Wel of niet emigreren??

[SFAM]

Ik loop sinds een poosje stage bij een bedrijf in de VS.

Nou heeft het bedrijf me al een paar keer gevraagd of ik na mijn stage niet wil blijven... Over visum en andere zaken hoefde ik me geen zorgen te maken, dat konden zij allemaal regelen; ik hoefde het alleen maar aan te geven...
Dat klinkt natuurlijk heel erg leuk...

MAAR... Wil ik dat wel???

Ik heb altijd geroepen dat ik stage wilde lopen in het buitenland, maar niet in de VS (niks tegen de VS hoor) én dat ik altijd (op stage na dan) in Nederland wilde blijven wonen (uit pure gemakzucht )...

Maar nou ben ik toch heel erg aan het twijfelen gebracht. Inmiddels heb ik totaal geen idee meer wat ik wel/niet wil.
Ik weet wel dat het voor mij een hele grote stap zou zijn, maar ik weet niet of het de goede is...
Tegelijkertijd weet ik dat deze kans zich waarschijnlijk nooit meer voordoet (en terug naar NL is toch wat makkelijker dan VS in als ik spijt zou krijgen)
Ik heb ergens ook een beetje het gevoel dat het nou iets te vroeg komt. Ik ben 22 en het zou dus ook een hele grote stap zijn om zomaar Nederland (inclusief familie en vrienden) achter te laten en "opnieuw" te beginnen. Als er iets met hun zou zijn (positief / negatief) zou ik dus niet meer zomaar even langs kunnen gaan....

Nja, zo kan ik nog wel een poosje doorgaan

Ik lig hier al een poosje over te piekeren (ja, ik weet het, het is heel erg) en ik weet echt niet of ik er wel of niet voor moet gaan...


Wat kan/moet ik verwachten als ik naar Amerika zou emigreren???

Hoe kan ik mijn besluit nemen?? Mijn gevoel laat me in de steek, dus daar heb ik niks aan..

Met andere woorden: waar moet ik absoluut rekening mee houden???

[rperre]

Je bent er al een tijdje nu, dus ga eens na of het je allemaal wel bevalt hier in de VS. Zo JA, neem de baan en blijf voor een aantal jaren.

Je hebt gelijk dat je makkelijker terug naar NL kan, dan in de toekomst naar de VS emigreren.

Als je hier verder niets Positiefs ziet in de VS, ga A.U.B. terug naar NL

Richard

[Appie]

MAAR... Wil ik dat wel???

Zolang je die vraag niet met vol verstand en volledige acceptatie kunt beantwoorden zijn al je andere vragen minder relavant. Je geeft zelf aan dat je het misschien te vroeg vind komen, ook geef je aan dat het (mogelijk) een 'one in the lifetime opportunity is'. Dit is echt een gevoelkwestie - als ik het zo lees dan heb je iig een bedrijf achter je die bereidt is om in je te investeren - dit biedt in ieder geval een stukje zekerheid en wanneer je je twijfels aangeeft dan vermoed ik dat zij ook bereidt zijn je te helpen.

Persoonlijk denk ik dat je de volgende afwegingen kunt maken om voor jezelf een stuk duidelijkheid te verschaffen:

a. werk
b. sociaal (je leven naast je werk)

A. Werk
Hoe zit het met je werk/stage? Bevalt het je of niet? Ik neem aan dat ze je willen aannemen zodat je een vergelijkbare functie gaat uitvoeren. Zie je jezelf hier voor langere tijd werken? Rekening houdende met deze functie? Gunstige werkvoorwaarden? Niet alleen in financien (let ook op de kosten van wonen - huur/ koop woning, aanschaf auto + verzekeringen etc. om te bepalen of ze je een goed financieel aanbod doen) maar ook in secundaire arbeidsvoorwaarden (tot zover ze die kennen): heb je bijvoorbeeld een x-aantal dagen vrij zodat je ook naar Nederland terug zou kunnen gaan? Ziekteverzekeringen, Pensioen etc.

Bedenk voor jezelf wat voor jou belangrijk is, schrijf dit op en bepaal of bespreek met je bedrijf hoe je hier een invulling aan kunt geven.

