Waar waren jullie op 11 September 2001?

[dutchamerican82]

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik toen in de bus terug naar huis zat van een bezoek aan een beurs met m'n werk.
Er kwam een melding van een "klein" vliegtuigje die tegen het WTC was gevlogen in New York, maar bijna niemand wist was het WTC was, dus er werd verder weinig aandacht aan besteed. Alleen ik was toen al een amerika freak en wist dat het wel ernstig moest zijn! en nadat er een 2e vliegtuig was ingevlogen had ik gelijk al wel door dat het niet anders dan een aanslag kon zijn.............Later op tv heb ik alle beelden gezien. niet te beschrijven.....

9/11 i will never forget

[dieter]

Ik was thuis (moest pas om 18u werken die dag) en was nog wat aan het zappen. Opeens zag ik dat er nog nieuws was op VRT.
Dacht eerst nog "hé, nu zenden ze ook al herhalingen uit van het middagnieuws, fijn want ik heb het gemist om 1u"
Ne enkele minuten kijken drong me echter de ernst van de situatie door. Naar CNN overgeschakeld en zag toen life het 2e vliegtuig zich in de toren boren.

[Tinkerbell]

We lagen aan de werft en zouden de dag erna met onze nieuwe motor met de rijksverkeersinpectie gaan proefvaren.

Om 16.00 uur zag ik het op tv en om 16.30 kregen we telefoon dat alle olie leveranties aan schepen stop gezet waren

Het was allemaal heel bizar. Van de ene kant erg vreselijk voor de slachtoffers,van de andere kant waren gelijk ook zelf min of meer betrokken bij de ellende.

Geen diesel,geen brood op de plank.

[Corry]

Ik was met Jeff (mijn zoon) op weg naar de kapper en omdat we aan het babbelen waren heb ik het nieuwsbericht niet helemaal gehoord. Toen we bij de kapper aankwamen riep ik "zet de tv eens aan er is wat aan de hand". Toen we de beelden zagen dachten we nog 1 seconde dat het een nieuwe film was tot de gruwelijke waarheid tot ons doordrong. Een maand daarvoor stonden we nog bij de Twin Towers

[nieuwenoord]

Wij waren bij vrienden hooi halen, reden naar huis en hoorden van een vliegtuigcrash in New York. Vier dagen eerder hadden wij onze eerste Amerikareis geboekt. We zetten thuis direct de TV aan en zagen inderdaad ook een paar minuten later het tweede toestel in het WTC vliegen. Gruwelijk!

[Clint]

Ik zat thuis voor een overhoring Engels te leren, toen een vriend me belde en zei dat ik de televisie aan moest doen. We hebben toen volgens mij zeker een uur aan de telefoon voor de televisie gezeten. Even later CNN opgezet (die zijn toch actueler dan de NOS of RTL) en daar is die zender de rest van de dag (en de volgende dagen nog zeer regelmatig) niet meer vanaf gekomen.

[jvinch]

Ik was op Midway Airport in Chicago en zat in het vliegtuig te wachten tot het boarden was afgerond en we zouden vertrekken naar Dallas.

Tja, dat liep anders. Na 2 uur werd bekend dat het hele vluchtverkeer was platgelegd en ik ben toen weer naar huis vertrokken. Er gingen wel geruchten maar ik hoorde pas in de taxi terug van mijn vrouw wat zich precies had afgespeeld.

[Petra/VS]

Ik lag ziek in bed en Rick had net de kinderen naar school gebracht, toen hij binnenkwam met de opmerking: "Do you want to see a towering inferno? A plane just flew into the World Trade Center!" Toen dachten we nog, dat het een ongeluk was, maar minuten later zagen we het tweede vliegtuig er inslaan.

[Pete.Z]

Wilhelminapier in Rotterdam, aan het werk op de vrachtwagen, hoorde het nieuws op de radio, toen er sprake was van een vliegtuigje wat tegen het WTC aangevlogen was.
Daarna blijven luisteren en thuisgekomen kijken tot diep in de nacht.

[Dento]

Ik was net thuisgekomen van de universiteit, toen mijn vader me belde dat ik snel de TV aan moest zetten. Ik heb vanaf dat moment achter de TV gezeten. Ik heb geprobeerd mijn vrouw te bellen, maar die kreeg ik niet te pakken - de batterij van haar telefoon bleek leeg te zijn.

Uiteindelijk belde ze aan beneden (we woonden toen nog in een flat), en ik heb haar op staan wachten. Zodra ze de lift uitstapte heb ik haar toegeroepen "Two planes just flew into the World Trade Center", waarna ze lacherig reageerde, in afwachting van - zoals ze later zei - de clou van de mop...

