Amerikaans Accent

[choco]

Ik heb verschillende malen te horen gekregen van Amerikanen dat ze niet echt een buitenlands accent horen (alhoewel ze ongetwijfeld wel zullen merken dat ik geen native speaker ben, door woordkeus etc.). En volgens mij heb ik ook geen Amerikaans accent, want daarvoor zit ik hier nog te kort. Toen ik hier net was heb ik op mijn werk een lezing bijgewoond van een communicatie-goeroe. Deze lezing was bedoel voor buitenlandse medewerkers die hun Engels wilden verbeteren, en 1 van de belangrijkste boodschappen was: Probeer niet van je accent af te komen om je Engels te verbeteren, want Amerikanen vinden een accent juist 'charming' (en bovendien waren buitenlandse accenten doorgaans niet de oorzaak van evt. communicatieproblemen).

[Petra/VS]

@Petra: Spreek je Katja, Saskia en je eigen naam Petra op z'n Nederlands uit en hoe spreken Amerikaanse vrienden van jullie kinderen hun naam uit?
Petra kan toch ook op z'n Amerikaans: Petra?

Petra spreek ik tegen Amerikanen met een Amerikaanse "r" uit, ik weet niet waarom, want tegen Nederlanders zeg ik het gewoon op de Nederlandse manier. Zoals andere Petra (staceybeesie) al opmerkte, maken de Amerikanen er regelmatig "pet-trah" van en soms "pietra". Toen ik nog werkte verstonden mensen de vreemdste namen, een keer zelfs Deirdre en in combinatie met mijn achter naam "Triangle" . Op zich vind ik dat niet erg en luister ik er (tot Ricks ergernis) gewoon naar, maar ik verbaas me over sommige mensen, die ik al jaren ken en die mijn naam toch al heel vaak juist uitgesproken hebben gehoord en nog steeds "Pet-trah" zeggen. Katja spreek ik volgens mij heel subtiel iets anders uit, dan de Amerikanen. Ik zeg meer "Kat-ja" en zij hebben meer een "tsj" uitspraak, Katsja. Met Saskia heeft niemand moeite en met Kai ook niet.

[kastelke]

Uitspraak van namen, spreek me er niet over!
Dat mijn familienaam voor Engelstaligen moeilijk was, dat wist ik. Gemakshalve gebruikte ik dus al lang mijn man zijn naam.
Maar plots blijken ze hier ook over mijn voornaam te vallen! Iets wat ik met vrienden in de US nooit heb meegemaakt, maar dat hier in het gewone dagelijkse leven dus nog geen een keer probleemloos gegaan is. Van Elke maken ze dus Elki of Elka. Ach, vind ik niet zo erg. Maar evenzeer word ik dus Helga (en de volgende keer Olga), en daar baal ik van!!!

[magicalgin]

Ik heb hier gemerkt dat iedereen (ik woon in een aziatische buurt) een nickname heeft. Overal dus op school, op werk zelfs in de familie! Soms moet ik 3 of 4 namen onthouden omdat ze overal een andere naam hebben

[Georgie]

Wat raar dat ze er bij jou in Canada nou wel ineens moeite mee hebben, Elke.

Ik ben zo blij met mijn voornaam omdat het zo'n internationale voornaam is. Alleen de uitspraak is wat anders, met de klemtoon. Maar ik luister intussen gewoon naar de Nederlandse versie van Sophie en de Engelse versie van Sophie. Beide voelt heel natuurlijk aan. Mijn achternaam daarentegen moet ik altijd spellen en zelfs toen ik het op m'n graduation fonetisch uitgespeld had, werd het nog verkeerd uitgesproken. Maar echt erg vind ik het niet, het is een serie van lastige klanken voor het Engels.

[Katja]

Internationale naam is wel echt handig. Mijn eigen naam is Marijke (aangezien mijn stalkende ex inmiddels een jaar of wat koest is kan ik dat hopelijk wel neerzetten) en ik luister in Amerika naar alles wat er maar enigszins op lijkt. Mijn achternaam is al niet veel beter helaas.
Een paar jaar terug werd ik door een limo opgepikt die gestuurd was door het bedrijf waar ik toen voor werkte die chauffeur had alle letters van mijn naam in willekeurige volgorde neergezet

[Sandy]

Mijn naam Sandra wordt in Amerika automatisch Sandy (vandaar mijn nick). In NL is de afkorting altijd San ...Ik vind alles prima!

