Hoe ben je in Amerika terechtgekomen?

[vana]

Wow, wat een verhaal Michael, wat heb jij al veel meegemaakt in je leven.
Ik vind het heel knap van je dat je er zo sterk uitgekomen bent en dat je nu zo hard werkt aan je toekomst. Ik wens jou en je vrouw heel veel geluk in Amerika.

Marjon

[ANY]

Dat is een aangrijpend verhaal!

[hekkie]

Michael, heel erg bedankt voor je aangrijpende verhaal. Hier word je toch even stil van. Ik bewonder je moed en doorzettingsvermogen en ik denk dat jouw verhaal wellicht ook anderen die in zo'n situatie zitten hier iets positiefs uit kunnen halen.

Overigens welkom op dit forum.

Gr. Marjan

[mindy in texas]

om een lang verhaal kort te houden, ik ben getrouwd met een amerikaanse soldaat!
we hebben elkaar in 2001 ontmoet , we zijn in 2004 getrouwd , we hebben vanaf 2002 tot 2007 in duitsland gewoond, mijn man is meerdere keren uitgezonden ( korea, twee keer irak) en in 2007 kregen we te horen dat we naar fort hood in texas werden overgeplaatst!

dus zo doende immigratie process gestrart, manlief per april 2007 in amerika en ik ben per 1 jan 2008 gekomen..

we wonen in killeen net buiten de basis, killeen is anderhalf uur van austin en 2 uur van dallas,..central texas!
we verwachten ons eerste kindje over 5 weken en mijn man vertrekt volgend jaar lente weer voor ruim een jaar naar irak!
weet nog niet of ik hier blijf want het bevalt me hier niet echt!

dus dat is mijn verhaal...kort maar krachtig!

ps ik ben 28 en kom uit den bosch...noord brabant!

[vana]

Hoi Mindy, welkom op het forum.
Dat lijkt me ook niet makkelijk als je man steeds zo lang weg is naar een oorlogsgebied.
Waarom bevalt het je niet in Texas?

Marjon

[Dr. Oz]

Wow, wat een verhaal Michael, wat heb jij al veel meegemaakt in je leven.
Ik vind het heel knap van je dat je er zo sterk uitgekomen bent en dat je nu zo hard werkt aan je toekomst. Ik wens jou en je vrouw heel veel geluk in Amerika.

Marjon

Michael, heel erg bedankt voor je aangrijpende verhaal. Hier word je toch even stil van. Ik bewonder je moed en doorzettingsvermogen en ik denk dat jouw verhaal wellicht ook anderen die in zo'n situatie zitten hier iets positiefs uit kunnen halen.

Overigens welkom op dit forum.

Dankjulliewel, maar dat gaat wel lukken hoor. Heb een jaar gewerkt in de verslavingszorg en de gesprekken die ik daar gehad heb, heb ik het idee dat ik veel mensen geholpen of een bron van inspiratie ben geweest om van hun probleem af te komen.

[mindy in texas]

Hoi Mindy, welkom op het forum.
Dat lijkt me ook niet makkelijk als je man steeds zo lang weg is naar een oorlogsgebied.
Waarom bevalt het je niet in Texas?

Marjon

Texas is echt compleet anders dan waar ik altijd gewoond heb, zowel in NL als in duitsland. Ik ben een stad gewend( of in ieder geval dichtbij een stad) veel openbaar vervoer, fietsen , en ik had een eigen autootje!

waar wij wonen, killeen, is eigenlijk een dorp/stad wat alleen bestaat omdat de basis er naast ligt! alle benodigheden zijn er, supermarketen etc, maar daar is dan ook alles mee gezegd! niks gezelligs, niks te zien...
de dichtsbijzijnde stad austin is anderhalf rijden, met mijn zwangerschap is dat een eind, zeker met de texaanse hitte,..tis vandaag 34 graden

ik ben dus enorm geisoleerd! omdat mijn man enorm vaak weg is en we geen familie of vrienden in de buurt hebben is dat erg eenzaam , zeker als je nergens heen kunt!
de mentaliteit vd mensen is ook heel erg anders, omdat wij in principe in een dorp wonen..erg gelovig, texas is deel vd bible belt, en als je zelf niet gelovig bent zoals ik, dan tel je niet mee, in de grotere steden is dit overigens niet zo!