We zijn daarna niet meer van de TV weg geweest, en die nacht heb ik tot 4 uur 's nachts TV gekeken, soms huilend als een klein kind - dat zal ik nooit vergeten...

[Victoria]

Ik zat dat moment op school, alle tv's zijn aangezet om te kijken wat er gebeurd was.
Tevens mochten we redelijk op tijd naar huis.

[Harry]

Ik zat in mijn kantoor en opeens ging mijn mobiel, belde mijn vriend die op dat moment op zakenreis was in Shanghai met het bericht dat er een ongeluk gebeurd was met een vliegtuig wat tegen het WTC gevlogen was. Hij zat in de bar van het Four Seasons hotel tussen veel Amerikanen en opeens hoorde ik een hoop geschreeuw toen het tweede toestel het WTC invloog, op dat moment was ook meteen duidelijk dat het geen ongeluk was. Hij zou de volgende dag 12 september terugvliegen, rechtstreeks met de KLM, gelukkig ging de vlucht gewoon op tijd, maar bij het ophalen op schiphol was het toch wel een bizarre toestand, overal zaten en lagen mensen die op dat moment niet naar huis konden, ik vond het een onwerkelijke toestand en was nog nooit zo blij dat hij weer heelhuids thuis was gekomen. De week daarna zouden we op 18 september een week naar Las Vegas gaan, het was voor ons meteen duidelijk dat als er weer gevlogen zou worden, we ook zouden gaan, we wilden ons absoluut niet bang laten maken door een stelletje terroristen. We hadden nog nooit zo op tijd gevlogen en ook bij de overstap in Chicago ging eigenlijk alles heel erg snel, het vliegtuig was ook half leeg. De sfeer in Las Vegas was heel anders dan andere jaren, alle entertainment lag stil, je hoefde nergens te wachten bij de restaurants en het was voor Las Vegas begrippen heel erg rustig. In die week waren ze bij het Bellagio bezig met het programmeren van de song "I'm proud to be an American", welke vanaf vrijdag toen de fonteinenshow weer opgevoerd werd elk half uur vertoond werd, ik kan je niet vertellen wat dat voor een emoties dat opriep bij iedereen, ook bij ons. Een tijd om nooit meer te vergeten.

Harry

[doreennicole]

ik lag rustig te slapen (het was natuurlijk nog geen 6 uur aan deze kant)toen de telefoon ging. ik kreeg een telefoontje van mijn vriendin aan de oostkust met de volgende woorden: a plane just flew into the WTC, they think it's a terrorist attack. mijn reactie was: no f-ing way. no, it's not possible. mijn moeder en zusje die op vakantie waren en ook nog lekker aan het slapen, schrokken zich natuurlijk rot. idd CNN aan en daar niet meer van afgekomen. ik weet niet meer of ik wel of niet naar het werk ben gegaan, maar denk haast van niet. we zaten nl allemaal in shock, maar daarnaast bereidden we ons ook voor op verdere aanslagen, in elke major city, en downtown waar ik werk werd ook min of meer afgesloten.

een van de raarste dingen die eerste dagen was een compleet vliegtuigvrije lucht.

[lelie]

Ik was op mijn werk en hoorde het op de radio. Ik belde meteen mijn moeder en toen vertelde ze ook dat het tweede vliegtuig in het WTC was gevlogen.

Wij hebben ook nog 2 minuten stilte gehouden op het werk later.

[Aïda]

Ik was ziek thuis en zat Oprah te kijken. Er kwam een ticker in beeld dat er een extra journaal uitzending zou volgen. Ik ben meteen gaan zappen en zag live het tweede toestel erin gaan
We zouden de 23e op vakantie gaan naar Washington DC, New York, New Jersey en Pennsylvania. We zijn gegaan (United Airlines); het vliegtuig was vrijwel leeg.

[antonia]

Toen de vliegtuigen de gebouwen invlogen, zat ik in de trein, dus op dat moment had ik er geen weet van.
Vanuit de trein moest ik verder naar huis met de bus en bij de bushalte kwam ik een kennisje tegen, dat het hele verhaal vertelde. Ik schrok me helemaal lam, want ik heb ooit nog (net zoals zovelen) op die ene toren gestaan. Thuis heb ik tot diep in de nacht CNN gekeken en de dagen erna ook.

