Heimwee

[sk26sk]

Al bijna precies een jaar woon ik nu in Amerika. Ik ben hier op een K1 visum binnengekomen en na een lang proces kreeg ik eindelijk mijn permanent resident card vorig jaar in oktober. Na een aantal weken had ik al vrij snel een baan gevonden als software ontwikkelaar.
Tijdens de sollictatiegesprekken had ik het beeld van Nederland in me, en was iedereen erg enthousiast. Toen ze me een aanbod deden en het bedrag hoorde hoefde ik geen seconde te twijfelen. Meer dan 6000 per maand bruto is gigantisch vergeleken met wat ik in Nederland verdiende.

Toch mis ik Nederland de laatste tijd erg. In Nederland voelde op mijn werk collega's soort van als familie. Nu hier in Amerika mis ik dat echt. Veel mensen zitten hier in hun kubusje te werken. En alle afdelingen zijn hier eilandjes, alles moet met officiele toestemming van een manager.
Ik wou dat ik gewoon mijn tijd kon besteden aan software ontwikkelen. Ik zie veel werk dat gedaan kan worden, maar heb daar geen toestemming voor, want dat zou test capaciteit vereisen van een andere afdeling. Kort samengevat, ik begin er echt een hekel aan te krijgen dat ik vrijwel geen werk kan doen. Ik mag dan wel goed betaald worden voor "niks doen" net zoals iedereen in mijn team, maar ik doe liever een baan waar ik plezier in heb.

Vorige week op mijn verjaardag bedacht ik me dat ik een jaar eerder in Nederland taart meenam naar werk en iedereen eraan dacht. Hierzo heb ik nog nooit gehoord dat iemand jarig was, en doet men er helemaal niks aan. Op deze momenten mis ik gewone Nederlandse bedrijven.

Het is echter heel lastig andere bedrijven te vinden met een normaal aantal vakantiedagen. Met normaal bedoel ik "genoeg dagen om 1 tot 2 keer per jaar naar Nederland te kunnen om familie te bezoeken", 10 dagen per jaar noem ik niet normaal. En qua work-life balance ben ik een voorstander van hard (maar efficient) werken, waardoor je alles binnen 40 uur af hebt. Ik weet dat er een aantal bedrijven zijn waar meer dan 60 uur per week vaak structureel voorkomt.

Ik ben soms bang dat ik door heimwee langzaam het gras in Nederland groener ben aan het zien dan het daadwerkelijk is.
Ik heb een groot stuk land om ons huis dat zo'n 25 mijl buiten de stad ligt waar we wonen (met veel gras). Maar mis zoveel dingen die "gewoon gewoon" waren in Nederland. Gewoon even op de fiets naar de supermarkt bijv. Ondanks dat ik wel een fiets gekocht heb moet ik er eigenlijk niet aan denken over de wegen rond ons huis te fietsen. We hebben zelfs grote rotsblokken voor onze brievenbus liggen, omdat de auto's soms de bocht uitvliegen op onze weg.
Of gewoon even naar een zwembad of de stad met de trein.

Soms weet ik het niet zo goed. Mijn vriendin wil enkel in Nederland gaan wonen als we ooit gepensioeneerd zijn (rond het jaar 2050). In Nederland spreekt ze de taal niet, en heeft ze ook haar stuk land niet wat ze graag wil. Enerzijds vind ik een groot stuk land geweldig, anderzijds heb ik er amper tijd voor om ervan te genieten.
Veel mensen hechten veel waarde aan the americian dream hier. Dat heb ik zelf niet zo erg. Natuurlijk vind ik het fijn dat mijn auto me overal kan brengen, maar ik hoef echt geen nieuwe auto tot mijn huidige auto het begeeft. En qua spullen heb ik ook eigenlijk alles wel wat me gelukkig maakt, dus zou het liefst een deel van mijn salaris inwisselen tegen wat meer vrije tijd. Helaas is dat volgens mij bij geen enkel bedrijf hier bespreekbaar, aangezien ik volgens mij de enige ben die altijd precies 40 uur maakt en meteen naar huis gaat als het 4 uur is.