dus ja, laat ik zo zeggen qua cultuur, mentaliteit , geisoleerdheid...is het echt niet leuk om hier te wonen..we hopen over 4 jaar terug richtig europa te kunnen of in ieder geval meer up north waar het iets meer europeaans is..maar we moeten maar afwachten wat het leger en the next president in petto heeft voor ons....

[vana]

Vervelend Mindy, heb je geen contact met de andere vrouwen van militairen. Ik dacht dat dat altijd een hele hechte gemeenschap was (of heb ik nu teveel naar Army wives gekeken )

Marjon

[mindy in texas]

haha ja idd, army wives schept niet echt bepaald het juiste beeld van een leger vrouw!
op sommige plekken zijn er idd hechtige gemeenschappen maar op heel veel plekken ook niet!
hier op fort hood waar wij wonen zijn mensen en dus ook de vrouwen heel erg op zichzelf!
een hallo krijg je nog wel maar meer moet je ook niet verwachten!op deze basis werken namelijk ook ruim 80.000 soldaten en dan tel ik dus niet de gezinnen mee en de burgers die er werken/wonen ook het feit dat je niet amerikaans bent telt soms mee. op bbq s bev, word ik op zn hoogst gedag gezegd maar dat is dan ook alles terwijl de amerikaanse vrouwen dan gezellig staan te beppen, is niet overal zo hoor, in duitsland bv helemaal niet, het verschilt enorm per basis, per unit, per land..ik heb gewoon beetje pech!
en ja het feit dat iedereen om de haverklap verhuisd maakt het ook niet makkelijk vriendschappen te maken of behouden. ik had twee vriendinnen hier maar die zijn in mei en juli verhuisd naar andere staten...dus dan moet je weer van voor af aan beginnen!

ik heb heel veel vriendinnen binnen het leger, maar iedereen is verspreid over alle staten, van alaska, tot georgia tot florida...

enne geloof maar niet te veel van army wives...sommige dingen zijn echt zo maar ook heeeeel veen dingen kloppen voor geen meter...maar daar is het dan ook een serie voor..haha

[TedjevanEs]

Ik lees hier zoveel mooie verhalen dat ik besloten heb mijn verhaal ook openbaar te maken op de Internet.

Michael wat een verhaal! Grote klasse en succes op de med school, we hebben ook een paar raakvlakken, nee niet (je) ouders maar ik heb ook op Curacao gewoond en mijn Amerikaanse vrouw is ook 3 jaar ouder (en wijzer?).

hier op fort hood waar wij wonen zijn mensen en dus ook de vrouwen heel erg op zichzelf!

Mindy, dat is vervelend om te lezen misschien kan je (na de zwangerschap) bij een club of een hobby uitoefenen. Het was leuker geweest als je man nog in de buurt van zijn familie had gewoond dan had je in ieder geval nog schoonfamilie om bij aan te kloppen... suc6 met de bevalling je kan nu in ieder geval een epidural nemen Komt je familie ook over?

[kastelke]

Michael, zulke jeugdige ervaringen, die maken je, of die kraken je. Jij bent duidelijk heel erg sterk geweest en hebt het dus overleefd! Ik wens je ontzettend veel succes en nog veel meer geluk bij alles wat je verder onderneemt!

