AllesAmerika.com Forum

Dag allemaal

Aangezien we toch allemaal een passie delen (Emigreren naar) Amerika, zou ik en ben ik zéér benieuwd naar de motieven van jullie verlangen of reeds voltooide emigratie naar de Verenigde Staten net zoals vele anderen op dit forum ben ik van overtuigd. Naast emigreren voor je partner of famillie of werk zijn er zeker en vast nog andere motieven waarom jullie permanent naar de US ondanks we het toch redelijk goed hebben in Nederland of België?

Zéér benieuwd dus!


Thomas

Voor mij was het een combinatie van redenen.

Ik heb altijd al geweten dat ik niet oud wilde worden in Nederland (ondanks dat het een prachtig land is!) maar wist nooit waar dan wel. Totdat ik "magie" voelde bij mijn allereerste bezoek aan Amerika, het voelde als thuiskomen maar ik kon het niet plaatsen omdat ik er nog nooit geweest was.

Het winnen van de DV in combinatie met het vinden van mijn grote liefde maakte dat ik geemigreerd naar Amerika ben. Ik hou van de ruimte, de mensen en de cultuur

Wij hadden hetzelfde gevoel als Ziva. We wilden naar het buitenland, maar geen idee waar. Totdat we op vakantie gingen naar Amerika, toen viel het kwartje. Toen mijn man hier een baan werd aangeboden, hoefden wij niet lang na te denken.

Er is al veel over geschreven dus even de zoekfuntie gebruiken.
Ik wilde altijd al naar amerika en toen ik er eenmaal voor de eerste keer was wist ik het zeker en het uiteindelijk ook gebeurd

Getrouwd met een Amerikaan, woon nu ruim 7 jr in Florida. Na diverse bezoeken aan NL zou ik echt niet meer terug willen, heb het prima naar mijn zin in Central Florida!

Ik heb die "Amerikapassie" nooit zo gevoeld, en nog steeds niet eigenlijk. Het was nooit een droom van me om daar te wonen. Ik kreeg een relatie met iemand in de VS, en van het een kwam het andere. Wel kreeg ik na een tijdje op en neer reizen steeds meer het gevoel van: ja, ik voel me hier op mijn gemak en zou hier best kunnen aarden. Maar ik ben ook op precies de plek terechtgekomen die voor mij het beste werkt, in Atlanta. Het lekkere weer speelt een grote rol, maar ook het gemak van alles. Mensen zijn hier erg sociaal, het was ook eenvoudig om leuke vrienden te maken. In NL kom ik op zich best graag, maar ik denk niet dat ik ooit nog terug wil. Maar voor mij geldt wel dat ik Amerika niet idealiseer: elk land heeft zo zijn voor- en nadelen.

Het begon als een topic met een reden waarom niet te verhuizen, maar het werd een topic met pro’s en cons:
Gering aantal verlofdagen VS reden om niet te verhuizen
http://forum.allesamerika.com/viewtopic.php?f=3&t=42703

En dit topic dat al jaren loopt geeft je een goed overzicht op hoe forumleden in de US zijn beland (en waarom): Hoe ben je in Amerika terechtgekomen? http://forum.allesamerika.com/viewtopic.php?f=3&t=1551

Getrouwd met een Amerikaanse , woon nu 13 jaar in Virginia...en na een paar keer op vakantie zijn geweest naar nederland...is dit toch mijn plekje.

Wij wonen hier slechts tijdelijk, en ondanks dat wij de mogelijkheid hebben om aan een green card te komen, denk ik niet dat het permanent gaat worden. Er zijn veel redenen om hier te willen wonen, maar er is tegelijkertijd (nog?) te veel aan dit land dat ik niet begrijp en waarmee ik me niet kan identificeren. Maar ik heb er hoe dan ook erg dubbele gevoelens over, vooral vanwege mijn dochter met handicap die qua onderwijs vermoedelijk nergens beter af is dan hier. Wat ze hier allemaal uit de kast trekken om er uit te halen wat er in zit, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Maar als ik nu even puur aan mezelf denk, dan woonde ik het liefste in Zwitserland

Hier is een heel groot topic over ergens op het forum iets van "waarom zijn jullie geemigreerd?"

