Seropositief
Geplaatst: 22 jun 2010, 15:41
Ik leerde nog maar net gisteren deze website ontdekken. Hier mijn 2e verhaaltje, en voorval omtrent een Amerikareis, en dan houd ik er zelf even mee op.
Ikzelf ben Belg , woonachtig in Antwerpen , alsook mijn vriend, maar die heeft de dubbele nationaliteit , en is afkomstig uit S.D. ( Californië).Ook hij woont ondertussen grotendeels in België sinds 7 jaar, en heeft een dubbele nationaliteit. Begin dit jaar ging hij voor 6 weken , om familiale reden huiswaarts. Ikzelf zou hem voor mijn vakantie vervoegen van maandag 14/02 tot 04/03/2010.
MIjn ticket had ik geboekt via American Airlines.So far so good, en ik zou dus met AA vliegen op 14/02 , Brussel - Chicago - San Diego. Op vrijdagavond 12 /02 dacht ik gauw mijn "esta" aanvraag in orde te maken op de website van US Government. Ik vul dus al mijn persoonlijke gegevens in, en ga door de vragenlijst. Op de vraag " do you have any communicable disease"...antwoord ik waarheidsgetrouw met "yes", daar ik sedert een 6 tal jaar seropositief ben. Wel aan medicatie, mijn virale lading niet meer detecteerbaar, maar ik dacht, juist is juist, en eerlijk is eerlijk, dus antwoordde ik waarheidsgetrouw "yes". Zag geen reden om te liegen omtrent mijn status, en onder Obama werd hiv toch uit de wetgeving gehaald om iemand te weigeren. Doch, ik kreeg omwille van mijn "yes" antwoord wel een negatief reisadvies, en daar stond ik. Weekend, ik kon niet meer op de ambassade terecht, en moest op zondag de vlucht hebben. Met een bang hartje ging ik naar de luchthaven, helaas ik werd aan de check-in van American Airlines geweigerd, ze konden me doodéénvoudig niet "boarden", daar hun boekingssysteem direct gelinkt is aan het "esta systeem" . Ze begrepen mijn frustratie, ik had een medisch attestje, zei dat mijn hiv , en het "yes" antwoorden op de communicable disease vraag mijn enige misdadig feit was dat ik had begaan. Ik riep de manager van AA erbij , doch ze verwijzen me door naar de ambassade. Ze hadden geen noodnummer voor "Esta" problemen of aangelegenheden, waren niet in staat om , ondanks het begrip, mijn "negatief" reisadvies te wijzigen en om te zetten, dit terwijl ik in mijn ogen met hiv niet mag of mocht geweigerd worden. Ik antwoordde eerlijk op de vraag met "yes", daar ik ook niet het risico wou lopen om met mijn hiv medicatie bij bagagecheck tegen de lamp te lopen. En ik ging er van uit, 't is niet omdat pres. Obama hiv uit de wetgeving heeft gehaald, dat tot nader order hiv nog steeds niet valt onder wat men noemt "communicable" diseases. Aangezien het weekend was, maandag 15/2 een amerikaanse feestdag, een visum nog eens wat extra dagen zou kosten, mijn vakantie op t werk liep, wou ik van geen wijken weten, en hield ik voet bij stuk. Uiteindelijk zei een charmante dame van AA me om te boeken naar Continental , die hadden nog 1 plaats, en die waren voorlopig nog niet gelinkt aan het "esta" systeem, dus daar zou boarden met mijn reispas wel lukken. Ik vond het vooral vernederend omtrent mijn hiv te moeten praten in 't publiek aan een incheckbalie. Maar 't ergste diende dan nog te komen.... Allereerst diende ik 180 US$ op te leggen, vermits het ticket van Continental duurder was, dit terwijl ik in mijn ogen volledig correct had gehandeld. Ik diende nu met Cont. Airlines te vliegen, Brussel - Washington - San Diego. Uiteraard liep ik zonder Esta opnieuw tegen de lamp bij de immigration boards te Washington, maar bon, ik was dan wel reeds op Amerikaans grondgebied. Ik werd na vingerafdrukken, iriscontrole van de ogen uit de rij geplukt, begeleid naar een kamertje, en min of meer behandeld als een misdadiger, er kwamen wat telefoontjes aan te pas, naar 't witte huis of god mag weten waar naartoe, en ik diende te wachten, maar men stelde men