Emigreren en gehandicapt, is het mogelijk?

[Hedwig]

Hoi allemaal,

Ik ben echt net nieuw hier, maar heb veel vragen.
Mijn man wil heel graag gaan emigreren naar Amerika. Dit is altijd zijn grootste wens geweest. Hij werkt voor een bedrijf dat ook in Amerika is gevestigd.
Ik weet dat emigreren moeilijk is. Maar voor ons misschien nog wel moeilijker, of zelfs onmogelijk. Mijn man ziet niet veel problemen. Maar ik wil alles goed uitgezocht hebben en weten of het überhaupt mogelijk is, voor we echt dieper duiken in dit idee.

Ons probleem is: ikzelf heb een ernstige progressieve spierziekte. Ik heb heel veel hulpmiddelen en ik ga alleen nog maar verder achteruit (ook hart en ademhalingsproblemen horen bij deze ziekte helaas). Mijn oudste zoon (12 jaar) heeft dezelfde spierziekte. Heeft wel wat hulpmiddelen, maar nog niet zoveel. Hoe ouder hij wordt, des te meer klachten hij gaat krijgen. Daarbij heeft hij ook autisme.
Onze jongste zoon (9 jaar) heeft een syndroom (prader willi). Daarbij is hij ook slechtziend, heeft epilepsie, veel spierzwakte, verstandelijk beperkt en heeft klassiek autisme en nog veel medische problemen.

Ik denk dat ik wel kan raden dat mensen zeggen: waar begin je in godsnaam aan om te gaan willen emigreren??
Voor mij hoeft het ook niet zo. Ik zou het meer doen voor mijn man. Hij is zwaar overbelast en zit tegen een burn-out depressie aan. Ziet geen plezier meer in het leven en heeft het er moeilijk mee dat door onze ziektes de droom om ooit naar Amerika te gaan totaal weggevaagd is.
Dus daarom zei ik van: we kunnen het toch proberen? Het uitzoeken. Misschien is er wel een kans dat het wel kan.

Sindsdien leeft ie dus weer helemaal op. Lacht weer, is dingen aan het ondernemen en uitzoeken om naar Amerika te gaan emigreren.

Nu wil ik dus eigenlijk weten. Is het echt mogelijk dat wij zouden kunnen emigreren? Of is het eigenlijk onmogelijk?
Als er echt een mogelijkheid is, dan zou ik ook wel willen emigreren hoor. Begrijp me niet verkeerd. Ook al boezemt het me erge angst in, vooral omdat ik binnenkort volledig rolstoel afhankelijk zal zijn en met alle daagse dingen geholpen zal moeten worden, en mijn zoon later ook.
Maar waar een wil is, is een weg natuurlijk.

Alvast bedankt.
Groetjes Hedwig.

[Hockey]

Hallo Hedwig, ja het is mogelijk te emigreren als je gehandicapt bent. Doch jullie zullen tegen zeer hoge medische kosten in de VS gaan aanlopen. Of het wenselijk en makkelijk is kunnen wij niet voor je bepalen.

Een belangrijker vraag echter is op welke manier, dus middels welk visum, jullie willen gaan emigreren.

[Willem1]

Nog even los van alle "technische" zaken (welk visum, verzekeringen, etc) : 1 van de moeilijkste dingen van emigreren is het achterlaten van je netwerk. Je familie en vrienden. Dat zul je opnieuw moeten opbouwen, en in het algemeen geldt: hoe ouder je bent, hoe minder goed dat lukt.

Als het werk van je man bereid is om hem naar de VS te halen, dan klinkt dat als een mogelijkheid voor jullie om te emigreren. Maar denk goed na over je netwerk. Ik kan niet goed inschatten of dat in jullie geval nog zwaarder meeweegt dan dat het voor de gemiddelde emigrant al doet, maar ik zou zeggen: denk daar eerst goed over na, voordat je wellicht veel tijd, geld en moeite steekt in een traject dat mogelijk niet brengt wat je ervan verwacht.