[meyem]

Ik krijg altijd heimwee als ik ergens voor langer zit .... heel lastig!
Maar je hebt gelijk, het gras is hier groener als je weg bent ....
Al hoor ik vaker van mensen die in de VS zitten, dat ze de NL kneuterigheid missen, inderdaad gezellig even taart eten als je jarig bent.
Mijn advies: laat die heimwee even los. Neem lekker af en toe taart mee en geef jezelf de tijd. 1 jaar is ook zoiets als een 7-year-itch ... dit soort periodes met heimwee horen er ook bij, maar over een paar maanden denk je er vast weel heel anders over ....

Sterkte!

[sk26sk]

Wat het voor mij nu vooral nu lastig maakt is dat we een hypotheek af willen sluiten om een huis te bouwen.
Daar maak ik me nogal druk over, aangezien je dan ineens echt vast zit hier. Nu zou ik (in theorie) morgen in het vliegtuig kunnen stappen, en dat kan natuurlijk niet met een schuld van zo'n 300.000 dollar.
Het is vooral mijn vriendin die een huis wil hebben voordat de bouwvergunning op ons land vervalt (de oude eigenaren hadden al een bouwvergunning), en dat kost volgens mij best wat geld om opnieuw aan te moeten vragen. Maar anderzijds zou ik liever een baan hebben waarin ik zeker weet dat ik het heel wat jaar kan uithouden, i.p.v. een baan waarbij ik vrijwel dagelijks sollicitaties verstuur onder werktijd omdat ik me verveel.

[Fellow2012]

Wat werk betreft heb je in ieder geval veel keuzes om bijvoorbeeld ergens anders te werken waar je meer uitdaging en veel productiever bent dan je tijd te verdoen in managers goedkeuring etc. En als je goed verdient, zoals je dat zelf vindt, kan je vaker en langer vrij nemen door onbetaald verlof te nemen. We zijn pas terug uit NL na zes weken verblijf. Ik had mijn ouders beloofd dat ik ze minimaal 2x per jaar zal opzoeken.

Office life in America is anders dan Nederland. Ik weet niet of de Nederlandse manier altijd beter is dan de Amerikaanse. Ik heb niet zoveel moeite met de afstandelijke en persoonlijke detachment… Ik ben er immers om te werken en niet om vrienden te maken. Het geeft mij ieder geval de gelegenheid om geconcentreerd te werken zonder interruptie van collega’s die gezamenlijk koffie halen etc etc

Ik zou zeggen – geniet van het feit dat je ruime keuzes hebt om je leven in te delen en je prioriteiten op orde te stellen.

Ten slotte, Amen 3x – Ik ben absoluut met je eens dat “The American Dream” vaak wordt vertaald naar een groot huis met twee grote SUV’s op drive-way etc. We vinden het maar onzin. In onze suburban wijk zijn wij de enige die redelijke tweedehands auto’s hebben – voor alle huizen om onze heen staan auto’s die niet ouder zijn dan 2 jaar vaak op afbetaling/auto loans etc.

[Max Kool]

Waar woon je?

Ik werk in LA, in de game industrie, en er zijn hier legio bedrijven die zitten te springen om programmeurs. Games, entertainment. Evenals in Silicon Valley. Veel van deze bedrijven hebben een progressieve werkgever/werknemer relatie geïmplementeerd. Denk aan:

platte organisatie
geen eilandjes
veel collaboration
korte ontwikkel stints (dan blijft het werk leuk!)
goede arbeidsvoorwaarden, met oa free PTO, van huis werken, variabele werktijden

Ik woon hier nu twee en een half jaar, en zou echt niet meer terug willen. Zowel werk, als prive erg naar mijn zin.


Ik zou serieus een andere werkgever overwegen als ik in jouw positie was. Maar goed, je bent al aan het rondkijken lees ik. Ik zou iig de keuze blijven/weimwee/terugkeren naar Nederland niet van deze baan af laten hangen. ik begrijp dat waar jullie wonen een gezamenlijke keuze is van jou en je vriendin, maar ik zou me nu niet binden aan een huis. Dan maar even wachten. Ook zonder eigen woning moet je allebei lekker in je vel zitten.

[sk26sk]

Dat is precies het type bedrijf wat ik zoek. Toen ik bij deze baan begon werd ik enthousiast toen ik hoore dat ze in "sprints" werken. Maar in praktijk is elke sprint altijd leeg en als mijn manager een meeting heeft op de dag dat de "sprint afgesloten wordt" dan duurt de sprint gewoon 2 weken langer.
Het heeft totaal niks met Agile/scrum te maken. Wel zag ik op het bureau van mijn manager een foldertje liggen voor een Agile/Scrum cursus (van 10.000 per dag). Maar denk niet dat voor deze organisatie (met torenhoge muren tussen de afdelingen) dit ooit echt zal gaan werken.

