"Vriendelijke" Amerikanen

[harryvanrooy]

Ik vind dat er in Amerika veel vriendelijker word omgegaan met elkaar dan in Europa, is dit een foute denkpiste? ik ben er te slotte nog maar enkele weken op reis geweest, maar ik heb de indruk dat er daar wel meer respect voor elkaar is en dat de mensen er vriendelijker voor elkaar zijn, veel mensen vinden dit " oppervlakkig" maar ik denk dat dit toch wel een aangenamere manier is om met mekaar om te gaan, is dit iets wat ik me inbeeld of vinden anderen dit ook? De eerste keer dat we naar Amerika gingen was dit echt wel een opvallend feit, in S F kun je met een kaart staan kijken op de hoek van een straat en er komt sowieso iemand om je te helpen, iedereen wil je er altijd goede raad geven, bij ons zie ik dat niet echt gebeuren, iedereen loopt hier altijd,met een zuur gezicht, of beeld ik me dat maar in??

[DejaVu]

Ja hoor. In de horeca merk je het grootste verschil, wat erg fijn is. Eerst had ik ook zoiets van "Overdreven, nep, etc" maar ach wat kan mij het schelen wat de reden is. Zijn ook veel attenter bij een verjaardag, jubileum etc.

Ik vind toeristen de wegwijzen in NL erg leuk laatst vroeg iemand mij "moi looking for army goverment". Die heb ik toen maar het ministerie van defensie gestuurd...

[harryvanrooy]

Ja, het is toch echt niet te vergelijken als je gaat ontbijten" ik ben een avondmens " je word toch veel gelukkiger van " what can I get you, honey" dan " heeft u al iets kunnen vinden, meneer, met een zuur gezicht" en dat gaat dan de hele dag door, Ik denk dat er veel mensen zo denken hoor

[dimona]

Wij zijn net terug van Europa en ik vond het zooooo vervelend dat je in restaurants de helft van de tijd achterom gedraaid moet zitten om de aandacht te trekken van het bedienend personeel. Met 14 man en die superkleine glaasjes is er altijd wel iemand die nog iets te drinken wil bestellen. In de VS staan ze soms dan weer net wat te vaak aan je tafel, maar dat bevalt me toch beter

Ik kom nu net thuis van de oriëntatieavond van middle school, en mijn oren tuten gewoon van alle positieve introducties en presentaties. Het lijkt wel of de hele schoolstaf aan de pepmiddelen zit, haha. Mijn oudste kijkt daar inmiddels wel doorheen "ja, dat doen ze altijd aan het begin van het schooljaar" maar voor mijn tweede die nu vers naar middle school gaat, is het echt wel een erg welkom warm bad (ze is een special needs kid).

Het is voor mij een element uit de Amerikaanse cultuur dat me erg goed bevalt. Je kunt zeggen dat het misschien gemaakt is, maar dan nog: vriendelijkheid doet iets positiefs met je. Die gewoonte mag wat mij betreft liefst zo snel mogelijk overwaaien naar Europa

[Florida]

Helemaal mee eens Ik kan er dan ook niet goed tegen als mensen zeggen "die vriendelijkheid van de Amerikanen vind ik zo nep..." Blllh. Duizend maal liever 'fake' vriendelijkheid dan de hier zo vaak aanwezige nukkigheid... Zoals je zegt Dimona, de vriendelijkheid doet iets positiefs met je. BEN je nog niet vrolijk dan WORDT je (ik spreek voor mezelf) er wel vrolijk van

[ned in MO]

en dan heb je ook nog de vroendelijke nederamerikanen

[Gast]

Ik vind het prettig. Ik merk dat ik zelf tegenwoordig ook een stuk vriendelijker/socialer tegen mensen ben daardoor. Het werkt aanstekelijk.

Dimona noemde net de school, ook daar veel positiever allemaal. Mijn oudste gaat dit jaar voor het eerst naar Highschool. Hij heeft voordat school begon een Spirit party gehad met toespraken, teambuilding en een heleboel lol. Hij had daarna ook veel zin om naar school te gaan. Ik vind het maar weer knap van hem. Het is zo'n enorme school, zo'n 3300 leerlingen! Hij heeft er weinig moeite mee.

[Jaydee.]

Fatsoensnormen liggen wat hoger in de VS heb ik het idee. Ik vind de vriendelijkheid een verademing in ieder geval. Zodra je dan weer op Schiphol komt en de verkoopster van de HEMA blaft tegen je dat je €3,- moet betalen voor je bakje koffie en je al drie middelvingers te pakken hebt wanneer je 20 minuutjes op de snelweg rijdt, denk je ja, ik ben weer thuis..

