Donaties, verschil NL vs USA ?

[wiepster]

Sinds ik in de USA woon geef ik meer en meer aan organisaties en fundraisers. In NL gaf ik ook wel, vooral met de collectes langs de deur, maar echt stukken minder dan nu.

Ervaren de andere Neder-Amerikanen dit nu ook? Ook geven wij af en toe aan de homeless hier, wat in NL misschien een eurootje hier of daar was, is het hier dat, vooral hubby, soms maaltijden of andere spullen en ook cash geeft.

[Gast]

Ik merk dat ik hier meer geef aan goede doelen. In NL gaf ik natuurlijk ook wel wat aan een collectant, maar dan zit je altijd met de vraag waar het geld terechtkomt. Hier wordt meestal gevraagd naar levensmiddelen, of verkoopt men iets voor het goede doel zoals koekjes, kortingsboekjes, planten etc. Ik heb zelf dan meer het idee dat het op de goede plek terechtkomt. Laatst hadden we een feestje waarbij iedereen 6 dozijn koekjes moest bakken. Daarvan gingen dan 3 dozijn naar de daklozenopvang. Nou weet ik niet of ze daar echt blij van geworden zijn........(ben niet zo'n bakker ). Ik heb nu altijd wat extra blikken pastasaus, groenten en fruit in de kast staan voor het geval er iemand langskomt.

[ned in MO]

Ik geef hier ook meer dan in ik in Nederland deed en ik zet mij ook veel meer in voor de medemens. (volunteren etc).
Komt ook misschien omdat ik mijn volwassen leven (na de studie) in Amerika begonnen ben.
Daarvoor was ik zelf arm studentje en waren de gedachten nog niet echt daar mee bezig.
Ik ben echter wel selectief en geef lang niet aan alles. Bij de meeste dingen wil ik zeker weten dat mijn inspanningen (fysiek of geldelijk) ook inderdaad hun effect hebben.
Soms is geld de beste oplossing zoals bij Convoy of hope met hulp aan Haiti. Zij kunnen met mijn geld veel meer aankopen (in bulk) dan ik dat zelf kan om te helpen

[Hockey]

@wiepster, heeft dat ook niet te maken met sociale voorzieningen en het belastingstelsel? In NL is er toch die overheid die wel bepaalt waar jouw geld terecht moet komen en in de VS veel minder. Tel daarbij op dat je in de VS meer overhoudt ten aanzien van inkomstenbelasting, en je zal al snel meer kunnen geven.
Zelf merk ik dat ik tijdens vakanties in de VS aan zwervers altijd wel iets geef, en in Nederland niets. En dit doe ik omdat ze in de VS echt niets krijgen en hier in NL wel.

[LeenG]

@ hockey,

dat denk ik ook!
Elke winter wanneer het echt vriest, onstaat hier in B wel een polemiek dat er niet genoeg opvang is voor daklozen. Daar kan ik mij zo boos in maken! Ik betaal 48% belastingen op mijn loon en dat vind ik niet erg maar zorg dan wel dat er voor dergelijke problemen een oplossing is. Deze winter was er bijvoorbeeld een lege legerkazerne beschikbaar maar het probleem was dat de daklozen daar niet geraakten. Minister van Defensie wou geen bus van het leger inzetten om geen oneerlijke concurrentie met de busmaatschappijen te creëren. Wablieft?!?! Daar komt mijn haar echt overeind van.
Bedelaars in de stad geef ik zelden iets (geld) omdat er vaak criminele bendes achter zitten, ook het stadsbestuur vraagt om niks te geven.

Ik geef ook maandelijks een bedrag aan Unicef, doorlopende opdracht van mijn rekening. Bij grote noodsituaties als Hawai doneer ik nog wat extra. De jaarlijkse actie van de Voedselbank krijgt ook altijd wat. Maar collectes aan de voordeur (voor de jeugdbeweging, brandweer, wijkcomité,...) daar ben ik mee gestopt.

[ned in MO]

hawai?? je bedoelt haiti zeker
Meer overhouden in de USA. Misschien ja maar je moet ook meer dingen zelf regelen wat ook weer geld kost Je houdt pas echt meer over als je flink wat verdient.
Met modaal komt het allemaal op hetzelfde neer denk ik qua besteedbaar inkomen

[LeenG]

oops, ja Haiti, natuurlijk

[Bennogr]

Als ik door "charitatieve" instellingen gebeld word (vrijwillige brandweer, politie organisaties) vraag ik altijd eerst welk percentage van het opgehaalde bedrag naar het goede doel gaat en welk gedeelte naar onkosten. Als een telefonist niet weet wat dat percentage is, zeg ik meestal dat ze dan geen reden hebben om mij te bellen en hang op. Sommige bellers weten dat wel, maar dan blijkt dat soms maar 20 procent naar het doel gaat en de rest naar de onkosten. Ik zeg dan meestal dat ik ze aan zal geven bij de staat, omdat volgens de deskundigen, een organisatie die meer voor zichzelf dan voor het goede doel werkt, op het randje van fraude danst.