[Hedwig]

Bedankt voor jullie antwoord

Op zich laten we geen groot netwerk achter. Alleen mijn schoonouders. Meer niet.
Verder wel wat vrienden maar die zie ik alleen bij het schoolplein en verder niet. Mijn man heeft ook geen vrienden. Dus wat dat betreft laten we weinig achter

[RaphaelB]

Alles is mogelijk. Ik zit zelf nu ook midden in het emigratie proces. Ik heb zeer veel geluk dat mijn gezin gezond is, maar ik heb zelf al mijn hele leven last van astma. Ik functioneer verder normaal maar ik heb er vaak wel last van. Ik begrijp dat dat totaal niet met jullie situatie te vergelijken is. Maar ik wil alleen maar aangeven dat ik me lichamelijk veel beter voel als ik in Arizona ben (waar mijn vrouw vandaan komt). Al mijn long klachten zijn dan bijna verdwenen. Ook mijn long arts heeft me aangeraden om de stap te wagen en hij gaf aan dat hoe lager de lucht vochtigheid is, hoe beter dat is voor iemand die Astma heeft. In Arizona is de luchtvochtigheid zeer laag en naar mijn mening is de kwaliteit van leven daar beter voor mijn situatie.

Er zijn dus veel mensen die ook voor hun gezondheid naar een ander land/klimaat emigreren, de zon en de ruimte daar doet tevens veel goeds voor je lichaam en gemoeds toestand. Ik weet natuurlijk niet waar jullie heen gaan, en dat mijn situatie totaal anders is dan die van jullie. Maar ik zou het zeker overwegen. Wat iemand anders al zei, de medische kosten zullen inderdaad wel (veel) hoger kunnen worden. Succes

[Hedwig]

ja, de medische kosten..... Weet iemand misschien wat je allemaal precies zelf moet betalen dan in Amerika?
Ik hoorde en las dat je via je werkgever wel kunt laten verzekeren. Een soort van zorgverzekring.
Maar wat komt er dan wel allemaal op je eigen bord? Hulpmiddelen? Medicatie? Ziekenhuisbezoeken? Controles? Of alles?

RaphaelB : ik snap je helemaal hoor. Idd astma niet te vergelijken maar mijn man heeft ook zware astma en de jongste ook behoorlijk. Dus ik weet hoe een enorme impact het kan hebben op je dagelijks functioneren
Geweldig dat je in Arizona er minder last van hebt!!
Als wij gaan emigreren zou het naar Ohio zijn. Aangezien mijn man zijn werk daar is. Ik geloof dat het klimaat vergelijkbaar is als met Nederland. Dus helaas wat dat betreft gaan we daarmee er niet op vooruit

[mtl]

Volgens mij heeft Ohio strenge winters.

[ADE01]

Ohio heeft een strengere winter en misschien iets warmere zomer dan Nederland. De luchtvochtigheid is net als in Nederland erg hoog.

Wat betreft zorg kan het echt alle kanten op en zou je uit moeten zoeken wanneer de emigratie mogelijkheid zich voor doet.
Via de werkgever ben je meestal redelijk tot zeer goed verzekerd, sommige werkgevers betalen een groot gedeelte en andere vrij weinig. Sommige verzekeren familie mee, andere weer niet, enzovoorts. En wat er gedekt wordt is ook weer overal anders.
Weer andere werkgevers verzekeren niet en dan ben je aangewezen op de marketplace/ACA/Obamacare. Dit kan, afhankelijk van inkomen en de staat waar je woont, veel geld kosten. Om je een idee te geven, mijn zorgverzekering voor 2 volwassenen is ~$800 per maand, het eigen risico zit in de duizenden en alles gaat eerst van het eigen risico af. Net als in Nederland kun je meer premie betalen voor minder eigen risico en meer aangesloten ziekenhuizen e.d. Vergeleken met Nederland is het een groot bedrag, maar in Nederland gaat een gedeelte van je salaris via de belasting naar de zorg terwijl de belasting in de VS een stuk lager is. Het is qua kosten lastig te vergelijken hoewel zorg over het algemeen duurder is in de VS.

[Gast]

Als wij gaan emigreren zou het naar Ohio zijn. Aangezien mijn man zijn werk daar is. Ik geloof dat het klimaat vergelijkbaar is als met Nederland.

Nou nee, Nederland heeft een zeeklimaat, Ohio heeft een landklimaat. Zit je in het noorden bij de grote meren (Cleveland), reken dan maar op strenge winters. Meer naar het zuiden (Cincinatti) zal de winter wat milder zijn, maar is de zomer warm en benauwd. En alles er tussen in.

