De Amerikaanse vrouw: geen emancipatie?

[Njit]

Kinderen 'neem' je toch per definitie voor jezelf? Het kind vraagt er zelf niet om om geboren te worden.

[thebes]

De beruchte mommy-wars...ik zal het nog sterker vertellen. Toen ik aan mijn moeder vertelde dat manlief en ik kinderen wilde, maar ik wel gewoon zou blijven werken, werd mij door en mijn moeder en mijn schoonzus verteld dat ik dan maar beter niet aan de kinderen kon beginnen, omdat dat natuurlijk -totaal- niet eerlijk was tegenover de kinderen, en dan nam ik de kinderen alleen voor mzelf, want die kinderen zouden dan niks aan hun kindertijd hebben.

Ik word nog boos als ik er over nadenk.

Vrouwen onderling kunnen echt enorme kattenkoppen zijn....zucht...

Zo''n reactie is vaak een gevolg van hun eigen onzekerheid en/of frustatie. Waarschijnlijk hadden ze zelf ook graag blijven werken.

[gleuknie]

Kinderen 'neem' je toch per definitie voor jezelf? Het kind vraagt er zelf niet om om geboren te worden.

Haha klopt precies!

[SpaceAce]

De beruchte mommy-wars...ik zal het nog sterker vertellen. Toen ik aan mijn moeder vertelde dat manlief en ik kinderen wilde, maar ik wel gewoon zou blijven werken, werd mij door en mijn moeder en mijn schoonzus verteld dat ik dan maar beter niet aan de kinderen kon beginnen, omdat dat natuurlijk -totaal- niet eerlijk was tegenover de kinderen, en dan nam ik de kinderen alleen voor mzelf, want die kinderen zouden dan niks aan hun kindertijd hebben.

Ik kan het me helemaal voorstellen dat je daarom boos wordt! Kinderen "neem" je per definitie altijd voor jezelf... (neem tussen aanhalingstekens, wat kinderen neem je niet. Dat is strafbaar )

Maar wij zullen dan maar niet aan kinderen beginnen, als ik het zo hoor... Als ik zou stoppen met werken, dan kunnen wij alleen nog maar de vaste lasten betalen... Ik werk namelijk voor de extra's... Dan zit ik dus gezellig de hele dag thuis bij mijn kleine manneke of meisje, maar kunnen dan nooit gezellig naar een pretpark of iets degelijks Natuurlijk is het niet zo zwart/wit als ik het nu zeg, want er valt altijd wel ergens wat te regelen qua goedkope uitjes, maar juist die dure dingen zoals de Efteling zal ik dan onze zoon of dochter moeten afnemen. Want daar hebben we dan het geld gewoon niet meer voor... Laat staan leuke reisjes naar Amerika Ben nu altijd al heel blij als ik eind van de maand wat kan sparen (maarja, nu leven we dan ook behoorlijk met de uitgave qua reisjes )

Dus ja, als we aan kinderen beginnen en ik zou gaan stoppen met werken. Ben ik er inderdaad voor mijn kinderen als ze uit school komen, maar vervolgens kunnen we dan in het weekend nergens meer heen, terwijl leeftijdgenootjes hun leuke en wilde verhalen op maandagochtend tijdens het kringgesprek kunnen vertellen

Dus mochten wij aan kinderen beginnen, blijf ik gewoon werken (wel iets minder als mijn 32 uur per week nu), zodat we onze passen van pretparken ook gewoon met onze kinderen kunnen delen! Vinden ze vast leuk

[Hockey]

Dus ja, als we aan kinderen beginnen en ik zou gaan stoppen met werken. Ben ik er inderdaad voor mijn kinderen als ze uit school komen, maar vervolgens kunnen we dan in het weekend nergens meer heen, terwijl leeftijdgenootjes hun leuke en wilde verhalen op maandagochtend tijdens het kringgesprek kunnen vertellen

Dat hoeft niet slecht te zijn. Ik ben in mijn jeugd op de hockeyclub heel veel kinderen tegengekomen die de duurste reisjes maakten, de nieuwste kleding hadden en allerlei duren geld dingen deden, en papa reed in een BMW 7 serie of een andere zeer dure auto. Maar hun ouders waren er nooit. Mijn ouders waren er altijd, soms een van de twee, soms beiden. Daar heb ik veel betere herinneringen aan over gehouden dan aan dure geld dingen.