B. Sociaal
Hoe ben je zelf - ben je erg afhankelijk van anderen of iemand die zichzelf ook goed kan vermaken? Het begin zou redelijk eenzaam kunnen zijn en daarvoor moet je jezelf wel een beetje indekken. Mogelijk dat je al redelijk wat mensen kent via je stage - zie je hier voldoende aanknoppingspunten in om deze stap te maken?
Hoe voel je je in de USA - zie je het meer als een soort van lange vakantie (door je stage) met mooie ervaringen of zie je jezelf hier ook voor langere tijd? Gebruik de tijd van je stage, en dus de langere periode weg bij je vrienden en familie, als een soort van maatstaaf: verlang je terug naar Nederland of wil je gewoon je vrienden en familie weer zien en maakt het niet uit of dat in Nederland of de USA kan zijn.

Bedenk voor jezelf wat voor jou belangrijk is, schrijf dit op en bepaal hoe je hier een invulling aan kunt geven.


Bedenk dat je het altijd kan proberen en ook altijd naar Nederland terug zou kunnen gaan, maar om het te proberen moet je er wel de volle 100% voor gaan - wederom iets wat je voor jezelf dient te bepalen.

Resume kan ik noch anderen op dit forum je vertellen of je het moet doen of niet. Dit is iets wat je zelf bepalen: Bedenk voor jezelf wat voor jou belangrijk is, schrijf dit op en bepaal of bespreek met je bedrijf hoe je hier een invulling aan kunt geven. (dit laatste heb ik nu 3x gezegd - maar gaat erom dat je voor jezelf een duidelijk overzicht hebt waarop je je keuze kunt maken).

[kastelke]

Dat is inderdaad geen makkelijke beslissing.
Misschien speelt het ook mee op welke termijn zich dit afspeelt:
Welk soort visum kunnen zij je regelen? Dus: is het de bedoeling dat je aansluitend op je stage blijft, of zit er -wegens visumwetgeving en -restricties in de aantallen- een periode tussen die twee tewerkstellingen? (waarin je uitgebreid in Nederland afscheid kan nemen
Hoe lang kan je blijven met dat soort van visum? Is er een mogelijkheid om voor een Green Card te gaan, of staat vast dat je na x-aantal jaren terug moet/mag naar Nederland?
Hoeveel van de kosten nemen zij op zich? (verhuis, huisvesting, ...)

Maar al het bovenstaande blijven natuurlijk maar 'feiten', terwijl ook je gevoel een beslissing gaat moeten nemen. Neem die in ieder geval niet te snel, vraag duidelijk tegen wanneer zij je antwoord ten laatste moeten kennen.

Tot slot onze eigen ervaring: in 2000 hadden wij de kans om in de VS te gaan wonen, en alhoewel wij dat heel erg graag wilden, waren er allerlei 'emotionele' verplichtingen waardoor wij vonden dat we het niet konden maken om ginder te blijven (o.a. als enig kind zorgen voor mijn zieke moeder).Ondertussen heb ik dus geen moeder meer waar ik voor hier moet blijven. Dus begin 2005 namen wij de beslissing om dan toch maar naar de VS te vertrekken. Aanvankelijk leek dat een fluitje van een cent te zijn, we zouden niet lang moeten wachten (zei het bedrijf, dat heel blij was dat we wilden vertrekken), maar we zijn nu 18 maanden later, en we zitten hier nog. En het vooruitzicht is dat wij voor eind 2007 niet naar Amerika zullen kunnen vertrekken...

Succes met het nemen van een beslissing! En tracht rationeel te blijven, maar sluit toch je gevoel niet uit, want daar moet je nu eenmaal ook mee verder, wat je ook besluit.

[Texas Boy]

Gevoel zal je nooit in de steek laten, wel zal het soms verwarrend zijn, maar pak elke kans in je leven want zo vaak krijg je geen echte kansen. Ik zou zeggen ga ervoor, naar Nederland kan je altijd nog terug (met vakantie)

[suebrons]

Dit is wel een hele mooi kans zeg die ze je aanbieden. Maar ik kan me indenken dat het moeilijk is. Even een vraag van mij: Hoe lang loop je nu stage?