Mijn kinderen hebben ook wel Engelse namen, zoals: Jamie, Michelle & Steven. Lara wordt dan lera of lhara (as in Lara Croft) uitgesproken. Stefan wordt de ee als e uitgesproken. Wij vinden alles prima en reageren overal op

[Geeske]

Het was voor mij wel even wennen toen ik in Amerika kwam. Ik had geeneens in de gaten dat ze mij riepen!
Maar leg maar eens uit hoe je 'Geeske' uitspreekt. Dus nu zeg ik gelijk maar: o, zeg maar 'Keeske' hoor. (Mijn man heet Kees en dat gaat altijd goed ) Dus Kees en Keeske it is.

[john ny]

ik heb nooit zoveel moeite met mijn naam in de USA

John NY

[José]

Laten we mijn naam; José, maar niet aanhalen..
Mr. *mijn achternaam* en dan mijn vriend aankijken, wordt elke keer weer gedaan!

Op internet typ ik nog weleens dat het een Nederlandse meisjesnaam is en dat je het uitspreekt als Yo-Say..
(ongeveer dan! haha)

[Bandido]

Waar ik trouwens wel benieuwd naar ben is hoe de Neder-Amerikanen het doen met Amerikaanse spelling.

Dat was in het begin inderdaad wel aanwezig, maar na verloop van tijd is dat snel gesleten. Nou scheelt het dat ik thuis Amerikaans Engels spreek en op mijn werk ook. En op mijn werk zit op mijn Outlook een U.S. English spelling checker die de Britse spelling er uitvist. Maar ik merk soms bij Nederlands bezoek woorden die ik in het begin ook gebruikte: Nederlanders gaan "on holiday", terwijl Amerikanen "on vacation" zijn. En Amerikanen dragen "pants" in plaats van "trousers" en dan is het hier zometeen "Fall" en geen "Autumn". Het is niet erg, men weet wat je bedoelt, maar het viel me laatst toevallig op dat ik dat voorheen ook zei. Wat heel soms nog weleens tot verwarring leidt is de term "garden" in plaats van "yard". Dat eerste is in de VS namelijk een groententuin.

Maar dan zijn er natuurlijk ook nog sterke regionale verschillen. Zo gebruikt men in New England veel meer "Britse" woorden dan wij hier in het Zuiden.

Edit: toevallig gebruikte ik dit weekend nog een Britse term - ik zocht om een zaklamp (en nou is dat niet een ding dat ik dagelijks gebruik) en zocht dus om een "torch". Mijn vriend keek me vreemd aan en dacht even dat ik echt op zoek was naar een "fakkel". Maar goed, dat heet hier dus een "flashlight".

[Georgie]

Dat geeft toch wel grappige situaties he Bandido..Alsof je echt om een fakkel zou vragen

Ik wist dat dus bijvoorbeeld al niet..Ik zou gerust flash light in Engeland vragen. Volgens mij ben ik echt een mengelmoesje. Best lastig, zeker als ik het les moet geven.

Eigenlijk lijkt het me leuk om eens andermans stem te horen en dus het accent Maar ik denk niet dat iemand dat zou durven haha. (terwijl het in mijn ogen helemaal niet zo is van dat iemand 'beter' Amerikaans spreekt, maar meer om te horen tot op welke hoogte iemand met een Amerikaans accent spreekt).

[dutchie_in_boston]

ik spreek amerikaans met een boston accent - wanneer ik moe ben zit er een beetje nederlands accent aan, wanneer ik voor langere tijd in een ander deel van dit land zit, komt er dat accent een beetje bij. Ik zat voor m'n werk 6 weken in dothan, alabama en had een alabamian/boston/nederlands accent toen ik terug kwam .

en bandido, ik moet altijd lachen om de Nlse toeristen bij Faneuil Hall die vragen of 'can you make a picture?' Of het Nlse 'okay' als er 'ja' of 'het is prima' wordt bedoelt: als iets in amerika 'okay' is, dan is het zozo, minnetjes.

[ned in MO]

ik waait ut naait

Kan ook engels met een russisch of indisch accent.

Een klein accent zal ik altijd wel houden.

Moest fedex bellen. Zat er aan de andere kant een nederlander. Pikte dat accent er direct uit

Kom jij uit noord nederland toevallig?

Nee ik ben het meest tukker (enschede) maar heb 3 1/2 jaar in leeuwarden gewoond (student)

[ned in MO]

Wij hebben hier ook een nederlandse kennis die hier al meer dan 50jaar woont maar totdat ze ons leerde kennen bijna nooit nederlands sprak. Echter ze spreekt nog steeds bijna accentloos nederlands . Heel vaag hoor je in haar engels nog wat nederlands als je het weet.
(zij speelt oma voor onze kinderen aangezien de echte oma's ver weg wonen (wyoming en nederland).
Ze heten tante Gerda en ome Gene. Alleen dat Ome is Oma Gene geworden
Wisten die kinderen veel want ze kenden natuurlijk al het woord oma.

