Greatest American ever...

[Kansas Wizard]

Ik heb er, naar aanleiding van dit draadje, gisteren ook met een paar kennissen bij het zwembad over gepraat. Het is een leuk gespreksonderwerp en de meningen verschillen nogal. En het is ook een goede manier om meer over bepaalde grootheden te leren, want sommige mensen hebben echt een "hero", waar ze van alles over weten.

En welke grote Amerikanen kwamen er in dit zwembadgesprek naar voren? Ben eigenlijk wel benieuwd wie de 'gemiddelde' Amerikanen als hun grootheden zien.

[Petra/VS]

Sorry, ik was hier nog antwoord op verschuldigt. Je kunt trouwens de mensen hier niet de gemiddelde Amerikaan noemen, ze zijn over het algemeen erg hoog opgeleid en nogal werelds. Ik denk, dat je op andere plekken ook andere antwoorden zou krijgen.
Thomas Jefferson kwam er bij een aantal meteen uit. Nu wonen we natuurlijk in een gebied, dat erg door hem beinvloed is.
Mijn buurman vond, dat alle Founding Fathers de belangrijkste mensen waren in onze geschiedenis.
En Dr. Martin Luther King kreeg ook een aantal stemmen. De meesten vonden overigens, dat je niet van 1 "greatest American" kon spreken.

[Bart40]

Ik heb deze discussie ook in kleine kring elders gevoerd, en verbaas me altijd over de redenen waarom mensen Ronald Reagon als hun voorkeur noemen. Men vindt hier dat hij een einde heeft gemaakt aan de koude oorlog, terwijl in mijn ogen dat meer een wapenfeit is die aan Gorbatjev toebehoort. In de vele vredesonderhandelingen op dat gebied in de 80'er jaren liep Reagan en zijn administratie vaak achter de feiten aan, en waren niet klaar voor de concessies die Gorbatjev naar voren bracht. Volgens mijn is dit weer een voorbeeld van "history written by the victors"

Nee Gorbatjev heeft geen einde gemaakt aan de koude oorlog, Reagan heeft de wapenwedloop enorm opgevoerd oa met Star Wars en daar kon de Sovjet Unie niet in mee gaan. Ze waren ook nog in een uitzichtloze oorlog in Afghanistan verwikkeld wat belachelijk veel geld kostte.
Ondanks de natuurlijke rijkdommen van de USSR was hun economie een ramp en moest men voedsel uit het westen importeren. Dat konden ze niet zo maar kopen, daar stonden concessies tegenover.
Russische spionnen in Amerika actief hadden al lang gezien dat de Amerikanen net zo veel geld uitgaven aan luxe dan aan bewapening iets wat in de USSR ondenkbaar was. Dat werd ook gemeld.
Vergis je niet in Gorbatjev, hij was een communist van de oude stempel en op die hoge positie te komen had hij dezelfde meedogenloze weg gevolgd als zijn voorgangers. Hij zag alleen in dat ze het westen niet konden bijhouden. Ook de onderdrukte Warschaupactlanden waren niet meer in toom te houden. De Polen waren door de paus opgehitst om meer vrijheden te eisen, er was geen houden meer aan.
Gorbatjev kon niet anders, hij had geen enkele keus.
Dat is Reagan's verdienste maar ja om hem daarnu de grootste Amerikaan voor te benoemen..

[Loek]

Gorby had the lead role, not Gipper

By LAWRENCE MARTIN
Globe and Mail, Thursday, June 10, 2004

Fiction has its place -- especially at the time of one's passing. And so, the American airwaves glisten these days with tales about how it was Ronald Reagan who engineered the defeat of communism and the end of the Cold War.

It was his arms buildup, Republican admirers say, and his menacing rhetoric that brought the Soviets to their knees and changed the world forever. He was a pleasant man, the 40th president, which makes this fairy tale easier to swallow than some of history's other canards. Truth be known, however, the Iron Curtain's collapse was hardly Ronald Reagan's doing.

It was Mikhail Gorbachev, who with a sweeping democratic revolution at home and one peace initiative after another abroad, backed the Gipper into a corner, leaving him little choice -- actors don't like to be upstaged -- but to concede there was a whole new world opening up over there.