Als ontwikkelaar hier heb ik zelfs in de test omgeving geen schrijf rechten in de database. En voor SELECT rechten moet ik voor elke tabel waar ik toegang voor nodig denk te hebben een verzoek indienen goedgekeurd door mijn manager. Simpel dus mijn eigen werk uittesten wordt me dus al flink lastig gemaakt.

Ik woon vlakbij Nashville en ben ik nogal gebonden aan deze locatie. Mijn vrouw is niet echt flexibel qua locatie en wil het liefst zo ver mogelijk van mensen wonen. In eerste instantie was mijn eerste gedachte dat ik een remote baan zou vinden als developer. In Nederland was ik gewend aan zo'n 25% van de tijd om van thuis te werken. Maar tot op heden heb ik voor alle sollictaties voor remote jobs geen enkele reactie gehad. Vorige week kreeg ik nog een afwijzing met daarbij gelukkig wel geschreven dat ze 260 kandidaten hadden. Ik heb zo'n 3 jaar werkervaring nu, maar merk dat qua niveau ik in mijn huidige baan niet onderdoe bij de "architect" (die eigenlijk vooral de hele dag zich bezig houd met Jira te managen).

Qua type organsatie ben ik altijd gewend in Nederland aan een platte organisatie, sessies waarin we bespraken wat beter kan, feedback op elkaars code, goede arbeidsvoorwaarden, geen managers, etc.
In zo'n omgeving heb ik ook veel meer de drang om hard te werken, aangezien in deze baan er totaal geen behoefte lijkt te zijn aan iemand als ik die echt om de software geeft. In al deze tijd heeft er ook echt nog niemand ooit 1 regel van mijn code bekeken. Iedereen is hier een los eilandje en doet (en breekt) andermans code.

Dus mijn hoop is om een remote baan te vinden, of een iets betere baan. Maar dat blijkt tot op heden in deze regio is een stuk lastiger dan gedacht.
Aangezien ik voldoende tijd over heb tijdens mijn werk, ben ik dus altijd wel druk opzoek naar een nieuwe baan. Maar aangezien mijn vrouw niet echt flexibel is qua locatie ben ik nogal gebonden aan deze stad, tenzei ik iets kan vinden dat 100% remote gedaan kan worden.

[Queste]

Home office met travel is misschien ook wel een optie. Wat voor specialisatie heb je binnen programmeren? Ik ben programmeur zegt ongeveer net zoveel als ik ben leraar.

[SophiaB]

Ik had het eerste jaar ook heel veel heimwee. Het tweede jaar kreeg alles zo'n beetje een plekje en het derde jaar werd het leven hier "gewoon". Na bijna 12 jaar ben ik hier thuis, niet meer in NL. Maar dat kan dus lang duren, voor sommigen.

Misschien kan je jezelf dus nog een jaartje of 2 de tijd gunnen en daarna pas echt een evaluatie maken van waar je nu wilt wonen... misschien in de tussentijd proberen ander werk te vinden? Of gewoon lekker genieten van het geld en een reisje maken (naar NL)?

Wat bij mij wel hielp is dat we allebei immigrant zijn in Canada, hij een jaartje langer dan ik, dus kon ik vooral in het begin veel bij hem "uithuilen" omdat hij die gevoelens ook al ooit had meegemaakt. Was denk ik een stuk lastiger geweest als hij hier geboren en getogen was geweest en zich geen leven elders had kunnen voorstellen. Hoe het ook zij, het blijft lastig en voor ieder individu weer anders...

Sterkte met alles in ieder geval, ik weet uit ervaring dat heimwee heel erg aan je kan vreten... maar ook dat het (ooit) overgaat - zo ging het tenminste bij mij, hopelijk gaat het in jouw geval ook zo!

[sk26sk]

Home office met travel is misschien ook wel een optie. Wat voor specialisatie heb je binnen programmeren? Ik ben programmeur zegt ongeveer net zoveel als ik ben leraar.

