Cadeau voor voor Amerikaanse vriendin

[Petra/VS]

Wat een enthousiasme en wat fijn, dat het allemaal zo goed ging! Mijn broer en zijn vrouw hebben ook jarenlang zo ver uit elkaar moeten studeren (ze hadden elkaar op high school ontmoet en zij studeerde in NL, hij in Canada) en ze zijn nu alweer twaalf jaar getrouwd, het kan dus prima, zo'n long distance relationship voor een aantal jaar. Volhouden dus, als je zo zeker van elkaar bent!
Bedankt, dat je je persoonlijke verhaal zo met ons deelde!

[vana]

Wat een heerlijk verhaal om te lezen. Ik heb het even aan mijn dochter van 14 laten lezen en ze zat helemaal te zwijmelen, ze vond het zo romantisch.
Wat fijn dat jullie zo'n geweldige tijd samen gehad hebben jullie hebben echt leuke dingen gedaan allemaal.

Ik kan me voorstellen dat je je nu rot voelt dat ze weg is en je haar pas over een paar maanden weer ziet.
Maar als jullie echt van elkaar houden en met elkaar verder willen zullen jullie dat vast wel volhouden.
Nu kun je alleen maar proberen om zo vaak mogelijk naar haar toe te gaan en ondertussen wegen proberen te vinden om in de toekomst altijd bij elkaar te zijn.

Succes de komende tijd en als je je verdrietig voelt of alleen even je verhaal kwijt wilt meld je dan maar op het forum,hier zitten genoeg mensen die je situatie kunnen begrijpen.

Groetjes Marjon

[Marcel]

Mooi verhaal Danny. Het brengt bij mij herinneringen terug aan de tijd dat mijn vrouw (toen nog vriendin) en ik ook door een oceaan van elkaar waren gescheiden. Dat was niet makkelijk, maar als je elkaar dan zag, dan was dat heel intens.

Toen ze hier eenmaal woonde heb ik haar ook in de kerstperiode naar Disneyland Parijs meegenomen voor een lang weekend. Ik had haar wijsgemaakt dat ik dat weekend een conferentie in Maastricht had en dat ze dan mee kon shoppen. Ook zei ik haar dat de kortste route naar Maastricht door België zou voeren en dat we daarbij door Franstalig gebied zouden komen. Wist zij veel, als Amerikaanse Pas na de Franse grens kreeg ze argwaan, want het bleef maar Franstalig daar. Ze vroeg zich af of ik wellicht verkeerd gereden was. "Volgens mij niet", zei ik, "maar misschien kun je voor de zekerheid even op de kaart kijken; die zit in mijn briefcase op de achterbank". Uiteraard zat daarin helemaal geen wegenkaart, maar slechts de tickets voor Disney. Jouw Disney-verhaal was dus heel herkenbaar voor mij, leuk.

En ja, als je na je studie zo snel mogelijk en zonder problemen bij haar in Amerika wilt wonen, dan is er maar één optie: trouwen! Alleen dan ben je eigenlijk zeker van het verkrijgen van een visum met bijbehorende werkvergunning. Veel info daarover en tientallen lotgenoten kun je vinden op USA Dutch. Succes!

[dolphin]

Dank je wel voor het delen van je verhaal! Erg leuk, dus helemaal niet erg dat het zo 'lang' was. Vind dit soort verhalen juist erg leuk om te lezen! Ben blij voor je dat het zo fijn was.

Ben je ook het rock and rollercoaster (geloof dat het zo heet, die van Aerosmith -sp?-, in het tweede nieuwe park). Vond die geweldig.
Ga je een leuke foto plaatsen van jullie twee in disneyland?

[kastelke]

Zulke verhalen lezen, da's echt meegenieten... Je hebt het ook zo mooi beschreven die gevoelens...
Zo'n lange-afstands-relatie, da's niet van het makkelijkste, maar het is wel heel erg speciaal en bijzonder!
En zoals men hier al aangaf: we hebben nou je vreugde mogen delen, maar deel ook je verdriet als het eens wat minder met je gaan, wij helpen je met plezier er doorheen!

