Amerikaans accent?

[stylo]

Hoi weet niet of ik het in het goede gedeelte hebt geplaats maar ik probeer het. ik houd echt van de US en wil Nederland achterlaten en voor de groene kaart gaan. Echter wil ik graag een amerikaans accent hebben. NIet zo'n new yorks etc dialect maar gewoon echt amerikaans. Hoe lukt dat het best? Weet iemand een site waar je gratis mp3jes kunt downloaden met hoe je het moet uitspreken etc. Dat zou top zijn.
Alvast bedankt

[Clint]

Mijns inziens leer je een accent alleen door veel en dagelijks gebruik van een taal in een bepaalde omgeving. Mijn Engelse accent is al erg ver-amerikaanst, maar toch hoor je nog vaak dat ik niet 'puur' Amerikaans ben.. Ik denk niet dat je met een zooi mp3's een ander accent zal aanmeten.. Daarnaast is er natuurlijk nog de discussie in hoeverre er überhaupt een echt Amerikaans accent is (tegenover, midwestern, southern etc).

[Airmiles]

Het allerbeste zou spraakles zijn. Een aantal uren per week met een logopediste tot in den treure de klanken oefenen. Zo werd dat bij ons op de lerarenopleiding ook in sommige gevallen aangepakt bij mensen die de Spaanse 'r' niet konden uitspreken.

[tony]

waarom wil je dit doen? Lijkt me ook niet zo gemakkelijk om het accent perfect te kopieeren. Mijn schoonvader woont al bij 50 jaar in Amerika (is van japanse afkomst) en heeft nog steeds een zwaar accent.
Ik heb ook een redelijk zwaar accent maar de mensen hier vinden dit juist leuk. Ik word hier regelmatig op aangesproken en heb hierdoor al veel leuke mensen ontmoet.

[Bennogr]

Is inderdaad heel moeilijk om je eigen accent kwijt te raken. Ik heb officieel Brits Engels geleerd en gestudeerd, maar ik heb nog steeds, na 33 jaar, een Nederlands accent in mijn Amerikaans (maar geen Amerikaans accent in m'n Nederlands).

Ik zou me geen zorgen maken, Amerika is een immigratieland, als je goed Engels spreekt, vindt men dat accent leuk en interessant, zoals al gezegd.

Je actieve woordenschat is daarbij vooral belangrijk, daavoor moet je veel lezen en veel opzoeken in een woordenboek (een Engels - Engels woordenboek is het beste daarvoor). En dan gewoon doorploegen.

Er zijn verder genoeg voorbeelden van Amerikanen met een licht tot zwaar accent, die zelfs lid van het Congress zijn/geweest zijn.

Je dus geen zorgen maken over een eventueel accent, gewoon praten en schrijven.

[ned in MO]

Ik heb na 13 jaar nog af en toe een accentje maar niet veel. Het komt vooral naar voren als ik snel praat of als ik moe ben.
Ook komt het af en toe voor dat ik het ineens doorspek met een nederlands woord.
Het zal ook wel te maken hebben met het feit dat ik met een nederlandse getrouwd ben en elke dag nederlands spreek.

[Loes88]

Een van mijn vriendinnetjes hier in Australië heeft er een spelletje van gemaakt dat ik in het -Engels natuurlijk- tegen mensen praat, maar niet tegen ze mag vertellen waar ik vandaan kom. Allemaal denken ze dat ik uit Amerika kom. Ik heb er een jaartje gewoond, en nee natuurlijk heb is het geen perfect Amerikaans accent, maar hij is er wel. Dus, ga vooral een jaar in Amerika wonen als je het graag wil.

