AllesAmerika.com Forum

hee,

het is morgen weer 11 september en ook omdat het een dinsdag is voelt het heel raar. ik verwacht nooit dat er op een anniversary iets zal gebeuren, omdat men dan extra alert is, maar terwijl ik me niet eens kan herinneren waar ik vorig jaar was op 11 september, heb ik een vreemd gevoel over morgen.

is het voor de meeste mensen nu een gewone dag?

Persoonlijk heb ik geen vreemd gevoel over morgen. Had er wat dat betreft niet eens bij stilgestaan dat er weer iets zou kunnen gebeuren.

Wel zijn wij hier in het gezin zelf een beetje aan het 'terugblikken'. Deze periode was voor ons zes jaar geleden een mijlpaal en daar kwam 9/11 dus bij in. Ik loop al vanaf vrijdag 'goh 6 jaar geleden deden we dit' en zo... mijn man is er nu geloof ik wel zat van. Inderdaad omdat het nu weer op dezelfde dagen valt is dat gevoel meer aanwezig.

Verder is onze dochter nu zo oud dat ze er van hoort en meer over wil weten (destijds was ze nog te klein). Ook nadat we deze zomer in NYC zijn geweest en Ground Zero hebben gezien is ze zeer geinteresseerd. Dus wat dat betreft zijn we voor/met haar wel met een soort 'geschiedenisles' bezig.

Ik heb er deze week wel verschillende keren bij stil gestaan. De datum blijft toch in je geheugen gegrift. Maar dat heb ik elk jaar wel. Nu is het sterker, omdat ik weet dat wij binnen een paar weken in NYC zullen zijn en natuurlijk zeker een bezoekje aan Ground Zero gaan brengen.

Angst? Nee, niet echt ... gekken kunnen altijd toeslaan. Maar ik ben wel eerlijk: ik vind vliegen op New York enger dan op een andere Amerikaanse stad.

Ik denk er zeker aan, vooral omdat 11 sept. nu weer op een dinsdag valt.
Ik weet, zoals de meeste mensen denk ik, nog precies wanneer ik hoorde wat er was gebeurd: ik stond op de bus te wachten in Amsterdam en een vriendin van me kwam helemaal overstuur uit de tram en ze vertelde wat er was gebeurd. Ik had dat zelf niet meegekregen omdat ik een hele tijd in de trein had gezeten.
Ik ga ook over een paar weken terug naar New York, vooral ook om Ground Zero te zien. In 1996 heb ik nog op een van de Twin Towers gestaan en ik wilde persé terug vóór ze weer gaan bouwen.

Vanochtend draaide Veronica weer de speciale versie van "Overcome" van Live, en dat is altijd kippevel. Tranen staan nog steeds in mijn ogen.

Ik weet nog dat in 2001 de aanslagen mij heel erg raakten, ik zat tot 5 uur 's nachts achter de televisie. Waarschijnlijk heeft dit me er mede toe gezet om in 2002 naar Amerika te gaan. Daar was ik, negen maanden na 9/11, op ground zero, waar alle spandoeken en steunbetuigingen toen nog hingen. Omdat ik op een summercamp in New Jersey werkte, had ik veel contact met kinderen die bekenden verloren waren in die ramp.

Maar verder is het een normale dag. Je weet het, maar aanslagen kunnen elke dag gebeuren (kijk maar naar Duitsland).

11 september was sinds 1992 al een rotdatum voor ons omdat mijn vader op die dag overleden is. De aanslagen van 2001 hebben er nog eens een flinke schep bovenop gedaan.

Ik weet nog heel goed dat ik op die dag op m'n werk was en een collega letterlijk de afdeling op kwam rennen met de vraag of we nog op de website van CNN konden komen. Nog niet wetende wat er aan de hand was was onze eerste vraag wat hij met de website van CNN moest. Na zijn verhaal was dat natuurlijk wel duidelijk. Ik had op dat moment "het geluk" dat mijn werkdag al voorbij was en ik ben dus snel naar huis gegaan om tot heel laat voor de tv te zitten. De realisatie dat ik zelf 6 weken voor de aanslagen nog onder de torens had gestaan en op dat moment besloot om de volgende keer naar de top te gaan (want dan staan ze er ook nog wel) speelt dan ook nog door je hoofd.

's Ochtends had ik nog aan de telefoon gezeten met een vriendin om met haar haar plannen voor haar verjaardag door te nemen die ze het weekend erna zou vieren. Ze is vandaag jarig en dat was 's avonds even een heel ander gesprek als we 's ochtends hadden.

