Hoe ben je in Amerika terechtgekomen?

[jokaluma]

hoezo zou dit bekend zijn ? nooit van zoeits gehoord.....!
Mijn dochter zit in 3 havo wilt straks forensisch onderzoeker op hbo nivo gaan doen ( is alleen in amsterdam mogelijk).Maar ze is dit jaar blijven zitten omdat mijn moeder vorig jaar rond deze tijd terminaal was ( was pas 63 jaar) .Enfin, ze is een super beta-kind maar ook juist super slecht in de talen.Daarom mijn idee dat een jaar engelstalig onderwijs voor haar wellicht goed zou zijn voor de toekomst.Ik heb inmiddels al wat gevonden kost zo'n 8000 euro voor een schooljaar.Valt me nogal mee.
maar als ze eindexamen doet is ze doordat ze een jaar is blijven zitten net 18.Dus zou dan niet kunnen volgens jou?

[Georgie]

Voor mij is het alweer 8 jaar geleden dat ik vertrok dus de regels kunnen enigszins veranderd zijn, maar destijds was het inderdaad tot 18 jaar. Ik was 17 toen ik vertrok en werd 18 tijdens mijn jaar, dus dat kon. Ik ben zelf met Aspect gegaan, maar ik geloof dat dat niet meer bestaat. EF, AFS en Travel Active zijn andere organisaties die dit wel regelen. Het was voor mij een hele waardevolle tijd, niet alleen vanwege de taal, maar juist omdat je daar echt woont en binnen een Amerikaans gezin meedraait. Daardoor leer je echt een stukje authentieke Amerikaanse cultuur kennen. Je zou kunnen kijken of zoiets geschikt is voor je dochter. Er zijn ook andere programma's (ook via dezelfde organisaties) waarbij deelnemers ouder zijn dan 18. Hierbij kun je denken aan een collegejaar of een talencursus bijvoorbeeld. Als je meer persoonlijke informatie wilt, kun je me altijd een persoonlijk berichtje sturen.

[jokaluma]

ik weet voorlopig genoeg, bedankt.Duur immers nog 2 jaar....

[Grandu]

Karin, ik wil ook graag een high school jaar gaan doen in Amerika maar omdat ik ook na mijn examens 18 jaar zal zijn omdat ik ben blijven zitten heb ik ervoor gekozen om in de zomervakantie na mijn examens drie weken naar San Francisco te gaan voor een taalcursus (in een gastgezin) gevolgd door anderhalve week DC, Philly en NY. Ik kan helaas maar drie weken een taalcursus volgen omdat na de vakantie het studiejaar begint en ik ook een kamer zal moeten zoeken (waar ik zo vroeg mogelijk aan begin).
Ik ga deze cursus volgen omdat ik hoogstwaarschijnlijk aan een Engelstalige studie (American Studies) ga beginnen en ik mijn Engels graag nog even op wil krikken - ik hoop dat drie weken voldoende effect heeft op mijn Engels.

[Janibelg]

Hallo,

Wat een mooie verhalen, het één al straffer dan het andere.
Een mensenleven zit toch raar in elkaar! Volg je hart, maar met verstand dat lijkt me de moraal van het verhaal.
Ik wil gerust nog meer van deze verhalen lezen en hoop hier ooit zelf het onze te kunnen plaatsen.

Aan iedereen veel succes daar in Amerika
Greats from Jani

[Markdevries]

Ik ben er geboren (Portland, Maine), maar na 1,5 jaar naar NL verhuisd. Ik kan em uiteraard niets herinneren. Ik wil na mijn studie weer in de VS gaan wonen, maar ik heb geen idee of het feit dat ik daar geboren ben mij hierbij helpt. Iemand ervaring daarmee? Mijn ouders zijn beide Nederlands.

[hekkie]

Welkom op het forum Mark.

Jouw vraag betreffende het wonen in de VS kun je beter stellen in het Emigratieforum. Sowieso vind je daar veel info over dit onderwerp.