[californian girl]

Ik was samen met mijn moeder voor een korte vakantie in Los Angeles. We hadden de gewoonte om s morgens even de tv aan te zetten om het nieuws en weer te kijken. Mijn moeder dacht dat het een slechte film was maar ik voelde meteen dat er iets serieus aan de hand was. Heb snel mijn jogging spullen aangetrokken en ben naar beneden gegaan (we logeerden in een klein hotelletje buiten de stad) om bevestiging te krijgen voor de verschrikkelijke beelden die het tv scherm vulden. De ontbijtkamer was leeg, een aantal mensen hadden zich verzameld in de "bar" en staarden wezeloos naar het tv scherm; voor mij bevestiging genoeg en ik voegde me bij hen. Even later kwam mijn moeder ook. We hebben die dag met elkaar doorgebracht en getroost waar getroost moest worden en gepraat, veel gepraat. De crew van een United Airlines flight die de dag ervoor van NYC naar LA gevlogen had logeerden ook in ons hotel en we hebben de piloten echt in tijd van een paar minuten 10 jaar ouder zien worden....
Binnen een paar uur heerste er een staat van beleg in LA. Straten werden afgezet en de Nationale Garde arriveerde. Voor de kust vlogen helicopters en straaljagers en er lagen marineschepen van een nabij gelegen basis voor anker.
Wij waren met een United vlucht naar LA gevlogen. Het telefoonverkeer lag plat, de airlines waren niet bereikbaar en LAX was gesloten. We zouden de dag erop weer naar huis gaan maar zijn noodgedwongen een week moeten blijven voor we met een extra KLM vlucht naar huis konden. Het was een spannende week, waarin we wakes hebben meegemaakt die spontaan op de hoek van de straat waren ontstaan maar ook op PHW1, terwijl we voor een rood stoplicht stonden opeens een aantal jonge mannen de weg op zagen rennen die een amerikaanse vlag met benzine overgoten en vervolgens in brand staken. Dit was heel emotioneel en ik heb me moeten bedwingen om niet de auto uit te springen en op die gasten af te gaan...
Toen we eindelijk naar huis konden, was de luchthaven voor particuliere auto's nog steeds afgesloten en werden we met een busje naar de terminal gebracht. Halverwege werd het busje gesomeerd stil te staan door een politie auto en hebben we 3 kwartier moeten wachten: er was een bommelding! We mochten geen handbagage meenemen op je paspoort, beurs en medicijnen na. Na een enorme strenge controle gingen we door een cordon van politiemensen met honden in de slurf aan boord. Begeleid door 2 straaljagers van de Amerikaanse luchtmacht vlogen we noordelijk richting de Canadese grens en vervolgens over Canadees grondgebied naar Nederland. Ik ben nog nooit zo blij geweest weer thuis te zijn als toen....

[Ruud2004]

Boeiende vraag. Je ziet dat deze dag bij iedereen in het geheugen staat gebrandt.

Ik was op mijn werk aan het vergaderen, totdat er iemand binnenstormde en ons onderbrak. Wij naar de TV........einde vergadering.

[thebes]

Wij waren in Three Rivers CA, vlakbij Sequioa National Park, tijdens onze eerste rondreis door het zuidwesten.
We werden rond 8.30 uur wakker en zetten gewoontegetrouw de tv aan, met beelden van brand en paniek. Het was toen al 2,5 uur geleden gebeurd. We snapten niet meteen wat er aan de hand was. Op dat moment belde mijn vader, om te zeggen dat ze zich niet ongerust over ons maakten. Hij legde uit wat er gebeurd was. Wel vreemd, dat jullie in Nederland eerder wisten van de ramp dan wij in de VS zelf....i
De gebeurtenissen hebben een stempel op onze vakantie gedrukt, maar we hebben er naast nare, ook goede herinneringen aan. We zijn in contact gekomen met heel veel Amerikanen. Iedereen wilde met ons praten en onze mening weten. We hebben veel intensieve gesprekken gevoerd met wildvreemde mensen.

[erki]

Ik was redelijk in de buurt. Dwz was net een paar dagen door de staat New York gereisd (van Montreal naar Niagara via Lake Placid) en inmiddels wat noordelijker in Ontario. We reden ´s morgens net Sudbury uit in oostelijke richting (naar Algonquin NP) toen op de radio het bericht over een ´vliegtuigongeluk´ kwam. Bij een tussenstop bij een of ander bezoekerscentrum zagen we die beelden op TV en dat was heel unreal. Die avond in een wat onooglijk motel naar de beelden gekeken en daarna ... ook bizar ... de Champions League wedstrijd van PSV.
Wij dachten dat we ver genoeg van New York waren (zouden terugvliegen vanaf Montreal) om er geen last van te hebben, maar dat liep anders. Na een hele dag op een vliegveld hangen en nog een extra nacht hotel konden we met veel moeite mee met een vlucht terug. Een trip om niet snel te vergeten idd.