wel reeds gerust dat ik het land ging in mogen, maar men op zoek was naar een wettelijke basis.Uren liet men mij daar wachten , ondetussen kreeg ik schrik dat ik mijn aansluiting van 4 uur later zou missen, want in dat geval zou ik nog eens een extra 5 uren dienen te wachten op de avondvlucht. Gelukkig kwam 15 minuten voor mijn aansluitingsvlucht een bevrijdend telefoontje , er werd een kaartje in mijn reispas aangebracht, waarop genoteerd werd , "on parole" , en zo mocht ik dus verder reizen. Bij de ondervraging in het kamertje, waar nog meer touristen met problemen gegroepeerd zaten, voelde ik me zeer vernederd , doordat er over mijn hiv gepraat werd in t bijzijn van andere toeristen , die mijn verhaal zo mee konden volgen, een totaal gebrek aan privacy. Ook een geplande excursie vanuit S.D naar Mexico kon ik vergeten, daar ik met het paspoort "on parole" niet over de mexicaanse grens mocht, voor een daguitstap. Kortom , mijn héénvlucht , en tevens ook mijn eerste bezoek aan de states, was een vreselijk en beangstigend avontuur , een nare ervaring. Telefoontjes achteraf naar de US Ambassade , verwijzend naar de fouten op de ESTA website, gebrek aan informatie, totaal geen vermelding wat sero+ patiënten dienen te antwoorden op de vraag van "communicable diseases" hebben tot niks geleid. De vlucht heeft niet enkel voor veel problemen gezorgd, maar ook nog eens voor extra gelduitgaven. Doch met al mijn klachten werd ik van het kastje naar de muur doorverwezen, en niemand nam echt de verantwoordelijkheid en schuld op zich, legden de verantwoordelijkheid telkens bij een ander. Bij çavaria, een koepelorganistatie van "holebi's " in België kreeg ik enig gehoor , ze vonden mijn verhaal vooral dapper en moedig , dat ik het eerlijk heb gespeeld, het aandurfde om in verweer te gaan, er op stond toch te reizen, etc .... , zeiden dat de meeste sero+ bij hun weten "liegen" omtrent hun status om naar de US te reizen.... Maar dit was maar een pleister op een zere wonde.
Ikzelf ben Belg , woonachtig in Antwerpen , alsook mijn vriend, maar die heeft de dubbele nationaliteit , en is afkomstig uit S.D. ( Californië).Ook hij woont ondertussen grotendeels in België sinds 7 jaar, en heeft een dubbele nationaliteit. Begin dit jaar ging hij voor 6 weken , om familiale reden huiswaarts. Ikzelf zou hem voor mijn vakantie vervoegen van maandag 14/02 tot 04/03/2010.
MIjn ticket had ik geboekt via American Airlines.So far so good, en ik zou dus met AA vliegen op 14/02 , Brussel - Chicago - San Diego. Op vrijdagavond 12 /02 dacht ik gauw mijn "esta" aanvraag in orde te maken op de website van US Government. Ik vul dus al mijn persoonlijke gegevens in, en ga door de vragenlijst. Op de vraag " do you have any communicable disease"...antwoord ik waarheidsgetrouw met "yes", daar ik sedert een 6 tal jaar seropositief ben. Wel aan medicatie, mijn virale lading niet meer detecteerbaar, maar ik dacht, juist is juist, en eerlijk is eerlijk, dus antwoordde ik waarheidsgetrouw "yes". Zag geen reden om te liegen omtrent mijn status, en onder Obama werd hiv toch uit de wetgeving gehaald om iemand te weigeren. Doch, ik kreeg omwille van mijn "yes" antwoord wel een negatief reisadvies, en daar stond ik. Weekend, ik kon niet meer op de ambassade terecht, en moest op zondag de vlucht hebben. Met een bang hartje ging ik naar de luchthaven, helaas ik werd aan de check-in van American Airlines geweigerd, ze konden me doodéénvoudig niet "boarden", daar hun boekingssysteem direct gelinkt is aan het "esta systeem" . Ze begrepen mijn frustratie, ik had een medisch attestje, zei dat mijn hiv , en het "yes" antwoorden op de communicable disease vraag mijn enige misdadig feit was dat ik had begaan. Ik riep de manager van AA erbij , doch ze verwijzen me door naar de