Ervaringen met H4?

[Petra/VS]

Nu schrijf ik misschien toch iets wat je niet wilt horen, maar hoezeer ik het ook met je eens ben, je weet voordat je naar Amerika komt op een H4-visum, dat je niet mag werken als "echtgeno(o)t(e) van". Zoals ik al zei, lijkt mij dat persoonlijk ook heel erg moeilijk, maar iedereen moet voor zichzelf de afweging maken of je dan wel of niet wilt komen. We mogen het allemaal dan niet eens zijn met die wet, maar wij maken die helaas met zijn allen niet. En het is inderdaad te hopen dat de regels omtrent H4-visa ook veranderen.

Daar ben ik het wel heel erg mee eens. Bezint eer gij begint. Ik ben het trouwens niet eens met wat eerder in dit topic werd geschreven, dat forumleden geen begrip zouden hebben voor de moeilijkheden, eenmaal hier. Ik vind dit namelijk een heel ondersteunend forum.

Deze passage van Oortjes heb ik een paar dagen laten verteren, maar stuit me nog steeds tegen de borst (al snap ik goed, dat dit uit een pure frustratie met het systeem is geschreven):
Verder, verwacht geen medeleven, sympathie. De USers vinden dat je al godsdankbaar moet zijn dat je in het beste land ter wereld mag verblijven. Ze zijn ook van mening dat immigranten hier komen om zo niet de zaak uit te vreten en van van alles en nog wat misbruik te maken, dan toch komen ze hier om er beter van te worden. Nergens zijn de kansen zo goed als in de US !
Zelfs hier op dit forum is de reaktie vaak: je wist waar je aan begon, eigen schuld, dikke bult, niet zeuren.

Wat de Amerikanen betreft vind ik dit op zijn minst een ononderbouwde generalisatie. Jij schrijft vanuit jouw ervaringen, die zie ik hier niet en er zijn hier een aantal vrouwen met visa, waarmee ze niet mogen werken, want dit is een heel internationaal gebied. Die vrouwen zie ik vooral veel vrijwilligerswerk doen. Ik zou nog verder kunnen gaan, maar ben te moe op het moment.

Wat de accusatie van mensen op het forum betreft, wil ik wel graag voorbeelden zien! Ik zie die reacties namelijk helemaal niet. Jij komt om de zoveel tijd kijken op het forum en bent van harte welkom, maar om zo eventjes in het algemeen om je heen te slaan over de reacties hier zit mij toch niet lekker. Ik zou graag weten, waar jij vindt, dat mensen op het forum een "je wist, waar je aan begon, eigen schuld, dikke bult, niet zeuren" reactie hebben achtergelaten. Over het algemeen vind ik namelijk, dat wij erg aardig zijn tegen mensen, die hier met heel onschuldige, maar misschien onmogelijke, plannen komen

Correctie: ik schreef gisteravond, dat ik vrouwen ken met H4 visa, maar dat is onjuist. Deze vrouwen mogen met de visa, dat ze hebben niet werken, welk visa het precies zijn, weet ik niet.

[Bennogr]

Geheel mee eens. Ik merk dat de overgrote meerderheid van de mensen op dit forum probeert te helpen. Zelfs/Juist de paar mensen die of duidelijk niet serieus zijn of zich niet voldoende voorbereid/voldoende nagedacht hebben. Of die buiten hun schuld in de problemen zijn geraakt.

Er worden regelmatig suggesties aangedragen om te kunnen redden wat er te redden valt. Of dat het beter is te erkennen dat het mis gegaan is en terug te gaan.

[DixieChick]

Natuurlijk is een H4 harstikke oneerlijk. Het is een rare categorie die totaal niet fair is tegenover hoogopgeleide vrouwen zoals oorjes en ilona. Maar dat neemt niet weg, wat Bandido al heel mooi zei, "it is what it is". Je weet waar je aan begint voordat je hier komt. Dat maakt het niet minder vervelend, of naar, of moeilijk, maar je bent voorgelicht, en weet dus ook wat de beperkingen zijn van een H4.