[Bennogr]

We hoeven nauwelijks meer te praten over accenten. Voor (te) veel Nederlanders wordt Engels steeds meer de gewone taal. Neem nou alleen maar het wijd verbreide gebruik van het woord "hilarisch" waar toch een geweldig Nederlands woord voor bestaat: dolkomisch. En een buitenlands woord gebruiken alleen omdat dat "zoveel beter" zou zijn en "veel meer diepgang" zou hebben -- die vlieger gaat niet op.

[Georgie]

We hoeven nauwelijks meer te praten over accenten. Voor (te) veel Nederlanders wordt Engels steeds meer de gewone taal. Neem nou alleen maar het wijd verbreide gebruik van het woord "hilarisch" waar toch een geweldig Nederlands woord voor bestaat: dolkomisch. En een buitenlands woord gebruiken alleen omdat dat "zoveel beter" zou zijn en "veel meer diepgang" zou hebben -- die vlieger gaat niet op.

Dat heeft toch niets met accenten te maken? En taal verandert nou eenmaal, daar valt niets aan te doen. Dolkomisch klinkt in mijn oren al redelijk ouderwets (maar ook prima om te gebruiken).

[DixieChick]

hhmm..ik merk dat als ik in Nederland ben, ik totaal achterloop met dat soort "verEngelsde" woorden. Blijkbaar zeggen veel mensen tegenwoord dat iets "chill" is, bijvoorbeeld? Is een Engels woord, maar dat ontgaat mij dan volledig.

Ik ben, omdat wij vroeger veel in het buitenland hebben gewoond, eigenlijk tweetalig opgevoed, en heb nooit echt een accent gehad. Toen ik jonger was had ik zo'n typisch "internationale school" accent - een vorm van mid-Atlantisch Engels dat tussen het Brits en het Amerikaans in zit, maar dat is er ondertussen wel helemaal af. Ik pas me nog wel steeds aan als ik met mensen praat, dus meer zuidelijk als ik met locals praat, meer urban als ik met mijn studenten praat, maar het fundament is toch echt midwestern Amerikaans.
En soms moet ik nog steeds heel erg lachen als ik merk hoe snel je integreert. Gisteren stonden we in de kerk nog even na te praten, en onze jongste liep het podium op om met de microfoon te gaan spelen. En meteen zat ik er boven op, op een manier die ik tot een paar jaar terug zo lachwekkend vond: "No sir!Voornaam-tweede naam-achternaam You get down from there right now, mister!". Voor je het weet ga ik dingen als "Who done did that?" zeggen..

[Ingmar]

Volgens mijn betere helft is mijn accent erg veel verdwenen in de 2.5 jaar dat ik in Amerika woon nu. Op mijn werk heb ik echter regelmatig klanten die na de eerste twee gesproken woorden horen dat ik uit Europa kom. Grappig dat ik geboren en getogen in Nederland ben, maar dat veel Amerikanen gokken dat mijn accent Duits is. Ik werk voor een bedrijf met een hoofdkantoor in Duitsland, en Duits is wel een taal die hier regelmatig gesproken wordt, dus erg vreemd sta ik daar niet van te kijken.

[Clint]

hhmm..ik merk dat als ik in Nederland ben, ik totaal achterloop met dat soort "verEngelsde" woorden. Blijkbaar zeggen veel mensen tegenwoord dat iets "chill" is, bijvoorbeeld? Is een Engels woord, maar dat ontgaat mij dan volledig.

Onlangs was er op het nieuws een reportage over een man die voor brugklassers een boekje had geschreven met de hippe woorden van nu. Hij liep zelf volgens mij ook een jaar of wat achter

Ik mag niet klagen over mijn accent, het echte Nederlandse is er zo langzamerhand wel af (je weet wel, dat standaard accent dat veel Nederlanders hebben), maar je hoort bij mij nog zeker wel dat ik niet een native speaker ben. Maar goed, als ik het vergelijk met een paar jaar geleden, is mijn accent al behoorlijk veranderd en dat zal in de toekomst alleen nog maar verder gaan.

Dat met die Britse/Amerikaanse woorden herken ik maar al te goed. Autumn wil nog wel eens naar voren komen en ik blijf 'basil' op zijn Brits uitspreken (al is dat ook een beetje een pet pieve). Ik had tot op een jaar geleden ook last met 'aluminium' vs. 'aluminium' (klik voor de uitspraken)