Veel plezier op het forum.

Marjan

[NickDoevendans]

Mooie verhalen allemaal... stuk voor stuk doorgelezen!

Het is mijn droom ooit naar Amerika te verhuizen voor in ieder geval lange tijd. Alleen is de kans voor mij vrijwel nihil. Misschien iemand suggesties/ideeën/tips?

[Sandy]

Dan ben je wel even bezig geweest
Ik zat net te kijken hoe lang dit topic is geworden!

[NickDoevendans]

Dan ben je wel even bezig geweest
Ik zat net te kijken hoe lang dit topic is geworden!

Dat klopt, maar was zeker de moeite waard!!

[Old Faithful]

Het is mijn droom ooit naar Amerika te verhuizen voor in ieder geval lange tijd. Alleen is de kans voor mij vrijwel nihil. Misschien iemand suggesties/ideeën/tips?

Zonder verdere informatie is dat moeilijk te zeggen. Misschien heb je iets aan deze site. Voor velen is de DV-lottery de meest kansrijke optie. Je vindt daarover meer informatie op genoemde site.

Succes.

[ned in MO]

Zat net te kijken en dit topic is meer dan 100000 keer bekeken!! Zouden er dan toch zoveel mensen stiekum dromen om naar amerika te gaan?

[Petra/VS]

Wauw, ja, nu je het zegt, verreweg het meest bekeken topic!

[Sandy]

Zat net te kijken en dit topic is meer dan 100000 keer bekeken!! Zouden er dan toch zoveel mensen stiekum dromen om naar amerika te gaan?

Nee ik ben gewoon goed in interessante draadjes starten

[vana]

En het loopt natuurlijk al 5 1/2 jaar hè

Marjon

[Ziva]

Leuk topic!

Ik ben er dan weliswaar (nog) niet maar ben voor de allereerste keer naar Amerika gekomen door mijn Nederlandse beste vriendin. Omdat zij er voor 2 jaar zou gaan wonen zocht ik haar op in California.

Wat ik voelde toen ik voor het eerst uitstapte op het transfervliegveld heb ik nog nooit gevoeld. Alsof ik thuiskwam in een land waar ik nog nooit geweest was, echt een vreemde gewaarwoording eigenlijk. Ik ben nadat ik mijn beste vriendin opgezocht had doorgevlogen naar een goede Amerikaanse vriendin en daarna naar een Amerikaanse vriend op wie ik verliefd werd. Zo is mijn "emigratiewens" ontstaan.

Gelukkig is die relatie op de klippen gelopen (haha) maar ik besloot vorig jaar wederom mee te doen aan de DV onder het mom "als ik win, dan ga ik gewoon!". Kort daarna leerde ik mijn huidige Amerikaanse vriend kennen en ook al was ik zeer sceptisch, toch kregen we een relatie. Groot was de vreugde dan ook toen ik in Mei dit jaar een bericht kreeg dat ik geselecteerd was voor de DV.

En ja, de rest is history. Ik heb afgelopen Oktober mijn visum gekregen en ga over minder dan een week heen voor een korte vakantie. Nadat ik terugkom nog meer dingen regelen en dan hoop ik begin 2011 definitief te emigreren. In mijn geval heb ik heel sterk het gevoel dat het "zo heeft moeten zijn". Er is teveel gebeurd om het stom toeval te noemen dus voor mij voelt alles ook heel natuurlijk.

Of ik spijt ga krijgen? Geen idee. Ik weet wel dat ik zeker spijt ga krijgen als ik niet ga dus ik heb er heel veel zin in en ga er alles aan doen om me thuis te voelen in mijn nieuwe land. Mijn beste vriendin heeft overigens wel een beetje spijt, maar ze vindt het wel heel leuk voor me

[Machteld]

