Tien jaar sinds "9/11"

[boeffie]

Wij gaan op 9/11 naar de Westerkerk te Amsterdam, alwaar mijn schoonmoeder in een van de koren zingt dat een Requiem gaat opvoeren. Gecomponeerd door de Noor Iver Kleive, die op 11 september 2001 wilde beginnen met het comperen van een requiem voor een studentenkoor. Hij werd opgeschrikt door het nieuws van de Twin Towers. Deze vreselijke gebeurtenis overschaduwde zijn plannen en hij stelde het componeren uit tot januari 2002.

[Dennis]

Ik herinner me ook nog precies waar ik was... ik was mijn scriptie voor mijn opleiding aan de universiteit aan het afronden. Ik kwam die middag thuis van een vergadering met de statistiekdocent en de tv stond aan. Ik schrok me helemaal te pletter en werd helemaal wit. Ik zag ook live hoe het tweede vliegtuig zich in het gebouw boorde en hoe de torens instortten.

Ik heb vervolgens AllesAmerika.com gedurende de uren, dagen en weken daarna steeds weer van het laatste nieuws voorzien. Je kunt mijn optekeningen nog steeds nalezen op deze pagina. Ik geloof dat ik me nog nooit zo intensief met iets heb bezig gehouden, ik bekeek alles op tv en las waar ik maar kon over de laatste ontwikkelingen van de aanslagen.

Niet te geloven dat dit allemaal alweer 10 jaar geleden is. Het is een dag die ik altijd in mijn herinnering zal houden, dat is zeker. En net als iedereen zal ik er komende zondag ook bij stilstaan.

[jolanxyz]

Ik denk dat iedereen nog wel weet waar hij/zij was en wat hij/zij deed. Het besef dat de wereld veranderd is, wanneer het tot je doordringt dat het geen ongeluk was, dat dreunt nog na.

Op 11 september 2001 werkte ik bij een bank en hield me bezig met de afwikkeling van effectentransacties. Door dit werk had ik veel contact met andere banken in binnen- en buitenland, waaronder Amerika. Sterker nog, ik was druk bezig een fax te maken voor een klant in New York, die voor 4 uur Nederlandse tijd daar moest zijn. Ondertussen hoorde ik iemand roepen, van kom eens kijken. Dus ik ga kijken en zie een filmpje van het eerste vliegtuig. Ik ðacht even; van roep je me nu voor een trailer van een actiefilm? Ga aan je werk... Maar goed, dat was dus het eerste vliegtuig en we deden het af als een ongeval en back to business. De fax was af, maar ik kreeg hem maar niet gefaxt naar New York, geen verbinding. Intussen was ook het tweede vliegtuig het WTC ingevlogen en de rest van de middag hebben we als afdeling verdoofd beelden zitten kijken. Enkele van onze contacten zaten ergens in die gebouwen. En ook al ken je de mensen alleen van telefoon, op dat moment komt het heel dicht bij je en ben je behalve geschrokken van het nieuws (wie niet), ook bezorgd om de mensen met wie je behalve zakelijke details, ook wel eens het weer bespreekt. In de trein naar huis, ging het nergens anders over en ook thuis ben ik voor de tv gaan zitten. Het was zo onwerkelijk. De volgende dag op het werk hoor je niets vanuit New York, terwijl normaal de fax, email ed. vol zit met opdrachten, vragen etc. i.v.m de tijdsverschillen. Die stilte is gewoon beangstigend. Uiteindelijk bleek het met de meeste van onze contacten wel goed te gaan en zaten ze niet in de torens maar in een gebouw op het terrein of elders op Wallstreet. Behalve de persoon voor wie ik de fax aan het maken was, haar heb ik nooit meer gesproken. Het bedrijf waarvoor ze werkte was pas weken later weer bereikbaar en daar werd bevestigd dat zij (en andere collega's) inderdaad in de toren zaten en dat Anna het niet had gered. Anna RIP.

[AnnInBC]

Wij hoorden het 's morgens als wij wakker werden op de radio...vlug naar beneden gegaan om de TV aan te zetten en het leek wel alsof er een rampen film op TV was. Wij zagen vliegtuig nummer 2 juist de tweede toren raken van het WTC. Zoiets zal nooit vergeten worden!