Mindy, laten we hopen dat je man niet teveel dergelijke uitzendingen meer krijgt, en dat je ergens op een heel leuke basis kan belanden.
Zelf ken ik niks van militaire kringen. Ik herinner me wel dat we deze zomer op Whidbey Island waren, aan Seattle. Daar werd gezegd dat heel veel militairen met gezinnen kozen voor deze basis omdat het er zo leuk leven is, qua natuur, klimaat en sfeer.
http://www.globalsecurity.org/military/ ... island.htm Maar dan moet je waarschijnlijk bij het juiste legeronderdeel zitten, neem ik aan? 't Was er wel heel mooi, en dat kan Petra/VS beamen want die zijn ook op het eiland geweest. Doet soms zelfs Hollands aan met heel wat Nederlandse namen die je tegekomt, tot zelfs een molen toe!

[DixieChick]

Michael> Een heel aangrijpend verhaal, maar ik vind het mooi om te lezen hoe je zelf de touwtjes in handen hebt genomen door weg te gaan en iets moois van je leven te maken! Ongelooflijk als je leest hoe ver je bent gekomen. Weet je al welke specialisatie je wilt gaan doen in medical school?

Mindy> Ik ken het gevoel! Manlief zit bij de luchtmacht en wij zijn vorig jaar van Duitsland naar hier verhuisd. Ik zit in the middle of nowhere in Georgia in een klein plaatsje in de bible belt waar het enige entertainment bowlen, de film, of de lokale stripclub is (jawel). Ik heb hemelzijdank een goede baan gevonden, maar daar wel 90 mij voor rijden (one-way). Heb je overwogen om misschien een baantje te krijgen (na bevalling uiteraard) op de basis ofzo? Ze geven voorrang aan spouses, en volgens mij krijg je een hogere prioriteit als je man deployed is. Het kan echt heel erg helpen met de eenzaamheid verdrijven, en je leert ook wat meer mensen kennen. Sterkte met alles!

[Dento]

Een geweldig verhaal, Michael - heel knap en indrukwekkend dat je er zo bovenop bent gekomen!

Mindy, wat jammer dat jouw Amerika-ervaring zo vervelend is! Hopelijk komt er snel verbetering voor je!

waar het enige entertainment bowlen, de film, of de lokale stripclub is

Well... what more do you need in life...?!

[DixieChick]

waar het enige entertainment bowlen, de film, of de lokale stripclub is

Well... what more do you need in life...?!

Hierbij ben je dus van harte uitgenodigd om eens te komen kijken in dit geweldige oord Kom maar eens langs, en we zullen wel eens zien hoe je er dan over denkt! (ik wed dat je gaat smeken om terug te mogen naar "anywhere but here" Muwahahahaa!

[Dento]

Deal! Als we nog eens een keer in Georgia zijn... Maar wel op één voorwaarde: we gaan eerst naar de film, dan een rondje bowlen, om vervolgens deze wilde avond uit te besluiten in de strip club!

[mindy in texas]

Mindy Ik ken het gevoel! Manlief zit bij de luchtmacht en wij zijn vorig jaar van Duitsland naar hier verhuisd. Ik zit in the middle of nowhere in Georgia in een klein plaatsje in de bible belt waar het enige entertainment bowlen, de film, of de lokale stripclub is (jawel). Ik heb hemelzijdank een goede baan gevonden, maar daar wel 90 mij voor rijden (one-way). Heb je overwogen om misschien een baantje te krijgen (na bevalling uiteraard) op de basis ofzo? Ze geven voorrang aan spouses, en volgens mij krijg je een hogere prioriteit als je man deployed is. Het kan echt heel erg helpen met de eenzaamheid verdrijven, en je leert ook wat meer mensen kennen. Sterkte met alles!

waar in georgia zit je precies? ik heb namelijk heel wat vrienden in georgia zitten..fort gordon, fort stewart etc...
ik wil proberen een baan thuis te krijgen na de bevalling, buiten huis werken is bijna niet te doen ivm kleine en de baan van mijn man, hij werkt enorm onregelmatige tijden , als er iets met ons kindje is ben ik altijd degene die er voor zal moeten zorgen..plus aangezien een ouder al continue weg is..vind ik het erg belangrijk dat er een stabiele factor is..ik...