[DixieChick]

Er wonen is inderdaad de beste oplossing, en dan het liefst vanaf zo jong mogelijk. Mijn broer en ik zijn allebei op jonge leeftijd uit Nederland verhuisd, en hebben jaren op Amerikaanse en internationale scholen gezeten. Toen we laat in onze tienerjaren terugkwamen in Nederland, konden we zo doorgaan voor Amerikanen van de oostkust. Ik ben toen verder gaan studeren in de VS, heb er gewoond, ben met een Amerikaan getrouwd, en kom volgens de meesten uit het Midwesten (weet nog steeds niet of ik daar blij mee moet zijn, maar OK). Mijn broer is in Nederland gebleven, en alhoewel hij nog wel echt een duidelijke Amerikaanse tongval heeft, hoor je zo nu en dan wel een NEderlands tintje. Het is dus ook een kwestie van oefenen, oefenen, en nog eens oefenen. Als je een goed gehoor voor talen hebt, dan zie ik geen reden waarom het "napraten" van MP3s niet zou kunnen helpen. Als je jezelf dan ook nog opneemt en terugluisterd naar wat er wel goed en niet goed klinkt, dan kan je volgens mij een heel eind komen.

[Dento]

Ik zou me ook niet al te druk maken over het al dan niet hebben van een accent.

Zelf heb ik mijn Engels (en mijn Amerikaans accent) als kind opgepikt van televisie (en dan zeggen ze dat veel A-Team, McGyver, Airwolf, Dukes of Hazard, Magnum e.d. kijken niets oplevert! ), wat me bij mijn mondeling examen Engels op de middelbare school wel parten heeft gespeeld. Mijn Engels leraar was er een van de oude stempel, en we waren daar om "The Queen's English" te leren, en niet Amerikaans. Mijn woordenschat was prima, mijn grammatica was uitstekend, en ik sprak vloeiend, maar omdat ik een Amerikaans accent in mijn Engels had kon hij me geen 9,5 geven, maar "slechts" een 8,5...

Toen ik in 1998 mijn (Amerikaanse) vrouw leerde kennen, zei ze dat ik vrij weinig van een Nederlands accent had. Van dat accent is nu nog maar zeer weinig over.

Zoals Mark aangaf, sluipt het Nederlandse accent er bij de t's, de l'en en de s'en (de drie letters waarbij je de Nederlanders er bijna in elke taal wel uithaalt) vooral in als ik erg moe ben.

En Judith zei het al, als je een gevoel voor talen hebt, dan is het heel goed mogelijk om je accent (vrijwel) kwijt te raken; het is dan gewoon een kwestie van nabootsen. Er zijn echter heel veel mensen die qua grammatica een heel goed taalgevoel hebben, maar die het toch niet lukt om hun accent kwijt te raken.

Aan de ene kant is het wel leuk om geen accent meer te hebben, en dat men denkt dat je Amerikaan bent (afhankelijk van welk land in de wereld je bent ), aan de andere kant kan het aparte situaties creeëren als je als niet-Amerikaan iets tegenkomt wat voor iedere Amerikaan doodnormaal is, maar wat voor jou op dat moment nieuw is. Zo heb ik al vaker rare blikken gekregen als ik dan er iets over vroeg, zoals destijds mijn eerste pay check innen bij Walmart: ik had geen idee hoe het werkte omdat ik het natuurlijk nog nooit gedaan had. Toen ik hen vroeg wat ik moest doen keken ze me aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Pas toen ik vertelde dat ik (destijds) net een maand ervoor naar de VS was verhuisd en dat we dit niet hebben in Nederland verdween de verbaasde (of liever: verbijsterde) blik, en maakte het plaats voor begrip en behulpzaamheid. Wat weer werd gevolgd door: "But how come you don't have an accent??"

Overigens heeft mijn vrouw van het begin af aan gezegd dat ze eigenlijk wel blij was dat ik niet zo'n superzwaar Nederlands accent heb - ze zegt dat ze anders voortdurend in een deuk zou hebben gelegen, en dat ze me waarschijnlijk vaak heel moeilijk serieus zou hebben kunnen nemen...

Normaal gesproken is er echter niets beter dan "total immersion" als het op talen aan komt!