[punthooft]

Ik was op het werk. De computernetwerken waren in een no-time allemaal overbelast. Overal gingen radio's aan,
Hoewel veel mensen eerder naar huis gingen, al zappende voor de TV. Proberend te volgen wat er nu echt gebeurde.
En een opkomende angst wat er hieruit voort zou komen. Wraak. Oorlog? 3e wereldoorlog?

Precies een jaar later is onze jongste geboren. Terwijl wij hiervan vol waren, waren de herdenkingen op TV.

[Georgie]

Ik was thuis, keek samen met m'n moeder televisie. Ik moet er nog aan huilen als ik er aan denk. Alle beelden raken me altijd nog vreselijk, met name het moment dat het tweede vliegtuig de tweede toren invliegt, en de immense stofwolk door de straten. Nu ik er geweest ben, is dat nog veel indrukwekkender.
We zijn vreselijk bang geweest omdat m'n vader op dat moment in het vliegtuig naar Washington zat en daar ook een vliegtuig neergestort is. Dat was ten tijde van de scheiding, dus m'n moeder had geen vluchtnummer oid, dus konden niet opzoeken waar hij was, of hij allang vertrokken was of niet. Gelukkig was hij pas boven Groenland toen het gebeurde, en zijn ze omgekeerd.

Ik ben in februari naar New York geweest, en ga vandaag net als vorig jaar iets typisch New Yorks koken, om mijn medeleven te tonen.

[Bandido]

Ik zit nu naar allerlei beelden te kijken die ik nog nooit gezien had. Op zo'n beetje alle kanalen in Amerika zijn speciale uitzendingen. Heel erg indrukwekkend.

[Georgie]

De pretzels die ik net gebakken heb als soort van eerbetoon. Pretzels zijn typische New Yorkse straat-eten. Deze zien er niet echt uit als pretzels (want dat is ook nog bar moeilijk om te maken), maar wel erg lekker:



Ik kijk naar de memorial service bij het nieuwe monument. Heel erg indrukwekkend.

[DVDGuy]

Een aantal weken daarvoor was er in ik dacht Milaan een sportvliegtuigje tegen een toren aan gevlogen en toen een collega op 11-9-2011 rond een uur of 3 zei dat er een sportvliegtuigje tegen het WTC in NYC was gevlogen, dacht ik in eerste instantie aan een grap

Toen we echter kort daarna hoorde van een 2e vliegtuig, hebben we met zijn allen ademloos en vol ongeloof naar de radio geluisterd.

Ik luisterde elke ochtend naar Evers staat op, maar vanaf 9/11 is dat, vanwege de actualiteit, Radio 2 geworden en dat is nooit meer veranderd; ik luister nog elke ochtend naar Radio 2.

[Clint]

Ik was aan het leren voor een Engels test, toen een vriend mij belde en zei dat ik heel snel de tv aan moest zetten. Needless to say, van het leren is vrij weinig meer gekomen die dag.

[nieuwenoord]

Als meisje van 17 ging ik in 1983 voor het eerst met mijn ouders naar Amerika. Onze enige grote reis als gezin, op bezoek bij vrienden van mijn ouders (emigranten) in Californië. Ik trouwde met een boer en dacht nooit meer in Amerika te komen met al die koeien thuis. Hij overleed jong en ik ging alleen verder met mijn kinderen. En altijd bleef die droom om ooit nog naar Amerika te gaan. In 2000 ontmoette ik Albert en met hem kon ik mijn droom waar gaan maken!

Wij boekten onze eerst gezinsreis naar de USA op 6 september 2001 en vijf dagen later leek de hele wereld op z'n kop te staan. Wij hoorden het nieuws op de radio in de auto en waren net op tijd thuis om het tweede toestel live de torens in te zien vliegen. Weer dacht ik nooit meer in Amerika te komen.

Gelukkig gingen we toch een paar maanden later en dat heeft geleid tot een enorme liefde voor dit immens grote en mooie land. Met Albert samen heb ik acht reizen mogen maken en nog steeds heb ik veel contact met de Californische vrienden en hun kinderen en kleinkinderen, die pas nog in Nederland bij ons waren. Vandaag 10 jaar, het is een bijzondere dag!

[Grandu]

Vandaag gaan al mijn gedachten uit naar de slachtoffers en helden van 9/11. Mijn gedachten gaan uit naar hen die de dag niet hebben overleefd, de families en vrienden die uit elkaar werden getrokken maar ook naar iedereen die landen dient in oorlogen overal ter wereld.