[hekkie]

Hoi Danny,

Wat een geweldig (persoonlijk) verhaal heb je geschreven over de ontmoeting en de tijd die je doorgebracht hebt met je vriendin hier in Nederland. Heel eerlijk en open en oh zo herkenbaar die gevoelens. Ik heb respect voor de manier waarmee jullie er mee omgaan. Je verliest niet de realiteit uit het oog tenminste en dat geeft veel vertrouwen en hoop voor de toekomst.

Je zal de komende tijd haar lijfelijke aanwezigheid zeker erg missen, maar gelukkig is tegenwoordig email en MSN met webcam en audio een prachtig middel om met elkaar dagelijks te communiceren en elkaar nog beter te leren kennen. Geniet vooral van deze momenten en sta niet al te veel stil bij wat op dit moment niet kan zijn. Je wordt er sterker door en jullie tijd komt heus ook wel, vooral als je dan mag ervaren dat dit het allemaal waard is geweest.

Heel erg bedankt voor je verhaal.

Gr. Marjan

[Steven]

Geweldig verhaal Danny!

Tof dat het allemaal zo goed is gegaan enzo.

Voor mij komt het nu ook steeds dichterbij... Nog 1,5 maandje totdat 'mijn vriendin' uit de VS hier zal zijn voor twee weekjes. Ik zet het expres effe tussen aanhalingstekens omdat we allemaal nog effe gaan zien hoe het gaat lopen, nou ja, jij weet wat ik bedoel hè.

Ik spreek je binnenkort vast wel een keer...

[ANY]

Wat een mooi verhaal en fijn dat je dat hier wilt delen. Moeilijk om zo'n tijden lang uit elkaar te zijn.
Ik had deze draad al een tijd niet gelezen, maar nu snap ik je naam "Hoosier". Ik ben ook 3 1/2 jaar Hoosier geweest en heb er een hele leuke tijd gehad.
Annemiek

[Jasmino]

Geweldig om zo'n verhaal te mogen lezen! Fijn, dat jullie een mooie tijd gehad hebben! Je weet: echte liefde overbrugt de grootste afstand!

Ik kan me heel goed voorstellen dat afscheid nemen zo moeilijk is, en ik wens jullie dan ook veel sterkte en ik hoop dat jullie veel tijd samen mogen doorbrengen. Gelukkig zijn de technologische mogelijkheden tegenwoordig erg uitgebreid en kunnen jullie elkaar toch nog regelmatig "digitaal" zien en spreken. Heel veel succes met jullie relatie, ik hoop dat jullie net zo gelukkig mogen worden als mijn man en ik zijn (en dat is heeeeeel gelukkig!).

Groetjes,
Jacqueline

[nieuwenoord]

Echte liefde overwint alles, zeker zo'n plas water! Geweldig verhaal en prachtig om als vrouw te lezen hoe verliefd mannen ook kunnen zijn.

Heel veel geluk met je mooie Amerikaanse meisje!

Monique

[Hoosier]

Sorry dat het zo lang duurde voordat ik weer reageer. Meteen maar weer een lange post.

Iedereen heel erg bedankt voor de vele positieve reacties! Het doet me goed om te horen dat er mensen zijn die wel geloven dat een lange afstandsrelatie kan werken. En het is helemaal leuk om “succesverhalen” te horen. Ik weet zelf ook wel dat het mogelijk is, maar het is gewoon lekker om te horen en het geeft je hoop.

Ik hoor wel eens van mensen dat ze het niet begrijpen hoe zo iets kan werken. Ik leg ze dan uit dat wij heel erg verliefd zijn en dat dit een tijdelijke situatie is, maar dat wij er ook niet over uit zijn hoe we de situatie gaan oplossen. Wij hebben gewoon niet alle antwoorden op de vele vragen die wij hebben en dat hoeft ook niet. We moeten gewoon het beste maken van de situatie. Ik heb het idee dat mensen niet dit (kunnen/willen) niet begrijpen. Als ik vragen krijg als “Hoe gaat het verder dan?”, “Wanneer zien jullie elkaar dan weer?”, “Waar ga je wonen?”, etc en ik antwoord dat ik het niet weet en dat dat ook niet hoeft, dan heb ik het idee dat ze dat raar vinden. Ik weet gewoon wat ik voel en weet dat het wederzijds is. En zolang zij mij gelukkiger dan ooit maakt, weet ik genoeg. Zelfs als virtueel 2D vriendin maakt ze mij gelukkig. Ik merk gewoon dat ik toen zij hier was helemaal opleef. En dat gebeurt zelfs ook na alleen een gesprek met haar. Verder hoeven anderen het ook niet te begrijpen, dat vraag ik ook niet van ze. Zolang wij het maar begrijpen. Gelukkig steunt mijn directe familie mij erg en zijn ze helemaal weg van Jamie Nicole. Ik hoor vaak genoeg grappen van “Ja, als je nou gewoon verhuist dan hebben wij er weer een vakantie adres bij”.