Color01 schreef:Getrouwd met een Amerikaanse , woon nu 13 jaar in Virginia...en na een paar keer op vakantie zijn geweest naar nederland...is dit toch mijn plekje.

Ditto, maar dan 12 jaar in Washington State...

Dit jaar is het dertig jaar geleden dat ik voor het eerst voet op Amerikaanse bodem zette en ik wilde er meteen niet meer weg .

Op 30 juni 37 jaar geleden naar de VS getrokken, met een DC-8 naar JFK. Wilde meteen ook eigenlijk nooit meer weg en dat is gelukt. Eerst op eigen kracht groene kaart gehaald en toen met een Amerikaanse getrouwd. Al weer 31 jaar geleden op 16 mei. Kennen elkaar op 25 maart 32 jaar.

Bandido en ik hebben veel gemeen met onze gevoelens over dit land. Ik wist van kleinsaf dat het niet NL zou blijven, maar had geen idee waar dan wel. En toen kwam ik een aardige man tegen die amerikaan bleek te zijn. Het was makkelijker voor mij om hier naartoe te komen dan voor hem naar NL, en nu voel ik me thuis.

Verliefd geworden op een Amerikaan, samen veel gereisd en in verschillende landen gewoond, daarna ons gesetteled in de VS met als doel om daar te blijven. Paar jaar geleden verrassende wending en nu wonen we in Nederland. Ik vond het wonen in de VS erg leuk maar ik geniet ook van het wonen in Europa. Misschien willen we ooit wel terug naar de VS of misschien heel ergens anders heen. Onze kinderen worden nu ook groter dus op dit moment is stabiliteit ook belangrijk. Voorlopig geen verhuisplannen maar je weet natuurlijk nooit wat er allemaal gaat gebeuren.

Wij zijn uitgezonden door een grote Nederlandse Multinational. Na 5 jaar hebben wij de keuze gemaakt om permanent te blijven in de USA. Wij hebben er geen dag spijt van deze beslissing gehad.

Ook al hebben we niet deelgenomen aan de DV2014, komend jaar doen we zeker weer mee. Ook bij ons was het van jongs af aan al een verlangen, en dit werd bevestigd sinds het eerste bezoek. Sindsdien doen we, op dit jaar na, mee met de GC.

We weten dat de kans klein is en ook dat je in de US hard moet werken, maar dat vinden we niet erg. We benutten onze tijd hier goed door te studeren, te sparen en ons bedrijf uit te bouwen tot een stabiele inkomstenbron. We gaan voor de DV2015 en zullen zien wat de toekomst brengt.

Emigratie op basis van gezinshereniging (huwelijk).

Leuk uitdagend werk, lekker weer, en heuvels waar je heerlijk kunt wandelen. Ik was het spreekwoordelijke maaiveld, lange grijze winters en platte polders zooo zat

Ik ben dan nog wel niet weg, maar voor mij speelt het structurele tekort aan natuur en wildernis een grote rol. Ja, ik heb ook wel een beetje het Amerika-virus, maar er zijn ook wel degelijk push-factors in Europa. Over vanalles wordt zo moeilijk gedaan.

Op een Europese camping is het me vaak gebeurd dat je gereserveerd moet hebben, en als je al laat mag arriveren, dan zeker niet na 18:00. In de VS gaat dit veel gemakkelijker. "Zet 'm daar maar neer en we praten morgen wel even verder." Gewoon omdat het kan.

Ik doe mee met DV2014, omdat dit voor mij nu nog de enige manier is om kans te maken. Canada biedt iets meer kansen voor mij, dus zodra mijn studie afgelopen is focus ik mij op BC/Alberta.