Ik kwam vandaag terug van het introductiekamp van mijn studie en ben met mijn tassen naar mijn kamer gerend de stad door om op tijd te zijn voor de herdekingsceremonie. Ik vind de dag fascinerend en heel verdrietig. Ik vond de ceremonie mooi en netjes uitgevoerd. Ik heb de vijf momenten van stilte extra stilgestaan bij dat wat er zich 10 jaar geleden precies heeft afgespeeld.

Derk

[Georgie]

Derk, hebben jullie met het introductiekamp er nog enige aandacht aan besteed? Gezien jullie toch American Studies studeren..

[Petra/VS]

Wij hebben vanochtend de herdenking in New York gekeken. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om die beelden van die dag weer te zien en dat zal wel altijd zo blijven. Na een paar uur hebben we de televisie uitgezet, we denken er zonder al die emoties van andere mensen toch ook wel aan. Een vriendin van mij op Facebook zei het mooi: "There's remembering and there's reliving. I choose the former today and honor everyone's choices."

[LeenG]

een toepasselijk schilderij van de kunstenaar Banksy

[Isis]

Mooi Leen
Wat ik zag van de herdenking in NY (NOS) vond ik enorm indrukwekkend. De muziek (Paul Simon - Sound of Silence) en de namen op het monument. Kippenvel en stilte.

[Dutchess]

Een vriendin van mij op Facebook zei het mooi: "There's remembering and there's reliving. I choose the former today and honor everyone's choices."

Dat vind ik inderdaad heel mooi gezegd. Afgelopen week heb ik wel een paar korte filmpjes bekeken, maar vandaag nog naar geen enkele herdenkingsceremonie gekeken. Gisteravond gingen we naar een uitvoering van de Utah Symphony. Het eerste deel van het programma was een muziekstuk speciaal gecomponeerd om 9/11 te herdenken, het was een heel apart stuk en zelfs zonder enige visuele beelden heel aangrijpend. Er werd speciaal verzocht om niet te applaudiseren en de absolute stilte (met een uitverkochte zaal van 2768 mensen!) was heel bijzonder. Gelukkig hoorden we na de pauze de Negende Symfonie van Beethoven en dat was dan weer heel hoopgevend.

[RuudB]

Ik blijf het onwerkelijk en indrukwekkend vinden. We waren 10 jaar geleden in het Yellowstone NP. We waren erg vroeg vertrokken om wolven te kunnen zien die toen uitgezet waren daar. Toen ontbijt en even kijken bij de souvenirs. Op een tv bij allemaal informatieve videobanden zag ik iets van een grote brand in het WTC. Ik vroeg mijn vrouw nog of die zich er iets van herinnerde. Nee, dus. Ik ging weer kijken en op dat moment vloog het tweede vliegtuig naar binnen en begonnen mensen naast me te huilen en te schreeuwen. Toen ik door had dat het live was voelde ik mijn benen bijna wegzakken. Snel een phonecard gekocht en naar mijn ouders gebeld. Mijn moeder was helemaal in paniek. Een oom had onze vluchtroute al uitgestippeld. Met de auto naar Canada en vandaar naar Southampton met de boot. Een week later vertrokken we met Swiss weer vanuit LA. Het vliegverkeer was toen net weer hersteld. Die week na 11/9 hebben we eigenlijk het nieuws bijna niet gevolgd. De USA today van 12 september 2001 moet ik eens weer een keer van zolder halen.

[TedjevanEs]

Ik heb geen herdenkingsdienst(en) gekeken, maar wel: Rising: Rebuilding Ground Zero, samen met de kinderen. Heel indrukwekkend om te zien wat ze aan het bouwen zijn. De freedom tower (toren 1) kan je al zien vanaf de NJ side. En de 'pools' die gemaakt zijn (waar de Twin Towers stonden) erg indrukwekkend allemaal.
Ook werken er veel mensen aan de nieuwe toren(s), het museum etc... die of familieleden zijn verloren of familieleden hadden die betrokken waren bij de bouw van de Twin Towers.

Ik heb de WTC 2x bezocht (in 1992 en 95) en ik ben na 9/11 nog 3x in NYC geweest maar heb Ground Zero bewust niet opgezocht. Volgend jaar gaat het museum open en zal de freedom tower nog een eind verder de lucht in zijn. Ik zal dan zeker met mijn famile de site bezoeken.