[Petra/VS]

Aan de ene kant is het wel leuk om geen accent meer te hebben, en dat men denkt dat je Amerikaan bent (afhankelijk van welk land in de wereld je bent ), aan de andere kant kan het aparte situaties creeëren als je als niet-Amerikaan iets tegenkomt wat voor iedere Amerikaan doodnormaal is, maar wat voor jou op dat moment nieuw is. Zo heb ik al vaker rare blikken gekregen als ik dan er iets over vroeg, zoals destijds mijn eerste pay check innen bij Walmart: ik had geen idee hoe het werkte omdat ik het natuurlijk nog nooit gedaan had. Toen ik hen vroeg wat ik moest doen keken ze me aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Pas toen ik vertelde dat ik (destijds) net een maand ervoor naar de VS was verhuisd en dat we dit niet hebben in Nederland verdween de verbaasde (of liever: verbijsterde) blik, en maakte het plaats voor begrip en behulpzaamheid. Wat weer werd gevolgd door: "But how come you don't have an accent??"

Dat laatste krijg ik ook weleens te horen, al is het meeste hier in de VS nu wel oude koek voor mij. Maar er zijn nog altijd dingen, zoals muziek, tv shows etc. uit onze jeugd, die niet in Nederland uitgezonden werden/populair werden en dan moet ik mensen er altijd even op wijzen, dat ik hier niet opgegroeid ben. Andersom werkt het trouwens ook. Ik heb nooit euro's gebruikt, die zijn dus (nog steeds) abracradabra voor mij. Probeer dat maar een caissiere in een Nederlandse supermarkt, die er ook nog een "dubbeltje bij" wil hebben om het af te ronden (hoe doen ze dat trouwens, zo automatisch en meteen, ik vind dat erg knap!). Dubbeltje? Welke munt is dat? En dan is de reactie niet begrip en behulpzaamheid, als je vertelt al jaren niet in Nederland te hebben gewoond, maar verveeld kauwgomgekauw tot je eindelijk hebt uitgevonden welke van je loodzware muntenportemonnaie het dubbeltje is . Maar goed, dit gaat off topic. Misschien om te laten zien, dat een perfect accent ook niet altijd zo fijn is .

[Coyote]

Ook nog even

Ik heb nooit euro's gebruikt, die zijn dus (nog steeds) abracradabra voor mij. Probeer dat maar een caissiere in een Nederlandse supermarkt, die er ook nog een "dubbeltje bij" wil hebben om het af te ronden (hoe doen ze dat trouwens, zo automatisch en meteen, ik vind dat erg knap!). Dubbeltje? Welke munt is dat? En dan is de reactie niet begrip en behulpzaamheid, als je vertelt al jaren niet in Nederland te hebben gewoond, maar verveeld kauwgomgekauw tot je eindelijk hebt uitgevonden welke van je loodzware muntenportemonnaie het dubbeltje is .

Het afronden doe ik zelf overigens ook altijd als het kan, ook in Amerika. Valt me wel op dat men het in Amerika 'minder gewend' lijkt te zijn dan in Nederland. Toch doe ik het zoveel mogelijk in Amerika om geen portemonnee vol met munten over te houden. Dat terugrekenen gaat bij mij eigenlijk automatisch. Als ik € 5,10 of $ 5,10 moet betalen en ik betaal met een tientje leg ik automatisch een dubbeltje bij.

Dat jij de munten niet zo gauw herkend is ook niet zo gek, hoe vaak heb je die ook in handen? Zou je er een tijdje mee betalen, dan weet je niet beter.

Roland

[vana]

Ik haal in Amerika altijd gewoon een handje kleingeld uit mijn portemonnee en laat ze zelf de muntjes er tussenuit zoeken. Gaat veel sneller. Die amerikaanse muntjes kan ik echt niet uit elkaar houden.

Marjon

[Bonnie]

Inderdaad, gewoon lekker je eigen accent aanhouden. Als je daar woont komt de amerikaanse klank er vanzelf in maar nooit helemaal en dat is toch juist charmant
Ik ben met de Engelse taal opgevoed, thuis vaak Engels spreken en werk al 10 jaar close met Amerika en heb een Amerikaanse vriend. Ze vinden me Amerikaans klinken maar echt wel af en toe een nederlands accent en dat is juist leuk en mijn vriend vind dat juist aantrekkelijk

Dus lekker jezelf blijven met je accent. Lekker individual!

[Clint]

Het afronden doe ik zelf overigens ook altijd als het kan, ook in Amerika. Valt me wel op dat men het in Amerika 'minder gewend' lijkt te zijn dan in Nederland.

