AllesAmerika.com Forum

Ikzelf woon inmiddels 6 jaar in Amerika en heb absoluut GEEN heimwee naar Nederland. Ik heb er 29 jaar gewoont altijd wel naar m'n zin gehad, maar ben in Amerika beland en heb het prima naar m'n zin hier. Inmiddels getrouwd... Maar hoe langer ik hier woon, des te minder Nederlander en des te meer Amerikaan ik me voel en heb eigenlijk absoluut geen behoefte aan Nederland, Nederlandse gewoontes, gebruiken, on Nederland te bezoeken etc. Het is dat m'n ouders daar wonen en ik dus af en toe op bezoek ga maar anders.... zou ik er nooit meer heen gaan. Er zijn zo veel mooiere plekken in de wereld waar ik liever naar toe vlieg/rij/vaar.

Ik heb hier eigenlijk nooit zo heel erg bij stil gestaan, totdat een paar maanden geleden mijn zoon werd geboren... en dan krijg je te horen van de familie: Ga je hem Nederlands leren? Sinterklaas vieren, spruitjes/ stampot eten.... etc. Dan krijg ik Nederlandse kinderboeken opgestuurd waarvan ik me afvraag wat ik er mee moet. Ik heb hier absoluut geen behoefte aan, en wil mijn kind Amerikaans opvoeden. Tuurlijk mag m'n zoon weten dat papa Nederlander is maar verder wordt het een Amerikaanse kleuter/jongen/man. Maar de reaktie van sommige 'Nederlandse Nederlanders' is dat men dat maar gek vindt. En men begrijpt het eigenlijk niet dat ik er zo over denk...

Hebben andere mensen dezelfde afwezigheid van heimwee?
Hebben andere mensen dezelfde gevoelens/reacties over wonen in Amerika, opvoeden van een kind van familie/vrienden in Nederland of juist niet?

Go Bucks,

Ik herken je gevoelens helemaal. Ik ben inmiddels 5 jaar uit Nederland weg. Ik hoef ook niet meer terug en voel me ook meer Amerikaans dan Europees. Het enige culterele behoud van identiteit dat nog in mij zit uit zich in mayonaise op de friet en geen ijsblokjes in de sodas. Ik heb wel een voorkeur voor Indisch eten over Chinees dat ook terug te voeren valt op mijn Nederlandse wortels.. Ik ga naar Nederland op vakantie omdat mijn vader er nog woont maar anders zag je mij er ook niet. IIk zal wel af en toe eens naar fok.nl of de nrc on line pagina bezoeken maar daar blijft het bij. Geen heimwee dus.

Zou het anders zijn als ik kinderen zou hebben.. Ik weet het niet... Ik had niet zo de behoefte om mijn man op de hoogte te brengen van het Nederlandse culturele erfgoed maar wil nog wel eens in het Nederlands tegen mijn kat praten.
Spruitjes en tuinbonen zouden zowiezo uit den boze zijn. Ik weet niet of ik kinderen Nederlands zou leren... Spaans of Chinees lijkt me nogwel belangrijk maar NL wordt op zo weinig plekken gesproken dat het me verstandiger lijkt om je kind te leren honkballen.
De meeste Amerikanen die Nederlandse voorouders hebben spreken meestal ook geen Nederlands meer.

Ik ben 13 jaar uit NL. Ik kom er steeds minder vaak, maar ik probeer er wel zo nu en dan naar toe te gaan om de familiebanden weer eens aan te trekken. Voor de rest ga ik liever ergens op vakantie waar ik nog niet geweest ben, van Nederland heb ik het meeste wel gezien. Ik heb wel een warm plekje voor NL in mijn hart, maar ik hoef er niet meer te wonen.