Ik kan niet spreken vanuit H4 ervaring, maar wel vanuit de ervaring van de military spouses. Ik zie om mij heen twee soorten categorieen onder diegene die een goede opleiding en een carriere hadden, en dat op hebben moeten geven voor mijn partner. Je hebt de soort die daar enorm van baalt, maar beseft dat het gewoon niet anders is, en er het beste van probeert te maken. Een goede vriendin van mij is zo iemand. Zij heeft Air Force Academy gedaan, een masters op AFIT gehaald, en had een pracht carriere in de luchtmacht. Zij heeft haar carriere opgegeven voor haar man, en ook al vindt ze dat soms niet leuk, ze heeft zich nu helemaal in het vrijwilligersleven gestort, sporten, en heeft het verder goed. Een andere vriendin vertegenwoordigd de andere categorie; ook zij had een prima opleiding en een baan en heeft deze opgegeven voor haar man. Zij baalt hier (tien jaar later) nog steeds enorm van. Ze zit veel thuis, onderneemt bijna niks, en heeft het echt heel moeilijk met haar situatie.

Wat ik met dit voorbeeld wil aangeven is dat je misschien niet kiest voor een situatie, maar je wel kiest hoe je er om gaat. En die keuze maakt een groot verschil van hoe je je die situatie ervaart. Het neemt nog niet weg dat het niet leuk is, en niet eerlijk, en eenzaam, en gewoon kl*te soms, maar je kan er wel vanalles van maken..mits je de juiste instelling hebt.

Ik weet eigenlijk niet of dit nu bij de discussie aansluit, maar ik moest dit gewoon even kwijt

[Bandido]

In aanvulling hierop is het ook zo dat iedere situatie weer anders is en andere beperkingen met zich mee kan brengen. Emigratie is niet zomaar wat en voor verschillende situaties gelden verschillende regels. Als voorbeeld: ik kon niet naar Amerika emigreren op een "normaal" K1-visum omdat het homohuwelijk in de VS nou eenmaal op federaal niveau niet wordt erkend. En ik ben niet van plan om die discussie hier op te rakelen, maar feit is dat ik het er persoonlijk heel hard niet mee eens kan zijn, het oneerlijk kan vinden, maar uiteindelijk heb ik het er gewoon mee te doen. Zo is de wet hier nu eenmaal en ik maak die niet. En dan is het een kwestie van alternatieven vinden, een manier waarop het voor jou wel acceptabel of mogelijk wordt om dat te doen wat jij wilt. Of om uiteindelijk te besluiten het niet te doen.

[FlipjeBTiel]

Wat de accusatie van mensen op het forum betreft, wil ik wel graag voorbeelden zien!

Ik heb een keer tegen Oortjes geschreven dat "nu mijn klomp breekt" dat als zodanig opgevat zou kunnen worden. Ging daar niet zozeer over de immigratieproblemen, maar op de daarbovenop gekomen gezondheidsproblemen en dan hun uiteindelijke keus van woonplaats, en vooral om daar dan ook nog een huis te kopen. Voor de niet-ingewijden, de bijnaam van Fresno is "The Armpit of California."

Gr., Flipje

[Petra/VS]

Oortjes schreef, dat de reactie "vaak" zo is. Soms zal er iemand zijn, die zich verbaasd of wat hard uit over de keuzes van een ander. Maar dat de reactie "vaak" eigen schuld, dikke bult is, dat zie ik toch echt niet.

[ilonab3]

hey y'all!

