen !
Realisme is: in principe natuurlijk komen, maar heb je je eea. afgevraagd voor je tot vertrek besloot ?
Ik woon al jaren in de US, dus ik weet iets van de situatie hier en vooral hoe die zich de afgelopen paar jaar ontwikkeld heeft.
Bovendien: van de drie keer dat ik op het consulaat in A'dam was, heb ik twee keer achter mensen gestaan die hun groene kaarten kwamen teruggeven.

En het maakt me niet uit wat je van/over me denkt, als winnaars hier maar iets verder denken en hun zaakjes wat beter voor elkaar hebben voor vertrek.
Mn. wat ik elders schreef over keuze van staat mbt. werkgelegenheid en, als er kids zijn, goede en betaalbare scholen, colleges/universiteiten.
Van een aantal lees ik dat CA de eerste keuze is, maar is het ook de beste keuze ?

Over jullie maak ik me overigens geen zorgen: ik denk dat er genoeg brood te verdienen valt hier met duitse les en bijles geven. (CalState Davis heeft een faculteit duits.) Plus misschien vertaal je je boeken of schrijf je een nieuw boek en wie weet waar dat toe kan leiden als het even meezit. Aan creatieve mensen is altijd behoefte, waardanook - en dat geldt voor jullie beiden.

Ok point well taken. Bedankt voor de tips, ik zal ze zeker niet naast me neerleggen.

oortjes schreef:Waaruit ik mag afleiden dat je mijn vragen als pessimisme ziet ? Nee hoor, pessimisme zou zijn als ik zou zeggen: niet komen !
Realisme is: in principe natuurlijk komen, maar heb je je eea. afgevraagd voor je tot vertrek besloot ?
Ik woon al jaren in de US, dus ik weet iets van de situatie hier en vooral hoe die zich de afgelopen paar jaar ontwikkeld heeft.
Bovendien: van de drie keer dat ik op het consulaat in A'dam was, heb ik twee keer achter mensen gestaan die hun groene kaarten kwamen teruggeven.

En het maakt me niet uit wat je van/over me denkt, als winnaars hier maar iets verder denken en hun zaakjes wat beter voor elkaar hebben voor vertrek.
Mn. wat ik elders schreef over keuze van staat mbt. werkgelegenheid en, als er kids zijn, goede en betaalbare scholen, colleges/universiteiten.
Van een aantal lees ik dat CA de eerste keuze is, maar is het ook de beste keuze ?

Over jullie maak ik me overigens geen zorgen: ik denk dat er genoeg brood te verdienen valt hier met duitse les en bijles geven. (CalState Davis heeft een faculteit duits.) Plus misschien vertaal je je boeken of schrijf je een nieuw boek en wie weet waar dat toe kan leiden als het even meezit. Aan creatieve mensen is altijd behoefte, waardanook - en dat geldt voor jullie beiden.

OK, prima, heel attent, maar probeer dat positief te brengen. Laat die winnaars zich winnaars voelen.

Leuk dat Davis zelfs een faculteit Duits heeft. Wie weet. Duits is altijd toch een goede keuze geweest, ook in Nederland. Weinig 'concurrentie'. Boeken uitgeven: als dat kan, doe ik dat graag, ik heb nog een boek op de plank liggen, ook al in het Amerikaans vertaald. Dat wordt dan een Amerikaanse primeur, want in Nederland ga ik dat niet meer doen.
Jeroens klanten worden al gek bij het idee dat Jeroen weggaat, gelukkig kan hij een deel toch op afstand blijven helpen. Hij is fantastisch, en ik denk dat de Amerikanen er niet anders over zullen denken.
We hebben geen kinderen, en toegegeven: dat maakt het een heel stuk gemakkelijker. Ook wegens het geld en natuurlijk de flexibiliteit. Wat dat betreft is het voor winnaars mét kinderen inderdaad goed naar de (on)mogelijkheden van diverse staten te kijken.

Ik woon hier ook al bijna 18 jaar, en ben het toch niet met oortjes eens. Ik zie nog steeds veel positiefs om me heen; zowel in mensen als in de acties die ze ontplooien. Als je negatief in het leven staat zie je ook alleen maar negatiefs om je heen. GC winnaars staan aan het begin van iets nieuws en hun positive inslag zal ze daarbij alleen maar helpen. Dat je realistisch moet zijn kan ik alleen maar beamen, maar als je realisme door slaat naar pessimisme kun je beter meteen maar je biezen pakken en terugkeren naar waar je vandaan komt.

Bedankt Loek, dit had ik effe nodig

Oortjes, ik vind het ook niet echt een positieve insteek. Heb je nog tips voor mensen die gewonnen hebben, en alle anderen die die kant op gaan? En wellicht een lijstje van praktische zaken waar ze aan moeten denken?

Ik zal dan ook mijn licht maar even komen geven. Als eerste ben ik het volledig met loek eens.

Ja ik heb inderdaad de greencard gewonnen en ook al was er toen niet de recessie die we nu kennen, toen was er wel degelijk ook een.
Iedereen heeft een andere geschiedenis en voorbereiding etc

Ik ben echt minimalistisch geemigreerd en het eerste jaar was niet makkelijk. Ik heb inderdaad alles aangepakt wat ik kon krijgen, woonde heel goedkoop en was single en had dus heel weinig nodig om in leven te blijven
Het dieptepunt kwam na het eerste jaar toen ik door bezuinigingen aan de kant werd gezet. Dan heb je dus vangnet "0".
Gelukkig snel weer ander werk gevonden voor twee maanden en ben toen 45 min verderop verhuisd, waar ik aan een nieuwe baan ben begonnen. Daarna ook mijn vrouw leren kennen en werd het leven wat makkelijker.
Ik was helemaal verliefd op amerika (en ook ooit een amerikaanse). Dat ging niet door maar ik had een fiance visum aangevraagd en tegelijkertijd in de loterij gespeeld (en dus gewonnen met veel moeite).
In nederland was wegens de recessie geen werk van niveau voor mij te vinden en dat maakte het ook makkelijker voor mij.
Had geen vast werk, zat weer bij de ouders thuis, had geen cent te makken etc, dus naast de liefde voor het land was er behalve familie weinig dat mij ervan weerhield om er gewoon voor te gaan.
Heel blij dat ik gegaan ben. Heb hier als snel mijn draai gevonden en een goed leven opgebouwd.