Je geeft aan dat je vroeger altijd gezegd hebt ik wil niet in de VS stage lopen en in Nederland blijven wonen. Je meldt dit dus ik denk dat het toch een stukje meespeelt. Een ding, mensen veranderen dus ook meningen en niemand zal het raar vinden als je nu zou besluiten toch in de VS te blijven ook al heb je vroeger gezegd...laat dat dus aub niet meespelen.

Verder is het meer een kwestie van hoe voel je je. Voel je je thuis bij je stagebedrijf en in de VS en zou je er nog wel langer willen blijven? Als het antwoord ja is dan zou ik het gewoon doen. En vergeet ook niet dat als een bedrijf voor jou een visum wil aanvragen dat ze je heel graag willen hebben. Dat moet toch een goed gevoel zijn.
Zoals je zelf ook al aangaf. Je kan altijd nog terug naar NL.

Je gaf aan dat je het moeilijk vind om in de VS opnieuw te moeten beginnen. Maar het begin heb je eigenlijk al gemaakt. Je hebt vast tijdens je stage wel mensen leren kennen. En de baan die heb je ook al. Een woning zoeken is niet zo'n probleem (over het algemeen) in de VS.
Vergeet niet dat je in Nederland ook weer 'opnieuw' moet beginnen. Je hebt hier familie en vrienden maar je moet op zoek naar een baan en uiteindelijk ook een huis. Zeker het zoeken van een huis in Nederland is een crime en kan erg erg erg lang duren. Persoonlijk vond ik dat erg frusterend.

Ik neem aan dat het wel of niet kunnen zien van familie en vrienden ook meespeelt. Maar It's a small world after all. Zeker met e-mail, internet, skype etc.

Het is en blijft echter jou beslissing. Wij kunnen alleen wat tips meegeven en hopen dat je er iets aan hebt. Wat voor beslissing je ook neemt, het zal altijd de juiste zijn. Je kunt het jezelf ook makkelijk(er) maken door je beslissing uit te stellen. DWZ ga voor het visum. Kijk of het je bevalt en of je kunt aarden in de VS. Zo niet dan kan je over een jaar (of wat) alsnog terug naar Nederland.

Veel succes en hou ons op de hoogte.

[USInsider]

Ik zou zeggen: ga ervoor !!! Juist omdat je nog jong bent.
Zo'n kans komt niet vaak langs, zeg je er nu nee tegen, dan zul je je hele leven een "what, if ?" hebben.

Bevalt het niet dan kun je proberen een andere, soortgelijke baan te krijgen in de VS, en in het uiterste geval ga je terug naar Ned. Met je VS-ervaring ben je daar meteen meer waard denk ik zo.

Als jij pas 22 bent zullen je familieleden nog niet allemaal hoog-bejaard zijn, ze kunnen dus op bezoek komen. Installeer bij de familie voor je vertrekt Internet met cameraatjes op de computers en je kunt regelmatig met elkaar praten en elkaar zien.

Ik denk - gebaseerd op onze ervaringen hier - dat als je bereid bent je volledig in te zetten en er hard voor te werken, dat je dan in de VS meer mogelijkheden hebt om jezelf te ontplooien.
Er is hier meer ruimte zowel letterlijk als figuurlijk.

Maar het is geen makkelijke beslissing, dus veel sterkte gewenst !

[SFAM]

Ik zit hier nou ongeveer 2 maanden, dus nog niet zo heel erg lang. Maar ik heb het wel echt super naar mijn zin (zowel bij het stagebedrijf zelf als in de VS (zit in San Francisco)).
Daarom ben ik juist aan het twijfelen gebracht...


Maar ik zie het nou ook wel een beetje als een soort lange vakantie en zo heb ik me ook voorbereid (heb me voor vertrek zelfs een aantal keer versproken). Ik heb absoluut geen last van heimwee of wat dan ook.
Aan de ene kant denk ik dat dit ook wel komt omdat ik het zie als een soort lange vakantie en iets tijdelijks.
Aan de andere kant heb ik skype enzo, dus kan ik de meeste mensen toch nog zien en met ze spreken.


