), en is echt totaal niet typisch Indiaans. Geen hoge jukbeenderen, geen zwart haar (al heeft hij het wel lang in een vlecht gedragen), en hij is echt absoluut niet "rez". Sterker nog, hij heeft een PhD, rijdt een Jaguar en winkelt bij Kroger. Ik niet, ik ben white trash en winkel bij Walmart.
Pine Ridge Statistics as of 2007
- Unemployment rate of 80-90%
- Per capita income of $4,000
- 8 Times the United States rate of diabetes
- 5 Times the United States rate of cervical cancer
- Twice the rate of heart disease
- 8 Times the United States rate of Tuberculosis
- Alcoholism rate estimated as high as 80%
- 1 in 4 infants born with fetal alcohol syndrome or effects
- Suicide rate more than twice the national rate
- Teen suicide rate 4 times the national rate
- Infant mortality is three times the national rate
- Life expectancy on Pine Ridge is the lowest in the United States and the 2nd lowest in the Western Hemisphere. Only Haiti has a lower rate.
Dat is zeker zo. Wij hebben zo echt onze eigen typische-Amerika -reis-gewoontes bijvoorbeeld. Minder verrassingseffect. Maar wij vinden het allebei echt "thuis" komen als we van dat vliegtuig zijn (en die onvriendelijke douane gepasseerd hebben, dat voelt niet als thuis komenboonens schreef: Tijdens de eerste reizen ben je het land echt nog aan het verkennen. Je favoriete restaurants, wanneer tippen, de verkeersregels, do's & dont's in steden en parken etc.. Ondanks het feit dat er qua bezocht gebied geen overlap was in de vier reizen, viel er simpelweg minder te ontdekken. Je hebt je routine ontwikkeld en ondanks de enorme indruk die de steden en parken maken, neemt het gevoel dat je een verre reis aan het maken bent hierdoor af.
) en wegrijden in onze rental. Dat is echt zo van hehe. We zijn er weer. Zalig is dat! Helemaal mee eens.Njit schreef:Op die standaard vragen zijn ook standaard antwoorden:
Can I help You? - No, thank you
How are you today? - Fine, thank you
Ach, en altijd beter dan de Nederlandse mentaliteit waarbij veel personeel alleen de tijd zit vol te maken en klanten helpen alleen maar afleid van hun dagdromen.
Er is niets ongemeends aan 'How are you today?'. Die opmerking staat gewoon gelijk aan het in Nederland gebruikte 'Goedemorgen' of 'Goedemiddag'. Het is een manier van groeten. In Amerika valt het je op, omdat de taal en gebruiken anders zijn, in bovendien een andere taal dan je moedertaal. Heb je weleens nagedacht over de implicatie van het gebruik van 'Goedemiddag'? Dat betekent ook gewoon dat je de ander een goede middag wenst. Denk je nou echt dat een ieder die dat zegt jouw oprecht een goede middag wenst, of van jou wil weten of je een goede middag hebt? Nee. Het is gewoon een vorm van begroeten, een uitdrukking van taal en cultuur.Thierry73 schreef:
2) het "Can I help you" in winkels. ....KNIP...
Blijft alleen het bijna altijd niet gemeende: "how are you today?" over. Ik moet me altijd beheersen niet een of ander huilverhaal op te hangen over hoe slecht het wel niet gaat
Toch vind ik wel een verschil tussen uit gewoonte iemand iets wensen of een vraag stellen zonder dat je een antwoord verwacht.RiverCola schreef:Er is niets ongemeends aan 'How are you today?'. Die opmerking staat gewoon gelijk aan het in Nederland gebruikte 'Goedemorgen' of 'Goedemiddag'. Het is een manier van groeten. In Amerika valt het je op, omdat de taal en gebruiken anders zijn, in bovendien een andere taal dan je moedertaal. Heb je weleens nagedacht over de implicatie van het gebruik van 'Goedemiddag'? Dat betekent ook gewoon dat je de ander een goede middag wenst. Denk je nou echt dat een ieder die dat zegt jouw oprecht een goede middag wenst, of van jou wil weten of je een goede middag hebt? Nee. Het is gewoon een vorm van begroeten, een uitdrukking van taal en cultuur.
. Doen ze niet als mijn vrouw er bij is, wel weer als mijn dochter er bij is. Dat hoor ik in Belgie ook niet snel gebeuren 
Ja, heerlijk.harryvanrooy schreef:In het zelfde rijtje, de iets oudere serveuses in restaurants die je vragen" What can I get you, honey?" Was de eerste keer ook wel even schrikken
