Als je écht de keus hebt, ga je dan?

[kwarktaart]

Hoi allemaal,

Wij, als gezin van vijf, hebben meegedaan aan de green card lottery afgelopen jaar en zijn dus nog in afwachting van eventuele winst. Realistisch gezien rekenen we uiteraard niet op winst, maar wie weet. Nu hebben we een financiële meevaller waardoor voor ons het EB-5 visum haalbaar is. Dit zou ons dus ook de felbegeerde green card geven na een jaar of 2,3 heb ik begrepen.

Hier begint het “luxe probleem”, want sinds we weten dat het EB-5 traject reëel is, lijkt het ineens lastiger dan eerst om die echte knoop door te hakken. De droom van kunnen emigreren naar Amerika hebben we langere tijd, maar onbewust zal de factor “onhaalbaar” hier aan hebben bijgedragen begin ik nu te denken.

We zijn een gezin met drie kinderen in de leeftijd van 11 tm 17 jaar. Ikzelf ben 43, mijn man is 46. We hebben ons eigen bedrijf verkocht waardoor we er financieel goed voor staan. Werken in de VS zouden we waarschijnlijk ook als zelfstandig ondernemer doen, maar omdat we het willen, niet omdat het financieel noodzakelijk is.

Mijn vraag aan jullie, wat zou jij doen als je écht de keus kan maken om alles hier in NL achter te laten om met het gezin je definitief in de VS te vestigen? Uiteraard verschilt dit per persoon en doen diverse factoren ertoe, maar ik ben gewoon benieuwd wat jullie zouden kiezen als je echt die keus zou hebben. Niet alleen die droom dus, die best veilig ver weg lijkt als je gokt op de green card winst, maar de daadwerkelijke optie om te gaan. Ga je dan?
En als je gaat met je gezin, naar welke staat zou je dan verhuizen?

Benieuwd naar jullie reacties.

Groetjes,
Linda

[recidivist]

Zonder kinderen zou mijn antwoord direct ja zijn. En waarschijnlijk Texas.

[BonnyR]

Moeilijke vraag
Jullie hebben 45 keer Amerika bezocht zie ik, dus ik denk dat je wel bepaalde voorkeuren hebt in de keuze van de staat.
Zelf zou ik kiezen voor het westen en niet het midden. Gewoon gevoel.
Als ik drie kinderen had in die leeftijd is het toch anders dan dat je met z'n tweetjes gaat.
Met z'n tweetjes denk ik dat ik zou gaan, helemaal als er financieel geen obstakels zijn.

[Coyote]

Hoe staat het gezin, en dan met name de kinderen achter jullie wens? Denk dat dat de eerste vraag is die je moet stellen. Die hebben een leeftijd waarbij vrienden en vriendinnen erg belangrijk zijn. Hoe zit het met hun school? Willen de kinderen graag?

Denk dat het antwoord niet moeilijk is als iedereen van het gezien er achter staat: doen!

Roland

[kwarktaart]

Hoe staat het gezin, en dan met name de kinderen achter jullie wens? Denk dat dat de eerste vraag is die je moet stellen. Die hebben een leeftijd waarbij vrienden en vriendinnen erg belangrijk zijn. Hoe zit het met hun school? Willen de kinderen graag?

Denk dat het antwoord niet moeilijk is als iedereen van het gezien er achter staat: doen!

Roland

De kinderen zouden wel willen riepen ze enthousiast (zonder te weten dat we daadwerkelijk die grote stap kunnen zetten). Uiteraard is mening van de kinderen heel belangrijk, maar de vraag of ze kunnen overzien wat een emigratie inhoudt vraag ik me wel af. De oudste zou dan net vwo examen gedaan hebben over 2 jaar, middelste zou dan in de vierde zitten en dus nog twee jaar moeten en dus in USA naar high school. Jongste zou dan aan de derde beginnen en dus ook in USA high school moetem doen.

[kwarktaart]

Als ik drie kinderen had in die leeftijd is het toch anders dan dat je met z'n tweetjes gaat.
Met z'n tweetjes denk ik dat ik zou gaan, helemaal als er financieel geen obstakels zijn.

