"I detect an accent, where are you from?"

[Minnim]

Vandaag was de derde keer in vier dagen dat me dit (zie titel) gevraagd werd. Normaal gesproken heb ik dan gewoon een kort gesprekje en is het prima (meestal laat ik ze raden, zodat het nog een beetje amusant is). Maar ik heb het er even helemaal mee gehad! Hebben jullie dit ook wel eens?

Ik vind het vooral superirritant als het totaal irrelevant is. Een nieuwe dokter vroeg het me, OK, het is handig als die het weet. En tijdens het scannen/betalen van boodschappen vind ik het ook niet erg, want het alternatief is 'Did you find everything you need today?' en 'Do you have any plans for today?' en 'How's the weather?' en dan is dit voor hen tenminste nog eens iets anders dan elk ander gesprek. Dus dat vind ik normaal gesproken niet erg. Maar deze week was het ook midden tijdens een acteer cursus, moest iedereen wachten omdat iemand opeens besloot dat ze echt NU moest weten waar ik vandaan kwam - niet een op een tijdens de pauze, nee, gewoon midden tijdens de les. Zo irritant! Grrrr! Herkenning?

(Ik maak me er niet altijd zo druk over hoor, geen zorgen )

[kastelke]

Meestal tonen ze dan echt wel interesse, willen ze weten waarom je dat leuke land verlaten hebt (tenminste, hier ontmoet ik veel mensen die Belgie kunnen, er zelfs geweest zijn, en het een fijn land vonden, en als dat net het geval is willen ze weten waar het precies ligt), en hebben ze bewondering voor het feit dat je zomaar alles hebt achter gelaten om helemaal opnieuw te beginnen in een ver ver land waar je niemand kende, geen job had, en waarvan de taal je moedertaal niet is.
Dus ik vind het helemaal niet erg als ze die vraag stellen. Ik beantwoord die vraag meerdere keer per week, en doe mijn best om het niet als een ingestudeerd deuntje te laten klinken als ik antwoord. Want ik weet dat ze de vraag vanuit een positief standpunt stellen.

[SophiaB]

Vreemd genoeg heb ik de vraag in de 10 jaar dat ik hier woon misschien 3 keer gehoord... en een daarvan was toen we op bezoek waren in Toronto. Toen ik antwoordde "BC (Canada)" keek ze eerst heel gek, en zei toen "Ohhh....... ik dacht dat ik vaag nog een iets ANDER accent detecteerde..."

Terwijl ik het hier juist zou verwachten, want we wonen in een klein plaatsje met nauwelijks "buitenlanders". Misschien is mijn accent na 10 jaar genoeg bijgeschaafd dat het niet meer ZO opvalt... of is men hier gewoon te beleefd om zoiets op te merken

[kastelke]

Ja, Sophia, dat is inderdaad soms een 'verwarrende' vraag he: "Where are you from?". Had het vorige week nog een aantal keer in Kingston en Ottawa. Als ik dan "Oakville" zeg, dan zie je ze verward kijken (want ze detecteerden dat buitenlandse accent natuurlijk, en nu plots ben ik een Canadees??? ). Dan voeg ik maar snel toe "But originally from Belgium".

Wel verrassend dat jij die vraag niet meer krijgt! Komt misschien omdat je helemaal geen accent hebt? Of omdat iedereen daar gewoon al weet waar jij vandaan komt?

[goldenhills]

Ik krijg (helaas) wel eens de vraag of ik uit Nederland kom... Dat voelt een beetje of je jaren hebt geoefend op een goocheltruc, en iemand heeft onmiddelijk door hoe het werkt. Maar dan blijkt altijd dat mensen veel met Nederlanders hebben gewerkt (bijv. gewerkt voor/met Philips of ASML), en zijn ze juist trots dat ze je accent herkennen. Dat is hun speciale goocheltruuk

Mensen die je iets willen verkopen willen ook nog wel eens het 'where are you from' te berde brengen, in de hoop dat dat overkomt als interesse. I'm not buying it (nor whatever they're selling)!

Mijn Engelse grammatica/woordenschat/zinsbouw zijn behoorlijk goed (volgens mijn Amerikaanse collega's ), maar mijn accent verliezen vind ik maar moeilijk, al zou ik het graag willen. Je kunt je hier in de Valley ook niet echt onderdompelen in een bepaalde manier van spreken, er zijn zoveel buitenlanders en ook verschillende Amerikaanse accenten. En het Brits Engels wat ik op school heb geleerd wil ook nog wel eens omhoog komen...