[Montyrulezz]

Haha ja leuk is dat he . Ik vind het altijd geweldig hoe ze daar met je om gaan. Veel mensen vinden het 'nep' maar ik vind het geweldig.
Ik wilde dat men hier ook zo met elkaar om ging, maar helaas.

[smittenimmigrant]

Raar, ik vind de meeste mensen in Nederland ook heel vriendelijk. Maakte er toch regelmatig kletspraatjes op straat, in het ov, in de winkel.. Misschien komt dat doordat ik er een beetje alternatief uitzie, of zo, dat mensen daardoor makkelijk tegen me praten. Heb ook vaak genoeg mensen de weg gewezen of me de weg laten wijzen. Ik heb alles bij elkaar toch meer dan acht jaar in een aantal de grootste Nederlandse steden gewoond en heb daar toch heel vaal hele leuke ervaringen gehad, gewoon op het perron bij de trein, in de rij bij de kaasboer of nou ja..

Service in winkels en restaurants vind ik lastig te vergelijken omdat 1) ik weet dat het dergelijke baantjes in Nederland door hele jonge mensen worden gedaan die vaak nog niet zo'n goed idee hebben van professionaliteit en 2) omdat veel retailmedewerkers en bedienend personeel in de VS zo schofterig worden uitgebuit, dat ze geen keus hebben dan extreem vriendelijk te doen. Ze zijn tenslotte zo vervangen, (en in het geval van bedienend personeel - als ze geen 'tip' weten te scoren, kan hun uurloon zo laag uitkomen als $2,13 dollar), dus tja..

Het maakt me daarbij in het geheel niet uit of de vriendelijkheid 'gemaakt' is. Ik heb zelf ook callcenterwerk gedaan en kon daar ook poeslief doen terwijl ik me eigenlijk ellendig voelde, gewoon omdat je op die manier mensen een fijnere ervaring geeft. Het staat me alleen zo tegen dat ik _weet_ dat veel servicemedewerkers min of meer gegijzeld worden door de nood aan een goede 'tip' dat ik me er ongemakkelijk bij voel om nou te doen of dat komt doordat Amerikanen zóóó vriendelijk zijn en Nederlanders zóóó nukkig / nors.. Plus, ook in de VS kom ik mensen tegen die kortaf doen, ongeduldig lijken of zich gewoon een beetje (boel) onbeschoft gedragen. Hoort erbij, vind ik. Iedereen heeft wel eens een rotdag en is niet op z'n best.

[Katja]

... en je al drie middelvingers te pakken hebt wanneer je 20 minuutjes op de snelweg rijdt, denk je ja, ik ben weer thuis..

Tijd om iets aan je rijstijl te doen?

Ik denk niet eens dat Amerikanen nou zo overdreven vriendelijk zijn maar Nederlanders zijn vooral erg onvriendelijk. Ik reis veel over de hele wereld en vrijwel overal waar ik kom valt me op dat mensen veel vriendelijker en behulpzamer zijn dan thuis.

[harryvanrooy]

"Have a nice day, have a safe trip" dat is er bij ons toch uitgegaan hoor en vervangen door een verveeld "daaag"vind ik.misschien is het wel iets van een jongere generatie, maar in Amerika brengen ze dat dan blijkbaar wel over aan de jongeren. Of die kruispunten waar iedereen zijn beurt afwacht naargelang men er aankomt, dat wil ik in Belgie wel eens zien gebeuren dat eindigt binnen de kortste keren in verkeersagressie

[Isis]

Die kruispunten is inderdaad wat wij ons ook altijd bedenken.. dat gaat hier in EU niet werken. Ik durf wel voor te dringen hoor ik ga gewoon.. recht van de sterkste...
Maar vriendelijkheid en behulpzaamheid (ook openheid naar nieuwe mensen toe) is ons altijd opgevallen. Waarbij de aantekening van "smit en immigrant" men heeft niet veel keus want anders ben je je baantje kwijt wel een wrange is.
Het plakkerige bij Sea World en zo met militairen eren ben ik wat minder weg van... mij te zoet. Maar het is wel een vorm van binding. Net als bij opening van het park "Stand for the National Anthymn" staat iedereen met hand op hart en zingt zachtjes mee... WEl geinig. dat zie ik in NL niet gebeuren bij opening van de Efteling 's morgens (allemaal het Wilhelmus zingen).

Wij hebben wel eens bedacht dat dat komt (en misschien klopt het niet) door het feit dat in veel delen van USA mensen heel lang op elkaar waren aangewezen als er wat aan de hand was. Zeker in Westen waar de bevolkingsdichtheid minder groot is, is hulp altijd nodig in noodgeval (er komt niet vaak iemand langs dus als jij er langs komt help je). Iedereen weet dat 'hij' een keer aan de beurt is om hulp te vragen aan een ander. Dus je kunt je buurman maar beter helpen want anders wil hij jouw ook niet helpen de keer dat jij hulp nodig hebt. Ik heb het idee dat dit gevoel er gewoon in gebakken zit. Hier in NL zit iedereen al op elkaars lip... 'bemoei je met je eigen zaken joh'.