As a journalist based first in Washington, then in Moscow, I was fortunate to witness the intriguing drama from both ends.

In R.R., the Soviet leader knew he was dealing with an archetype Cold Warrior. To bring him around to "new thinking" would require a rather wondrous set of works. And so the Gorbachev charm offensive began. The first offering, in 1985, was the Kremlin's unilateral moratorium on nuclear tests. "Propaganda!" the White House declared.

Then Mr. Gorbachev announced a grandiose plan to rid the world of nuclear weapons by 2000. Just another hoax, the Reagan men cried. More Commie flim-flam.

Then came another concession -- Kremlin permission for on-site arms inspections on Soviet land -- and then the Reykjavik summit. In Iceland, Mr. Gorbachev put his far-reaching arms-reduction package on the table and Mr. Reagan, to global condemnation, walked away, offering nothing in return.

Glasnost and perestroika became the new vernacular. For those in the White House like Richard Perle, the prince of darkness who still thought it was all a sham, Gorby now began a withdrawal of forces from Afghanistan. He released the dissident icon Andrei Sakharov and hundreds of other political prisoners. He made big strides on freedom of the press, immigration and religion. He told East European leaders that the massive Soviet military machine would no longer prop up their creaking dictatorships. He began the process of something unheard of in Soviet history -- democratic elections.

By now, the U.S. administration was reeling. Polls were beginning to show that, of all things unimaginable, a Soviet leader was the greatest force for world peace. An embarrassed Mr. Reagan finally responded in kind. Nearing the end of his presidency, he came to Moscow and he signed a major arms-control agreement and warmly embraced Mr. Gorbachev. A journalist asked the president if he still thought it was the evil empire. "No," he replied, "I was talking about another time, another era."

The recasting of the story now suggests that President Reagan's defence-spending hikes -- as if there hadn't been American military buildups before -- somehow intimidated the Kremlin into its vast reform campaign. Or that America's economic strength -- as if the Soviets hadn't always been witheringly weak by comparison -- made the Soviet leader do it.

In fact, Mr. Gorbachev could have well perpetuated the old totalitarian system. He still had the giant Soviet armies, the daunting nuclear might and the chilling KGB apparatus at his disposal.

But he had decided that the continuing clash of East-West ideologies was senseless, that his sick and obsolescent society was desperate for democratic air. His historic campaign that followed wasn't about Ronald Reagan. It would have happened with or without this president. Rather, it was about him, Mikhail Gorbachev: his will, his inner strength, his human spirit. As for the Gipper, he was bold and wise enough, to shed his long-held preconceptions and become the Russian's admirable companion in the process.

In the collapse of communism he deserves credit not as an instigator, but an abettor. Best Supporting Actor.

[Kansas Wizard]

Sorry, ik was hier nog antwoord op verschuldigt. Je kunt trouwens de mensen hier niet de gemiddelde Amerikaan noemen, ze zijn over het algemeen erg hoog opgeleid en nogal werelds. Ik denk, dat je op andere plekken ook andere antwoorden zou krijgen.
Thomas Jefferson kwam er bij een aantal meteen uit. Nu wonen we natuurlijk in een gebied, dat erg door hem beinvloed is.
Mijn buurman vond, dat alle Founding Fathers de belangrijkste mensen waren in onze geschiedenis.
En Dr. Martin Luther King kreeg ook een aantal stemmen. De meesten vonden overigens, dat je niet van 1 "greatest American" kon spreken.

De gemiddelde Amerikaan is inderdaad niet een passende omschrijving, ik had het al tussen haakjes gezet, want ik had eigenlijk geen idee hoe ik het moest formuleren. Afijn, dank voor het beantwoorden van mijn vraag.

De founding fathers dus o.a., die mensen zijn het dus wel met mij eens.

[Petra/VS]

Toevallig kijk ik dit programma vanavond op het Discovery Channel. Het wordt best interessant gebracht en de mindere kanten aan de kandidaten worden ook belicht. Ik zou nog steeds niet kunnen kiezen, maar leerzaam is het wel.