[TedjevanEs]

De mannen? Yep, kijk eens om je heen in de Albert Heijn en je ziet overal van die part-time huisvaders...

Dit is gewoon een geografisch gegeven, ik zie al het verschil tussen de man in Miami/Fort Lauderdale (waar ik een tijdje vertoefd heb) en hier in Montgomery County....
En zo zal het verschil er ook zijn tussen West (high population/arithmetic density) en Oost Nederland.

[SpaceAce]

Daar heb ik veel betere herinneringen aan over gehouden dan aan dure geld dingen.

Misschien die kinderen van de hockyclub ook wel. Dat weet je niet.. Jij hebt er prima herinneren aan overgehouden, maar wellicht met al die dure uitstapjes ook wel. Dat wéét je gewoon niet.
Ik kom zelf ook uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte gewoon en mijn moeder was huisvrouw, dus thuis. Heb daar ook prima herinneren aan overgehouden, alhoewel ik nu toch wel jaloers ben op mijn mannetje die in zijn kinderjaren al naar verschillende verre landen is geweest. Wellicht had ik het ook wel leuk gevonden als ik met mijn ouders vroeger naar bijvoorbeeld Florida was geweest... Misschien nog wel leuker dan wat mijn jeugd nu is... Geen idee. Wellicht ook niet...

[TedjevanEs]

Dat hoeft niet slecht te zijn. Ik ben in mijn jeugd op de hockeyclub heel veel kinderen tegengekomen die de duurste reisjes maakten, de nieuwste kleding hadden en allerlei duren geld dingen deden, en papa reed in een BMW 7 serie of een andere zeer dure auto. Maar hun ouders waren er nooit. Mijn ouders waren er altijd, soms een van de twee, soms beiden. Daar heb ik veel betere herinneringen aan over gehouden dan aan dure geld dingen.

Amen!

[Hockey]

Daar heb ik veel betere herinneringen aan over gehouden dan aan dure geld dingen.

Misschien die kinderen van de hockyclub ook wel. Dat weet je niet.. Jij hebt er prima herinneren aan overgehouden, maar wellicht met al die dure uitstapjes ook wel. Dat wéét je gewoon niet.
Ik kom zelf ook uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte gewoon en mijn moeder was huisvrouw, dus thuis. Heb daar ook prima herinneren aan overgehouden, alhoewel ik nu toch wel jaloers ben op mijn mannetje die in zijn kinderjaren al naar verschillende verre landen is geweest. Wellicht had ik het ook wel leuk gevonden als ik met mijn ouders vroeger naar bijvoorbeeld Florida was geweest... Misschien nog wel leuker dan wat mijn jeugd nu is... Geen idee.

Het spijt me voor je, maar dat weet ik wel. Veel van deze kinderen zaten in mijn hockeyteam en bij mij op school. En met een groot aantal heb ik nog steeds contact. We praten wel eens over ons verleden. En het dure uitstapje of het dure cadeau is nooit de herinnering die het best is blijven hangen. Wel de keer dat papa kwam kijken bij de wedstrijd en de keer dat papa meeging naar een hockeytoernooi. Bijna allemaal doen ze het nu ook anders dan hun ouders. Meer tijd met de kinderen, minder dure cadeaus.

PS: Dit is off topic, maar ik kwam niet uit een arbeidersgezin. De kwestie van er zijn voor de kinderen en geen dure tripjes was geen financiële noodzaak, maar een keuze van mijn ouders.

[sachasenne]

[ Maar hun ouders waren er nooit. Mijn ouders waren er altijd, soms een van de twee, soms beiden. Daar heb ik veel betere herinneringen aan over gehouden dan aan dure geld dingen.

Hetgeen je eigenlijk niet kan weten omdat je ouders er altijd waren.

Mijn kinderen hebben beide meegemaakt : een mama en papa die beiden (meer dan ) full time werkten.
En nu een mama die altijd thuis is.

