B2 visum weigering

[infernix]

Hallo,

Vorige week wilde ik voor mijn vrouw een B2 visum aanvragen. Ik heb zelf een 10-jarig B1/B2 vanwege een probleem met ESTA enkele jaren geleden, er was bij aankomst een misverstand over werk i.p.v. zaken doen; terug gestuurd, jaar gewacht, aanvraag B1 gedaan met hulp van advocaat en sindsdien probleemloos kunnen reizen (al een keer of 6). Ik heb al jaren een eigen zaak en reis regelmatig naar klanten in allerlei landen dus ik kom mijn zaak hard maken en reis sindsdien ook altijd met een stapel documentatie om dit aan te kunnen tonen aan de grens, al is dat maar een enkele keer nodig geweest en is mijn verhaal veelal voldoende.

Nu ben ik afgelopen zomer getrouwd en mijn vrouw is vorige maand bij mij ingetrokken Nederland, en heeft dus nu een verblijfsvergunning. Ze heeft een Azeri paspoort en is met een studentenvisum in 2007 in US geweest. Geen overstay. Voor het einde van het jaar wilde ik weer eens naar een klant reizen in de US om onze business eens door te nemen en het leek me een ideaal moment om dat te combineren met een korte vakantie.

DS160 dus netjes ingevuld, documenten meegenomen (huwelijksuittreksel, vorige visum documentatie, bankafschriften etc) en begeleidende brief opgesteld met uitleg over onze situatie en dat ik garant sta voor alle kosten aangezien ze echt net verhuisd is en dus nog geen werk heeft; ze is druk bezig met studie Nederlands en rijbewijs want we willen tenslotte zo snel mogelijk inburgeren en hier een baan vinden. Mocht allemaal niet baten; na een paar korte vragen (doel van de reis, hoe lang getrouwd, nationaliteit van uw man, wat voor werk doet uw man) was het interview over en kreeg ze een 214(b) document mee. Er is niet gevraagd of gekeken naar enig stuk documentatie.

Ik kan best begrijpen dat men redeneert dat er geen sterke banden zijn, maar de blinde aanname dat mijn vrouw bij aankomst in USA mij zou verlaten en niet meer terug komt - nadat we net getrouwd zijn en dit jaar veel geld en energie hebben gestoken in het verhuizen naar Nederland - vind ik bepaald niet fair.

Nu ik hier op het forum ook verhalen lees van mensen die al jaren in Nederland wonen en kinderen hebben, al jaren een vaste baan etc, vraag ik me af of er uberhaupt iemand met niet Nederlands paspoort in aanmerking komt voor een B2 visum hier in Amsterdam?

Hoe kan iemand op deze manier ooit op vakantie gaan naar de US?

[USInsider]

Dat beginnen wij ons ook af te vragen.
Er is geen pijl te trekken momenteel waarom iemand al dan niet een B-1/2 visum uitgereikt krijgt.

Het Consulaat ziet ieder die een B-1/2 visum komt aanvragen als een potentiele illegale immigrant.
Er zijn aanwijzingen dat bijna de helft van de illegale immigranten hier, ooit op legale manier is binnen gekomen en vervolgens in overstay gegaan. Aangezien de US geen bevolkingsregistratie heeft is het bijna onmogelijk deze personen op te sporen en uit te zetten.
Het enige 'wapen' dat de US heeft is een ieder bij wie men ook maar een spoortje vermoeden heeft, een visum te ontzeggen.
Of niet binnen te laten.

Ieder die een visum aanvraagt in een land waar hij niet een burger is maar resident, loopt grotere kans op weigering.
En als de residency in het andere land vrij kort van duur is op moment van aanvrage, loopt de kans snel terug naar nul.

Wat ik niet snap - maar dat is praat achteraf - je hebt zelf een issue gehad en bent daarop naar een advokaat gestapt.
Voor je vrouw's visum had je ook naar die advokaat moeten gaan. Die had aanvrage waarschijnlijk afgeraden.
Zet even op een rijtje
JIJ
- jou al een keer toegang geweigerd
- meerdere bezoeken aan US in kader van bedrijf
- geen baan waarvoor je terug moet naar Ned.
JE VROUW
- pasgetrouwd
- Azeri paspoort
- net in Ned. aangekomen
- geen banden (taal, baan, enz.)

Men is niet alleen beducht dat je vrouw je in de US in de staak zal laten - men denkt dat jullie samen in de US verder wilt gaan.