als het goed is komt begin nov een nederlandse vriendin van mij naar fort hood wat alles wat prettiger zal maken en volg . jaar als mijn man weer op uitzending is ga ik lekker voor paar maanden naar huis, kan iedereen de kleine zien, ik de kleine van mijn zus en gewoon weer lekker thuis zijn!:)

en bij ons idd ..het entertainment is eigenlijk downtown killeen waar gegarandeerd een keer in de week een schietpartij is..waar je de deuren vd auto op slot moet doen als je bij stoplichten staat en dan natuurlijk.bowlen, de bekende restaurants die altijd tjok vol zitten ...en dan heb ik het wel gehad geloof ik, walmart is na zonsondergang zelfs een avontuur....heel anders dan mijn geliefde den bosch!:) lol

[mindy in texas]

Zelf ken ik niks van militaire kringen. Ik herinner me wel dat we deze zomer op Whidbey Island waren, aan Seattle. Daar werd gezegd dat heel veel militairen met gezinnen kozen voor deze basis omdat het er zo leuk leven is, qua natuur, klimaat en sfeer.
http://www.globalsecurity.org/military/ ... island.htm Maar dan moet je waarschijnlijk bij het juiste legeronderdeel zitten, neem ik aan?

ja je kunt er idd voor "kiezen", dat houd in in leger termen dat je aan kunt geven dat je daar graag naar toe zou willen, maar daar houd het dan ook mee op... als je ergens anders naar toe moet, geen keus dan ga je! en idd juiste leger onderdeel, mijn mans baan is niet op elke baan! heel veel banen zijn unit gebonden...en dan ben je beperkt tot een aantal basises...

leger laat t er allemaal zo mooi uit zien maar realiteit is erg anders...enne whidbey is idd prachtig!!!!

[zaandra]

@Michael Wat een doorzettingsvermogen! Je zal je ervaringen op een positieve manier kunnen gebruiken op profesioneel vlak.
Succes nog, groetjes.

@mindy in texas Het klinkt inderdaad niet altijd even makkelijk maar je hebt een paar goede vooruitzichten in de nabije toekomst. Probeer je daar wat op te concentreren, de rest zal wel goedkomen, dan.
Veel gelukt met je ukkie binnenkort!

San

[Jasmino]

Michael, wat een bijzonder verhaal, het doorzettingsvermogen straalt ervanaf. Veel bewondering heb ik voor je! Jouw verhaal zou zo een voorbeeld van " the secret" kunnen zijn........

Mindy, wat een eenzaam leven daar in Texas, ik kan me voorstellen dat je gauw weg kan en een leukere stek kan vinden. Ben je verplicht in Texas bij die basis te blijven, als je man straks een jaar in Iraq zit?

[wiepster]

@Michael, inderdaad wat een verhaal en een doorzettingsvermogen van jouw kant, mooi dta het allemaal goed is gekomen!

@Mindy, ik kan het mij helemaal voorstellen hoe je je voelt. Ik ben 12 jaar geleden bij mijn nu echtgenoot op een luchtmachtbasis in Idaho verbleven en na een paar weken snel naar Nederland terug gekeerd, met onze toen bijna 3 jarige dochter. Vanuit Utrecht naar de eenzaamheid van die base en alles was zo ver weg.......dat was een echte cultuurschok! Ik heb nu nog steeds een soort trauma met bowlen....
Later is alles goedgekomen, nu woon ik in Florida en heb een fulltime baan, wat heel veel scheelt, en hier is wat meer te doen..... .

Gelukkig heb je wat vooruitzichten, lekker naar je familie in Nederland en bijtanken.
Als straks je baby er is, dan zal je automatisch wat meer contacten opdoen, met andere moeders etc.
Hebben ze geen creche op de base? Misschien kan je daar wat vrijwilligerswerk doen, zo is mijn schoonzus in dat werk beland, op elke basis werkte zij altijd in de kinderopvang. Zelfs nu nog, na retirement van de Army.

In ieder geval heb je hier een luisterend oor en begrip.