Als ik ze vraag wat ze het leukste vinden dan kiezen ze er voor dat ik altijd thuis ben. MAAR met de kanttekening er bij dat het verschil voor hen niet zo groot is dat als ik liever zou gaan werken, dat hen niet ongelukkiger zou maken. En als thuisblijven gevolgen zou hebben naar hun laptop, games en andere dingen, dan zou de keuze snel gemaakt zijn . Die dingen zijn in de puberwereld nu eenmaal heel belangrijk.

[Hockey]

Als ik ze vraag wat ze het leukste vinden dan kiezen ze er voor dat ik altijd thuis ben. MAAR met de kanttekening er bij dat het verschil voor hen niet zo groot is dat als ik liever zou gaan werken, dat hen niet ongelukkiger zou maken. En als thuisblijven gevolgen zou hebben naar hun laptop, games en andere dingen, dan zou de keuze snel gemaakt zijn . Die dingen zijn in de puberwereld nu eenmaal heel belangrijk.

Ja en nee. Ik he die keuze nooit hoeven maken, want mijn ouders konden alles betalen, maar kozen ervoor om dat niet te doen. Op mijn 19e ben ik na mijn eindexamen voor het eerst naar Amerika gegaan. Gewoon met economy class. Samen met mijn ouders en tweelingbroer. Klasgenoten van me waren toen al tig keer in de VS geweest, en elke keer met businessclass.
Natuurlijk willen kinderen een laptop en dat soort dingen. Maar zodra het een keuze wordt tussen je ouders zien als je opgroeit en toch alles hebben wat andere kinderen ook hebben, alleen niet de meest dure variant (zoals businessclass vliegen) of het duurste van het duurste hebben maar je ziet je ouders nooit, dan is zelfs voor een puber de keuze makkelijk.

[SpaceAce]

We praten wel eens over ons verleden. En het dure uitstapje of het dure cadeau is nooit de herinnering die het best is blijven hangen. Wel de keer dat papa kwam kijken bij de wedstrijd en de keer dat papa meeging naar een hockeytoernooi. Bijna allemaal doen ze het nu ook anders dan hun ouders. Meer tijd met de kinderen, minder dure cadeaus.

Ah, ik begrijp! Voor mij persoonlijk telt dat dus niet. Wellicht egoïstisch gedacht van mij. Maar als ik terugkijk op mijn jeugd, had ik liever die duurdere reisjes gehad...
Alhoewel ik niets te klagen heb gehad, want alle extra's wat mijn ouders hadden, ging naar mij (allerlei elektrische apparatuur op mijn kamer, zelfs een gloednieuwe auto met mijn 21e verjaardag!) maar ondanks dat had ik liever niet 20 jaar op dezelfde camping in Mierlo gestaan, maar gewoon elk jaar naar een ander land op vakantie. Dat ben ik nu dus ook aan het inhalen Klinkt eigenlijk best ondankbaar zo

Als ik ze vraag wat ze het leukste vinden dan kiezen ze er voor dat ik altijd thuis ben. MAAR met de kanttekening er bij dat het verschil voor hen niet zo groot is dat als ik liever zou gaan werken, dat hen niet ongelukkiger zou maken. En als thuisblijven gevolgen zou hebben naar hun laptop, games en andere dingen, dan zou de keuze snel gemaakt zijn . Die dingen zijn in de puberwereld nu eenmaal heel belangrijk.

Mijn moeder was altijd thuis, maar ik was er nooit. Ofja, ik was er wel, maar ik zat altijd op mijn kamer. Heb nog nooit echt iets samen met mijn moeder gedaan in mijn jeugd. Samen boodschappen gedaan ofzo, dat wel. Maar als ik thuis uit school kwam, liep linea recta naar mijn kamer. Dus wat dat betreft had mijn moeder ook niet echt iets aan me. Was ze thuis voor d'r kind, was kindje er niet

[SpaceAce]

Maar zodra het een keuze wordt tussen je ouders zien als je opgroeit en toch alles hebben wat andere kinderen ook hebben, alleen niet de meest dure variant (zoals businessclass vliegen) of het duurste van het duurste hebben maar je ziet je ouders nooit, dan is zelfs voor een puber de keuze makkelijk.

Zie mijn vorige post. Ik koos er zelf dus voor om mijn ouders niet te zien (en van mijn eigen televisie'tje te genieten) En dan nóg ben ik nu niet tevreden...