Ik kijk een weekje niet, hangt er zo een pagina bij! Ik ben het eens met Dixiechick: je status kun je niet verhelpen (it is what it is), maar je kunt wel bepalen hoe je er zelf instaat (+ hallelujah for the internet).
Inmiddels ben ik zelf nu zover dat ik in de acceptatiefase zit (haha) - na toch nog een paar keer lichte crisis.
Ik heb er alle vertrouwen in dat ik mezelf nuttig kan maken via vrijwilligerswerk etc. Er zitten af en toe best pittige functies tussen! Er zijn hier in NL zoveel mensen die hun werk verwensen en toch maar doorgaan voor de carriere. Daar word ik ook ZO moe van. Doe iets waar je gelukkig van wordt!! Zo heb ik ook in NL altijd banen gevonden, overigens altijd viavia.
Ik besef me ook goed dat het - zeker in deze tijden van economische zelfstandigheid etc - een bewuste en bijzondere keuze is om juist wel mee te gaan met mijn 'husband-to-be'.

Choose life! - voor degenen die Trainspotting kennen

Tot zover: echt dank voor alle info en tips!

[kastelke]

Ilona, ik heb destijds ook gekozen om mijn carriere "op te geven" ten voordele van mijn echtgenoot. Niet omdat wij naar het buitenland gingen, maar wel omdat we een kind wilden. En voor onszelf voelde het niet goed aan als dat kind -zoals bij mijn collega's- een nanny had omdat mama zo'n lange werkdagen had dat er geen onthaalmoeder of creche was die die uren dekte, en papa het ook niet kon opvangen omdat hij minstens even lange dagen maakte + vaak in het buitenland zat. Dat zijn keuzes die sommige vrouwen met een opleiding ook maken.
En ja, er zijn momenten dat ik het daar best moeilijk mee gehad heb (en nu soms nog). Maar gelukkig heb ik mijn leven heel nuttig verder kunnen invullen. Ik heb opleidingen bijgevolgd, heb samen met 2 mensen die ik heb leren kennen een organisatie uit de grond gestampt en daarvan doe ik nu (eigenlijk onbezoldigd) de volledige administratie van + ik geef nog enkele keren per jaar opleiding aan leerkrachten. An sich zou ik dit leven helemaal niet meer willen opgeven voor terug die hectiek van het leven waar ik voordien in zat.
'k Moet wel zeggen dat mijn man mij in deze ook een goed gevoel geeft: nooit heeft hij mij het idee gegeven dat ik "op zijn kosten" leef. Hij bekijkt zijn loon als iets wat wij samen verdienen omdat hij nooit tot dit in staat zou geweest zijn indien ik geen stap opzij had gezet en hij gedeeltelijk het huishouden en de zorg voor het kind mee op zich had moeten nemen.
Veel plezier nog in jullie onderneming samen! Want zo moet je het zien, als iets wat je samen doet, wat je (toekomstige) man kan doen omdat jij zo lief bent daar aan mee te werken!

[DixieChick]

Amen..

Je verwoordt het heel mooi Elke. Doordat jij (en Ilona straks, en oortjes, en veel meer anderen) nu niet werken zijn er juist allerlei mogelijkheden bijgekomen (carriere man, verzorging kind, etc). Dat is ook belangrijk om de gaten te houden. Een carriere is geweldig, maar niet zaligmakend.

Enne..ilona> choose leisurewear and matching luggage!

[USInsider]

Ik heb twee keer een uitgebreide reaktie geschreven de afgelopen week, beide beginnend met: sorry allemaal ! het was inderdaad wat kort door de bocht geschreven. En zeker niet bedoeld als kritiek naar iemand toe hier op het forum. Jullie reakties zijn juist goed en opbouwend en betekenen veel.
Echter beide keren kon ik niet plaatsen omdat het systeem zei: je bent niet ingelogd - terwijl ik dat wel was. Door in te loggen verdween vervolgens mijn bericht beide keren. Ik weet dat drie keer scheepsrecht is enz. maar voor mij is de fut er even uit.....