Ik zou mezelf nooit programmeur noemen. Software development is meer dan enkel wat code in elkaar kloppen, of een programmeertaal beheersen.
Fullstack Software Engineer is de rol die ik in Nederland had en heb de volgende woorden op mijn resume staan qua talen/frameworks waar ik mee gewerkt heb in de laatste jaren: Java8, Spring, JavaScript, AngularJS, MySQL, Oracle, MongoDB, C#, HTML5, Bootstrap, Webpack, HTML, PHP, CoffeeScript, Scrum / DevOps, WildFly / JBoss, Apache, Nginx, Jenkins, Docker, Git, REST, Linux, Ansible, Automated testing

[sk26sk]

Ik had het eerste jaar ook heel veel heimwee. Het tweede jaar kreeg alles zo'n beetje een plekje en het derde jaar werd het leven hier "gewoon". Na bijna 12 jaar ben ik hier thuis, niet meer in NL. Maar dat kan dus lang duren, voor sommigen.

Misschien kan je jezelf dus nog een jaartje of 2 de tijd gunnen en daarna pas echt een evaluatie maken van waar je nu wilt wonen... misschien in de tussentijd proberen ander werk te vinden? Of gewoon lekker genieten van het geld en een reisje maken (naar NL)?

Wat bij mij wel hielp is dat we allebei immigrant zijn in Canada, hij een jaartje langer dan ik, dus kon ik vooral in het begin veel bij hem "uithuilen" omdat hij die gevoelens ook al ooit had meegemaakt. Was denk ik een stuk lastiger geweest als hij hier geboren en getogen was geweest en zich geen leven elders had kunnen voorstellen. Hoe het ook zij, het blijft lastig en voor ieder individu weer anders...

Sterkte met alles in ieder geval, ik weet uit ervaring dat heimwee heel erg aan je kan vreten... maar ook dat het (ooit) overgaat - zo ging het tenminste bij mij, hopelijk gaat het in jouw geval ook zo!

Mijn vriendin komt van hier en toen ik laatst begon over dat ik misschien het eens bij Google zou kunnen proberen te solliciteren was het al vrij snel duidelijk dat als ik voor Google zou willen werken ik in mijn eentje daarheen mag, maar dat ze hier blijft.
Niet dat ik serieus van plan was te solliciteren bij Google. Maar het doet me pijn soms dat nadat ik al mijn familie achtergelaten heb in Nederland ze zelf niet echt flexibel is qua locatie.

Haar familie heeft ons voor meer dan 150.000 dollar aan land cadeau gegeven. Opzich leuk, maar het voelt nu wel als een verplichting daarop een huis te bouwen. Niet dat ik geen huis wil, maar zolang ik geen baan heb waar ik me echt goed bij voel vind ik het nogal een risico om vrij ver in de schulden te gaan. Mijn vrouw verdient een heel stuk minder als ik, dus mijn inkomen is nodig om dit te kunnen betalen.

[Fellow2012]

Is het jouw vriendin of vrouw? Ik neem aan dat je kort na aankomst met een K1-visum bent getrouwd? Of is het een kwestie van nog wennen aan getrouwd zijn… niet helemaal gesetteld?

Zo te lezen zal het vinden van een nieuwe uitdagende baan niet je grootste uitdaging zijn maar wonen en woonomgeving vooral omdat die sterk gebonden zijn aan lifestyle. We hebben ooit in een huis gewoond dat minstens 20 minuten rijden was naar de dichtstbijzijnde winkel/supermarkt en ik vond het verschrikkelijk, gelukkig was het een huurhuis en we waren na 1 jaar vertrokken.

Je zou an honest kitchen-table conversation kunnen hebben met je vrouw om een compromis te vinden wat jou gelukkig maakt in een woning en woonomgeving.

We kiezen zelf voor kleiner wonen – groot vergeleken met NL – maar wel dichtbij allerlei voorzieningen, nog steeds suburban maar wel dichtbij het centrum van een stad. Ik kan lopen naar de supermarkt. Fietsen kan ook maar levensgevaarlijk met grote bolides en bestuurders die vaak aan het bellen/sms-en zijn. De praktijk van onze kinderarts is op 6-minuten afstand en twee ziekenhuizen binnen 12 minuten en 30 minuten rijden.

[sk26sk]

Met mijn vriendin bedoelde ik "mijn vrouw". Maar ben er nog steeds niet helemaal aan gewend. Ik voel me namelijk nog niet zo oud

Vanaf hier is het ook zeker 20 minuten rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Ik mis de bewoonde wereld vaak. Gewoon "even" naar de winkel zonder dat het meteen bijna een uur heen en terug rijden is.