[Ziva]

Ik woon nu zelf 8 jaar in Amerika en weet vrij goed een vergelijking te maken tussen het zorgstelsel in Nederland (althans zoals het was toen ik er woonde) en Amerika.

Ik was in Nederland kerngezond en kreeg in Amerika al vrij snel te maken met ernstige ademhalingsproblemen. Ik ben dan ook inmiddels Asthma patient. Ik ben er echt van overtuigd dat het met het luchtklimaat in Amerika, meer specifiek TN, te maken heeft. Wat dat betreft verschilt het ook enorm per staat dus hou hier rekening mee. In Florida bijvoorbeeld heb ik ook amper ergens last van.

Voor wat betreft het zorgstelsel, als ik de gezondheidsproblemen waar jij en je gezin mee te maken hebben zo lees zou ik, wetend wat ik nu weet als inwoner van Amerika, echt nooit naar Amerika emigreren. Ik zal proberen uit te leggen waarom. Ik heb een goede baan en goede verzekering (en dat is zeker niet altijd bij elke werkgever het geval) maar zelfs dan loop je tegen enorm veel dingen aan waar je in Nederland nooit of amper hinder van zult ondervinden. Let wel, dit zijn mijn ervaringen, dus anderen kunnen andere ervaringen hebben.

Ik noem een aantal dingen:
- In Amerika heb je, veel meer dan in Nederland enorm veel last van de "macht" van de verzekeraar die jouw doktoren en medicijnen betaald. Regelmatig gebeurd het mij dat mijn dokter vindt dat ik een bepaald medicijn moet proberen maar hij dan werkelijk hemel en aarde moet bewegen om toestemming te krijgen van de verzekering. Ik word soms eerst diverse keren afgewezen voordat hij eindelijk toestemming krijgt. Ik ervaar dit echt als enorm frustrerend, in Nederland had ik veel meer het gevoel dat de dokter degene is die bepaald wat het beste voor je is en in mijn optiek zou dit altijd zo moeten zijn.
- Jouw verzekering zal er alles aan willen doen om niet uit te keren. Dus sturen ze mij regelmatig vragenlijsten die ik dan weer moet beantwoorden alvorens ze overgaan tot het betalen van rekeningen. In het verleden heb ik zelfs meegemaakt dat ik een uur!!! met een verzekerings-agent die verpleegster was aan de telefoon zat om uit te leggen waarom ik een puffer nodig had. Tja... wie heeft daar nou zin in??
- Doktoren die eindeloos "proberen" alvorens ze je echt kunnen helpen. Mijn idee is dat in Amerika doktoren mensen veel langer medicijnen laten proberen alvorens ze een echte oplossing voor je probleem vinden. Ik heb soms echt het gevoel dat ik een soort proefkonijn heb. Wat niet helpt is dat veel medicijnproducenten hun verkoopmensen langs sturen bij doktoren om hun producten "aan te prijzen". Ik krijg dus regelmatig "proefmonsters" van medicijnen mee met het verzoek van mijn dokter om ze te proberen. Ik vind dit echt bizar, het is wel mijn lichaam waar je het over hebt haha.
- Hoge deductibles aka eigen risico. Afhankelijk van je verzekering kan dit behoorlijk hoog zijn. Zeker in jullie geval iets om rekening mee te houden.
- Papieren rompslomp. Amerika LOVES paperwork. Echt overal waar ik kom moet ik een berg papieren invullen. Zelfs in hetzelfde ziekenhuis, aangesloten op hetzelfde computer netwerk moet ik, als ik bij een nieuwe specialist komt, steeds weer een hele berg papieren invullen. Overal voor tekenen, weer een handtekening die nergens over gaat allemaal vanwege de "sue happy culture" die Amerika echt domineert. Ik ben regelmatig 10 minuten kwijt alvorens ik bij een dokter, tandarts of wat dan ook op bezoek kan.
- Steeds moeten uitzoeken wat wel en wat niet onder je verzekering valt. "In- and out of network". Dit kan ook bijzonder frustrerend zijn. Jouw verzekering sluit contracten en maakt afspraken met ziekenhuizen, klinieken etc. Je zult dus best wel vaak moeten uitzoeken of die specifieke dokter of dat specifieke ziekenhuis nou wel of niet door jouw verzekering gedekt wordt. En als dat zo is, of je verzekering alles of maar een klein deel betaald. Zo ook met de behandelingen zelf. Als voorbeeld, ik werd doorverwezen naar een specialist door mijn huisarts en die specialist belde mij op en toen ik vroeg "wordt dit door de verzekering vergoed" kreeg ik als antwoord "daar moet je ze even voor bellen".
- Hogere kosten. Ik vermoed dat een gezond persoon in Amerika netto meer geld bespaard op het hebben van een ziektekosten verzekering dan in Nederland. Maar... ik vermoed dat het omgekeerd ook geld namelijk dat een iemand met gezondheidsklachten per saldo meer geld moet uitgeven aan ziektekosten dan in Nederland. Ook dit hangt af van je verzekering.
- Pre-existing conditions. Hou er rekening mee dat je verzekering veelal het begrip pre-existing conditions kent. Oftewel, wat voor klachten heb je alvorens je je als nieuw lid aanmeld. Ze kunnen je zelfs afwijzen vanwege bepaalde problemen. Dat lijkt me erg tricky in jullie geval. Verder vragen de verzekering maar ook bijvoorbeeld scholen met enige regelmaat bewijzen van "physical exams" oftewel onderzoeken met de vraag of je gezond bent.