Ik ben 22 jaar weg uit Nederland en heb ook nooit een minuut heimwee gehad. We eten vrijwel nooit Nederlandse gerechten, hoewel ik weleens een bestelling doe bij een mail order bedrijf en als we in Aruba zijn geweest hebben we meestal ook een hele tas met lekkers mee. Maar dat zou (voor mij althans, want daar heb ik ook jarenlang gewoond) hetzelfde zijn, als we bijvoorbeeld naar een Franstalig land op vakantie zouden gaan.

Waar ik wel in verschil met jouw mening, is dat mijn man en ik het wel belangrijk vonden onze kinderen met de Nederlandse cultuur te laten opgroeien. Voor ons betekende (en betekent) dat, dat we altijd thuis Nederlands met ze hebben gesproken en dat ze dat nu ook vrij goed beheersen. Ook hebben we altijd (met een enkel cadeautje) Sinterklaas in ere gehouden. Onze kinderen zijn nu 16, 14 en 10 en voelen zich half Amerikaans, half Nederlands. Dat ze een tweede taal spreken hebben ze altijd alleen maar leuk gevonden, we hebben dat nooit gedwongen.

Ik hoef Nederland ook niet meer, al ga ik graag toch eens in het jaar terug naar Europa (niet noodzakelijkerwijs Nederland), tussen gebouwen lopen die echt oud zijn, bijvoorbeeld, of straten die niet met behulp van een lineaal zijn aangelegd.

Ik mag ook graag af en toe Nederlands eten kopen, of Sinterklaas spul, als je dat proeft, dan komt er plotseling van alles aan herinneringen op.

Heb mijn in de VS geboren zoon niet voldoende Nederlands kunnen leren, hij zegt nu (22) dat hij de taal wel wil leren omdat hij graag met m'n moeder wil kunnen praten.

Wat ik WEL altijd heb volgehouden is de nationaliteit. Ik had twintig jaar geleden al Amerikaan kunnen worden, maar heb dat afgehouden omdat ik dan mijn Nederlanderschap had verloren. Toen ze in 2003 eindelijk de wet veranderd hadden, ben ik meteen Amerikaan geworden.

Ik heb voor mijn zoon vrijwel vanaf zijn geboorte een Nederlands paspoort geregeld, en hij kan dat nu zelfstandig verlengen, omdat ik Nederlander was toen hij 18 werd, en dat betekent dat het kind dan Nederlander mag blijven. Zoonlief hecht daar toch wel aan, en ik vind het prettig dat hij meer woon- en werkmogelijkheden heeft dan de gemiddelde Amerikaan of Nederlander.

Heb dus geen heimwee, maar mag graag "heimweeproducten" eten, kroepoek, taai taai, pepernoten, raasdonders met spek, boerenkool (kale) met worst, erwtensoep, bitterballen, speculaar, chocoladeletters (met hazelnoten).

En liedjes van Tom Manders of Boudewijn de Groot doen me ook nog wel wat.

Er moet me iets van het hart. Ik heb zelf ook een periode gehad, waarin ik me helemaal tegen Nederland en alles wat Nederlands was afzette. Het zal inderdaad zo'n drie tot vijf jaar na mijn emigratie zijn geweest. Pas daar wel voor op, vooral als je een klein kind hebt, waar je de kans hebt hem of haar je cultuur mee te geven en de taal te leren. Over tien jaar zou je er opeens heel anders over kunnen denken en dan is het wat laat om nog met het aanleren van de taal te beginnen. Er is niets mis met een trots zijn op je afkomst en dat aan je kind doorgeven. Dat maakt hem of haar niet minder Amerikaans, als hij of zij eenmaal volwassen is. Tenslotte is het gros van de mensen hier oorspronkelijk afkomstig uit een andere cultuur.

Ik zou, denk ik, mijn kinderen toch Nederlands leren en hun kennis laten maken met het Vlaamse/Belgische culturele erfgoed. Ik heb de indruk dat Amerika nogal eens 'vergeet' om een blik op de rest van de wereld te werpen (niet verwonderlijk als je zelf zo groot bent en een dominante positie in de wereld inneemt). En dan kan je dat maar trachten te compenseren door je kinderen zich bewust te laten worden van andere landen, o.a. dus je thuisland.
En ook al is het Nederlands als taal niet zo belangrijk, het geeft je kinderen toch een stukje 'identiteit'. Trouwens, Chinees of Spaans kunnen ze al op de school leren.