En we wonen nu in een trailer op dit land. Dat draagt natuurlijk ook niet bij aan het "thuis gevoel". Maar voor een huis moeten we zo'n 300.000 lenen om het te bouwen.

Mocht ik ooit vanuit huis kunnen werken zou ik er misschien aan kunnen wennen, aangezien ik dan tenminste niet tweemaal per dag 35/40 minuten hoeft te rijden.

Ik heb wel een fiets hier, maar met al die bestuurders die aan het bellen zijn en regelmatig over de lijnen gaan moet ik er ook niet aan denken hier te fietsen over de weg.

[Dude]

Tja moeilijke situatie lijkt me dat.
Ik ben zelf 2 jaar en 4 maanden hier en ben nog steeds met mijn eerste werkgever hier, nu 2 jaar en een maand.
Ik draai ook veeeel meer uren dan die normale 40u werkweek maar ik doe men werk zo graag dat ik dat helemaal niet erg vind. (al mag het af en toe wel eens wat rustiger worden, daar niet van. Vorige week 54u gewerkt op 5 dagen.)

Niets zo erg als tegen je zin gaan werken, dus lijkt me de oplossing daar te liggen. Blijven zoeken en voorlopig op je huidige plek blijven innen en er het beste van maken.
Bij ons bedrijf wordt er regelmatig vanalles ondernomen, er is een kerstlunch, zomerlunch, er zijn vaak middagen dat ze eten laten komen of als er iemand verjaart wordt er soms (?) taart betaalt door het bedrijf (in Belgie was dat ook andersom )
Probeer er het beste van te maken en ik neem aan dat je hier of daar wel iemand hebt waar je het goed mee kan vinden? Ga 's middags eens samen lunchen in de buurt, gewoon om even weg te zijn uit die kubus.
Een collega en ik hebben subway-day ingevoerd, eens per week wandelen we s middags naar de subway. Morgen is het subway-day

Moraal van het verhaal, probeer er het beste uit te halen tot je wat gevonden hebt dat je beter ligt en vooral, praat er ook over met je vriendin/vrouw

[Max Kool]

Mijn vriendin komt van hier en toen ik laatst begon over dat ik misschien het eens bij Google zou kunnen proberen te solliciteren was het al vrij snel duidelijk dat als ik voor Google zou willen werken ik in mijn eentje daarheen mag, maar dat ze hier blijft.

Kwil niks zeggen (en ik ken jullie situatie natuurlijk niet), maar het lijkt erop dat jij al een flink offer hebt gedaan door naar de VS te verhuizen, je vriendin mag best een beetje "meedenken" om het voor beiden leuk te maken.


my $0.02....

[goldenhills]

Ik denk dat het verschil meer in de werkgever dan in het land zit. In mijn huidige (en vorige) baan in de VS ben ik behoorlijk vrij, en krijg toegang tot alles wat ik nodig heb. Als je hulp nodig heb stap je gewoon op iemand af. Het is not-done om daar het management mee te vermoeien, of het moet veel werk zijn. De werkuren zijn vrij normaal, en sfeer onder de collega's goed. We eten vaak gezamelijk, en kletsen dan over van alles en nog wat. Mijn vorige baan was bij een kleine werkgever, nu bij een grote (beide in Silicon Valley, de eerste in R&D voor semiconductor manufacturing, nu embedded SW ontwikkeling). Daarvoor heb ik bij twee werkgevers in NL gewerkt (resp. consultancy en research). Ik heb de indruk dat je in NL je meer moet bewijzen voordat je een kans krijgt nieuwe ideeen uit te voeren dan in de VS, maar dat zal ook vast van de werkgever afhangen.

Ik zou dus zeker naar andere opties in de VS kijken. En inderdaad maar eens goed samen met je vrouw de dingen op een rijtje zetten. Misschien eerst het boekje "Getting to Yes" lezen, dat is erg constructief.

[Rachel.]

Zo voelt het inderdaad wel een beetje Max Kool, als ik het verhaal zo lees.