Helemaal eens. Als we geen kinderen hadden gehad zou de stap veel minder groot zijn. Vraag die we ons nu ook stellen is waar we willen dat de kinderen een toekomst krijgen. Emigreren binnen twee a drie jaar houdt in toekomst in Amerika, hier blijven houdt in dat de toekomst hier in NL ligt.. vind ik erg lastig om in te beslissen.

[kwarktaart]

Zonder kinderen zou mijn antwoord direct ja zijn. En waarschijnlijk Texas.

Ja, zonder twijfel zou het ja zijn zonder kinderen, maar we hebben er drie

[ADE01]

Ja, wij zijn gegaan. We hebben geen kinderen, maar alsnog twijfel omdat je echt alles achter laat. Familie, vrienden, baan, huis, omgeving, vrijwel alles wat bekend is.

Wanneer geld niet echt een obstakel is kun je bijv. een huisje huren voor een langere periode in een plaats waar je eventueel zou willen wonen om zo het lokale leven mee te maken.

[Disney-Golf]

Nu hebben we een financiële meevaller waardoor voor ons het EB-5 visum haalbaar is. Dit zou ons dus ook de felbegeerde green card geven na een jaar of 2,3 heb ik begrepen.

Dat had je begrepen…
Sinds 30 juni 2021 is de EB-5 via de zogenaamde “Regional centers” niet meer verlengd geworden.
Dus als het deze weg is die je bedoeld zal deze deur nog even gesloten blijven…

[kwarktaart]

Nu hebben we een financiële meevaller waardoor voor ons het EB-5 visum haalbaar is. Dit zou ons dus ook de felbegeerde green card geven na een jaar of 2,3 heb ik begrepen.

Dat had je begrepen…
Sinds 30 juni 2021 is de EB-5 via de zogenaamde “Regional centers” niet meer verlengd geworden.
Dus als het deze weg is die je bedoeld zal deze deur nog even gesloten blijven…

Het gaat niet om een regional center investering. Ik ben reeds in contact met immigration lawyers over diverse projecten wat mogelijk is

[KnurfDutch]

Ik ben reeds in contact met immigration lawyers over diverse projecten wat mogelijk is

Dus je gaat.

[KW1984]

Lastig dilemma! Ik denk dat de kinderen nu wel in een leeftijd zitten waarop het nog vrij ‘gemakkelijk’ kan. Een paar jaar later zouden ze vanwege studie/werk waarschijnlijk achter (moeten) blijven in NL, of in ieder geval de oudste(n). Nu komen ze nog op high school, vinden waarschijnlijk makkelijk aansluiting, en kunnen dan nog goede vriendschappen opbouwen die lang kunnen duren. Mijn ervaring is dat je dat toch vooral op de middelbare school en/of tijdens je studie doet. Natuurlijk moeten ze die vriendschappen nu in NL doorbreken, maar kunnen daar in de USA nog goed opnieuw mee beginnen denk ik.

We hebben ruim de helft van de staten gezien, en altijd alleen tijdens een kort verblijf. Dat is natuurlijk vrij weinig waard voor een vestigingskeuze, maar geeft wel een eerste indruk. Zijn gek op de USA dus hebben regelmatig het gevoel ons overal wel te kunnen/willen vestigen. Maar dat hadden we vooral in Texas (omgeving Austin), Tennessee (omgeving Nashville) en Zuid California (ten zuiden van LA). Vraag me niet waarom, vooral een gevoel (en hebben jullie dus niets aan…).

Succes met deze lastige afweging!

[Disney-Golf]

Het gaat niet om een regional center investering. Ik ben reeds in contact met immigration lawyers over diverse projecten wat mogelijk is

Als op het EB-5 wil gaan is er nog slechts één mogelijk "traject" over en dat is je eigen zaak beginnen of overnemen met $900.000/$1.800.000 investering en 10 werknemers op je payroll... à 350 uren per week.
Veel andere keuze in projecten zie ik helaas niet als je in de EB-5 sfeer wil blijven?
Weet ook dat je effectief inkomsten moet hebben uit de zaak om van te leven!