[kastelke]

Oortjes, ik denk dat het waardevol is dat mensen die aan het begin van hun avontuur staan zowel de meer positieve als de meer negatieve ervaringen te lezen krijgen. Zo kan men vanuit zijn eigen situatie nadenken over de consequenties.
Het grote verschil tussen jou en mij is dat jij bijvoorbeeld wel heel graag nog had gewerkt toen je in Amerika woonde, terwijl ik blij ben dat ik een stap achteruit heb kunnen zetten omdat ik de dingen die ik in de plaats heb gekregen als heel waardevol beschouw. Uiteraard komt dat ook doordat we niet in zo'n overdreven dure streek wonen, zodat het met 1 goede verdiener hier ook heel goed te leven is. Ik zou de situatie waarschijnlijk heel anders bekeken hebben als dit wou zeggen dat we ons niet alleen die 2de en 3de vakantie per jaar dan maar niet meer konder veroorloven, maar dat we op veel meer vlakken moesten inleveren.
In ieder geval ben ik er van overtuigd dat Ilona een zeer realistisch beeld gekregen heeft van de situatie!

(wat vervelend dat je blijkbaar inlogproblemen had... Komt dat vaak voor?)

[FlipjeBTiel]

Tel een jaar of 3 vooraleer alles rond is.

De H1B in dit geval is een bachelor; GC betekent daarmee EB3; LC is op het moment minstens een jaar, 2 als je een audit krijgt, met veel afkeuringen; cut-off (net out voor FY'10) staat op 1 juni 2002. In gewoon NLs: Tel een jaar of 8 vooralleer alles rond is.

Gr., Flipje

[FlipjeBTiel]

Het is gewoon een zoen-offer naar de conservatieven die zo tegen immigratie zijn en ook regelmatig beperkingen bedenken voor illegale immigranten.

Voor/tegen immigratie is geen links of rechts item: aan beide kanten vind je voor- en tegenstanders. Specifiek voor kennisimmigranten zijn de tegenargumenten van liberale kant: 1) hoogopgeleide en laag(niet)opgeleide mensen moeten hetzelfde behandeld worden; 2) binnenhalen van hoogopgeleide mensen die vaak geen of weinig studieschuld hebben, is oneerlijke competitie tegen eigen mensen die grotere studieschulden oplopen; en 3) weghalen van hoogopgeleide mensen uit landen waar ze ook hard nodig zijn is moreel verwerpelijk.

Gr., Flipje

[dora]

Het is waarschijnlijk ook een soort levend gekookt worden. Je kiest er niet voor om je hele cariere op te geven als H4 partner, het gebeurd gewoon langzaamaan. De andere partner komt vooruit in zijn/haar werk en wil in de VS blijven. En als er dan een GC is zijn er ondertussen kinderen en wil je eigenlijk eerst niet meer aan het werk. Voordat je het weet werk je 10 jaar niet.
Voor ons was het destijds een voorwaarde dat we beide hier een baan gingen vinden, we waren beide net gepromoveerd. Dus een van de 2 zou erg oneerlijk zijn geweest. Nu werk ik nog steeds met 2 kinderen en het gaat erg goed ik ben tevreden. Ik kan het goed combineren met het type werk dat ik heb.

Dora

[Tink]

Je bouwt toch rechten op social security op via je echtgenoot? Die naar ik aanneem wel socsec betaalt.

Nee, als H4 vrouw/man bouw je geen SS op. Je hebt immers geen social security nummer? Ik kan het zien op de SS staatje dat mijn man elk jaar krijgt toegestuurd maar ik niet. Ook niet nu we een GC hebben heb ik het nog niet gezien en die van dit jaar is net binnen gekomen. Wellicht dat er volgend jaar iets verandert ik weet het niet. Ik krijg in ieder geval geen staatje van de hoeveelheid SS die ik opgebouwd zou hebben.

[Tink]

Ook ik heb het nooit als een probleem gezien dat ik moest stoppen met werken. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd, maar buiten dat had ik genoeg andere plannen. En ja je weet van te voren waar je aan begint, die wet is nou eenmaal zo. We zagen het als een grote kans en uitdaging. Het woord zegt het al een 'sponsored work based non-immigrant visa'. Ik heb gelukkig een creatief beroep en graad, ook al heb ik 10 jaar geen betaalde opdrachtgevers gehad dan nog kan ik een portefeuille laten zien van non-profit opdracht gevers als ik ooit weer aan de slag zou kunnen. Het is een kwestie van bijblijven op technisch gebied en de nieuwste software blijven beheersen anders wordt je onderuit gelopen door de wiz-kids.