Ik voel me hier wel thuis na zes maanden, maar ik had er al een jaar eerder als student gewoond. En dus voelde terug verhuizen als een soort van thuiskomen. Ik mis zeker de Nederlandse kneuterigheid en vooral vrienden en familie, maar ik krijg er veel voor terug; mijn man, een leuke vriendengroep en inderdaad betere inkomsten dan in Nederland dus meer vrijheid in materieel opzicht. Ik werk deels vanuit huis en krijg ook in mijn baan erg sterk het gevoel dat mensen vooral laten zien dat ze veel uren draaien, maar daarin niet altijd erg productief zijn. Ik voelde me de eerste maanden erg schuldig omdat ik het gevoel had niet genoeg werk te verzetten, tot ik me realiseerde dat iedereen uitermate tevreden was over wat ik neerzette...dus nu gebruik ik het thuis werken om af en toe een dag minder te werken en lekker op pad te gaan, of tandartsafspraken en workouts tijdens de werkdag te plannen. Gelukkig was mijn man het eens met verhuizen naar een van de weinige locaties binnen onze Floridiaanse stad waar we op loopafstand van een bardistrict zitten en we vinden het heerlijk! Niet altijd de auto, maar als we uit eten willen of naar de bioscoop wandelen we.

Ik was niet van plan in Florida terecht te komen, maar ik kreeg daar een baan aangeboden en dus liep het zo. Ik had zelfs van tevoren in een gesprek met mijn man aangegeven dat ik best de oceaan wilde oversteken en van Amerika mijn thuis wilde maken, maar dat ik absoluut niet van Florida houd en dus van hem verwachtte flexibel te zijn in onze locatie binnen Amerika. Het was een erg belangrijk punt voor mij en dat vond hij best even moeilijk, als geboren Floridiaan, maar uiteindelijk kwamen we uit op een paar locaties waar we verwachtten ons allebei thuis te voelen. We verwachten dus een jaar of 5 in Florida te blijven wonen en uiteindelijk naar California, Washington of de upper east coast te verkassen.

Ik denk wel eens dat hij, ook al probeert hij het nog zo hard, nooit helemaal snapt wat ik opgaf toen ik uit Nederland weg ging. Meer vrije dagen, tijd om te reizen, alles wat ik had opgebouwd, familie, vrienden en geschiedenis...maar dat is okay. Zolang we erover kunnen praten en beiden water bij de wijn kunnen doen. Ik kan je wel vertellen dat wanneer hij een stuk land had geerfd in Florida en erop stond om daar een huis te bouwen ik niet voor een visum was gegaan. We zijn hier samen aan begonnen en nemen de rest van onze beslissingen ook samen. 150.000$ is een groot bedrag, maar met jouw maandsalaris verdien je dat in een paar jaar weer terug.

Uit wat ik lees concludeer ik dat de IT sector een van de meest progressieve sectoren is qua werk/familie balans en 'het nieuwe werken'. Als je ongelukkig bent met je baan, blijf er dan vooral niet in hangen, maar kijk verder. Als Silicon Valley niet haalbaar is, dan wellicht een andere locatie? Het is niet eerlijk wanneer je je op heel veel vlakken naar je vrouw moet aanpassen, de balans moet er toch zijn. Ik vind het nogal wat om een paar ton aan hypotheek te nemen, vooral op jouw salaris, op een plek waarvan je niet weet of je er gelukkig bent.

[Rachel.]

Kun je overigens in de IT niet deels vanuit thuis werken? Is het bijvoorbeeld bespreekbaar dat je je familie in Nederland een week bezoekt en daarbij gewoon je werk voortzet?

Ik ben het met Gabby eens dat veel van wat je beschrijft deels aan de baan ligt, hoewel de cultuur hier absoluut anders is. Maar mijn manager stuurt voor elke verjaardag binnen het team een e-mail met iedereen in de cc. We zien elkaar eens elke twee maanden en hoewel dat niet het niveau van vertrouwdheid bereikt dat ik met mijn Nederlandse collega's had, die ik elke dag zag, is het team hecht en bijna vriendschappelijk.

[sk26sk]

Ja ik wil graag weer (net zoals in Nederland) vanuit huis soms werken. Bij mijn huidige baan mag dat na 6 maanden volgens mij. Al hoop ik voor die tijd wel wat beters gevonden te hebben.

