Waar waren jullie op 11 September 2001?

[Marceljesse]

Ik was op het werk. Ik was net klaar met een immunohistochemische kleuring (voor jullie niet belangrijk maar wel belangrijk genoeg omdat ik nog letterlijk weet wat ik toen deed) en mijn collega vertelde me dat er een vliegtuigje in het WTC was gevlogen. Vervolgens vloog vliegtuigje twee in de andere toren en ben ik met spoed naar huis gefietst.
Daar lag mijn vriendin ziek op bed en die wist dus van niets.
Uiteindelijk de rest van de dag TV gekeken en ik kan me nog zo goed herinneren hoe Loretta Schrijver (of hoe je het ook schrijft) reageerde bij het instorten van de torens. Je kon letterlijk de pijn in haar ogen zien.

Dit zijn van die momenten die je nooit vergeet. Ik heb laatst weer de docu gezien van de twee franse broers die alles toevallig gefilmd hadden. Het blik in de ogen van de brandweermannen die bezorgen me nog steeds de bibberitis.

[ORANGE]

Wij zaten die dag in Fort Worth, Texas en zagen ook 's morgens op t.v. dat er 'een' vliegtuig in 1 van de Towers was gevlogen. Net als Petra dachten we ook eerst aan een ongeluk, maar die gedachte ging al snel voorbij..........

Die dag (het zat in de planning) gingen we naar Oklahoma City. De hele stad was uitgestorven. Bijna geen mens op straat, behalve wat politite. Bij de State Capitol kwam er een politie-agent vragen wat we kwamen doen en meldde dat de State Capitol die dag niet geopend zou zijn. (uiteraard) Daarna zijn we naar het Oklahoma C. Nat. Mem. geweest (van de Alfred P .Murrah Building bombing)
Dat was op dat moment dubbel indrukwekkend. Er waren een aantal t.v. stations hier om mensen te interviewen, want dat was waarschijnlijk één van de weinige plekken waar wel mensen waren. Het museum was (zoals de meeste overheidsinstellingen) gesloten.

Al met al een heel vreemd gedeelte van je vakantie.

In Albuquerque kwamen we per ongeluk (ongeveer 2 weken later) 's avonds bij een herdenking terecht op een parkeerplaats bij een winkelcentrum. Dit vonden wij niet zo prettig. Vooral toen iedereen zeer provocerend 'USA, USA' ging roepen.

Sinds die tijd is er best wat veranderd in de USA.

diny

[Sandrah]

San Francisco, de dag ervoor aangekomen en dus onze eerste vakantiedag. We kregen vanuit Nederland te horen dat we de tv aan moesten zetten, want er was iets ergs gebeurd...
Een tijdlang vol ongeloof en totaal geschokt naar de beelden op tv gekeken en ondertussen denkend dat de oorlog was uitgebroken! Het was toen al duidelijk dat het geen ongeluk was.

Nog steeds springen de tranen in mijn ogen als ik de beelden zie...

[houstonwehaveaproblem]

Ik stapte net in de auto om mijn zoontje van school te gaan halen. In de auto stond de radio aan en daar hoorde ik het dus op het nieuws. Ik vond het heel onwerkelijk en dacht ook nog aan een ongeluk. Maar toen ik weer thuis kwam en de tv aanzette zag ik pas de ernst van alles.

Het is inderdaad bijzonder dat eigenlijk iedereen zich deze dag tot in de details kan herinneren. Heb ik trouwens ook met de dood van prinses Diana in Parijs en met de moord op Pim Fortuijn en Theo van Gogh.

[Gymboree*Mommy]

Ik woonte toen in Zuid-Duitsland, z'samen met mijn dochter en nu ex-man.
Als ik terug denk, ben ik waarschijnlik net op het moment de deur uit om bodschappen te doen, als het eerste vliegtuig insloeg... Deze dag was nogal de "anniversairy" van ex en mij.
Ik heb het pas gehoort, doen ik de bus weer instappte, om naar huis te gaan. Een bekende van mij, zij werkte in de krantenwinkel, was ook in deze bus en vertellte het mij: "Pentagon...terroristen...ze denken, dat er 10000 slachtoffers zijn..." Zij was zelfst ook helemaal in shock.

Toen ik naar huis kwam, heb ik dan TV aangezet, onzere anniversairy hebben wij niet geviert natuurlijk, en ik wist ook meteen, dat het onzere laatste was.
Mijn dochtertje maakte 3 dagen naar 9/11 haar eerste stappen, en ik huilde als een baby... Het was echt zo'n gevoel van "In wat een rotwereld heb ik je gezet, kleine meid, waar je nu inloopt."

5 maanden later gingen ex en ik uit elkaar.

Ik zal het nooit vergeten - elk jaar rond 9/11 weer een naar gevoel in buik en de herinneringen komen terug, aan de vliegtuigen, de nieuws p 9/11 en hoe het toen was...