ambassade. Ze hadden geen noodnummer voor "Esta" problemen of aangelegenheden, waren niet in staat om , ondanks het begrip, mijn "negatief" reisadvies te wijzigen en om te zetten, dit terwijl ik in mijn ogen met hiv niet mag of mocht geweigerd worden. Ik antwoordde eerlijk op de vraag met "yes", daar ik ook niet het risico wou lopen om met mijn hiv medicatie bij bagagecheck tegen de lamp te lopen. En ik ging er van uit, 't is niet omdat pres. Obama hiv uit de wetgeving heeft gehaald, dat tot nader order hiv nog steeds niet valt onder wat men noemt "communicable" diseases. Aangezien het weekend was, maandag 15/2 een amerikaanse feestdag, een visum nog eens wat extra dagen zou kosten, mijn vakantie op t werk liep, wou ik van geen wijken weten, en hield ik voet bij stuk. Uiteindelijk zei een charmante dame van AA me om te boeken naar Continental , die hadden nog 1 plaats, en die waren voorlopig nog niet gelinkt aan het "esta" systeem, dus daar zou boarden met mijn reispas wel lukken. Ik vond het vooral vernederend omtrent mijn hiv te moeten praten in 't publiek aan een incheckbalie. Maar 't ergste diende dan nog te komen.... Allereerst diende ik 180 US$ op te leggen, vermits het ticket van Continental duurder was, dit terwijl ik in mijn ogen volledig correct had gehandeld. Ik diende nu met Cont. Airlines te vliegen, Brussel - Washington - San Diego. Uiteraard liep ik zonder Esta opnieuw tegen de lamp bij de immigration boards te Washington, maar bon, ik was dan wel reeds op Amerikaans grondgebied. Ik werd na vingerafdrukken, iriscontrole van de ogen uit de rij geplukt, begeleid naar een kamertje, en min of meer behandeld als een misdadiger, er kwamen wat telefoontjes aan te pas, naar 't witte huis of god mag weten waar naartoe, en ik diende te wachten, maar men stelde men wel reeds gerust dat ik het land ging in mogen, maar men op zoek was naar een wettelijke basis.Uren liet men mij daar wachten , ondetussen kreeg ik schrik dat ik mijn aansluiting van 4 uur later zou missen, want in dat geval zou ik nog eens een extra 5 uren dienen te wachten op de avondvlucht. Gelukkig kwam 15 minuten voor mijn aansluitingsvlucht een bevrijdend telefoontje , er werd een kaartje in mijn reispas aangebracht, waarop genoteerd werd , "on parole" , en zo mocht ik dus verder reizen. Bij de ondervraging in het kamertje, waar nog meer touristen met problemen gegroepeerd zaten, voelde ik me zeer vernederd , doordat er over mijn hiv gepraat werd in t bijzijn van andere toeristen , die mijn verhaal zo mee konden volgen, een totaal gebrek aan privacy. Ook een geplande excursie vanuit S.D naar Mexico kon ik vergeten, daar ik met het paspoort "on parole" niet over de mexicaanse grens mocht, voor een daguitstap. Kortom , mijn héénvlucht , en tevens ook mijn eerste bezoek aan de states, was een vreselijk en beangstigend avontuur , een nare ervaring. Telefoontjes achteraf naar de US Ambassade , verwijzend naar de fouten op de ESTA website, gebrek aan informatie, totaal geen vermelding wat sero+ patiënten dienen te antwoorden op de vraag van "communicable diseases" hebben tot niks geleid. De vlucht heeft niet enkel voor veel problemen gezorgd, maar ook nog eens voor extra gelduitgaven. Doch met al mijn klachten werd ik van het kastje naar de muur doorverwezen, en niemand nam echt de verantwoordelijkheid en schuld op zich, legden de verantwoordelijkheid telkens bij een ander. Bij çavaria, een koepelorganistatie van "holebi's " in België kreeg ik enig gehoor , ze vonden mijn verhaal vooral dapper en moedig , dat ik het eerlijk heb gespeeld, het aandurfde om in verweer te gaan, er op stond toch te reizen, etc .... , zeiden dat de meeste sero+ bij hun weten "liegen" omtrent hun status om naar de US te reizen.... Maar dit was maar een pleister op een zere wonde.