Werken in de VS zouden we waarschijnlijk ook als zelfstandig ondernemer doen, maar omdat we het willen, niet omdat het financieel noodzakelijk is.

B.v.b. slechts $10.000 uit de zaak "omdat je het toch niet nodig hebt" en de rest uit b.v.b beleggingen telt niet om je greencard te kunnen behouden!

Maar goed, dat was de vraag niet...
Persoonlijk zou ik eens met de kinderen aan tafel zitten en eens goed doorpraten wat zij van het leven verwachten?
Amerika zal zeker leuk zijn geweest de keren dat jullie op vakantie zijn gekomen maar er wonen is nog wel echt iets anders!
Bij ons hebben de kinderen besloten om niet mee te gaan wat bij ons extra druk heeft gezet maar wij hebben doorgeduwd.
Kinderen blijven namelijk ook niet eeuwig onder de ouders hun vleugels zitten maar ik moet wel toegeven dat het een domper op onze vreugde heeft gehad.
Hopelijk heb je hier iets aan en alvast veel succes wat jullie ook mogen beslissen!

[kwarktaart]

Het gaat niet om een regional center investering. Ik ben reeds in contact met immigration lawyers over diverse projecten wat mogelijk is

Persoonlijk zou ik eens met de kinderen aan tafel zitten en eens goed doorpraten wat zij van het leven verwachten?
Amerika zal zeker leuk zijn geweest de keren dat jullie op vakantie zijn gekomen maar er wonen is nog wel echt iets anders!
Bij ons hebben de kinderen besloten om niet mee te gaan wat bij ons extra druk heeft gezet maar wij hebben doorgeduwd.
Kinderen blijven namelijk ook niet eeuwig onder de ouders hun vleugels zitten maar ik moet wel toegeven dat het een domper op onze vreugde heeft gehad.
Hopelijk heb je hier iets aan en alvast veel succes wat jullie ook mogen beslissen!

Dank voor je uitleg. Kan me goed voorstellen dat het een domper op de keuzevreugde heeft gegeven toen jullie kinderen besloten niet mee te gaan, maar gelijk heb je absoluut dat kinderen niet eeuwig onder de vleugels van de ouders blijven zitten.

Wij gaan er nog heel goed over nadenken. Ondanks dat we de investering kúnnen doen, hebben we er grote twijfels over of we dit willen. Het blijft toch een investering waarvan niet zeker is wat we er van terugzien.

[Nagini]

Belangrijk om rekening mee te houden in jullie situatie is denk ik ook het feit dat kinderen met 21 jaar 'aged out' is. Met een kind van 17 lijkt dat ver weg, maar het emigratieproces kan makkelijk jaren duren. Zeker met EB-5 is het geen afgebakend proces zoals bij de DV, dus zoek uit wat er gebeurt als je over een jaar of twee alsnog besluit te gaan en hij midden in het proces om een groene kaart te krijgen 21 wordt. Dat kan een goede reden zijn om het juist NU wel te proberen, of het af te blazen tot de kids allemaal volwassen zijn.

Een volwassen kind naar de VS halen is geen peanuts. Als kind van een permanent resident duurt dat proces jaren (wachtijd voor op dit moment: 6jaar, 4 maanden), en als het kind trouwt is er niets meer mogelijk tot je zelf citizen bent, met weer jaren wachttijd.

[noukie7]

Volg vooral je hart, als het jullie droom is om te gaan, dan zou ik dat zeker heel duidelijk bespreken met de kids. Ik denk niet dat ze de gevolgen van een emigratie kunnen overzien, daar hebben wij als volwassenen soms al moeilijk mee.
Wij zijn vorig jaar als de winnaars naar FL verhuisd met onze tweeling van toen 8 jaar. Zij hebben uiteraard geen stem gehad in het hele proces, maar ik merk aan hen weinig wat betreft negatieve gevolgen. Ze missen soms vriendjes en hun grote zus, maar verder gaat het leven hier gewoon door voor hen.