En inderdaad, tijden niet bij elkaar kunnen is zeer moeilijk en zeker niet leuk, maar wat het wel leuk maakt is dat wanneer je dan wel bij elkaar bent, dat het zo ongelofelijk intens is. Veel intenser dan wanneer je dag in dag uit bij elkaar bent. Uiteraard heb ik het liever anders, maar het intense gevoel voelt goed. Zoals Jamie het zegt, het is alsof je iedere keer weer opnieuw verliefd wordt op elkaar. En gelukkig hebben we moderne technieken tegenwoordig voor de tijden dat we uit elkaar zijn. We webcammen of bellen dagelijks. Webcammen is echt een uitkomst. Wij gebruiken iChat AV en de iSight op Apple computers (i.c.m. AIM). En het is echt super. We kunnen gewoon full screen, met vloeiend beeld en met geluid gratis met elkaar praten. Ik kan dit echt iedereen aanraden. Het is echt vele malen beter dan de msn webchat sessies die ik tot nu toe gezien heb. En pakketjes ontvangen is ook leuk.

Ik heb ook het idee dat we sterker worden door deze ervaring. Je leert de tijden dat je samen bent meer te waarderen en we leren zo veel over en van elkaar, misschien wel meer dan wanneer we dagelijks samen zijn. We kunnen immers niet meer dan alleen praten en “koetjes en kalfjes praat” gaat snel vervelen. Maar ik heb ook gemerkt dat we in de tijden dat we samen zijn weer hele andere dingen leren over elkaar. Vergeleken met andere relaties lopen we dus in sommige aspecten voor en in andere aspecten weer achter, als jullie begrijpen wat ik bedoel.

Ik zal in gedachten houden dat ik hier ook terecht kan wanneer het allemaal minder gaat.

En over Disneyland Parijs. We hebben inderdaad de achtbaan van Aerosmith gedaan. Ik denk dat we bijna alle achtbanen gehad hebben. We zijn beiden gek van achtbanen (zij nog meer dan ik). Ik vond zelf Space Mountain 2 ook heel leuk!

Geweldig verhaal Danny!

Tof dat het allemaal zo goed is gegaan enzo.

Voor mij komt het nu ook steeds dichterbij... Nog 1,5 maandje totdat 'mijn vriendin' uit de VS hier zal zijn voor twee weekjes. Ik zet het expres effe tussen aanhalingstekens omdat we allemaal nog effe gaan zien hoe het gaat lopen, nou ja, jij weet wat ik bedoel hè.

Ik spreek je binnenkort vast wel een keer...

Hey Steven, leuk om te horen dat ze al bijna komt! Ik begrijp je aanhalingstekens zeker en ik hoop dat goed komt. Laat het me weten.

Wat een mooi verhaal en fijn dat je dat hier wilt delen. Moeilijk om zo'n tijden lang uit elkaar te zijn.
Ik had deze draad al een tijd niet gelezen, maar nu snap ik je naam "Hoosier". Ik ben ook 3 1/2 jaar Hoosier geweest en heb er een hele leuke tijd gehad.
Annemiek

Hahaha, ja mijn username komt inderdaad daar vandaan. Leuk om te horen dat je er ook Hoosier geweest bent. Ik heb er ook een leuk t-shirt van met de tekst “Hoosier Daddy?” Waar heb in de buurt heb jij gewoond? Ik weet niet of je het kent, maar ik zat zelf op Ball State University in Muncie. En voor de mensen die niet weten waar we het over hebben. Inwoners van Indiana worden “Hoosiers” genoemd. Ik weet trouwens niet meer waarom, ik heb het wel geweten. Weet jij het nog?