Mijn beste vriendinnetje (woonde in België) had een Amerikaanse jongen ontmoet, en ja.. als beste vriendin wilde ik natuurlijk wel weten wie die vreemde jongen van zo ver was haha. Ik had al eens met haar vriend online gesproken voordat ik hem ontmoette toen hij haar de eerste keer kwam bezoeken in Antwerpen.
Ik op de trein naar Antwerpen en hem in persoon ontmoet. Een van de eerste dingen die hij zei was "Ik heb een tweelingbroer". Ik heb het weg gelachen.
Ik had dat jaar zelf kerstkaarten gemaakt en had hem er een aantal opgestuurd. Toen kreeg ik een emailtje terug om te bedanken en ze zijn we aan de praat geraakt..
Toen de zomer erop zou ik samen met mijn beste vriendinnetje haar vriend en mijn toen-nog-niet vriend gaan bezoeken. Helaas kon zij op het laatste moment niet mee. Dus toen ben ik in mijn eentje gegaan..

En toen ik hem eenmaal in persoon ontmoette was hij toch wel errug leuk haha. Ik had alleen niet door dat ik hem leuk leuk vond totdat hij voor een aantal dagen naar Texas moest en ik me echt vreselijk rot voelde..
Nu zijn we alweer meer dan twee jaar samen!

Vandaag trouwens mijn green card in de post gekregen!!

[kastelke]

Ongelooflijk toch hoeveel verschillende verhalen je hier tegen komt. Gemeenschappelijk hebben ze dat iemand verliefd wordt op iemand in Amerika, maar de manier waarop is zo verschillend. Leuk!
En je vriendin, is die nog samen met de broer van jouw vriend?

[Machteld]

Ongelooflijk toch hoeveel verschillende verhalen je hier tegen komt. Gemeenschappelijk hebben ze dat iemand verliefd wordt op iemand in Amerika, maar de manier waarop is zo verschillend. Leuk!
En je vriendin, is die nog samen met de broer van jouw vriend?

Nog steeds samen

[NCDutchie1975]

Hallo allemaal,
Mijn naam is Vincent en ben nieuw hier, jammer dat ik dit Forum niet eerder heb gevonden.
ook ik heb mijn hart al op jonge leeftijd aan Amerika en haar cultuur verloren, ook al had ik toen nooit gedacht dat ik hier daadwerkelijk zou kunnen wonen.
Ik ben vanaf jonge leeftijd altijd al gefacineerd geweest van de Amerikaanse cultuur en sporten.
Ik woon sinds juni 2009 samen met mijn Amerikaanse echtgenote in de VS nadat we eerst 7 jaar in Rotterdam hebben samengewoon.

Ons verhaal is als volgt :

Begin 2002 begon ik naar de Rockband " Staind" te luisteren en begon ik ook hun website en Forum te bezoeken.
Hoewel ik met de meeste gebruikers niet echt een band voelde, merkte ik dat er een lid was met wie ik veel gemeen had en die vaak dezelfde teksten had, die ik zelf ook had willen posten
en hoewel ik helemaal niet op zoek was naar een relatie, begon ik haar op een bepaald moment prive te e-mailen warempel, ik kreeg telkens een bericht terug !
Na eerste een paar weken te hebben ge-mailed, besloten we het via MSN te proberen en voor ik het wist, praatten we dagelijks soms 8 uur lang via MSN, gelukkig had ik een ban met flexible uren want het tijdsverschil werkte niet echt in ons voordeel. In mei van dat jaar voorzichtig gevraagd of ik haar misschien een keer kon bellen en voordat zij mij kon beantwoorden ging mijn telefoon af !
Ik was nog nooit zo nerveus geweest als toen ! Dat bracht toch wel weer een nieuwe dimensie aan onze relatie, al gauw betaalde ik al meer als HFL. 500.00/ maand aan T-Mobile die heel erg blij met mee waren ( of waren het euro's ?? ) Anyways, we hadden al snel door dat deze lange afstands relatie wel weg moeilijk was voor ons beiden, dus stelden we de vraag " wat nu " ??
Deze periode waarin wij niet bij elkaar konden zijn heeft onze relatie later gered, denk ik, om zo'n relatie te doen slagen, vraagt enorm veel geduld een " commitment " en omdat we fysiek niet samen konden zijn, leer je een hoop van elkaar.