Mijn oudste dochter is in Nederland achter gebleven, maar die was ookal halverwege de 20. Ze heeft op dit moment geen interesse om naar de VS te komen.

Succes met jullie keuze.

[Pete.Z]

Wij kunnen heel makkelijk als we willen, want mijn vrouw is Amerikaans, en ik kan zo bij mijn huidige werkgever overstappen.
Maar wij hebben al een poosje geleden besloten dat we niet willen, simpelweg omdat Amerika (volgens ons) al lang niet meer zo leuk is, en omdat het daar een keiharde samenleving is, waar je met wat pech tot je 80ste door moet werken zonder noemenswaardig sociaal vangnet, zeker als je wat gaat mankeren.

Fantastisch vakantieland, waar we veel vrienden en familie hebben en graag komen, maar leven is hier prettiger.
( en nogmaals, voor ons, ik zeg niet dat het de absolute waarheid voor iedereen is!)

[RaphaelB]

Ik heb die keus 4 jaar geleden gemaakt en woon hier nu inmiddels 2 jaar. Ontzettend veel (leuke) dingen en ervaringen meegemaakt in die 2 jaar en er financieel ook heel erg op vooruit gegaan. Onlangs ook een leuk ruim vrijstaand huis gekocht wat ik in nl nooit had kunnen kopen. Maar aangezien jullie het financieel al goed hebben, zou ik er voor kiezen om een gedeelte van het jaar in de usa te blijven en vooral je woning aan te houden in nl. Ik heb destijds alles opgezegd en alle bruggen verbrand en bezit niks meer in nl, waar ik soms spijt van heb. De droom is leuk en spannend, maar zodra je eenmaal echt die stap maakt is het gewoon onwerkelijk soms.

Ik heb zelf 2 kinderen, maar als ik geen kinderen had gehad was ik waarschijnlijk (gedeeltelijk) weer in nl gaan wonen. Dat heeft vooral te maken met mijn ouders die nu op leeftijd zijn en ik me er soms erg schuldig over voel dat ik zover weg van ze woon en dat ze mij en hun kleinkinderen amper kunnen zien. Het blijft ook gewoon vreemd om ineens na 40 jaar in NL gewoond te hebben ineens het roer om te gooien en een heel ander leven te hebben aan de andere kant van de planeet. Ik ben hier in de vs vrij snel goed geïntegreerd, heb veel leuke kennisen. Mijn jongste dochter spreekt niet eens Nederlands en is echt een Amerikaanse. Net als mijn vrouw overigens die Amerikaans is. Maar nl blijft toch aan me knagen. Mij vrouw woonde eerst bij mij in NL maar had heimwee. Dus toen besloten om dan maar in de VS te gaan wonen maar nu zijn de rollen omgedraaid en heb ik dus soms heimwee

Kies trouwens voor een staat waar het belasting stelsel gunstig is!(dus niet California)

[ellabella]

Ook wij hebben de keus gemaakt en zijn 5 jaar geleden gegaan met jonge kinderen. Het was allemaal best spannend, maar achteraf de beste beslissing ooit! We zijn hier heel erg gelukkig en willen voor geen goud terug naar Nederland. Als je het gevoel hebt dat je het echt graag wilt, dan zou ik het doen, mits je kinderen er positief over zijn. Ik zou geen tiener tegen wil en dank meeslepen, dan zou ik liever nog 10 jaar wachten en zonder kinderen gaan.
Wij gaan nu overigens binnen de VS weer een hele verhuizing ondernemen (van Noord naar Zuid, want we zijn de sneeuw zat, haha) wat ook weer bijna net zo spannend is!

[kwarktaart]

Leuk om alle reacties te lezen, waar ook het dilemma uit blijkt. Omdat we momenteel teveel twijfelen en we bij twijfel geen levensbepalende beslissing willen nemen, doen we het nu nog niet. Het kan inderdaad zijn dat we onze opties daarmee verspelen omdat onze oudste dan tijdens het proces 21 wordt, maar wie weet is het gekuk aan onze zijde en winnen we de lottery voor die tijd