Ik ben nog nooit in mijn leven zo aangeslagen door iets als door 9/11. Weken erna zat ik vaak nog tot 3 uur 's nachts aan de buis gekluisterd, en soms huilend als een klein kind als de beelden weer uitgezonden werden, haast ontroostbaar. Mijn vrouw, als Amerikaanse, was er natuurlijk ook diep geschokt door, maar mij raakte het nog veel dieper.

Ook vandaag de dag als ik de beelden terug zie, komt die brok in de keel weer opzetten - ik hoor mijn vader nog aan de andere kant van de lijn zeggen dat ik snel de TV aan moet zetten, en ik zie mezelf nog voor de TV zitten, 6 jaar geleden, op de rand van de tafel in de woonkamer. En daarna proberen mijn zwager te bellen die in DC woonde - maar uiteraard kom je er dan niet doorheen.

Op de een of andere manier heeft 9/11 me ontzettend diep geraakt, maar ik kan er niet precies de vinger op leggen waarom. Misschien omdat met een van de symbolen van de VS er nog meer is ingestort: het beeld wat je had van het sterke, 'veilige' Amerika, met daarbij de horror van de beelden, de wetenschap dat de wereld nu waarschijnlijk nooit meer hetzelfde zal zijn... het heeft in ieder geval emoties losgemaakt die ik nooit meer zal vergeten.

Vanmorgen, in de auto onderweg naar het werk, draaide Giel Beelen "In a New York minute" van Don Henley - sowieso al een mooi nummer, maar na 9/11, en ook nu 6 jaar later nog, krijgt het een aparte betekenis.

Ik denk persoonlijk niet dat er iets zal gebeuren - althans, zoals elk jaar weer, hoop ik dat de dag stil voorbij zal gaan, en dat in alle rust en eerbied de slachtoffers herdacht kunnen worden...



Dennis

Op de 11e kreeg Nienke haar eerste weeën. Op zo'n moment flitst het toch door je heen in wat voor een wereld je kind wordt geboren.
Elke keer als de voorbereidingen voor zijn verjaardag beginnen, betekent het dat 9/11 ook weer een plek in de gedachten krijgt. Ik ben er bang voor dat dat ook lang zal blijven duren. Daan is overigens geboren op 9/22. 11 dagen na de ramp.

Ik ga ook over een paar weken terug naar New York, vooral ook om Ground Zero te zien. In 1996 heb ik nog op een van de Twin Towers gestaan en ik wilde persé terug vóór ze weer gaan bouwen.

Dan ga je te laat, hoewel er in juni nog niet zoveel van te zien was, in augustus was ik er voor het laatst en het is nu echt een bouwplek, vol met kranen en je kunt er ook een stuk slechter bijkomen.
TIP:
Ga de ingang van de PATH een stukje in, misschien zie je dan iets beter.
Eric

Ik was thuis op dat moment en zag alles op tv.

Toen we in juli in New York waren zijn we uiteraard ook naar Ground Zero geweest. Het is niet voor te stellen wat een chaos het geweest moet zijn. Er wordt heel hard gewerkt aan het nieuwe gebouw en de metro.
In het NYP museum waar we geweest zijn, was een expositie van brokstukken van politieauto's en helmen en een geblakerd pistool. De beelden werden ook vertoond en daar hebben we even naar staan kijken.
Het heeft vooral indruk gemaakt op Demi, ze is bijna 12, op de 15e, en ze is er erg geinteresseerd in. Ze wil vanavond ook naar de programma's kijken over 9/11.

Louise

enger003 schreef:Dan ga je te laat, hoewel er in juni nog niet zoveel van te zien was, in augustus was ik er voor het laatst en het is nu echt een bouwplek, vol met kranen en je kunt er ook een stuk slechter bijkomen.
TIP:
Ga de ingang van de PATH een stukje in, misschien zie je dan iets beter.
Eric

Bedankt voor de tip!

doreennicole schreef:hee,

het is morgen weer 11 september en ook omdat het een dinsdag is voelt het heel raar. ik verwacht nooit dat er op een anniversary iets zal gebeuren, omdat men dan extra alert is, maar terwijl ik me niet eens kan herinneren waar ik vorig jaar was op 11 september, heb ik een vreemd gevoel over morgen.

is het voor de meeste mensen nu een gewone dag?

Nee, voor mij zeker niet en vandaag heb ik ook een vreemd gevoel, vooral ook omdat we opeens weer van Bin Laden hoorden. Het weer is in ieder geval heel anders, dan die dag, wat druilerig. Toen was het stralend weer. Het was de dag na mijn veertigste verjaardag en we hebben weken erna als zombies rondgelopen. Ik hoop van harte, dat het vandaag rustig blijft!

