rvd4always schreef:Je kan wellicht wel een ander baantje aan de onderkant van de markt accepteren maar je zal er qua verdienste niet erg op vooruit gaan.
Maar dat was ook niet het punt van discussie; het ging erom dat als jij werk zoekt (of moet zoeken) in de minimumlooncategorie je niet gedwogen wordt om in de bediening te gaan werken. Er zijn zat andere baantjes die minimumloon betalen zonder in aanraking te komen met het fooiensysteem.
rvd4always schreef:Als een bedrijf het goed doet zijn er jaarlijks functionerings gesprekken die schriftelijk worden vastgelegd. Als een werknemer door de jaren heen niet goed blijkt te functioneren kan men via de rechter het arbeidscontract beeindigen met de schriftelijke functionerings gesprekken als bewijs.
Vanuit een werknemersperspectief is dat heel erg fijn, vanuit een werkgeversperspectief dus absoluut niet. Als een werknemer niet goed functioneert moet je toch wel verdomd veel moeite doen om deze op een wettige manier de deur uit te werken. In jouw eigen woorden "door de
jaren heen", da's toch eigenlijk belachelijk? Ik heb het zelf meegemaakt in Nederland. Ik had een slecht functionerend persoon in mijn team, waarvan al heel lang duidelijk was dat deze persoon weinig tot niet zou (kunnen) verbeteren, maar het is belachelijk aan welke regels je allemaal gebonden bent om te proberen(!) deze persoon kwijt te raken. Uiteindelijk kan dit ook ten koste gaan van de sfeer in een team, en kan zelfs uitwerkingen hebben op de prestaties en de kwaliteit van het hele team (waar, afhankelijk van het soort werk uiteindelijk de klant ook de dupe van kan worden). En dat wil je toch ook niet? Dan zijn we toch iets te ver doorgeslagen? Wat dat betreft vind ik het hier stukken fijner. Als jij goed je best doet heb je niets te vrezen, werk je slecht dan twee waarschuwingen en hup, daar is de deur...
rvd4always schreef:Ik vind het een illusie om te denken dat al deze mensen hoger op komen (wellicht geloven ze nog in de american dream welke niet voor iedereen is weg gelegd). Ze zijn immers dagelijks tig uren aan het werk om hun hoofd boven water te houden. Hoe kan je dan nog tijd vinden om diploma's te halen en hoger op te komen? Deze mensen vervullen de baantjes aan de onderkant van de maatschappij waarvoor de mensen uit eigen land hun neus ophalen.
Dat is toch in Nederland ook gebeurd met alle gastarbeiders? Je kunt dus niet de Amerikaanse maatschappij veroordelen voor iets wat wij zelf eind jaren '60/begin jaren '70 ook hebben gedaan.
RiverCola schreef:Volgens mij kijkt men in de VS veel sneller naar iemands competenties dan naar de papiertjes. In Nederland wordt ik daar behoorlijk ziek van nu ik zelf al een hele poos opzoek ben naar een baan. Men kijkt niet naar wat ik allemaal bereikt heb maar naar mijn diploma.
Absoluut waar. Erg overdreven gesteld: als jij in Nederland niet met een papiertje kunt aantonen dat je gekwalificeerd bent om toiletten schoon te maken, dan is dat jammer. Daar denkt men hier dus heel anders over. Als ik kijk naar wat ik nu doe, en de papieren die ik meebreng, dan heeft men gekeken naar de ervaring die ik heb, en niet naar opleiding, want waar in mijn rechtenstudie heb ik geleerd hoe ik ECM software moet implementeren en integreren in de bestaande bedrijfsstructuur? Niet dus, maar ik heb wel interesse in de materie en een achtergrond in project management, en ik ben daar dus op aangenomen, en niet per se op mijn diploma.
Petra/VS schreef:Bedrijven als Walmart gaan er ook prat op, dat ze mensen door de ranken promoveren. Dento heeft dat destijds ook ondervonden.
Yep, officieel moet je zes maanden in dienst zijn om überhaupt te worden overwogen voor promotie naar een andere functie. Na twee maanden werd ik
gevraagd of ik Department Manager wilde worden. Als jij je van je beste kant laat zien, dan zijn er dus wel degelijk kansen, en dan zal men het niet zo nauw nemen met de regeltjes zoals dit in Nederland wel zou gebeuren.