Hoewel we beiden een erg goed gevoel hadden over onze " relatie " vonden we het beiden een goed plan om elkaar toch in het echt te ontmoeten.
Ik was nog nooit naar Amerika geweest, dus dit was mijn kans ! ik besloot dus om in december vand at jaar naar Amerika te gaan, alleen zij woonde nog thuis en ja hoe gaan we haar moeder dit vertellen ? Die had natuurlijk al lang in de gaten dat er iets aan de hand was, maar die was er absoluut niet blij mee dat er een volkomen vreemde helemaal vanuit NL haar dochter wilde ontmoeten.
had ik al verteld dat ik 8 jaar ouder was ?? Dat hielp dus ook niet, na veel discusies kregen we haar moeder eindelijk zover, dat ik langs mocht komen.
Toen we elkaar dan eindelijk gezien hadden, was het voor ons beiden duidelijk dat we door wilden gaan, maar hoe ??
Toen ik haar moeder leerde kennen duurde het gelukkig maar 5 minuten voordat zij er ook akkoord mee ging en ik heb een hele goede band met haar.
Om na 3 weken weer alleen naar huis te moeten gaan, was het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen.Weer terug in NL, besloten we dat zij hierheen zou komen, aangezien ik een goede baan had en een eigen, dit gebeurde in mei 2003, helaas nadat zij de inburgeringscursus heeft gedaan, kon zij nooit goed aarden en had verschrikkelijk veel heimwee.

In de beginjaren, gingen we met Kerst & OudNieuw vaak terug naar Upstate NY om deze Feestdagen met haar familie door te brengen, maar dat was toch ook niet de oplossing.
Het werd voor osn dus al snel duidelijk dat naar Amerika wilden, alleen hoe en wanneer moesten we nog invullen.Uiteindelijk besloten we in december 2008 op vakantie in NY, te gaan trouwen,
om zo de greencard op basis van huwelijk te kunnen aanvragen.Gelukkig had haar familie al veel zaken voorbereid, zoals locatie, bloemen, cake, eten, Rechter die het wettelijk kon maken, etc
Na terugkomst in NL, hebben we ons in februari 2009 gemeld bij het Consulaat en zijn we de procedure begonnen, dank zij het Forum op UsaDutch.com van Klaas en Eileen, meen ik, hadden we al veel behulpzame tips gekregen wat betreft de documentatie.
Achteraf ging alles erg voorspoedig, in april kreeg ik de uitnodiging voor de Medische tests en nadat dit allemaal positief was, mocht ik mij een week later nogmaals melden op het Consulaat voor het befaamde en inmiddels gevreesde Interview. Het enige waar wij ons enigszins druk om maakten was het finaciële gedeelte wat betreft de Sponsoring, maar dit kwam helemaal niet ter sprake tijdens het Interview.Ik had tijdens deze procedure al via mijn werkegever geprobeerd om een "job transfer " te regelen, maar dit bleek toch wel moeilijk. De Consul wilde alleen weten wanneer ik van plan was om te gaan emigreren " last week " was mijn antwoord, waarop hij lachtte en de mijn bevrijdende woorden uitsprak " well, Mr. VH , I'm going to approve your VISA ". Nog nooit zo blij geweest.

De volgende dag heb ik mijn baan opgezegd, iedereen verklaarde mij voor gek, hoewel iedereen wist dat ik dit graag wilde.
Ik had totaal geen twijfels dat dit de enige juiste beslissing was, hoewel ik wist dat ik mijn familie en vrienden zou missen, maar daar tegenover stonden zoveel andere positieve dingen.
In juni 2009, hebben we samen met onze kat in het grote avontuur gegooid en gelukkig konden we de eerste paar maanden verblijven bij mijn schoonouders, die een groot huis hebben in Upstate NY
in afwachting van mijn Visum.Na 3 maanden hier, begon ik mijn privacy toch wel te missen.