[SonjaV]

Wij waren halverwege onze vakantie en zaten in Lynchburg, Virginia.
3 Dagen daarvoor waren we nog in Washington DC.
's Morgens zette ik de TV aan in onze motelkamer om het nieuws en weerbericht te zien en zag de beelden van een brandende toren.
Even later zagen wij het 2e toestel in de andere toren vliegen.
Zo onwezenlijk.
We zijn blijven kijken tot we moesten uitchecken.
Bij het uitchecken zagen we de beelden van het 3e toestel in Washington.
We besloten om maar onze planning te volgen en verder te rijden.
We hoorden dat alle luchthavens afgesloten werden, maar dat was voor latere zorg. Wij zouden pas 2 weken later naar huis gaan.
Die dag hebben we eigenlijk niks meegekregen van het landschap waar we doorheen reden.
Het was gewoon de automatische piloot aanzetten en het nieuws blijven volgen. Waar we de kans hadden gingen we naar de TV kijken en voor de rest luisterden we naar de radio in de auto.
Naarmate onze vakantie vorderde zagen we steeds meer en steeds grotere Amerikaanse vlaggen.
We kregen ook veel uitnodigingen van wildvreemde mensen om bij hun te blijven als we niet naar huis konden.
Het was een zwarte dag in onze geschiedenis.
Niks zal ooit meer zijn zoals het was.

Sonja

[bbeurden]

Ik was de dagen vooragfaande aan 9/11 voor mijn werk in onze Deense vestiging in Kopenhagen. Die middag zat ik in de lounge van de receptie op de taxi naar het vliegveld te wachten toen onze blik op de tv viel, waar zojuist melding werd gemaakt van het 1e vliegtuig in de Twin Towers. Met enkele collega's hebben we daar verbaasd en geschokt zitten kijken wat er zich afspeelde. Ik moest toen echter naar het vliegveld en daar hing een beetje onwezelijke sfeer. Iedereen zat en stond in shops en barretjes nbaar tv te kijken. Mijn vlucht ging niettemin gewoon op tijd weg en eenmaal thuis drong 's avonds eigenlijk pas de omvang en de details van deze ramp door.
Was toch een beetje vreemde vlucht na de beelden van die middag...

[dutchamerican82]

Alweer 7 jaar geleden!! Waar is de tijd gebleven

Maar kan nog steeds de dag in details naar voren halen :oh:

[Petra/VS]

Vandaag is ook het Pentagon Memorialofficieel geopend (hoe vertaal je "dedicated" in het Nederlands, het heeft een andere betekenis, dan "geopend", "toegewijd" misschien, of zeg je dat niet van een monument?). Heel belangrijk voor de nabestaanden, denk ik.

[Sandy]

Opgedragen?

Ik heb eergister die vlieginstructeur (eigenaar vliegschool) gezien bij Pauw & Witteman, nooit geweten dat het een Nederlander was!
Petra jij bent 9/10 jarig, is jouw verjaardag niet altijd in het teken van 9/11 nu? Kan me voorstellen dat er nog steeds veel aandacht aan wordt besteed in Amerika.

[Eric]

Ik en de vrouw kwamen thuis van een dagje shoppen toen we net binnen waren ging de telefoon over, mijn moeder om te zeggen dat de "twee torens" in NY in brand stonden.
Dus zoals iedereen hier TV aangezet en het nieuws op CNN dagen aan een stuk gevolgd.
9/11 is de dag dat heel wat heeft doen veranderen in de wereld.

[Sandy]

Stefan was op 9/11 met een aantal naar een conferentie in Argentinië toen het gebeurde. Ik was thuis met een vriendin omdat mijn kinderen nog erg klein waren ... Mijn vriendin werkte overdag en omdat ik zo met de kinderen bezig was, had ik de TV niet aan en wist niet wat er gaande was. Totdat zij erg aangeslagen thuis kwam. Ik weet dat ik toen erg angstig was voor mijn kinderen en dacht: 'waar gaat dit heen?'

Stefan heeft in Argentinië ook gekluisterd aan de buis gezeten. Ik weet nog dat we hem en de andere mannen gingen ophalen op Schiphol. Al die gestrande reizigers in de vertrekhal vanwege de uitgevallen vluchten, er hing een hele aparte sfeer!

Klinkt misschien overdreven (als niet Amerikaanse), maar ik heb heel lang moeite gehad om de beelden te zien van de vliegtuigen die de twintowers doorboorden. Ik kan me niet eens voorstellen hoe die beelden voor de Amerikanen moeten zijn. Nog steeds heb ik geen film gekeken die over 9/11 gaan.

[buur]

Tijdens de katastrofe was ik in de bibliotheek en zoekte boeken voor ons reis naar Amerika en ik wist nog niets van de ramp. Daarna ben ik naar een jong gegaan, den ik bijles hab gegeven. En toen zijn moeder de deur opende, was zij zo faal, dat ik meteen wist, dat iets erg vreselijk gebeurt was. Dan had zij mij voor de TV getrokken en ik heb alles gezien.