Moest ik een parner hebben met een andere nationaliteit, dan zou ik zelf heel wat willen weten over hun cultuur en gewoontes. Zoiets kan toch alleen maar een ontzettende verrijking voor iemand zijn?
Trouwens, sinds ik op dit forum aktief ben, volg ik ook veel meer de actualiteit uit Nederland.

Nou ben ik hier nog maar heel kort, zo'n anderhalf jaar nu. Maar persoonlijk mis ik Nederland zelf niet, maar wel mijn familie en vrienden.
Bovendien had ik altijd gezegd dat ik niet ging "mutsen" over het Nederlandse eten en het missen. Maar na een half jaar hier, kwam dat mooi wel. Heb nu een "Nederlands" kastje in de keuken met allerlei Nederlands eten, waar ik graag in duik. Familie stuurt wat op en ik bestel bij vander Veen kaas, beschuit en hagelslag en zo. Dat wat ik dacht dat ik niet zou doen, doe ik dus nu wel. En geniet bij elk beschuitje aan mijn Amerikaanse ontbijttafel.
Ik ben nu in september terug naar NL geweest, maar mijn man nog niet. Hij heeft er ook minder behoefte aan. We kunnen hier dus goed wennen en Nederland is steeds een stukje verder weg, maar nogmaals het is nog zo kort voor ons.
Groetjes Petra

Tsja het eten... het enige wat ik nog regelmatig eet in de US is goudse kaas en leidse kaas. In het begin, zo'n 5-6 jaar geleden als ik weer eens naar Nederland ging dan 'moest' ik alles weer even proberen... patatje oorlog, fricandellen speciaal, babi pangang, zoute haring, een hema rookworst etc. maar ook dat is veel minder geworden... De laatste 2 jaar maakt het me niet zoveel meer uit. Als ik in Nederland ben eet ik wel 'met de pot mee' en heb geen speciale wensen. En ga ook niet meer speciaal naar een snackbar/chinees of de weekmarkt om iets echt Nederlands te eten....

GoBucks schreef:Tsja het eten... het enige wat ik nog regelmatig eet in de US is goudse kaas en leidse kaas. In het begin, zo'n 5-6 jaar geleden als ik weer eens naar Nederland ging dan 'moest' ik alles weer even proberen... patatje oorlog, fricandellen speciaal, babi pangang, zoute haring, een hema rookworst etc. maar ook dat is veel minder geworden... De laatste 2 jaar maakt het me niet zoveel meer uit. Als ik in Nederland ben eet ik wel 'met de pot mee' en heb geen speciale wensen. En ga ook niet meer speciaal naar een snackbar/chinees of de weekmarkt om iets echt Nederlands te eten....

Oh gelukkig er is nog hoop voor me. Ik heb dat de afgelopen vakantie dus ook gedaan. Maar het idee dat dat gevoel minder gaat worden, lijkt me wel wat

Lijkt me heerlijk om iets uit Nederland te missen, zou betekenen dat we eindelijk ons visum hebben en lekker in Texas wonen

Ik ben nu ruim 3 jaar hier, maar heimwee heb ik niet. Ik mis wel eens dingen, bijvoorbeeld het centrum van Den Bosch, maar that's it.
Nederlands voedsel miste ik in het begin wel, maar nu eigenlijk bijna niet meer. Ik ben een enorme kaas fan, en koop wel eens een stuk Nederlandse oude of jonge kaas bij Costco om de hoek.
Veel wat je eventueel mist is bij online stores te bestellen.
Wel heb ik gisteren voor het eerst zelf kroketten gemaakt, en dat was wel weer eens lekker.
Als ik weer eens in Nederland zou zijn (is nu bijna twee jaar geleden), dan zal ik denk ik ook meer allerlei Indisch voedsel eten, en niet dingen als boerenkool.