Ik ben trouwens inderdaad ook wel bang dat als ik naar Nederland terug ga ik spijt krijg of last van het "what if" gevoel, zoals oortjes ook al zegt. Maar goed, misschien heb ik dat wel helemaal niet..

Spijt krijgen en dan terug naar Nederland lijkt ook wat makkelijker. Maar dat is niet helemaal waar. Financieel gezien is het namelijk niet zo makkelijk om voor de VS te kiezen en even later terug te gaan naar Nederland (lang verhaal, maar komt er in het kort op neer dat als ik niet terug ga naar NL ik een bepaald bedrag moet betalen; het bedrijf in de VS wil dit op zich wel op zich nemen, maar (waarschijnlijk) alleen met de voorwaarde dat ik er een x jaar blijf werken (en anders dus terug betalen))
Bovendien ben ik ook wel bang dat als ik ervoor kies te blijven en ik het dus niet meer als iets tijdelijks zie (of in ieder geval, geen duidelijk einde meer), dat ik in een keer wel allerlei heimwee gevoelens krijg. En dat ik mijn draai niet kan vinden enzo...


Hmm.. een heleboel angsten dus (vooral die om de foute keuze te maken)... Misschien toch maar een lijstje met voor- en nadelen maken...

[Texas Boy]

Ik zit hier nou ongeveer 2 maanden, dus nog niet zo heel erg lang. Maar ik heb het wel echt super naar mijn zin (zowel bij het stagebedrijf zelf als in de VS (zit in San Francisco)).
Daarom ben ik juist aan het twijfelen gebracht...


Maar ik zie het nou ook wel een beetje als een soort lange vakantie en zo heb ik me ook voorbereid (heb me voor vertrek zelfs een aantal keer versproken). Ik heb absoluut geen last van heimwee of wat dan ook.
Aan de ene kant denk ik dat dit ook wel komt omdat ik het zie als een soort lange vakantie en iets tijdelijks.
Aan de andere kant heb ik skype enzo, dus kan ik de meeste mensen toch nog zien en met ze spreken.


Ik ben trouwens inderdaad ook wel bang dat als ik naar Nederland terug ga ik spijt krijg of last van het "what if" gevoel, zoals oortjes ook al zegt. Maar goed, misschien heb ik dat wel helemaal niet..

Spijt krijgen en dan terug naar Nederland lijkt ook wat makkelijker. Maar dat is niet helemaal waar. Financieel gezien is het namelijk niet zo makkelijk om voor de VS te kiezen en even later terug te gaan naar Nederland (lang verhaal, maar komt er in het kort op neer dat als ik niet terug ga naar NL ik een bepaald bedrag moet betalen; het bedrijf in de VS wil dit op zich wel op zich nemen, maar (waarschijnlijk) alleen met de voorwaarde dat ik er een x jaar blijf werken (en anders dus terug betalen))
Bovendien ben ik ook wel bang dat als ik ervoor kies te blijven en ik het dus niet meer als iets tijdelijks zie (of in ieder geval, geen duidelijk einde meer), dat ik in een keer wel allerlei heimwee gevoelens krijg. En dat ik mijn draai niet kan vinden enzo...


Hmm.. een heleboel angsten dus (vooral die om de foute keuze te maken)... Misschien toch maar een lijstje met voor- en nadelen maken...

Ikzelf zou nooit contracten met bedrijven tekenen waar ik bijna niet vanaf kan, vooral niet in Amerika, waar het nog steeds Dog eat Dog is. Je kan het nu naar je zin hebben, maar voordat je het weet veranderd dit, andere collega's, andere baas, dus pas op!! Ik hou van uitdagingen zolang ik de controle hou.

[Petra/VS]

Och, dat weet ik nog zo net niet, hoor. Ik heb op mijn 22e ook gekozen om hier te blijven en heb ook jarenlang aan een zogenaamde "sweatshop", die dachten, dat ik hun slaaf was, omdat ze voor mij een groene kaart hadden aangevraagd, vastgezeten. Als je 22 bent ligt er nog een wereld voor je open en zelfs als dat bedrijf, waar hij X aantal jaren aan vast zit (neem aan niet voor de eeuwigheid), minder leuk wordt, dan nu, dan lijkt het me het toch waard om een voet in de deur te krijgen in de VS. Als dat althans zijn wens is. Als hij nu nee zegt, komt die kans hoogstwaarschijnlijk geen tweede keer.