Echte liefde overwint alles, zeker zo'n plas water! Geweldig verhaal en prachtig om als vrouw te lezen hoe verliefd mannen ook kunnen zijn.

Heel veel geluk met je mooie Amerikaanse meisje!

Monique

Jaaaaa! Mannen kunnen ook verliefd zijn. Ik zal een geheim aan de vrouwen vertellen. Je gelooft het misschien niet, maar mannen hebben ook gevoelens. Alleen houden we het meer voor ons. Maar eh.. niet doorvertellen.

En trouwens, ik ben nog maar een jochie.

Als laatste, over de foto's. Sorry, ik plaats liever geen foto's op het internet. Ik voel me daar een beetje ongemakkelijk bij. Sorry daarvoor.

En ik wil iedereen nogmaals bedanken, ik wou dat ik dit forum eerder had gevonden. Bedankt voor alle steun!

[ANY]

Hahaha, ja mijn username komt inderdaad daar vandaan. Leuk om te horen dat je er ook Hoosier geweest bent. Ik heb er ook een leuk t-shirt van met de tekst “Hoosier Daddy?” Waar heb in de buurt heb jij gewoond? Ik weet niet of je het kent, maar ik zat zelf op Ball State University in Muncie. En voor de mensen die niet weten waar we het over hebben. Inwoners van Indiana worden “Hoosiers” genoemd. Ik weet trouwens niet meer waarom, ik heb het wel geweten. Weet jij het nog?

Hier staat een leuke theorie over de naam Hoosiers, niemand weet het echt waar het vandaan komt. http://www.indiana.edu/~alumni/fun/hoosier.html
Wij woonden in Lafayette. Bijna hadden we in Muncie gewoond, maar op het laatste moment werd mijn man's overplaatsing veranderd naar Purdue.
Annemiek

[Hoosier]

Hahaha, ja mijn username komt inderdaad daar vandaan. Leuk om te horen dat je er ook Hoosier geweest bent. Ik heb er ook een leuk t-shirt van met de tekst “Hoosier Daddy?” Waar heb in de buurt heb jij gewoond? Ik weet niet of je het kent, maar ik zat zelf op Ball State University in Muncie. En voor de mensen die niet weten waar we het over hebben. Inwoners van Indiana worden “Hoosiers” genoemd. Ik weet trouwens niet meer waarom, ik heb het wel geweten. Weet jij het nog?

Hier staat een leuke theorie over de naam Hoosiers, niemand weet het echt waar het vandaan komt. http://www.indiana.edu/~alumni/fun/hoosier.html
Wij woonden in Lafayette. Bijna hadden we in Muncie gewoond, maar op het laatste moment werd mijn man's overplaatsing veranderd naar Purdue.
Annemiek

Nou wees maar blij dat je niet in Muncie ben gaan wonen, want buiten Ball State University is er niet veel. Ik zou er niet kunnen wonen. Rond Purdue zal er veel meer zijn want Purdue is meer dan twee maal zo groot. Op het moment dat ik aan Ball State University studeerde waren er ongeveer 20.000 studenten en aan Purdue studeerden er toen 50.000.

En ja, ik heb het verhaal over de Hoosiers gelezen, maar ik heb ook andere verklaringen gehoord. Zoals ze zeggen, het zal nooit 100% duidelijk worden.

Ohja, ik had het eerder over een ticket van 350 euro (cheaptickets.nl)naar mijn meisje. Nou niet dus, er komt nog security tax en zooi bij, waardoor het ongeveer 500 euro wordt. Jammer, maar het zal me niet tegenhouden. (als iemand nog andere tips heeft voor goedkope tickets voor de eerste twee weken van feb, dan hoor ik het graag!)

Als het goed is, heb ik de eerste twee weken van februari vrij (vanwege afloop stage en dat het tweede semester pas 13 feb begint) en wat kan ik beter in die twee weken doen dan haar op te zoeken!