Ons dochtertje Grace (nu 15 maanden) ga ik niet bewust 2 talig opvoeden, tenzij ze, als ze wat ouder is, zelf heel graag Nederlands wil leren. Haar Nederlandse opa en oma die bijna geen Engels spraken, zijn beiden overleden.
We willen ze wel wat van de Nederlandse cultuur meegeven.
Mijn Amerikaanse vrouw heeft zelf ruim 2 jaar in Nederland gewoond en spreekt redelijk Nederlands (door de inburgeringscursus).

Ik mis NL wel op zun tijd hoor, ik had een heerlijk leven daar. Prima baan, lekker druk sociaal leven, financieel geen zorgen, alleen het verkeer mis ik dus echt niet.

Hier is het eigenlijk hetzelfde, ik doe alleen andere dingen zoals veel golfen in de zomer en veel skieen in de winter, maar beide landen bevallen me uitstekend.

Voor mij persoonlijk ten opzichte van de VS voordeel NL : het eten, alles lekker dichtbij.
Ten opzichte van NL voordeel VS : de ruimte, financieen (leven is goedkoper hier), bijna nooit files.


/PeeJay

Ons dochtertje Grace (nu 15 maanden) ga ik niet bewust 2 talig opvoeden, tenzij ze, als ze wat ouder is, zelf heel graag Nederlands wil leren. Haar Nederlandse opa en oma die bijna geen Engels spraken, zijn beiden overleden.
We willen ze wel wat van de Nederlandse cultuur meegeven.
Mijn Amerikaanse vrouw heeft zelf ruim 2 jaar in Nederland gewoond en spreekt redelijk Nederlands (door de inburgeringscursus).

Als je vrouw Nederlands spreekt en jij ook, dan waarom niet van het begin je dochtertje de taal ook leren? Je ziet, ik ben een enorme fan van tweetalig opvoeden, heb er erg veel over gelezen en er zitten allerlei voordelen aan, ongeacht de taal, die wordt geleerd.

Het wordt tweede natuur als je van heel jongs af begint met het praten van je moedertaal tegen je kind. Later wordt dat steeds moeilijker, want dan ben je al gewend de meerderheidstaal te spreken en zal het kind het ook minder makkelijk aannemen.

Als een van de partners de andere taal niet spreekt, kan ik me voorstellen, dat het moeilijker wordt (hoewel mijn schoonzus en zwager gewoon met de kinderen meeleren, omdat mijn broer en zus Nederlands met ze spreken). Maar als het allebei spreekt heb je dat probleem al niet.

Zelf was ik als kind tweetalig Nederlands-Frans en ik ben die taal nooit verloren. Het hielp me ook andere talen te leren, toen ik die eenmaal op school kreeg.

Interessante lectuur over dit onderwerp vind je bijvoorbeeld hier. Vergeet ook niet, dat een tweede taal, vooral een ongewone taal, je kind onderscheidt van de eentalige Amerikaanse kinderen en sommige colleges kijken naar dat soort verschillen, merken wij nu met onze oudste.

@Petra... ja dat is een onderdeel van het 'probleem' ( als het al een probleem is..). Mijn vrouw is Amerikaanse en spreekt dus geen Nederlands.... Dus ik zal of ze allebei Nederlands moeten leren, of geen van twee. Het lijkt me ook niks om in een situatie te raken waarin ik met mijn kinderen kan praten in een taal waar mijn vrouw niks van begrijpt.

Mijn ervaring is, dat de partner, met het Nederlands spreken tegen de baby, al heel gauw van alles oppikt. Mijn man sprak geen woord Nederlands, toen hij mij ontmoette, en heeft nooit in Nederland gewoond. Hij leerde wel wat van mijn familie, die destijds ook hier woonde, maar het leeuwendeel van zijn kennis kwam van het luisteren naar mijn spreken met de kinderen. Nu kan hij een redelijk goed gesprek in het Nederlands houden.