[Sandy]

Haha Ik heb ook niet het idee dat mijn kinderen ernstig schade hebben opgelopen in de periode dat ik nog werkte en zij moesten overblijven..
Wel vinden ze het leuker dat ze nu tussen de middag thuis kunnen eten ...

PS. Mijn meiden vallen ook buiten de boot vergeleken met de andere meiden in hun hockeyteam.. wij zijn de enigen in een rijtjeshuis haha
Ook met sinterklaas vallen zij buiten de boot, zij hebben vaak maar een aantal cadeautjes, terwijl de rest van de klas speelgoed voor een heel weeshuis krijgen op pakjesavond.
Dat was overigens een bewuste keus en had weinig te maken met wat wij ze kunnen bieden!

[Hockey]

Ah, ik begrijp! Voor mij persoonlijk telt dat dus niet. Wellicht egoïstisch gedacht van mij. Maar als ik terugkijk op mijn jeugd, had ik liever die duurdere reisjes gehad...
Alhoewel ik niets te klagen heb gehad, want alle extra's wat mijn ouders hadden, ging naar mij (allerlei elektrische apparatuur op mijn kamer, zelfs een gloednieuwe auto met mijn 21e verjaardag!) maar ondanks dat had ik liever niet 20 jaar op dezelfde camping in Mierlo gestaan, maar gewoon elk jaar naar een ander land op vakantie. Dat ben ik nu dus ook aan het inhalen Klinkt eigenlijk best ondankbaar zo

Ik snap je punt. Wij hebben eigenlijk nooit gecampeerd. Mijn vader had en heeft daar een enorme hekel aan die ik heb overgenomen. Het werd anders toen ik ouder werd, op vakantie gaan met mijn ouders vond ik minder interessant.
Maar wat ik me wel herinner is zelfs toen ik tiener was en we een uitwedstrijd hadden mijn vader altijd reed. En bij veel andere kinderen reed de moeder want pa moest werken. Als zowel jij als je partner blijven werken, maar jullie er in het weekend wel zijn voor de kinderen maak je al heel veel goed.
Ik denk hierbij vooral aan hoe lang je doordeweeks werkt. Als jij gewoon normale tijd thuis bent, geen probleem. Komt je pas zeer laat thuis, vanwege werk, zo laat dat je kinderen al in bed liggen, dan is het een ander verhaal.

Ik lees de post van Sandy. Tijdens de middelbare school kon ik ook niet naar huis om te eten en moest dat op school, net als alle anderen.

[SpaceAce]

Ik denk hierbij vooral aan hoe lang je doordeweeks werkt. Als jij gewoon normale tijd thuis bent, geen probleem. Komt je pas zeer laat thuis, vanwege werk, zo laat dat je kinderen al in bed liggen, dan is het een ander verhaal.

Zeer mee eens!

Werken en kinderen, gaat best samen.
Carrière maken en kinderen, wordt al een stuk lastiger!

Carrière maken kan niet als je een mentaliteit heb van 9 tot 5...

Daar ligt dus ook mijn punt. Wij zouden beiden gewoon blijven werken als we kinderen krijgen (zodat we in het weekend met het gezin eropuit kunnen), maar carrière maken zal ik dan dus ook niet doen. Komt ook mooi uit, want die ambitie heb ik toch al niet

[gleuknie]

Ik kom zelf ook uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte gewoon en mijn moeder was huisvrouw, dus thuis. Heb daar ook prima herinneren aan overgehouden, alhoewel ik nu toch wel jaloers ben op mijn mannetje die in zijn kinderjaren al naar verschillende verre landen is geweest.

Hier nog iemand uit een arbeidersgezin en ook mijn moeder was huismoeder. Wij gingen bijna elk jaar wel op vakantie, maar dan in ons eigen land. Ik heb niet het gevoel dat ik wat gemist heb vroeger, want als kind wist ik niet beter en vond ik Noord-Holland en Noord-Brabant al een verre vakantie.

Ik heb nooit begrepen dat mijn moeder niet gewoon is blijven werken. Mijn moeder had een goede kantoorbaan en kon ook goed leren vroeger. Toen ze zwanger werd van mijn broer heeft ze haar baan opgezegd en is dus huismoeder geworden. Nu zit mijn vader in de WAO en leven ze echt van het minimum.