Een remeniscentie aan de slachtoffers:
http://edition.cnn.com/SPECIALS/2001/me ... index.html
R I P

[Matrox]

Ik zat in ons kantoor in Utrecht toen we hoorden van de eerste toren. Tv in de kantine ging aan en we zagen het tweede vliegtuig live binnen vliegen. Verschrikkelijk moment, de tranen sprongen me in de ogen. We waren half in shock maar wisten direct dat dit grote gevolgen zou hebben. Niemand van ons had er vertrouwen in dat de VS in staat zouden zijn tot een verstandige reactie.
Dat het uiteindelijk zo uit de klauw zo lopen had echt niemand van ons ooit verwacht.

[Petra/VS]

Petra jij bent 9/10 jarig, is jouw verjaardag niet altijd in het teken van 9/11 nu? Kan me voorstellen dat er nog steeds veel aandacht aan wordt besteed in Amerika.

Ja en nee, het zal waarschijnlijk wel heel lang "de dag voor" blijven, maar echt in het teken staan, zo voel ik het ook weer niet. De dag voor 9/11 werd ik 40 en we hadden voor dat weekend een groot feest georganiseerd met als thema, je raadt het al: New York. We hebben toen heel erg in dubio gestaan of we het door zouden laten gaan. Maar iedereen om ons heen zei die afleiding juist wel te kunnen gebruiken en het werd een heel leuk feest. Het was alleen even slikken bij het aansnijden van de taart, want daar stond de New York Skyline met natuurlijk ook nog de Twin Towers op.

Net als jij kan ik de beelden van die dag ook niet goed zien, dat brengt weer een stroom van emoties terug en ik heb ook geen enkele 9/11 film gezien en heb daar, net als films over de Tweede Wereldoorlog, ook helemaal geen behoefte aan.

[Sandy]

Dat is ook wat dat je net New York als thema had een dag voor de aanslag .. gelukkig kon iedereen de afleiding van een feestje wel gebruiken. Kan me voorstellen dat het even slikken is om de twin towers op een taart te zien staan dan. Het is ook heel raar als je de twintowers in films ziet.

[Bandido]

Wat een goede vraag, zo houden we de herinnering levend....

Ik studeerde toen nog aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik zat midden in een college "International Law", dat ook door veel buitenlandse (en dus ook Amerikaanse) exchange students werd gevolgd. Alle colleges aan de universiteit werden na het eerste vliegtuig abrupt afgebroken en in de gangen stonden studenten te kijken naar TV's die allemaal hetzelfde uitzonden. Toen zagen we met z'n allen het tweede vliegtuig het WTC invliegen. Pas toen realiseerden we ons dat het geen ongeluk was. Wat me nog het meeste bijstaat is dat iedereen daar als een man achter de VS stond. Daarna met vrienden tot diep in de nacht gekeken naar de journaals en nieuwsuitzendingen.

[FlipjeBTiel]

Ik zat in het vliegtuig gedurende het gebeuren. Op de plaats van bestemming zette ik de TV aan en selecteerde CNN, alwaar Bush aan het wauwelen was over het iets wat mij niet duidelijk was. Omdat ik de lokale taal niet machtig was, liet ik CNN maar aanstaan. Toen stortte de tweede toren in.

Mijn eerste gedachte was niet "Dit is een ramp." maar "Dit wordt een ramp." "Hadden we nou maar Gore gehad," zei ik tot mijzelf.

Een week later, terug naar huis, waren de veiligheidsmaatregelen erg aangescherpt op het vliegveld: na door de scanner, handscanner, en fouillering heen te zijn geweest, werd mij ook nog de vraag gesteld of ik misschien wapens, messen of anderszins bij mij had. Ik zeg "ja" en haalde 3 zakmessen te voorschijn. Het arme kind wist niet hoe ze het had. Chef erbij gehaald, en die heeft eea. keurig voor mij ingechecked.

Gr., Flipje

[LittlePhoenix]

We woonden toen nog in ons kleine krot zonder tv en er was een vriendin op bezoek. Haar vriend belde om te vertellen dat er iets in Amerika gebeurd was. Meteen op internet nieuws opgezocht.

Even later kreeg ik een mailtje dat m'n oudste stiefdochter die dag in het WTC zou zijn. Manlief was op z'n werk en omdat hij toch niets kon doen vanuit Nederland heb ik hem niets verteld over dat mailtje. Gelukkig maar want uren later kwam ik erachter dat z'n dochter gewoon in Seatle was! Jemig wat was ik woedend! Leuk grapje zeg

En het gejuich van de benedenburen toen het tweede vliegtuig er ook tegenaan knalde...

[lelie]

En het gejuich van de benedenburen toen het tweede vliegtuig er ook tegenaan knalde...

Erg he? Die beelden heb ik ook op tv gezien, van juichende mensen...