[SFAM]

Misschien even wat meer duidelijkheid:

Ik werkte al een poosje naast mijn studie bij een bedrijf in Nederland. Via dat bedrijf ben ik ook stage gaan lopen in de VS (is hetzelfde bedrijf). Het bedrijf in Nederland betaalt mijn huur en een vergoeding. In ruil hiervoor moet ik een aantal jaar bij hun blijven werken of het terug betalen.
Toen mij gevraagd werd of ik wilde blijven (in SF) heb ik dit al direct aangegeven en dat vonden ze geen probleem, dat wilden ze best betalen. In ruil daarvoor zal ik dan wel (waarschijnlijk) x jaar moeten blijven. In dat opzicht maakt het dus niet zo heel erg veel uit, want die verplichting had ik ook in Nederland.

Ik denk alleen niet dat ik terug kan naar dat bedrijf in Nederland als ik zou besluiten in de VS te blijven en na een bepaalde tijd terug naar NL zou willen... Ik denk namelijk dat ze niet echt blij zouden zijn als ik niet terug zou komen en dat kan ik ook wel begrijpen.
(wat meteen ook een reden van twijfel is voor mij: kan ik het tov het bedrijf in NL wel maken om niet terug te gaan?? een aantal mensen hebben me al verteld dat ik me daar niks van aan moet trekken, maar het voelt niet helemaal goed (of stel ik me nou gewoon aan??))

Tenslotte, ik ben een meisje (dacht dat dat wel duidelijk was met al mijn gepieker )

[ANY]

2 maanden is nog niet zo lang, maar geeft je toch wel al het idee of je er zal bevallen, of je er compleet miserabel bent. Dat twijfelen ken ik wel, maar het wordt er niet beter op als je ouder bent.
Hoeveel jaar willen ze dat je bij het bedrijf blijft in de VS?

[USInsider]

Dus het bedrijf wil de verplichting die je bij het Ned. bedrijf bent aangegaan, afkopen.
Dan is de eerste vraag: hoe reeel is het bedrag dat het Ned. bedrijf wil, is dat inderdaad alleen huur plus vergoeding vanwege kosten levensonderhoud. Indien ze meer willen kan de advokaat van je mogelijke nieuwe werkgever met ze in de slag gaan en zorgen dat er een redelijke som uit komt. Die huur had je toch moeten betalen, het bedrag is alleen nu naar de toekomst doorgeschoven. (Overigens, je zegt dat je twee maanden in SF woont, dus zo'n giga bedrag kan het toch niet zijn ?! Misschien slimmer om zelf een terugbetalingsregeling te treffen met de oude werkgever ?)
Wat betreft de nieuwe werkgever zou je kunnen afspreken dat deze je het bedrag leent tegen een lage rente en dat je dan iedere paycheck iets afbetaalt plus dat er voor ieder jaar dat je werkt een percentage wordt kwijtgescholden (als een soort bonus).
Bevalt de werkgever je niet dan kun je met een mogelijke nieuwe werkgever een soortgelijke afspraak maken.
Volgens mij kan een bedrijf je nooit dwingen te blijven - zeker niet in CA. Wel kunnen ze eisen dat je een voorgeschoten bedrag terug betaalt, maar ze zullen daar dan een bepaalde termijn voor moeten geven.
(En als je er gewoon vandoorgaat, ik denk echt niet dat je ze achternakomen hoor...)
Zoek een goede arbeidsvoorwaarden advokaat en ja dat kost een paar honder dollar maar laat iemand met meer kennis van zaken een mogelijk arbeidscontact goed doorlezen.
Realiseer je wel dat eea. konsekwenties kan hebben voor de IRS (gedeeltelijke kwijtscheldingen enzo) dus eea. moet echt slim geregeld worden.
Ik weet niet wat voor salaris men voorstelt, maar de huren zijn in S.F. natuurlijk ontstellend hoog. Massa's mensen kunnen zich gewoon geen baan in de Bay area permitteren !