Vergeet 'niet fair'. Probeer je in te denken wat de argumenten kunnen zijn van de Consular Officer om een visum te weigeren.
De omstandigheden zullen duidelijk anders moeten zijn, wil je vrouw in aanmerking komen.
Een volgende keer moet je zeker de diensten van de imigratie advocaat opnieuw benutten.

Ik denk dat je de advokaat ook even moet bellen om te vragen of deze weigering voor jou gevolgen kan hebben.

[infernix]

Ik begrijp je punten, echter heb ik al 10 jaar een eigen zaak (BV), vele klanten in Nederland en een aantal in het buitenland, een koophuis met hypotheek, geen familie in de US en een track record zonder overstay en reizen naar vele andere landen, dus er is in mijn geval zeker geen vermoeden van immigratie intentie. Mijn ESTA probleem was een misverstand aan de grens, ik werk voor mijn eigen bedrijf en doe zaken met een klant in de US. Men dacht dat ik bij mijn klant in dienst was, maar kon het tegendeel niet bewijzen op dat moment, en men begreep mijn uitleg wel maar gaven me geen voordeel van de twijfel. Voor mijn vrouw kan ik me wel vinden in je argumenten, ik betwijfel echter of er wel is gekeken naar mijn historie tijdens haar beoordeling.

Maar wat me het meeste dwars zit is dat het onredelijk is. Als je dus verhuisd nadat je getrouwd bent, dan moet je een vakantie naar de US de komende 5 of zelfs 10 jaar uit je hoofd zetten omdat men denkt dat je zomaar alles achter zult laten. Enkel en alleen maar omdat mijn vrouw uit een ander land komt dan ik. Zou ze een EU paspoort hebben gehad dan was een visum voor haar niet eens nodig en kon ze onder ESTA mee reizen.

[USInsider]

Je begrijpt mijn punten dus niet.
Een zaak, zeker met ook klanten buiten Ned., kun je ook in de US voortzetten.
Je bent een aantal malen al in de US geweest voor overleg met klanten.
Dat maakt het des te aannemelijker dat je je in de US zou kunnen vestigen.

Een huis kun je verkopen.
Of je kunt het aan de bank geven als je hypotheek hoog is en er is geen of weinig overwaarde (althans dat kan in de US).

In je dossier voorzover te snel zien, zal de geweigerde toegang staan en het toekennen van het visum.

Je vrouws 'history':
- Ze is Azeri maar vraagt niet in land van burgerschap een visum aan.
- Ze vraagt aan in een land waar ze nog maar net woont.
- Ze heeft bovendien een 'binding' met de US want heeft daar ooit verbleven op een studie-visum.

Nogmaals een advokaat zal je hopelijk beter kunnen vertellen wat te doen en wat niet en wanneer het te doen.

En nee - het is niet oneerlijk.
Toegang tot de US voor toerisme of voor zakelijke doeleinden is een gunst, niet een recht.
De US mag zelf bepalen wie er wordt toegelaten en wie niet.

[infernix]

Ik begrijp ze wel, maar advocaat van de duivel spelen kan natuurlijk altijd:

- een baan kun je opzeggen
- een eigen zaak kun je verkopen/stopzetten
- een huis kun je verkopen
- huur kun je stopzetten
- je bezittingen kun je verkopen/wegdoen
- een vrouw/man kun je van scheiden
- je familie/ouders/kinderen kun je afstoten/contact verbreken

Enfin, je begrijpt wel wat ik bedoel, als je wilt kun je elke aannemelijke sterke band met het land van herkomst teniet doen met zulke argumenten.

Uiteindelijk wordt er getwijfeld aan onze integriteit en eerlijkheid. Men neemt maar aan dat wij ons niet aan de wetgeving zouden houden en de regels van een B visum zouden overtreden. Omdat het kan wil nog niet zeggen dat dat ook gebeurt. Ik snap de logica ervan wel maar het ontbreken van enige redelijkheid maakt het mijns inziens oneerlijk, des te meer omdat het niet van toepassing zou zijn als mijn vrouw een paspoort had van een VWP land.

En omdat mijn vrouw nu in Nederland woont is het toch vrij logisch dat we in Nederland een visumaanvraag doen, het is niet zo dat er op een tijdelijk Schengen visum maar even wordt geprobeerd een US visum te verkrijgen. Een verblijfsvergunning in NL is vergelijkbaar met een green card in de US. Wordt er van ons verwacht dat zij naar haar vaderland reist om daar een visum aan te vragen terwijl ze hier tot onbepaalde tijd mag verblijven?

Overigens is een hypotheekschuld in Nederland een persoonlijke schuld en kan een huis niet teruggegeven worden aan een bank (dus geen foreclosure).