Hij is misschien ongewoon, maar zoals ik al schreef heb ik ook een schoonzus (Grieks-Canadees) en zwager (Amerikaans) en beiden spraken voor de geboorte van hun kinderen geen woord (nou ja, misschien een paar "voor de grap" woordjes) Nederlands.

Mijn schoonzus verstaat het inmiddels goed (haar oudste is 8 en wordt maar liefst vier talig opgevoed: Engels, Frans, Grieks en Nederlands) en afgelopen weekend was ik bij mijn zus en zwager en het viel me op, dat mijn zwager ook een heel aantal Nederlandse zinnen tegen zijn kinderen zei. Je gaat het ze ook niet actief leren, je spreekt het gewoon met je kind (hoeveel diepzinnige dingen zeg je immers tegen een baby?) en zo groeit het. Veel natuurlijker, dan er op vijf-jarige leeftijd (ik noem maar wat) nog eens gedwongen mee te beginnen.

Toevallig waren we afgelopen week bij onze Pediatrician.
Zij weet dat ik Nederlander ben. Zij is getrouwd geweest met een Indische man die ook Nederlands spreekt, en zij zelf spreekt ook een beetje Nederlands.
Ze begon vorige week zelf over tweetalig opvoeden.
Ze zei als ik consequent alleen Nederlands tegen Grace spreek, en mijn vrouw alleen Engels, dat het dan allemaal goed moet lukken.
Bedankt voor de info en link Petra; ik zal me er toch wat in gaan verdiepen.

Ik ben hier net iets langer dan een maand. Ik mis sommige eetprodukten echt heel erg. Vorige week had mijn beste vriendin dropjes opgestuurd, van die zoute 'mannekes pis'. Heerlijk!!! Die hebben het dan ook nog geen dag overleefd. Verder mis ik de gewone 'op iedere straathoek' frietkraam. Op dit moment is de sinterklaas periode aangebroken in nl en heb dus ontzettend veel zin in gevulde speculaas en van dat typische sinterklaas snoepgoed lekker met een mok warme chocolade melk. Mmm, ik denk dat ik mijn ouders maar eens ga bellen voor een bestelling zodat we lekker op 5 december toch een beetje sinterklaas kunnen vieren.

Ik hoop dat ik nooit mijn banden met Nederland zal verliezen. Ik denk ook niet dat ik ooit het Amerikaanse citizinship zal aanvragen. Maar wie weet denk ik hier heel anders over een paar jaar.
Niet dat ik het hier niet naar m'n zin heb maar ik moet toch erg wennen aan bepaalde dingen en mis mijn familie en vrienden op eenzame momenten toch wel erg. Hadden jullie dat niet in de eerste paar maanden hier?

Ik heb zeker wel heimwee gehad. Ik was ook heel blij dat we na 3 jaar weer terug gingen naar Nederland, hoewel tegen die tijd de heimwee wel over was. Met de tweede verhuis heb ik die heimwee niet zo gehad, maar toen had ik kinderen die me genoeg bezig hielden.
Ik vindt het eigenlijk wel jammer dat ik mijn kinderen niet wat Nederlands bijgebracht heb. Toen we in Nederland woonden praatte mijn oudste Engels tegen mijn man en Nederlands/Limburgs tegen mij. Dat is hij hier helemaal kwijt geraakt, ook omdat ik meer Engels met hem ging praten. Hij vertikte het om tegen anderen, behalve mijn man, Engels te praten in het begin.
Och, je doet toch wat je op dat moment het beste vindt. Echt Nederlands praten klinkt mij ook vreemd in de oren, eigenlijk is het Limburgs mijn eerste taaltje. Dan zou ik ze dat moeten leren. Ze verstaan wel veel, en als we in Nederland zijn pikken ze weer van alles op. De Nederlandse cultuur kennen ze wel, en friet en frikandellen zijn een van hun lievelingskostjes
Annemiek