In algemene zin denk ik persoonlijk echt dat jij en je gezin qua gezondheidsproblemen veel beter af zijn in Nederland. Je wordt in Amerika veel meer geconfronteerd met de rompslomp van de verzekeringen en doktoren en alles wat erbij komt kijken. Nu heb ik "slechts" Asthma en ben verder gezond maar ik denk dat dit in jullie geval echt behoorlijk frustrerend zou kunnen zijn. Ik denk wel dat de gezondheidszorg soms iets "beter" is qua kwaliteit dan in Nederland. In Nederland had ik wel het gevoel dat alles "snel snel snel" moest en ik denk dat dokteren, ziekenhuizen en tandartsen langer de tijd voor je nemen en je veel strenger controleren. Ik wordt altijd gewogen bij elk dokter bezoek, moet regelmatig bloed afgeven en mijn "vitals" worden heel vaak gecontroleerd maar.. dit alles heeft een prijs natuurlijk.

Hou er rekening mee, dit is echt mijn mening op basis van wat ik nu weet en wat ik niet wist 8 jaar geleden. Ik hoop dat anderen op het forum hierop kunnen inhaken. Veel wijsheid, kan me voorstellen dat het moeilijk is. Ik zou gewoon wellicht uitzoeken welke verzekering jouw man zou krijgen en die verzekeraar dan aanschrijven en wat specifieke informatie vragen.

[Hockey]

- Pre-existing conditions. Hou er rekening mee dat je verzekering veelal het begrip pre-existing conditions kent. Oftewel, wat voor klachten heb je alvorens je je als nieuw lid aanmeld. Ze kunnen je zelfs afwijzen vanwege bepaalde problemen.

Dit geldt in Nederland in zekere mate ook. Voor de basisverzekering heeft elke verzekeraar een plicht je te accepteren, voor de aanvullende verzekering niet. Daarvoor mogen ze je afwijzen.

Voor de rest sluit ik me (als Nederlander wonend in Nederland met Amerikaanse vriendin in de VS) aan bij Ziva. Met medische beperkingen ben je in Nederland over het algemeen beter af, qua kosten.

[Dutchess]

Onder de regels van de Affordable Care Act mag je niet afgewezen worden of een hogere premie betalen vanwege pre-existing conditions. Maar de ACA staat onder vuur bij de huidige regering, dus hoe lang die bescherming nog blijft bestaan is onzeker. Verder ben ik het met Ziva eens dat ik met ernstige gezondheidsproblemen niet naar de VS zou emigreren. Het is ook 1 van de redenen dat ik voor mijn vader nooit een groene kaart heb aangevraagd.

Om nog even verder te praten over "in of out of network" - soms doe je je best om een ziekenhuis in network te gebruiken, en dan merk je dat de anesthetist en/of de patholoog en/of de radioloog niet in je netwerk zit. Dat is niet een soort dokter die je bewust kiest als je behandeld wordt, maar je zit ondertussen wel met de hoge rekeningen ("balance billing").

[Ziva]

Dit geldt in Nederland in zekere mate ook. Voor de basisverzekering heeft elke verzekeraar een plicht je te accepteren, voor de aanvullende verzekering niet. Daarvoor mogen ze je afwijzen.

