Nou moet ik toch echt wat tegengas geven. Prachtig hoor, die keuzes om thuis te blijven, voor je kinderen te zorgen, jezelf te blijven ontwikkelen en af en toe een leuk zakcentje te verdienen met een fotografieopdracht maar......Je gaat er dan wel vanuit dat je een man vind die dat allemaal kan betalen; de kids (die kosten geld), een huis voor jullie en de kinderen, genoeg geld om prettig te kunnen leven. En die man zijn keuze dan? Als hij nou heel graag voor de kinderen zou willen zorgen? Eigenlijk heeft hij die keuze niet op het moment dat jij zegt; 'ik wil heel graag thuis zijn voor de kinderen', want dat betekent dus dat hij 40 uur per week, buiten de deur de centjes moet verdienen.Georgie schreef:En dat is precies wat ik hoop te bereiken met mijn leven. Ik heb met name zo veel gestudeerd voor mijn eigen ontwikkeling, en niet zozeer voor een zakelijke carriere. Ik heb wel ambities, maar die liggen niet direct in het werkveld. En het werk wat ik zou willen doen (wat freelance fotografie, schrijven en kookboek maken), kan ook (juist) vanuit huis.Sandy schreef: maar het allerbelangrijkste is denk ik dat de vrouw een eigen keuze heeft hoe ze haar leven wil leiden ....
En inderdaad: Die keuze zie ik nou echt als emancipatie. Het feit dat je die keuze hebt!
Daarnaast; wat doe je als je gaat scheiden, of als je man overlijd? Ik geloof dat een van de redenen van de emancipatiegolf voornamelijk met ZELFSTANDIGHEID te maken had en niet zozeer met 'de keuze'. Keuzen kun je maken pas als je zelfstandig bent. Dan heb je jaren niet gewerkt en sta je er alleen voor met de kinderen. Je cv vertoont een groot gat dus op het hoge niveau waartoe je jezelf op dit moment toegang hebt gegeven door je hoge opleiding kun je niet goed meer instromen, en dan heb je geen keuze meer.
Ergens vind ik het ook een gedachte die voort komt uit het Nederlandse sociale denken. Je gaat jarenlang studeren, dat wordt mogelijk gemaakt doordat de overheid daarin investeert (immers, die €1500,- collegegeld per jaar en de daarbij behorende lagere studieschuld, vergeleken met een Amerikaan, heb je doordat de overheid scholing en studie financiert) en dan kies je ervoor daar geen gebruik van te maken. Ja, voor je eigen persoonlijke ontwikkeling. Als je voor een carrière zou zijn gegaan dan zou je een salaris verdienen waarmee je weer bijdraagt aan de pot van de overheid, die het weer mogelijk maakt om jou en mijn kinderen voor lage tarieven te laten studeren. Oftewel, je draagt bij aan dat systeem waar je zelf van geprofiteerd heb.
Als jij in Amerika was geboren dan had je studie je veel meer geld gekost. Misschien wel meer dan het tienvoudige. Ik vraag me af of je dan nog zo makkelijk was gaan studeren met de gedachte dat je dat deed voor je eigen persoonlijke ontwikkeling, in plaats van die studie te gebruiken om later een salaris te verdienen waarmee je jezelf kunt onderhouden.
En dan nog een 'tegenargument': door de keuze die jij straks wil maken, trouwen, kinderen krijgen en thuis blijven voor het gezin ben je eigenlijk verplicht te kiezen voor een man die dat kan betalen. Een échte keuze is, mijns inziens, te kiezen voor de man waarvan je houd. Ongeacht of hij zich kan veroorloven dat jij thuis blijft en zorgt voor de kinderen.
Zo, nu trek ik mijn advocaat-van-de-duivel-pakje weer uit.
)
Alsof mannen in deze wereld niet bestaan. 