[suebrons]

wat meteen ook een reden van twijfel is voor mij: kan ik het tov het bedrijf in NL wel maken om niet terug te gaan?? een aantal mensen hebben me al verteld dat ik me daar niks van aan moet trekken, maar het voelt niet helemaal goed (of stel ik me nou gewoon aan??))

Ik dacht toen ik 22 was (ben nu 30 en voel mezelf in ene heel erg oud klinken) precies zoals jij. Kan ik het wel maken. Ik dacht ook altijd maar het bedrijf heeft dit en dit gedaan dus nu...Ben nu 8 jaar later en door schade en schande wat wijzer geworden. Helaas werkt het zo dat als een bedrijf in moeilijkheden verkeert ze toch eerst aan het bedrijfsbelang denken en niet aan hoe werknemers zich misschien kunnen voelen, of wat de werknemers voor ze gedaan hebben. Dit klinkt denk ik negatiever dan dat ik het bedoel. Wat ik bedoel is, dat het echt niet erg is om aan jezelf te denken ipv aan het bedrijf. MAAR het is en blijft een heel erg nobele gedachte. Alleen af en toe mag je die best wel loslaten

Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Wil je het avontuur aangaan dan zou ik er gewoon voor gaan. Je geeft zelf aan dat het bedrijf in de VS je wilt helpen bij die eventuele extra kosten, dus dat probleem is dan redelijk opgelost lijkt me.

Je krijgt hier echt een mega kans aangeboden. Maar nogmaals je moet er wel achter staan.

Goed te horen dat je het naar je zin hebt overigens.

[Texas Boy]

wat meteen ook een reden van twijfel is voor mij: kan ik het tov het bedrijf in NL wel maken om niet terug te gaan?? een aantal mensen hebben me al verteld dat ik me daar niks van aan moet trekken, maar het voelt niet helemaal goed (of stel ik me nou gewoon aan??))

Ik dacht toen ik 22 was (ben nu 30 en voel mezelf in ene heel erg oud klinken) precies zoals jij. Kan ik het wel maken. Ik dacht ook altijd maar het bedrijf heeft dit en dit gedaan dus nu...Ben nu 8 jaar later en door schade en schande wat wijzer geworden. Helaas werkt het zo dat als een bedrijf in moeilijkheden verkeert ze toch eerst aan het bedrijfsbelang denken en niet aan hoe werknemers zich misschien kunnen voelen, of wat de werknemers voor ze gedaan hebben. Dit klinkt denk ik negatiever dan dat ik het bedoel. Wat ik bedoel is, dat het echt niet erg is om aan jezelf te denken ipv aan het bedrijf. MAAR het is en blijft een heel erg nobele gedachte. Alleen af en toe mag je die best wel loslaten

Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Wil je het avontuur aangaan dan zou ik er gewoon voor gaan. Je geeft zelf aan dat het bedrijf in de VS je wilt helpen bij die eventuele extra kosten, dus dat probleem is dan redelijk opgelost lijkt me.

Je krijgt hier echt een mega kans aangeboden. Maar nogmaals je moet er wel achter staan.

Goed te horen dat je het naar je zin hebt overigens.

Ik heb zelf een stuk of 5 reorganisaties meegemaakt en ben diverse malen op een zeer onmenselijke manier ontslagen. Bij mijn laatste werkgever waar ik 8 jaar gewerkt heb zonder problemen moest ik letterlijk mijn eigen ontslagbrief schrijven omdat ze anders aangifte tegen mij zouden doen omdat ik tegen iemand zgn bedrijfsinformatie had verteld en de bazen wisten dat ik vanwege mijn lopende visumaanvraag geen strafblad kan gebruiken, dit werd ook zo in mijn gezicht gezegd!!. Ik heb maar geen risico genomen, maar zo zijn bazen en helaas de meesten. Elke baas, elke chef komt eerst op voor zijn eigen belang en gaat daarvoor over lijken. Ga je eigen weg en probeer dit zo eerlijk mogelijk te doen, maar hou geen rekening met een baas of collega want ze zullen het ook niet met jou doen als het hun niet uitkomt.
Succes, Hans

[kastelke]

Elke baas, elke chef komt eerst op voor zijn eigen belang en gaat daarvoor over lijken.

Euh, ga jij met personeel werken op je camping? ...