Voor de rest sluit ik me (als Nederlander wonend in Nederland met Amerikaanse vriendin in de VS) aan bij Ziva. Met medische beperkingen ben je in Nederland over het algemeen beter af, qua kosten.

Klopt, ik bedoelde het meer in de zin dat topic starter op dit moment al verzekerd is en zij (en haar gezin), wanneer ze naar Amerika gaat, dit hele process opnieuw moet ondergaan met als risico dat ze tegen bepaalde problemen aanlopen. Ik weet niet of de verzekeraars in Nederland soepeler zijn of niet que pre-existing conditions.

En ik hoop dat ik heb kunnen laten zien dat je, los van de kosten dus, nog tegen veel meer dingen aanloopt die in Nederland, in mijn ogen, allemaal veel simpler en effectiever waren.

Ik bedenk me nog iets anders, stel dat je man, om wat-voor-reden-dan-ook in Nederland zijn baan kwijt raakt, dan zit je nu aardig goed qua ziektekosten, een vangnet is zeker nog aanwezig. Ik kan je op een briefje meegeven dat je, als dit in Amerika gebeurd, je echt diep in de problemen komt. Ik denk namelijk dat je, als emigrant, niet zo 123 in aanmerking komt voor Medicaid (dat is het verzekeringsprogramma van de overheid voor mensen met een laag inkomen). Volgens mij moet je aan bepaalde eisen voldoen, zoals 5 jaar wachttijd of zoveel uren werkervaring. Dat is dus best wel een risico ook wat je in Amerika zeker in de problemen kan brengen.

Ik vind het echter wel sneu om je deze realiteit te geven, kan me zo goed voorstellen dat je man graag weg wilt, ik ken het gevoel als geen ander. Kan hij niet een andere baan zoeken, misschien een baan waarbij hij, eens in de zoveel tijd, naar Amerika moet afreizen voor werk?

[Hedwig]

Bedankt voor jullie uitgebreide antwoorden en eerlijkheid! Ookal is dat best moeilijk om te horen. Vooral voor mijn man.
Hij denkt dus ook dat zijn werkgever wel een hele goede zorgverzekering zal hebben voor ons en dat het wel mee zal vallen met de zorgkosten......

Nog een vraag want dat wil ik toch ook wel graag weten is : hoe zit het met hulpmiddelen eigenlijk?
Hier heb ik een scootmobiel, rolstoel, aangepast bed, aangepaste stoel en een traplift (en de kinderen hebben beide een aangepaste fiets) wat ik allemaal vergoed krijg van de gemeente of zorgverkering.
Hoe is dat in Amerika geregeld? Krijg je uberhaupt hulpmiddelen? Ik zou natuurlijk vanuit nederland niks mee mogen nemen want geen enkele hulpmiddel is mijn eigendom. Dus ik zal in amerika alles opnieuw moeten krijgen. Kan dat? Of moet je alles zelf betalen?

[Dutchess]

Veel van die dingen worden niet via de gemiddelde ziektekostenverzekering vergoed. Een gewone rolstoel wel (meestal alleen maar een basismodel). De rest van je lijstje meestal niet. Hier is een voorbeeld van een goede zorgverzekering via werkgever - op pagina 37 begint een lijst van "durable medical equipment" die niet vergoed wordt. Misschien dat er via andere instanties wel een tegemoetkoming te vinden is, maar of je daar als immigrant voor in aanmerking komt weet ik niet.

[Hockey]

Hij denkt ....

Een gezegde dat je wel eens in films hoort is "assumption is the mother of all fuckups", oftewel mensen die denken dat, ervan uitgaan dat. In dit geval niet denken, maar echt goed uitzoeken en vast laten leggen mochten jullie inderdaad gaan emigreren.

dus ook dat zijn werkgever wel een hele goede zorgverzekering zal hebben voor ons en dat het wel mee zal vallen met de zorgkosten......

Nog een vraag want dat wil ik toch ook wel graag weten is : hoe zit het met hulpmiddelen eigenlijk?

Vanuit de gemeente hoef je in de VS op weinig tot niets te rekenen als nieuwe immigrant. Maar ook hier, vraag het na bij een gemeente in de VS.