[Dulles]

Misschien 2 a 3 keer per maand. In Miami zijn weinig Amerikanen dus Latijnen denken als snel dat ik een echte Amerikaan uit het midden westen ben (erg bleek, lang en zwaar gebouwd vergeleken met de gemiddelde Latijn).

[Bennogr]

Ik krijg die vraag ook nog wel eens, na bijna 40 jaar Amerika. Ik roep dan altijd maar dat dat mijn "suave, sophisticated European accent" is en dat ik een echte "Dutch-American" ben "with two passports to prove it."

Mijn vrouw en zoon zeggen dat ze het niet meer horen, maar die hebben dan ook veel naar mij moeten luisteren. Andere mensen zeggen vaak: ja, ik dacht al zoiets te horen.

Heb zelfs voor een plaatselijk Amerikaans radiostation gevrijwilligerd, dus beschouw het maar niet meer als kritiek, maar als belangstelling.

[Gabbyxx]

Haha yep, ik herken het. Ik hoor het bijna elke dag, elke keer als ik iemand ''nieuw' spreek. Maar ik vind het niet irritant worden. Ze zijn altijd wel vriendelijker valt me op.

[TwentseGijs]

Ik krijg die vraag zo ongeveer 3x per week... Maar ik heb dan ook een Schots accent (overgenomen van enkele jaren vele weken in Schotland werken).

Het werkt erg in mn voordeel in de kroeg .
Dus ik irriteer me er niet veel aan, maar snap wel dat het irritant kan zijn als je serieus ergens mee bezig bent.

Wat me eerder irriteert is:"So, why do you guys hate america!?"... "We don't hate you, its just Because thats what homeland wants you to believe, so they can spend billions of dollars on toys"

[Minnim]

Haha, ik ben in elk geval blij dat ik niet de enige ben aan wie het gevraagd wordt. En oprechte belangstelling, ja, dat is het ook echt, en vaak hebben ze inderdaad wel iets over Nederland te zeggen (kennen iemand die er vandaan komt, zijn er wel eens geweest, etc). Maar net als bij goldenhills voelt het toch een beetje alsof je goocheltruc mislukt is. M'n man zei, "Well, your accent just sticks out like a sore thumb", nou, dankjewel dan
Ik was vorige week ook op een bruiloft waar een familievriend compleet gefascineerd was door m'n accent en het feit dat ik een immigrant ben, en het daar de hele tijd over had. Ik denk dat het probleem dat ik er deze week even mee heb is dat het voelt alsof dat dan het enige is dat mensen zien ofzo - ze zien niet mij, maar 'een buitenlander'. Nou heb ik het geluk dat ik verder wel op ga in de massa en dit dus het enige is dat opvalt, en ik kies er zelf voor hier te wonen, dus het valt allemaal nog wel mee. Ik bedoel, in vergelijking met iemand in een rolstoel of andere zichtbare handicap, of een niet-blanke buitenlander, etc. Dus ik beantwoord de vraag ook gewoon vrolijk en beleefd en zorg dat het niet ingestudeerd klinkt bla bla bla, maar ik moest even spuien

Mij is nog nooit gevraagd waarom we Amerika haten! Maar in Minnesota vragen ze zoiets blijkbaar niet, veel te onbeleefd

[SophiaB]

Wel verrassend dat jij die vraag niet meer krijgt! Komt misschien omdat je helemaal geen accent hebt? Of omdat iedereen daar gewoon al weet waar jij vandaan komt?

Hihi, nee, ik weet wel zeker dat ik nog een accent heb hoor Mijn man zegt (heel beleefd) dat hij het niet hoort, maar...... ik hoor het zelf maar al te goed als ik mijn stem beluister op een opname

Ik heb trouwens nog een andere grappige ervaring, een beetje het omgekeerde als wat Minnim postte: ik heb nu al een paar keer meegemaakt in Nederland dat mijn moeder en ik met een kennisje van haar aan de klets raken. Mijn moeder zegt dan "Dit is mijn dochter, ze woont in Canada." En de gespeksparter kijkt dan dolenthousiast naar mij, "Oh komt u uit CANADA?! Wat spreekt u goed NEDERLANDS!" Waarna steevast alle verhalen volgen van de diverse familieleden van die persoon die in de jaren '50 of '70 naar Canada zijn geemigreerd