Je mag niet veralgemenen. Net zoals er dikke profiteurs zijn onder de werknemers, zijn er etterbakken onder de bazen. Gelukkig is een overgrote meerderheid iets 'grijzer' gekleurd!

[Michigan]

Ik denk dat dit overigens eerder voorkomt bij chefs van afdelingen, mensen die nog een aantal boven zich hebben waar ze verantwoording aan af moeten dragen. De meeste bazen van kleinere bedrijven staan erg dicht bij hun personeel.

Je moet altijd uitkijken natuurlijk met wat je zegt. Er zal ook menig baas zijn die al het personeel werkschuw vind en denkt dat ze altijd maar uit zijn op vrije dagen en slecht omgaan met bedrijfsmaterieel(auto's ed.).

Ik vind trouwens wel dat je een dergelijke kans moet pakken. Hart voor de zaak hebben is een goed ding, maar moet eigenlijk niet verder gaan dan voorzichtig omgaan met de spullen die niet van jouw zijn en af en toe eens wat extra inzet tonen dmv extra uren bijvoorbeeld.

[Texas Boy]

Elke baas, elke chef komt eerst op voor zijn eigen belang en gaat daarvoor over lijken.

Euh, ga jij met personeel werken op je camping? ...

Je mag niet veralgemenen. Net zoals er dikke profiteurs zijn onder de werknemers, zijn er etterbakken onder de bazen. Gelukkig is een overgrote meerderheid iets 'grijzer' gekleurd!

Misschien heb ik het wat te zwart/wit gezegd, maar een baas zal altijd zijn eigen belang voortrekken als het nodig is en dat is ook logisch want het is zijn toko, en ja we gaan met personeel werken en die zullen het heel goed hebben

[SFAM]

Het contract dat ik in Nederland getekend heb, is heel duidelijk en ik weet zelf ook zo goed als alle bedragen (enige wat ik niet precies (wel ongeveer) weet zijn de gemaakte kosten voor het visum). Met andere woorden: als ik zou willen, zou ik makkelijk kunnen "narekenen" wat mijn "schuld" is.
Maar dit is nou niet echt het probleem.. Althans, daar maak ik me niet zo'n zorgen om... Immers, als ik een paar jaar blijf hoef ik er niks van te betalen (en dat (betalen) was ik dus niet van plan )


Ik ga er voor het gemak maar van uit dat mijn baas me fatsoenlijk blijft behandelen.. Er is op dit moment nog iemand die er werkt zonder green card (iets meer dan een jaar). Op basis daarvan heb ik op dat gebied dan ook geen reden tot twijfel...


Ik ben nou inmiddels wel zover dat ik de ene dag wil blijven, de andere dag terug naar Nederland (na mijn stage dan he) en de dag die daarop volgt het weer niet weet. Ben er nog niet uit of dat een vooruitgang is tov het alle dagen niet weten, maar goed: ik hou het er maar op dat ik me op dit moment een mening aan het vormen ben

(vandaag heb ik alledrie de gevoelens gehad en op dit moment ben ik weer terug bij het niet weten... mijn gevoelens zitten op dit moment echt in een achtbaan )


EDIT: bijna nog vergeten: dat hele lijstjes gebeuren werkt bij mij dus totaal niet...
maar goed, nou ik er in ieder geval wat bewuster mee bezig ben, zal ik vanzelf wel een wat duidelijker beeld krijgen over wat ik wel / niet wil...

[kastelke]

EDIT: bijna nog vergeten: dat hele lijstjes gebeuren werkt bij mij dus totaal niet...
maar goed, nou ik er in ieder geval wat bewuster mee bezig ben, zal ik vanzelf wel een wat duidelijker beeld krijgen over wat ik wel / niet wil...

En dat is net de bedoeling van zo'n lijstje! Want als het over écht zeer belangrijke beslissingen gaat, dan kan je niet alles vatten in zo'n lijstje. Maar het maakt je dingen duidelijk, je gaat meer nadenken over iets, soms schiet er je nog iets anders te binnen waar je je voordien niet echt bewust van was maar wat wel mee kan spelen in je beslissing.
Tegen wanneer moet je een beslissing nemen?