Ze zit dan wel nog op school, maar het begin van het semester is nog niet zo druk. Dus misschien zie ik haar over twee weken weer!

[Hoosier]

Het is alweer een tijdje geleden, dus ik dacht laat ik maar weer eens een update plaatsen.

Ik ben dus inderdaad de eerste twee weken van Februari mijn vriendin wezen opzoeken. De ticket was uiteindelijk 560 euro, maar het was het meer dan waard. Het was een fantastische tijd weer, zoals verwacht. Ik landde iets te laat, waardoor we onze reservering bij een Italiaans restaurant (Maciano's oid in downtown indy) mistte, maar gelukkig konden we terrecht bij een Steak & Shake . Ik heb de shakes echt gemist, die shakes daar zijn echt superlekker.

Wel even een vervelend begin. Net voor het landen op Indianapolis International Airport schrok ik wakker van een hevige pijn in mijn linkeroog. Het deed echt enorm pijn en ik zag voor een paar seconden alleen een fel wit licht en de komende 30 seconden kon ik helemaal niets zien met mijn linkeroog. Even paniek dus, maar na 30 seconden kon ik wel weer zien. Maar ik heb de komende uur nog wel erge hoofdpijn gehad. Gelukkig is haar moeder opticien en vertelde ze mij dat het een "optical migrane" was. Ik had er nooit van gehoord, maarja. Ze zei dat ik mij geen zorgen hoef te maken, zolang het niet weer gebeurt. Het was wel even schrikken, maar gelukkig heb ik er tot nu toe geen last meer van gehad.

Maar terug naar het verhaal. Ze moest gedurende die tijd wel naar school, maar het was tijdens het begin van het semester dus het was niet zo druk. En ze zit natuurlijk op college, dus niet alle lessen zijn verplicht, als je begrijpt wat ik bedoel . We hebben dus veel tijd gehad om leuke dingen te doen. Ben zelfs naar een paar van haar lessen geweest. Het was superinteressant om naar haar kunstlessen te gaan, aangezien ik zelf een business student ben. Tijdens een van haar schilderlessen heb ik zelfs een mooi schilderijtje gemaakt voor haar. Een huis met als achtergrond een ondergaande zon en met in de tuin een koe en een fiets om aan te geven dat het een Dutch house was . Twas uiteraard wel op kinderniveau gemaakt maar de lerares was trots, haha

Ik moet wel zeggen dat het een beetje raar was, niet met betrekking tot mijn vriendin, maar het was raar om na anderhalf jaar terug te zijn op de plek waar ik een van de mooiste jaren (tot nu toe) van mijn leven heb beleeft. Maar die onwennigheid was zo weer voorbij en het was binnen de kortste keren weer alsof in nooit weggeweest was. Een aantal van de mensen waarmee ik omging waren weg, aangezien dat ook buitenlandse studenten waren, maar de Amerikanen waren er nog en dat was echt superleuk om weer een paar dagen met hun te relaxen.

En daarna moest ik weer weg, uiteraard weer met de nodige tranen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. De rit naar het vliegveld ervaar ik meestal als een van de ergste momenten. Een rit waarin in ik stil ben en waarin Jamie, laat ik maar meteen haar naam noemen , mij probeert op te vrolijken door vrolijk te blijven, te zingen en gek te doen. Haar positieve kijk op alles is echt een van de punten welke mij aantrekken in haar. Maar eenmaal aankomen bij het vliegveld, zag de balie er aardig leeg uit. En ja hoor, mijn vlucht was geannuleerd! Ik had een tussenstop in Philly en wegens zware sneeuwval was die vlucht geannuleerd, de volgende vlucht ging de volgende dag, dus ik had gratis een extra dagje met mijn meisje . De laatste avond dus een film gehuurd (Just like heaven met Reese Witherspoon, twas haar keus ) en chinees besteld (mijn keus,aangezien het een van mijn favorieten is). Zo een laatste avond erbij was fijn, gewoon samen.

En toen weer naar het vliegveld, met in ons achterhoofd dat ik van de zomer naar de US kom. 19 July vertrek ik weer, maar dit keer voor 6 weken. En dat is alweer over 20 dagen!