Als je wilt is het absoluut mogelijk om hier een hele leuke toekomst op te bouwen. Ik zeg ook altijd, staar je niet blind op Californie, zeker als je niet kapitaalkrachtig bent als je begint.
Begin in een stad van redelijke grootte, waar werkgelegenheid is etc en waar de kosten van wonen laag zijn.
In Californie had ik het misschien niet gered met mijn financiele middelen namelijk.
Je kan later altijd nog naar californie verhuizen.
Heb ik nooit gedaan. Geen zin om in een failliete staat te wonen waar alles zo duur is.
Ja het weer is er lekker (alleen aan de kust) maar dat vind ik hier ook. Ok het is tegen de 40 graden maar tegen het weekend is het zwembad hopelijk klaar Werken doe je overdag toch meestal binnen in de airco


Mijn conclusie: Zorg eerst dat je je leven in de USA op orde hebt in een omgeveing waar je je kan settelen. Je komt dan tot de ontdekking dat er een heel groot gebied ligt tussen CA en NY waar het heel goed leven is.
De AA leden die mij gedurende de jaren hebben bezocht kunnen dat volgens mij alleen maar beamen

Ik heb een beetje moeite met dit onderwerp omdat het zo'n negatieve insteek heeft. Je had het beter "Doomdenkers voor de winnaars" kunnen noemen

Ja natuurlijk zijn er zat dingen waar je rekening mee moet houden dat geldt voor elke fase in je leven waarin je een groot risico neemt maar laten we wel wezen, alle mensen die nu hier advies geven hebben toch ook proefondervindelijk ZELF moeten ondervinden hoe ze een bestaan kunnen opbouwenin de USA, hetzij alleen hetzij met een partner of gezin? Wat heeft het nu voor zin om met een negatieve ondertoon (ik vind het negatief, realistisch is prima maar kan ook positief verwoord worden) mensen zich allerlei vragen te laten stellen waarop ze nog geen antwoord weten?

Ned in MO bewijst dat je met minimale middelen ook ergens kunt beginnen en er zijn ook zat mensen die een spaarpotje hebben om te beginnen, het hangt af van de persoonlijke situatie. En als die mensen nou graag in California willen wonen, why not? Dat is nu het mooie aan Amerika, er is voor ieder wat wils.

Echt waar, niemand weet voordat hij gaat emigreren precies waar hij of zij tegenaan gaat lopen of hoe hij of zij zich gaat voelen. Je kunt wel vooraf allerlei "wat als" scenario's bedenken maar feit is: je weet het niet totdat je het zelf doet en ondervindt.

Er wordt ook zo vaak gedaan alsof er na een emigratie totaal geen weg terug meer is als de emigratie mislukt. Ik vind dat zo'n onzin. De meeste mensen laten een land vol met familie en vrienden achter en die zullen jou en je gezin echt wel helpen in tijden van nood hoor. Zoals Loek zegt, realisme jazeker maar geniet ook vooral van de voorbereidingen voor de emigratie, het feit dat je een nieuwe start kunt maken en van je optimisme omdat je (langgekoesterde) droom werkelijkheid wordt. Dat is veel belangrijker dan wat dan ook.

matchbox schreef:

Loek schreef:Ik woon hier ook al bijna 18 jaar, en ben het toch niet met oortjes eens. Ik zie nog steeds veel positiefs om me heen; zowel in mensen als in de acties die ze ontplooien. Als je negatief in het leven staat zie je ook alleen maar negatiefs om je heen. GC winnaars staan aan het begin van iets nieuws en hun positive inslag zal ze daarbij alleen maar helpen. Dat je realistisch moet zijn kan ik alleen maar beamen, maar als je realisme door slaat naar pessimisme kun je beter meteen maar je biezen pakken en terugkeren naar waar je vandaan komt.

Bedankt Loek, dit had ik effe nodig

Mag ik dan Loeks opmerkingen even onderschrijven. Ik heb het lang niet altijd makkelijk gehad hier, maar nooit spijt van mijn beslissing te verhuizen. Ik woon hier al 28 jaar. ik heb sweatshop jobs gedaan, we hebben beans and wieners gegeten, zijn werkeloos geweest, ziek, terwijl we $500 eigen risico hadden en geen geld daarvoor en veel meer. Nu hebben we het heel goed, maar dat is lang niet altijd zo geweest. Toch heb ik het altijd als een avontuur gezien en heb ik aan de Amerikaanse dokters te danken, hoe ik nu leef, en dat mijn zoon een gezond en gewoon leven leidt. Natuurlijk is niet alles positief, maar ik vind de "smile" houding van "de" Amerikaan wel heel erg fijn.

Mensen willen niet doemdenken, dat is duidelijk, maar oortjes heeft wel een punt natuurlijk.
Ik vraag me af hoeveel mensen er terug keren naar "huis" binnen een jaar of vijf?
In mijn omgeving ken ik wel mensen die terug zijn gekomen omdat alles toch niet zo leuk bleek te zijn als op vakantie, en niet alleen uit Amerika overigens.

(maar, eerlijk is eerlijk, ik denk er zelf ook nog serieus over om ooit naar de US te verkassen)