Petra/VS schreef:Toen was het stralend weer. Het was de dag na mijn veertigste verjaardag

Nog gefeliciteerd dan!!! Dan ben je nu waarschijnlijk ook weer net jarig geweest.

Louise schreef:In het NYP museum waar we geweest zijn, was een expositie van brokstukken van politieauto's en helmen en een geblakerd pistool.

Waar is dat museum?

In 2005 was ik bij het brandweer-museum, zelfde verhaal. Foto's van hoe zo'n enorme brandweerwagen onder het puin vandaan werd gehaald (een voor en na-foto). Was erg onder de indruk van een vitrine met een koffer, A4tjes, schoenen etc. uit het WTC en oh, wat is dat? Dat witte stukje? Oh, een stukje vliegtuig...

Mack schreef:

Petra/VS schreef:Toen was het stralend weer. Het was de dag na mijn veertigste verjaardag

Nog gefeliciteerd dan!!! Dan ben je nu waarschijnlijk ook weer net jarig geweest.

Bedankt! Gisteren inderdaad . Net als zes jaar geleden zal ik het echter pas zaterdag vieren met vrienden. Toen hebben we nog erg getwijfeld of we het feestje door zouden laten gaan (vooral ook, omdat het een NYC thema had en de Twin Towers nog op de cake stonden (skyline van de stad)). Maar iedereen had er behoefte aan de gedachten te verzetten, dus we hebben het feest toch gehouden.

Ik kan ook nog steeds niet gemakkelijk naar de beelden kijken. Mijn zusjes waren op bezoek vanuit NL en die waren die dag naar NY met de trein om het WTC te bezoeken Gelukkig was de trein al voor de Hudson gestopt (toen was het net gebeurd). Dus ze hebben gelukkig niet op Manhattan vast gezeten. Wij wonen in NJ, en inderdaad iedereen hier kent wel iemand die het leven toen heeft verloren.

Dora

Gisteren was de docu 9/11 op TV. Erg indrukwekkend.

On September 11, 2001, filmmakers Jules and Gedeon Naudet were filming a documentary on a rookie New York City firefighter when they noticed a plane overhead. That plane would hit the World Trade Center. The firefighter and the Naudets rushed immediately to the scene. The Naudets filmed throughout Sept. 11 and the days afterward from the firemen's perspective, as it became clear to them that this was the only known footage from inside the Twin Towers that day.

Nee, een gewone dag, net zoals gisteren en morgen...

Ik heb er eerlijk gezegd dit keer niet bij stilgestaan. In 2004 gingen we naar een Nascar Race op 11 september. Daar werd wel aandacht besteed aan 9/11 in de ceremonie vooraf ... Ik was zelf wel alert en schrok me rot toen de jetfighters overvlogen laag over het circuit. Ik wist namelijk niet dat dat gebruikelijk was tijdens een Nascar Race. Ik zal het nooit vergeten, wij zaten boven in de hoek op de tribune, van waar de jetfighters aan kwamen vliegen. Ik hoorde ineens tijdens het national anthem, lawaai .. publiek die helemaal bovenin naar achteren keken en luid begonnen te roepen. Ik dacht toen wel even; dit is foute boel! Heel kort daarop een overdonderend lawaai van de laag overvliegende jetfighters ... Dit detail waren ze me even vergeten te vertellen Overigens wel één van mijn mooiste ervaringen ...

Wat betreft 9/11 .. Ik was toen alleen thuis met de kinderen. Stefan zat op een conferentie in Argentinie. Mijn vriendin logeerde bij me, maar werkte overdag. Ik had absoluut niets meegekregen op het nieuws (kinderen waren nog babies), totdat zij helemaal teneergeslagen thuis kwam. Ik was echt aangeslagen toen ik het nieuws zag... ik heb nog steeds moeite om de beelden te zien. En kijk ook geen verfilmingen of documentaires. Ik heb nog steeds na 6 jaar het zelfde gevoel van ongeloof. Ik hoop echt dat we nooit meer een aanslag van dit formaat zullen meemaken. Niet dat ik daarmee ieder andere aanslag wil bagatelliseren ...

Toevallig las ik net op een Amerikaans forum waar ik lid van ben, dat iemand schreef dat hij bang was dat 9/11 op den duur niet meer herinnert wordt en een normale dag op de kalender wordt ...

Nou, dat lijkt me sterk, het zal misschien niet zo rauw blijven voelen, maar ik denk niet, dat het vergeten zal worden. Vanochtend liepen we ook langs een sobere ceremonie hier in het centrum van de stad en alle vlaggen hangen halfstok. Iedereen, met wie ik vandaag heb gesproken, herinnert zich precies, waar ze die ochtend waren.