Soms gebruik ik het zelf ook wel hoor, vooral wanneer ik onhandig tussen alle euromuntjes zit te graaien (want in Nederland vragen ze ALTIJD "heeft u er misschien zoveel cent bij? ) Daar ben ik nu eenmaal vreselijk slecht in, maar dan heb ik altijd het excuus klaar "Sorry, ik woon al 10 jaar in Canada, ik ben een beetje onwennig met geld." Werkt geheid want de geergerde blik slaat direct om in welwillende vriendelijkheid

[kastelke]

Maar net als bij goldenhills voelt het toch een beetje alsof je goocheltruc mislukt is. M'n man zei, "Well, your accent just sticks out like a sore thumb",

Toen ik het bovenstaande las, vroeg ik mij af of je de 'Where are you from?" anders zou ervaren als je niet gelukkig was met je emigratie, bijvoorbeeld omdat je niet kan aarden, of erg hard je best doet om een job te vinden maar dat wil maar niet lukken (of je krijgt alleen maar jobs ver onder je niveau). Zou je het dan eerder zien als een 'ze zien me als een buitenlander en denken dat ik niet goed genoeg bent' ipv 'ze hebben interesse in mijn afkomst en/of immigratie?

[Bennogr]

Ik heb ooit een proefexamen gedaan bij CBS Radio in New York. Mocht dat doen, omdat ze het heel interessant vonden dat iemand dat kon/wilde doen. Maar ik ben nooit aangenomen daar, volgens mij omdat ik een Nederlander was, die een aardig eindje mee kon praten en spreken, maar 'je weet het maar nooit met die mensen die Engels niet als moedertaal hebben." Zelfde gebeurd bij de Associated Press in Minneapolis: wel geslaagd voor het examen, maar nooit aangenomen.

Hun verlies, denk ik dan maar.

[LittlePhoenix]

Bij mij wisselt het blijkbaar heel erg. Normaal gesproken is m'n accent niet echt heel duidelijk. Maar als ik bijv. een paar Dr Who afleveringen heb gekeken klink ik meteen meer Brits. En na een telefoontje met schoonpapa klink ik meer Southern. En als ik in het park toegeef dat ik bloed moet laten prikken vraagt iedereen dagenlang waar ik dat laat doen omdat ik laboratory laat klinken als iets uit een oude film (5 lettergrepen i.p.v. 4 en ik gebruik bijna nooit de afkorting lab.)

En heel grappig: sommige mensen hier denken blijkbaar dat er 2 talen op de wereld zijn, Amerikaans en Spaans. Dus als ze doorhebben dat ik een accent heb gaan ze over op Spaans. Lastig, want dat spreek ik nog steeds voor geen meter.

[Dulles]

Spaans is inderdaad lastig. Deze maand heb ik iedere middag Spaanse privéles. Woorden en grammatica onthouden zijn erg lastig.

[SemJes]

Ik krijg de vraag niet en heb ook nauwelijks een accent, wat soms juist voor lastige situaties zorgt. Mensen weten niet dat ik uit een ander land kom en zijn dan heel erg verbaasd als ik bepaalde referenties naar populaire tv shows van vroeger bijvoorbeeld niet snap.

Op werk "klagen" er wel eens mensen tegen me over de hoeveelheid buitenlandse doctors bij ons op de afdeling (>85% komt uit het buitenland), wat moeten al die buitenlanders hier? Soms niet eens perse op een negatieve manier gebracht, maar ik vind het dan wel grappig om te melden dat ik ook een van die "buitenlanders" ben.

[nieuwenoord]

Spaans is inderdaad lastig. Deze maand heb ik iedere middag Spaanse privéles. Woorden en grammatica onthouden zijn erg lastig.

Maar wel een mooie taal. Ik zie het echt als een verrijking dat ik de taal aardig beheers. Ha, maar dat gaat dus echt nooit accentloos worden

[Rachel.]

Ach, het is ook vaak een ijsbreker om een gesprek in te leiden. Ik vind het wel eens vervelend, maar beschouw het maar als een soort van 'hoe gaat het?'

[Dulles]

Er zijn, net als in NL en andere landen, "buitenlanders" en "buitenlanders". De (gepercipieerde) culturele / etnische afstand speelt daarin nogal vaak een rol merk ik.

[kastelke]

Inderdaad. Ik hoor hier ook wel eens mensen klagen over "those immigrants", en dan merk ik fijntjes op dat ik er ook eentje ben. "But you are different" is dan de reactive (lees: jij bent wit en van een west-europees land, en spreekt Engels).