Wat wel verandert zou mogen worden zijn de rechten die je hebt als H4 spouse. De toekenning van een niet werkend SSN zou al een heleboel schelen en zou de H4 spouse het minderwaardige gevoel van niet meer gelijkwaardige partners binnen je huwelijk zijn, kunnen besparen.

[ilonab3]

Hoi allemaal,

Ik wil jullie even bijpraten
Inmiddels zijn we getrouwd en hebben we het H-visum binnen. De beste man bij het consulaat in A'dam, hoefde de trouwakte niet eens te zien en kon wel lachen om het feit dat we pas een maand getrouwd waren. Nog een paar maandjes en dan vertrekken we. Ik zie het al beter zitten, dan toen ik voor het eerst hier een bericht plaatste. Overigens hou ik mijn ogen open voor evt sollicitatiemogelijkheden. Tja, als er werkgever is die me ziet zitten, graag! Daarnaast schrijf ik me in januari in bij KvK in Nederland als free lancer. Het kan! Het enige wat ik moet doen is aangeven dat ik binnenlands belastingplichtig wil zijn (in NL dus) en een vestigingsadres opgeven (waar ook echt iemand woont ). Daarna komt de kwestie van het vinden van opdrachtgevers, maar ach. Ik zie ook echt goede vrijwilligersfuncties in de VS/Seattle.

Ik zal het jullie laten weten als ik een weblog begin

Zo nog een paar weken werken in NL....dan een (afscheids)FEEST!

[kastelke]

Zo, dat gaat vooruit, Ilona! Proficiat met je huwelijk, en met je visum!

[ilonab3]

Merci! Ik keek net op jouw log: veel succes met de voorbereidingen voor Canada... als je nu in Vancouver komt te wonen, moet je t zeker laten weten.
Ik zie trouwens in het bloggersoverzicht maar 1 log staan in WA! Er kan er wel eentje bij . Ga mijn best doen!

[ilonab3]

Zo. Na lange tijd heb ik dit topic weer eens doorgelezen. Af en toe ben ik toch wel verbaasd over mijn eigen optimisme! Dat was toch wel even anders op de eerste werkdag van mijn man. Je weet waar je aan begint, maar anderzijds toch ook echt niet. En nu nog steeds gaat het met ups en downs. Maar goed, tot nu toe zie ik het altijd wel weer zitten. Lekker nuchter, right? En ik heb net de links over de Trailing spouses doorgenomen.....

Een kleine update:
- helaas geen GC gewonnen in de loterij
- wel is de GC procedure bij Msft gestart voor mijn man (dwz: het allereerste formulier is ingevuld)
- Msft is bezig met een lobby richting USCIS om de H4 ook als werkvergunning te laten erkennen, waarvoor ik ook een testimonial heb geschreven. Het voornaamste argument hierin is dat de 'hard ships' die in 2002 (? door Bush) zijn erkend bij de L2 ook gelden voor H4 spouses. Fingers crossed!

Ik kan MeetUp.com echt aanraden. Er is in Seattle een Dutch Meet Up groep, waarin (gelukkig) niet alleen Nederlanders zitten . Ik prijs me gelukkig dat we na een aantal maanden hier al zoveel mensen kennen.
En ik ben een cursus Spaans gestart, heb me opgegeven voor vrijwilligerswerk en ga een cursus doen aan de universiteit hier. En ik ben dus freelancer geworden, maar daarin ben ik minder actief; ook wil ik het nog eens laten uitzoeken door een legal iemand hier. Volgens de NL KvK en belastingdienst kan het allemaal wel, maar gezien dat 'world wide income' weet ik het niet zeker.

Ben benieuwd hoe het jullie vergaat! En of er 'nieuwe' mensen zijn met vragen over een H4 visum....