[Gast]

Misschien een idee dat hij naar de VS vertrekt voor zijn werk, en met z'n baas kan regelen dat hij een paar keer per jaar naar NL kan vliegen om bij jullie te zijn.

[Amikix]

(...) Hij denkt dus ook dat zijn werkgever wel een hele goede zorgverzekering zal hebben voor ons en dat het wel mee zal vallen met de zorgkosten......(...)

Ik zou bijna zeggen dat het hier nooit meevalt met de zorgkosten als je het vergelijkt met Nederland. Je hebt (veel) een hoger plafond dan het Nederlandse eigen risico-bedrag (maximaal €885 dit jaar googlede ik).

Maximale bedragen die je in de VS zelf moet bijdragen per jaar kunnen zomaar oplopen van $2500 per persoon/$5000 per gezin totaan (in mijn ogen idiote) bedragen van $7500 per persoon/$15000 per gezin. En dat is dan 'in network'. Voor 'out of network' maximum out of pocket expenses heb ik tot mijn verbijstering al weleens $20,000 per persoon/$40,000 per gezin gezien (en nee, dat zijn geen typfouten).

Nou is het zo dat je out of network-kosten wel kunt vermijden als je bijvoorbeeld goed let op welk lab een ziekenhuis gebruikt voor tests, of dat anesthesisten en andere in het 'in network'-ziekenhuis werkende mensen wel inderdaad bij jouw network horen - dat is namelijk zoals eerder gezegd niet per se het geval (maar let je daarop als je - ik zeg maar iets - in een noodgeval snel geopereerd zou moeten worden?). En wat als de beste specialist die je het liefste zou hebben niet bij jouw netwerk blijkt te horen, maar die persoon biedt wel de beste kans?
Zorgverzekeringen hebben erg veel haken en ogen. Mijn excuses voor de lange manier om te zeggen dat je hier zeer zeker geen aannames over moet doen maar het echt van te voren heel goed uit moet zoeken.

[ANY]

Hij is zwaar overbelast en zit tegen een burn-out depressie aan. Ziet geen plezier meer in het leven en heeft het er moeilijk mee dat door onze ziektes de droom om ooit naar Amerika te gaan totaal weggevaagd is.

Voor mij een rode vlag. Ik hoop dat hij een praatje maakt met de huisarts als hij dat nog niet gedaan heeft.

Wat een moeilijke situatie zitten jullie in! Nee, het is niet onmogelijk om te emigreren, maar het zou je in een heel moeilijke situatie brengen denk ik. Zoals anderen ook al zeggen, de zorgverzekering, maar je moet ook kijken welke voorzieningen er zijn in het gebied waar je wilt wonen. Iedereen praat altijd over de verzekering, maar er is regionaal zoveel verschil kwa voorzieningen. Je kunt nog zo'n goede verzekering hebben, maar als er bv geen specialist is die je kan behandelen heb je nog niks. Je zegt dat je ws in een rolstoel terecht komt en afhankelijk wordt, vindt het vreselijk voor je hoor! Thuiszorg is hier maar minimaal. Je moet al helemaal aan huis gebonden zijn om een verpleegkundige aan huis te krijgen. Hulp bij wassen en dergelijke misschien een stuk of 3 keer per week voor een paar uur, geen hulp in de huishouding dat vergoedt wordt. Verzekeringen vergoeden revalidatie wel in verpleeghuizen, maar bv geen zelfzorg kunnen doen is geen indicatie voor verpleeghuis. Ik ben verpleegkundige en ben die situaties vaak tegegekomen in mijn werk in een ziekenhuis. In Nederland is het de laatste jaren ook allemaal minder geworden, maar nog altijd heel wat beter dan hier wat voorzieningen thuis betreft.

Ik neem aan dat jullie wel eens naar Amerika op vakantie zijn geweest?

[SophiaB]

Het meeste is al wel gezegd, naar ik wilde toch nog even toevoegen dat emigreren een enorme "traumatische" ervaring is, onderschat het niet. Als je man nu tegen een burnout aan zit, zou een emigratie dat zomaar erger kunnen maken, dan ben je (letterlijk) nog verder van huis.

Niemand kent jullie situatie natuurlijk, maar zoals je dingen omschrijft zou ik eerst proberen de huidige knelpunten in jullie leven op de rit te krijgen en dan pas grootse plannen gaan maken...