[Raafje87]

Hier nog iemand met een thuisblijfmoeder! Mijn moeder is gestopt met werken toen ik werd geboren (ik was zo lief natuurlijk ). Na mij volgde nog 3 zusjes en 1 broertje (ja ja heel zielig, 1 jongetje :p) en mam is altijd thuis gebleven voor ons en paps werkt. Ik heb het altijd heerlijk gevonden dat mam thuis was als ik school kwam, lekker thee drinken en verhalen vertellen, nou ja als je er tussen komt met al die kinderen natuurlijk Maar iedereen moet voor zichzelf beslissen wat ze willen, als mam had willen werken had ik het ook begrepen! Ik ben benieuwd wat ik doe als ik ooit kids krijg Ik begrijp het gedoe tussen werkende en niet werkende moeders niet zo, liefde en aandacht als je wel bij je kind bent zijn toch het belangrijkste

[dora]

Het spijt me voor je, maar dat weet ik wel. Veel van deze kinderen zaten in mijn hockeyteam en bij mij op school. En met een groot aantal heb ik nog steeds contact. We praten wel eens over ons verleden. En het dure uitstapje of het dure cadeau is nooit de herinnering die het best is blijven hangen. Wel de keer dat papa kwam kijken bij de wedstrijd en de keer dat papa meeging naar een hockeytoernooi. Bijna allemaal doen ze het nu ook anders dan hun ouders. Meer tijd met de kinderen, minder dure cadeaus.

PS: Dit is off topic, maar ik kwam niet uit een arbeidersgezin. De kwestie van er zijn voor de kinderen en geen dure tripjes was geen financiële noodzaak, maar een keuze van mijn ouders.

Je kunt je ook behoorlijk buitengesloten voelen als puber, als je allerlei dingen niet kunt omdat er geen geld voor is (bv. sport en op muziek, bij ons was het of).
Kinderen doen dingen vaak juist anders dan de ouders, dat is vrij typisch...

Geld maakt niet gelukkig, maar te weinig geld maakt wel ongelukkig. Jonge kinderen willen alleen maar hun mama, maar oudere kinderen zijn toch meer materialistisch ben ik bang.

Ik werk ook full-time, mijn kinderen weten tot nu toe niet anders want ze zitten op een KDV, ze kennen alleen maar kinderen waarvan ook beide ouders werken. Zien hoe het komend schooljaar gaat, dan gaat de oudste naar public school, ik zit er wel een beetje aan te denken om mijn tijden aan te passen, dat ik er ben als ze uit school komt om 3 uur. Ben een beetje bang dat de naschoolse opvang slechtere kwaliteit en minder leuk is dan ons KDV... Het blijft schipperen, je wilt altijd het beste voor je kind... of je nu werkt of niet.

[dora]

Ik denk hierbij vooral aan hoe lang je doordeweeks werkt. Als jij gewoon normale tijd thuis bent, geen probleem. Komt je pas zeer laat thuis, vanwege werk, zo laat dat je kinderen al in bed liggen, dan is het een ander verhaal.

Zeer mee eens!

Werken en kinderen, gaat best samen.
Carrière maken en kinderen, wordt al een stuk lastiger!

Carrière maken kan niet als je een mentaliteit heb van 9 tot 5...

Daar ligt dus ook mijn punt. Wij zouden beiden gewoon blijven werken als we kinderen krijgen (zodat we in het weekend met het gezin eropuit kunnen), maar carrière maken zal ik dan dus ook niet doen. Komt ook mooi uit, want die ambitie heb ik toch al niet

Daar ben ik het ook mee eens. Ik ga al jaren erg weinig op zakenreis, ongeveer sinds mijn eerste zwangerschap Ook werk ik niet meer lang door, ik werk wel soms 's avonds als de kinderen slapen, als er iets af moet. De kinderen gaan voor de baan.

Mijn man gaat wel regelmatig op zakenreis, dat verschil is er dus wel (we hebben ongeveer dezelfde baan). Mijn management houdt er rekening mee dat ik nu niet makkelijk zomaar ergens heen kan, dus dan gaat iemand anders, of we doen conference calls.