[USInsider]

Het kan ook te maken hebben met het reciprociteits principe dat de US wel toepast:

Americans traveling to Azerbaijan on a U.S. passport must obtain a visa. Visa requirements are subject to change.
Please be advised that American citizens may not be allowed to apply for an Azerbaijani visa outside of the United States.
Americans visiting Azerbaijan for a period of more than 3 days must register within 3 days of their arrival to Azerbaijan.

Ik denk niet dat het beter was gegaan als je vrouw naar A. gereisd was en daar het visum had aangevraagd - omdat ze er geen resident meer is.

Het is voor de US bijna ondoenlijk te bepalen wie men zondermeer kan toelaten, en wie men moet weren.
Ik denk dat de US - iets wijzer geworden helaas door 9-11, Boston bombing, etc. - besloten heeft 'to err on the side of caution'.

Wat er van jullie verwacht wordt is dat je begrip hebt voor het dilemma. Het is momenteel - vanwege nationaliteit, situatie - niet mogelijk voor je vrouw om naar de US te komen. Er zijn landen waar inwoners meerdere verzoeken moeten doen, voor hen een keer wordt toegestaan familie in de US te bezoeken. En er zijn gegadigden die nooit toestemming zullen krijgen.

Natuurlijk is het jammer voor jullie. Maar je bent duidelijk niet de enige die dit gebeurt, dat je je al gelezen hier. En bij veel anderen die worden afgewezen zijn de redenen behoorlijk onduidelijk.

Voor alle duidelijk, ook als je vrouw straks een Ned. paspoort heeft is door deze visum-afwijzing VWP/ESTA (ook) voor haar niet meer mogelijk.

[Marcopstal]

Het verkrijgen van een visum in een ander land dan van waar je afkomstig bent is op zich al een probleem. Men is immers al een "immigrant" (heeft alles al eens achter zich gelaten).

[infernix]

Dat reprociteits principe is iets waar ik niet aan heb gedacht, ik had dezelfde gedachtegang dan je al aangaf - als je place of residence in Nederland is dan zou je daar een aanvraag moeten indienen.

Het is inderdaad erg jammer allemaal, ondanks dat ik de redenen kan begrijpen voelt het toch niet fijn als er zo wordt getwijfeld aan je integriteit. We leggen ons er voorlopig bij neer en hopen dat een nieuwe aanvraag in de toekomst een beter resultaat heeft.

[Jrabakker]

Het Consulaat ziet ieder die een B-1/2 visum komt aanvragen als een potentiele illegale immigrant.

NIet alleen B1/B2 visa. Iedere persoon die een non-immigrant visa aanvraagt wordt beschouwd als een potentiele immigrant, en het is aan de applicant te bewijzen dat dit niet het geval is, bijvoorbeeld door banden met het thuisland aan te tonen.

[Dani14]

Wat mij opvalt aan veel van de afwijzingen is dat sommigen niet eens de mogelijkheid krijgen om die banden aan te tonen.
Ik lees hier veel over gesprekken van drie minuten waarbij het lijkt ( althans zo komt het over) men bij voorbaat afgewezen is.

Dan vraag ik mij af: waarom mensen die moeite laten doen, want er gaat nogal een hoop voorwerk van maanden en geld in zitten, om ze vervolgens niet de mogelijkheid te bieden te laten zien wat die banden inhouden ?
Uiteraard, de VS is vrij in wie ze wel of niet toe laten, doet Nederland overigens ook, de IND is heus niet makkelijker.
Maar op mij komt het over alsof men zich niet baseert op feiten.
Het dossier van aanvragers zou op zijn minst doorgenomen kunnen worden.

[FlipjeBTiel]

Het is mijn ervaring (dit is van vroeger; ben al lang niet meer bij het Consulaat in A'dam langs geweest), dat je houding alles is. De eerste keer dat mij dat opviel, waren twee zeelieden (bemanning van een vrachtschip, zoals ik uit hun gesprek opmaakte) die ronduit bot waren. Ik dacht dat die direct afgewezen zouden worden, maar niet dus. Later was er iemand voor mij die exact dezelfde achtergrond had als ik, en die werd door de mangel gehaald (de kerel stond het zweet op het voorhoofd). Ikzelf daarentegen kreeg slechts 1 vraag (mijn antwoord was "ja") en daarmee klaar.