Overigens als ik bij ons mensen op fiets of wandelaars zie met een kaart (zoekend) dan vraag ik vaak ook; " Kunt u het vinden of kan ik helpen?" Hier lopen mensen nog al eens te zoeken waar zijn we en waar moeten we heen.

[Carthrax]

Soms is het wel gemaakt, zoals de "greeters" in de winkels. Die waren ook stomverbaasd toen ik na zijn "Hi how are you" ook even aan hem vroeg hoe het met hem was op zo'n warme dag in de winkel
Ook toen ik voor een aantal mensen de deur van het warenhuis open hield keek men over het algemeen verbaasd.

Dit kan natuurlijk zo lijken omdat dit in NYC was. Buiten NYC beviel het inderdaad goed in de diners dat ze je daar vriendelijk behandelen.

In Nederland is het vaak hoe jij iemand behandeld zo behandelen zij jou ook. Ik benader mensen altijd met een glimlach en krijg dan uiteindelijk van bijna iedereen wel een glimlach terug.
Het kan zo makkelijk zijn

[arja van emst]

Ik vind de mensen in Nederland zeker zo vriendelijk, het is maar net hoe je zelf de mensen benadert. Een groet en een vriendelijk woord wordt naar mijn beleving ook dito beantwoord. Ik woon in een dorp in de Betuwe, burenhulp is hier vanzelfsprekend zonder dat men opdringerig is, misschien dat het in de stad anders is.

[Montyrulezz]

In Amerika is men inderdaad veel meer 'heer in het verkeer' dan hier. Verkeersagressie of bumperkleven ben ik daar nog niet tegengekomen.

De galantheid en behulpzaamheid, naast het vriendelijkere, valt mij wel altijd heel erg op.
Voorbeeldje, we waren in Juni in New York, stromende regen 's avonds en we konden een restaurant niet vinden. Komt een meneer (onder zijn paraplu) naar ons toe en vraagt waar we naar op zoek zijn. Wij uitgelegd en die meneer liep met ons mee (in de stromende regen) naar waar het restaurant lag en wenste ons nog een fijne avond . Geweldig!! Zo'n dingen maak ik hier never nooit niet mee.

[Chi Sin X]

Ik heb ondertussen toch ook al bijna 18 jaar mijn rijbewijs. Ik rij bijna 45000km per jaar, en er heeft nog NOOIT iemand zijn middenvinger opgestoken naar mij. Bumperkleven maak ik wel af en toe mee, maar dat heb ik evengoed al meegemaakt in de VS.

Ook in winkels of restaurants heb ik zeker niet het gevoel dat ik afgeblaft wordt (dan zou ik er nooit meer komen) en is men altijd vriendelijk. Men komt inderdaad wel een stuk minder langs de tafeltjes om te horen of alles naar wens is, maar ik denk dat dat gewoon een cultuurverschil is.

Ik mis greeters zeker niet aan winkels, maar wat ik wel handig vind in de Walmart is dat de plastic zakjes nog gratis zijn en dat ze de boodschappen voor jouw in de zakken doen . Alhoewel dat ze dat ook doen in de Colruyt als je bakken bij hebt.

[DejaVu]

Nee greeters hoeft van mij ook niet, Claire's heeft ze ook in NL.

[Montyrulezz]

Ik zou zeker zelf geen Greeter willen zijn. Ik denk dat je hier in Nederland ook moeilijk iemand kunt vinden die dat de hele dag zou willen doen en dan ook nog vriendelijk blijven.

[dimona]

Ik vind het in het verkeer in Nederland ook allemaal wel meevallen hoor. Vind het eigenlijk wel erg prettig rijden in Nederland, vooral omdat het allemaal zo overzichtelijk is, maar dat is een ander onderwerp. En met de gezellige praatjes valt het ook wel mee. Ik kom meestal vooral in Brabant en het valt me iedere keer juist weer op hoe gezellig service-medewerkers over het algemeen zijn (al is dat in Limburg, waar ik ook vaak kom, alweer een heel stuk minder).

Het valt me ook op dat klantendiensten in Nederland de laatste jaren ook een enorme verandering hebben doorgemaakt, meer richting Amerikaanse stijl.

Maar Amerikanen hebben het toch duidelijk wel meer in hun bloed om met wildvreemden heel gemakkelijk een gesprek aan te knopen, en om je een fijne dag te wensen. En vooral, om je met je naam aan te spreken, ook al heb je elkaar pas één keer ontmoet. Zo knap vind ik dat, ik weet nooit hoe de ander heet