Wij zagen ons niet erg lang in UP State NY verblijven mat die koude winters, brrrrr en mijn schoonouders hadden al plannen om na persionering na het Zuiden te verhuizen en waren erg te spreken over de regio rond Raleigh,NC. Zij hadden in september van dat jaar al een trip gepland naar Raleigh en vroegen of wij geen zin hadden om mee te gaan, nou daar hoefden we niet lang over na te denken.
Aangezien wij ons niet in Upstate NY zagen wonen, besloten we om wat we hadden mee te nemen en proberen om in NC een nieuw bestaan op te bouwen.
Via het Internet hadden we een aantal mogelijke appartementen complezen geselecteerd die we wilden bezoeken en begon ik ook mogelijke nieuwe werkgevers te selecteren.
Helaas was de recessie inmiddels al begonnen en lagen de banen zeker niet voor het oprapen, zeker niet voor een Immigrant en het werd me al snel duidelijk dat hetgeen ik de laatste 15 jaar gedaan had,
Customer Service in de Logistiek niet echt ruimschoots aanwezig was.
Nou had mijn vrouw vlak voor ons vertrek een vacature gezien voor een baan als Nederlands Klantendienst bij een print -on-demand uitgever, lulu.com en ja hoeveel native Dutch speakers kunnen er nu in Raleigh wonen ?? Hoewel ik totaal geen enkele kennis of werkervaring in de Uitgeverswereld had, toch maar gesolliciteerde en met succes !
Een week voor ons vertrek kreeg ik een belletje van Lulu en nadat ik hen meldde dat ik echt Nederlands sprak, kon ik direct op gesprek komen.
Ik werk samen met 3 andere Europeanen die allemaal hetzelfde traject hebben doorlopen, dus het ik wel leuk om ervaringen te kunnen delen.

In de week dat we samen met onze schoonouders in Cary waren, konden we onze lease overeenkomst tekenen en werd ik bij Lulu aangekomen voor hun Nederlandse Klantendienst en heb het hier nog steeds erg naar mijn zin.We wonen nu al 15 maanden in hetzelfde appartment in Morrisville,vlakbij de luchthaven en hebben het enorm naar ons zin en hopelijk volgt de rest van de schoon familie ook spoedig, want naast onze collega's, hebben we nog niet veel contacten.

Ik krijg vaak de vraag wat ik mis uit Nederland en moet zeggen dat ik bijna niets mis.Natuurlijk is het af en toe vervelend dat je niet effe met je vrienden naar de kroeg kan, ik mis de Chinees, want de Amerikaanse Chinees is toch anders, vind het vreemd dat ze hier in het Land van de Fast Food nog steeds de Patat Pinda nog niet hebben uitgevonden, maar daar staan zoveel andere dingen tegenover
de ruimte, vrijheid, vriendelijkheid.Het is soms moeilijk uit te leggen, maar de Amerikaanse instelling is zo anders en ik weet dat het niet voor iedereen is meegegeven om hier iets op te bouwen.
Zelfs als Elaine wel had kunnen aarden in NL weet ik zeker dat we op een bepaald moment toch deze stap hadden genomen.
In het begin was het zeker niet makkelijk, want ondanks dat ik direct een baan had, hadden we zonder de hulp van mijn schoonouders niet gered, je hebt hier voor alles een creditscore nodig en als je beiden nieuw bent hier, is het huren van een auto zelfs een probleem omdat je geen credit score hebt.Aan de ene kant is het lekker dat je geen schulden hebt, maar om iets gedaan te krijgen moet je toch ergens bekend staan.

Ik betaal nu bijna een jaar een maandelijkse autolening af en begin nu eindelijk enigszins een creditscore te krijgen.

Nou dat is ons verhaal, hopelijk zal het nog vele interessante hoofdstukken krijgen want er is nog zoveel te zien en te beleven in dit fantastische land.

Ik hoop dat het niet te lang was.

Groetjes,
Vincent