Als laatste wil ik zeggen dat wij alweer alweer 1 jaar en 5 maanden samen zijn. We hebben wel bijna dagelijks contact via de webcam of telefoon, maar wat ik wil zeggen dat het mogelijk is om een lange afstandsrelatie vol te houden, ook op jonge leeftijd (we begonnen toen ik 19 was en nu ben ik alweer 21). Ik wil niet beweren dat het makkelijk is, want dat is het zeker neit. Er zijn tijden waarin het erg moeiljk is, maar zolang je van elkaar houdt en steun kan vinden bijelkaar komt het goed. Je moet wel vooruitzichten hebben op betere tijden. Wanneer je wel samen kunt zijn. Soms hoor je wel eens reacties van anderen die zeggen dat je te jong bent voor dit en dat ze het niet begrijpen, En dat doen ze ook niet, en dat hoeven ze ook niet, zolang ik maar begrijp wat ik doe. Vaak hoor je ook hele leuke reacties. Laatst vertelde mijn vriendin dat een vriend uit het leger haar vertelde hoe trots hij op haar (en mij was). Hij vertelde hoevaak hij wel niet heeft meegemaakt dat een collega-soldaat een brief kreeg dat de partner was vreemdgegaan of dat ze het uitmaakten. En ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wel trots ben op ons dat wij het zolang volhouden.

[kastelke]

Fijn dat je ons nog eens op de hoogte houdt!
en ik denk dat je met recht en reden trots mag zijn op jullie relatie! En één ding is in ieder geval al heel erg zeker: je moet elkaar wel heel erg graag zien om zo'n relatie aan te kunnen! Dus aan dat aspect moet je al helemaal niet meer twijfelen.
Je zal altijd mensen tegen komen die je niet begrijpen, maar ach, dat hoeft ook helemaal niet, tenslotte is het jouw leven en jouw relatie! De wegen van het hart zijn ondoorgrondelijk.
Ik hoop dat je weerom een fanatastische 6 weken met Jamie gaat doorbrengen, maar dat zal er niet aan ontbreken! En inderdaad: het is makkelijker vol te houden als je vooruitzichten hebt. Dus: goed blijven studeren, des te sneller behaal je je diploma, en dan kan je weer een grote stap vooruit zetten!

[Mack]

Foto's! Foto's! Foto's!!!

[Michigan]

Foto's! Foto's! Foto's!!!

:rockon: Waarom hebben we geen :whathesaid: smily?

Maar leuk dat je ons up to date houd en ik lees wel wat herkenningspunten in je post(al is het alleen al een geannuleerde vlucht). Niet dat ik op dit moment een lange-afstands-liefdes-relatie heb, maar.. och wat maakt het verder uit .

Feit is wel dat ik jullie bewonder om de standvastigheid. Het is verre van makkelijk en het is leuk om te lezen dat er ook mensen zijn waarbij het wel lukt!

[houstonwehaveaproblem]

Leuk hoor jouw verhalen Hoosier. Ik heb een tijdje in eenzelfde situatie gezeten van een lange afstandsrelatie. Wij hadden gelukkig wel de middelen om elkaar om de paar maanden in het echt te zien, maar de tijden tussendoor waren slopend. Ook al is er dan msn en mogelijkheid van een webcam en is bellen tegenwoordig ook niet meer zo duur als je de goede aanbieders weet te vinden. Het blijft ellende als je op bepaalde momenten elkaar gewoon nodig hebt. En dan niet met zo'n grote oceaan ertussen.
Voor mij is het uiteindelijk goed uitgepakt. Wij wonen nu al sinds een tijdje bij elkaar en het bevalt me prima. Voor mij is het echt waar wat ze zeggen over: echte liefde kent geen grenzen. Ik hoop dat voor jou ook ooit een moment komt waarop jullie samen kunnen zijn. Wat ik trouwens wel fijn vond aan die lange afstandsrelatie is dat je toch voor een groot deel je eigen leven kunt leiden. Zeker in jouw geval omdat je zo jong bent lijkt me dat goed. En mijn ervaring is dat als het goed gaat tussen 2 mensen dat dat dan ook goed gaat op lange afstand.