[LeenG]

@ Benno,

ik dacht dat bij liefdadigheidsorganisaties zo'n 10-15% werkingskosten normaal zijn. Of is dit enkel voor de grote zoals Unicef, Rode Kruis,...? kan ook

[Hockey]

Bingo, ik vond deze link. De Better Business Bureau zegt dat je minimaal 65% van de inkomsten moet besteden aan het goede doel. En deze link van de charity navigator.

En tenslotte nog deze link van Freakonomics, waarin men kritiek geeft op enkel kijken naar de expense ratio. Zelf ben ik ook niet heel erg genegen te geven als het merendeel aan de strijkstok blijft hangen. Doch nu raken we off topic.

[dutchie_in_boston]

ik ben hier als 21-jarige komen wonen dus kan het met mezelf niet vergelijken. Maar ik weet dat ik meer geef dan mijn zus in NL, en dan vooral in de vorm van goederen zoals voedsel en kleding.

[OscarG]

In Nederland vroeg men vaak om een abonnement als ze aan de deur kwamen. Daar had ik altijd weinig zin in. Eenmalig iets geven prima, maar ik wil niet meteen ergens aan vast zitten. Bij veel van die instellingen kon dat dan niet en dan hadden ze dus pech.

Wel vond ik die acties bij de supermarkt altijd mooi als ze vroegen of je een paar extra dingen kon kopen. Daar deed ik altijd aan mee en dat doe ik hier nu ook.

[Hockey]

Zo snijden ze zichzelf wel in de vingers als je alleen maar een abonnement kan nemen op donaties, en dus minder mensen willen meedoen.
Ik heb in NL wel meegemaakt dat de voedselbank met een lijstje voor de supermarkt stond. En wat stond erop? Merkprodukten. Nee dank je, als mij het huismerk goed genoeg is, maar voor de voedselbank niet dan hoeft het niet meer en doe ik ook daar niet meer aan mee.

[DejaVu]

Totaal geen ervaring in de USA maar ik erger me soms wel in NL aan die collectanten.

Voor de VU staat elke dag wel een ander fonds te collecteren maar nooit echt een fonds waar ik iets mee heb, het zijn altijd fondsen als Unicef, WNF, Vluchtelingenwerk etc. en vaak worden ze gewoon boos als je zegt dat je geen interesse hebt. Laatst kwam iemand van WNF voor de zoveelste keer aan mij vragen of ik lid wou worden voor maar *piep*(weet niet meer hoeveel) bedrag en ik zei "Nee, ik heb geen interesse" waarop zij zegt "Jezus, Geef jij niks om dieren dan?!", waarop ik weer zei "Hoezo, hebben jullie daar het monopolie op?" nouja hoop gedoe in ieder geval. Daar word ik nou zo moe van, ik weet niet of ze ook zo in de USA zijn.

Ik geef altijd wel aan collectanten van bijvoorbeeld de nierstichting, KWF(misschien omdat je daar meer mee te maken hebt gehad in kringen om je heen) etc die aan de deur komen.

[guinevere]

Ik geef hier ook veel meer! Ben lid van allerlei organisaties en doe regelmatig mee aan inzamelingsacties van zowel geld als goederen. Gooi ook niet meer zo klakkeloos dingen weg, maar geef het liever aan een goed doel.

In Nederland alleen kleine bedragen wanneer er weer iemand met een collecte bus aan de deur stond en een bijdrage aan de zeehonden creche, maar ik had als werkloze tiener natuurlijk sowieso bijna geen geld te besteden.

[ANY]

Dat rondgaan langs de deur met een collectebus wordt hier dus niet gedaan. Ik zou ook niet graag bij iedereen aan gaan kloppen.

[vana]

In Nederland is het ook iets makkelijker om van deur tot deur te gaan, wij wonen meestal veel dichter op elkaar. Ik heb het zelf ook jaren gedaan.

[ANY]

Ja, ik ook 1 keer, en vond het vreselijk. Het was voor de peuterspeelzaal, sommige reacties waren leuk, andere helemaal niet.

[vana]

Oh, misschien woon ik dan in een gezellige buurt met aardige mensen
Ik heb in al die jaren maar één keer gehad dat iemand niet wilde geven (maar ik kan natuurlijk ook heel charmant overkomen hè )

[dimona]

Ja, ik doneer wekelijks, met name aan de voedselbank (via de school van de kids) maar ook (nieuwe) spullen/geld voor bijvoorbeeld het ziekenhuis, of gewoon geld aan mensen op straat. Ik ken ook iemand die sociaal werkster is, aan wie ik mijn niet meer gebruikte kleren geef, of gebruikt speelgoed of autostoeltjes. Zij geeft het dan weer rechtstreeks door aan de gezinnen waar ze komt. Het werkt in de VS gewoon anders en ik moet zeggen dat het me wel bevalt.