Grappig.. mijn ervaring is juist weer heel anders. Ik heb het eigenlijk geleerd van mijn vriendin en sinds ik er op let merk ik ook hoe vaak er eigelijk in supermarkten in de VS (nou goed, in MI, MO en KS) om gevraagd wordt

[Matrox]

Een accent heb je of heb je niet. Je gaat jezelf toch niet bewust een bepaald accent aanleren, of wil je acteur worden?

[Coyote]

Grappig.. mijn ervaring is juist weer heel anders. Ik heb het eigenlijk geleerd van mijn vriendin en sinds ik er op let merk ik ook hoe vaak er eigelijk in supermarkten in de VS (nou goed, in MI, MO en KS) om gevraagd wordt

Misschien wel streekgebonden of niet de juiste cassieres getroffen? Het viel mij tenminste op dat men vaak blij verrast keek (terwijl men er niet om vroeg).

Roland

[Bennogr]

Mijn vrouw en kind horen mijn Nederlandse accent niet meer, maar van 'buitenstaanders' krijg ik toch redelijk vaak de vraag waar ik vandaan kom, en Nederland wordt regelmatig genoemd, dat accent is dus blijkbaar redelijk bekend.

[Staceybeesie]

Grappig.. mijn ervaring is juist weer heel anders. Ik heb het eigenlijk geleerd van mijn vriendin en sinds ik er op let merk ik ook hoe vaak er eigelijk in supermarkten in de VS (nou goed, in MI, MO en KS) om gevraagd wordt

Misschien wel streekgebonden of niet de juiste cassieres getroffen? Het viel mij tenminste op dat men vaak blij verrast keek (terwijl men er niet om vroeg).

Roland

Hier kennen ze dat ook echt niet en zijn meestal eigenlijk helemaal niet zo blij met mijn suggesties om het bij te passen zodat ze biljetten terug kunnen geven ipv al hun los geld. Want de kassa geeft dan niet meer aan hoeveel precies en moet er zelf gerekend worden. En dat is toch nog niet zo heel makkelijk soms Dit in vergelijking met de NL cassiere die dat vaak een soort van eist

Bij mij wordt er heel vaak gevraagd waar mijn "accent" vandaan komt. Soms erg vervelend (want na de 57e keer uitleggen, weet ik het nu wel), maar soms ook best leuk en brengt het een interessant gesprek op gang.
Moet wel zeggen dat ik nu zelf ook veel sneller accenten herken. Die van Nederlanders vaak zo. Maar ook de Amerikanen zelf. Vroeger klonk het allemaal hetzelfde, maar nu weet ik iemand van New York zo te herkennen. Of een echt Southern accent.

[DixieChick]

Ik kan tegenwoordig zelfs horen of iemand uit Noord-Georgia of zuid-Georgia komt. Moeten ze wel specifieke woorden gebruiken (de uitspraak van "appalachians" is echt een "giveaway), maar dan lukt het wel. Dat soort dingen vind ik altijd helemaal geweldig, maar ik ben dan ook echt een taalfanaat Ik vind het leuk om zoveel mogelijk accenten na te kunnen doen, en dan precies uit te vogelen hoe je iets kan zeggen zonder dat je klinkt alsof je het na aan het doen bent (als je bijvoorbeeld, "welcome to hell" wil zeggen in een heel Georgian accent, moet je gewoon "welcome ta hail" zeggen, en dan ben je al een heel eind )

Muntjes bijpassen>volgens mij vragen ze daar hier niet om, en in NEderland wel, omdat winkeliers is Nederland een klein bedrag moeten betalen voor elke rol muntgeld die ze nodig hebben? In ieder geval dat is mij honderd jaar geleden verteld toen ik nog achter de kassa stond.

[vana]

Muntjes bijpassen>volgens mij vragen ze daar hier niet om, en in NEderland wel, omdat winkeliers is Nederland een klein bedrag moeten betalen voor elke rol muntgeld die ze nodig hebben? In ieder geval dat is mij honderd jaar geleden verteld toen ik nog achter de kassa stond.

Dat klopt, als cassiëre heb je hier altijd een chronisch tekort aan kleingeld.

Marjon