Hier is mijn gedachtengang: al dat voorwerk waar je zoveel tijd in stopt is a) simpel te vervalsen, en b) heel lastig na te trekken. Tel maar uit hoeveel seconden het Consulaat heeft om door jouw papierwerk te gaan, als het visum typisch 's middags al verstrekt wordt? En zelfs als ze er langer over zouden doen, bedenk dan dat de volgende dag er weer een hele zwik volk staat, dus de tijd per visumaanvraag wordt niet meer. Bovendien, waarom zouden ze? Als ze niet aan je verhaal twijfelen, dan is er geen reden om vanalles na te trekken; en als ze wel twijfelen, dan krijg je gewoon terstond een afwijzing.

Dus, op het Consulaat kijken ze naar je houding, je manier van doen. A priori kan er ook geen andere reden zijn om een interview te houden. Die zeelui van hierboven kon het duidelijk geen donder schelen of ze dat visum kregen, voor het Consulaat is dat dus simpel: die hebben geen plannen om in de VS te blijven. Sta je daarentegen peentjes te zweten, dan is het anders, en bij je al bij voorbaat verdacht.

Mijn tip is om allereerst op je taalgebruik te letten. A priori begin in het NLs te praten. Gebruik zoveel mogelijk woorden zoals "thuis", "hier", "toekomst", etc. om NL te beschrijven. De VS is "daar", "vreemd", "ver weg." Op vakantie? "Ja, je moet dat toch eens in je leven gezien hebben en later heb je het te druk met werk enzo." "Tja, mijn vrouw wil nu eenmaal zo graag. Volgend jaar krijg ik mijn zin: gaan we naar Spanje." Gooi direct in de eerste zin je troefkaarten naar voren: zeg iets positiefs over je achterblijvende kinderen of familie (b.v. de vertrekdatum is gekozen zodat je de verjaardag van Tante Truus niet mist), of begin over je koophuis of je baas. Het is waarschijnlijk je enige kans om dat naar voren te brengen, dus wacht niet totdat ze er om vragen. Zeg ook vooral niets positiefs over de VS als je het kan voorkomen, maar houd die houding van "Leuk vakantieland, alleen jammer van die Amerikanen die er wonen". Misschien niet hardop, maar straal het wel uit.

Bedenk ook dat het volk aan de andere kant van de balie best NLers kunnen zijn, en als niet, dat ze dan toch in NL wonen (ze vliegen echt niet dagelijks op-en-neer naar de VS). I.e. men weet dat kaaskoppen in de normale omgang erg bot zijn, en als ze vriendelijk lopen te doen, dat ze dan iets van je moeten hebben. Die indruk wil je niet wekken: je komt daar voor een zakelijke transactie op gelijke voet. (Jouw bijdragen zijn toeristendollars tenslotte.)

Opnieuw, dit is mijn ervaring van een aantal jaren terug (2008 voor het laatst), en alleen voor J-1 (laatste keer in 2005, 3x totaal) zijn de eisen gelijk aan B1/2 in termen van terugkeer (H1B is dual intent). Maar er zit een zekere logica achter, dus wellicht heeft iemand er wat aan.

Gr., Flipje

[USInsider]

Ik denk dat je gelijk hebt dat houding er veel mee te maken heeft.
Ik vind de tip om Ned. te praten ook sterk !

Maar er is toch een groot verschil tussen een J-1 (en F-1 en M-1) en een B-1/2 visum.
Bij een studievisum breng je ook documentatie van de instelling waar je wilt gaan studeren.
Je wordt nu bovendien met SEVIS gevolgd.
Je gaat dus 1. met een duidelijk en tijdelijk doel en 2. men weet je te vinden.

Als iemand om een toeistenvisum komt is dat in feite de eerste keer dat de US overheid van het bestaan van deze persoon hoort.
En inderdaad in hoog tempo - er is niet veel tijd per aanvrager - moet beslist worden ja of nee.
Eenmaal 'losgelaten' in de US is die persoon slechts bij hoge uitzondering terug te vinden.

De meest relevante informatie overzichtelijk in zo'n map met doorzichtige 'pouches' plus kopieen alvast gemaakt om op het consulaat achter te laten lijkt me een eerste vereiste.
Plus ik denk altijd dat enig fotografisch bewijs: kijk mij mooie huis en de tuin waar ik met zoveel liefde in werk, kijk hier werk ik, kijk dit is mijn familie met Kerstmis ook kan helpen.

Plus je moet duidelijk aangeven waarom je langer dan de toegestane 90 VWP dagen naarde US wilt indien je Ned.lander bent.
Bv. je hebt familie in de US op meerdere plaatsen. Dan helpt een gedetailleerde (van dag tot dag) itinerary.