[Hoosier]

Sorry voor mijn late reactie, maar ik ben de afgelopen dagen ziek geweest. Maar ik ben weer aan de beterende hand.

En bedankt, ik ben inderdaad trots op mijn relatie. En ik ben er ook zeker van dat wij elkaar graag zien. Dat wist ik al de eerste keer dat wij elkaar ontmoette, ookal waren wij eerst 4 maanden hele goede vrienden.

Wij hebben wel de middelen om elkaar om de paar maanden te zien (al is paar dan wel 5 ), maar ik zou vaker gaan als ik niet op school zat. Op dit moment gaat wel een groot deel van mijn inkomsten op aan tickets. En we kunnen inderdaad wel voor een groot deel ons eigen leven leiden. We zijn beiden studenten, dus dat is helemaal geen probleem. Maar uiteraard had ik liever dat wij het samen konden delen. Maar liefde kent inderdaad geen grenzen. Soms vraag ik mij wel eens af, waarom een meisje in de VS. Maar dan bedenk ik mij hoe perfect zij is. In NL werk ik achter een bar met een aantal zeer aantrekkelijke meiden met een leuk karakter waar ik veel plezier mee heb, maar geen van allen komen ze ook maar in de buurt van Jamie. Toch onbegrijpbaar hoe je die klik kan hebben met die ene persoon. Ik heb hier trouwens laatst een interessant artikel over gelezen in de National Geographic. Over liefde en hoe je voorkeuren eigenlijk voorgeprogrammeerd zijn in je lichaam. Was zeer interessant, maar of het waar is weet ik ook niet.

We hebben inderdaad binnenkort vooruitzicht op betere tijden. Ik studeer aan het eind van dit kalenderjaar af met een HBO-bachelor en zij is een half jaar later na mij klaar. Alleen nu heb ik een belangrijke keus te maken. Ik heb een mogelijkheid om bij Ernst & Young te gaan werken, met een goede startsalaris en zeer goede secundaire arbeidsvoorwaarden. Bovendien kan ik op hun kosten doorstuderen. Alleen, hoe gaat dat samen met mijn relatie met Jamie. Mijn plan was eigenlijk om een aantal jaar naar de VS te gaan, in eerste instantie door een masters in het VS te doen en daarna mogelijk trouwen. Maar nu heb ik deze kans op een zeer goede baan, met doorgroeimogelijkheden en doorstuderen op de kosten van het bedrijf.

Daarnaast sta ik ook voor een dilemma. Jamie heeft al te kennen gegeven dat als ik haar nu ten huwelijk zou vragen, dat ze dan ja zou zeggen. Alleen ik heb daar meer moeite mee. Allereest wil ik niet trouwen voor een verblijfsvergunning. Ten tweede wil ik haar beter leren kennen voordat wij trouwen en dan bedoel ik een lange periode samen zijn (maanden) en samenwonen voordat ik trouw. Echter, het probleem is. Ik wil langer bij haar zijn voordat ik trouw, maar ik kan niet langer bij haar zijn zonder dat ik trouw. Ik vind dit een zeer moeilijke keuze en bovendien vind ik mijzelf te jong om te trouwen (21) al is het in de VS gewoonlijker om op deze leeftijd te trouwen.

Maar op het moment, neem ik het dag bij dag en ben ik ongelofelijk blij dat we over ongeveer twee weken weer samen zijn.

[kastelke]

Ernst & Young heeft ook vestigingen in Amerika.... Misschien kan je er met hen eens over spreken...?
(ik heb 15 jaar gelden zelf voor hen gewerkt, in Antwperen, vlak naast het Scandic Crown Hotel. Er logeerden daar in de zomervakantie soms Amerikanen die in Antwerpen op bezoek waren, en dan ontdekten ze plots dat 'hun' bedrijf pal naast het hotel lag. Kwamen ze binnen in shorts en sneakers, vragen of ik een bedrijfskaartje had, en of ze op de foto met me mochten -anders zouden de collega's het nooit geloven dat ze daar geweest waren-, en of ze eens even in die zeteljes mochten gaan zitten van de ontvangstruimte.)