Vanacht heb ik bijv. dienst om wakkergebeld te worden mocht er een storing zijn in het ziekenhuis in 1 van hun applicaties. Het fijne is dat toen ik een collega vroeg naar het wachtwoord voor een systeem hij het niet eens wist.
Toen ik aan hem vroeg hoe ik geacht wordt problemen op te lossen zonder toegang tot de systemen kreeg ik als reactie een ongemakkelijke lach van "haha ja zo voelen we ons allemaal soms".
Dus mijn telefoon gaat snachts op vliegtuigstand. Ik heb er niets tegen om problemen op te lossen als dat nodig is, maar niet als ik niet eens in kan loggen.
Onze afdeling maakt alle HR applicaties, dus het is niet zo dat patiënten in gevaar zijn.

Ik denk dat ik gewoon pech heb bij dit bedrijf. Gelukkig is voor wat ik doe veel vraag.

Ik droom ook vaak ervan om een week vanuit Nederland te werken. Ik weet echter niet of dat met mijn huidige baan goed gekeurd zal worden, maar wie weet. Ik zou het fijn vinden om op die manier familie, grootouders, etc. nog eens te kunnen zien.

En ja met wat ik verdien heb ik 150.000 binnen een paar jaar weer terug verdiend. En ik denk niet dat ik een hypotheek nu op dit moment af moet sluiten. Ik hoorde daarnet dat de aannemer voor een eventueel huis al vergunningen aan het aanvragen is. Toen ik aangaf dat ik dat wel heel snel vond aangezien ik eerst een baan wil hebben waar ik me goed bij voel zei ze dat haar oudere misschien het betalen en we ze later terug kunnen betalen.

Precies om de reden begin ik steeds meer twijfels ook te krijgen. Het is natuurlijk allemaal heel aardig en leuk, maar het voelt alsof mijn leven bijna allemaal al beslist wordt voor me. Ze hebben straks zo'n half miljoen in dat huis/land gestoken, en ondanks dat ik op papier dan geen bank heb die me achterna zit, wel een groot schuldgevoel mocht ik hier niet kunnen wennen.

Je hoort me niet klagen, ik weet dat er genoeg mensen in Amerika zijn die het een stuk minder hebben.
En mocht ik het straks naar mijn zin hebben bij een andere baan dan komt alles misschien toch nog goed.

Elke maand bouw ik gelukkig flink wat spaargeld op. Op deze manier sta ik in elk geval wat sterker en kan ik alle kanten nog op. Zelfs als ik ooit naar Nederland terug zou keren (al kijk ik het zeker nog 1 jaar aan) dan is het fijn wat spaargeld te hebben.

Ik ben in elk geval van plan over 2 maanden 2 weken naar Nederland op vakantie te gaan. Het is dan 13 maanden sinds ik vertrok, dus nodig tijd om langs te gaan. Morgen vraag ik het op mijn werk aan.

[Rachel.]

Misschien is de heimwee een symptoom van de andere dingen die niet goed lopen...en ik weet niet of ik liever bij mijn schoonouders in het krijt zou staan dan bij de bank (okay, waarschijnlijk wel, als ze schappelijk waren met de rente )

Een goed gesprek met je vrouw en terug naar dingen waar jij blij van wordt.

[kastelke]

Hoe is jullie huwelijkscontract? Wordt alles wat er is gewoon in 2 gedeeld in geval van scheiding? Of is er een contract opgesteld? Als er een contract is zodat het stuk land altijd van haar blijft, hoe zit het met het huis als de ouders dat geld lenen? Ik neem aan dat die niet stom zijn en het zomaar 'zonder bescherming' doen?

Wat zijn de afspraken die jullie vooraf, voor dat je ging trouwen, gemaakt hebt i.v.m. woonplaats / wennen aan een nieuwe omgeving en het nemen van belangrijke beslissingen die dat importeren? Of zijn daar (al zittend op de roze wolk van verliefdheid ) nooit echt serieuze gesprekken rond geweest?
Heb je al duidelijk aangegeven aan je vrouw dat je huwelijk mogelijk recht de klippen gaat lopen als je in deze omstandigheden verder moet blijven gaan?

Je bent momenteel duidelijk niet in een stabiele emotionele toestand. Belangrijke beslissingen zouden dan niet genomen mogen worden. Dus dingen waar je voor jaren aan vast hangt en/of dingen die mogelijk een grote financiële impact (ook op anderen, zoals je vrouw en haar familie) hebben, zou je dan best even uitstellen.