AllesAmerika.com Forum

ik heb een amerikaanse dokter leren kennen en die beweert dat enkel de amerikaanse geneeskunde iets van waarde heeft en dus europa en co pure knoeiers zijn. als ik hem dan vraag waarom hij niet naar europa komt ( ahja want wij hebben geen goeie dokters, dus zou welkom zijn), krijg ik als antwoord "nergens op de wereld verdienen dokters meer, er zijn ook zelden dokters die terugkeren naar hun vaderland", met andere woorden, de amerikaanse geneeskunde boert goed, dus moeten europeanen der maar het slachtoffer van zijn want zij studeren geneeskunde om in de eerste plaats geld te verdienen en niet om de mensen te helpen.
Daarom leek me dit ook wel eens een leuk topic, wat is jullie ervaringen met amerikaanse dokters, ziekenhuizen,....vergeleken met die in europa?
is de geneeskunde ginds echt zoveel beter of heb ik te maken met een typisch amerikaanse blaaskaak?

steffson schreef:is de geneeskunde ginds echt zoveel beter of heb ik te maken met een typisch amerikaanse blaaskaak?

Ongenuanceerd antwoord: "ja" en "ja".

Beetje genuanceerder (alhoewel ik hier als leek spreek):
iemand met zo'n houding en zo'n uitspraken zou ik inderdaad catalogeren onder 'blaaskaak'.
Maar: er zit wel een fond van waarheid in wat hij zegt: voor zover ik her en der lees, denk ik dat er in Amerika veel meer budget is voor 'research'. Een opdracht die ook de universiteiten ginder ter harte nemen, en dat is iets wat ik hier -in België- toch wel een stukje minder zie. Een logisch gevolg van 'meer middelen' is 'meer kennis' waarschijnlijk.

er zullen hier wel anderen zijn die nog beter kunnen aanvullen, vanuit meer gedegen kennis over dat milieu, of vanuit eigen ervaringen.

steffson schreef: ...is de geneeskunde ginds echt zoveel beter of heb ik te maken met een typisch amerikaanse blaaskaak?

Dat laatste (of het typisch weet ik niet). Je wordt geen dokter alleen voor het geld, daar zijn schonere en emotioneel minder zware manieren voor.

al lijkt het me dan wel nobel mocht de amerikaanse geneeskunde hun zonen uitzenden! ze blijven geconcentreerd in 1 gebied voor het geld.
Tuurlijk zal een amerikaans arts die ginds het tienvoudige kan verdienen niet naar europa komen.

Als ik bijvoorbeeld zeg dat vele mensen hier van antidepressiva vaak depressiever worden en heel wat lijden onder bijwerkingen, krijg ik van die amerikaan als antwoord "wij kunnen die middelen wel gebruiken en trouwens hier neemt 40 procent dat, voel je je even minder, een pilletje en probleem opgelost", wel ja als er zo echt zo nonchalant wordt mee omgegaan, vind ik het eerder een nadeel dan een voordeel.

Na bijna 6 maanden hier, Florida te wonen, valt mij nog steeds een aantal dingen op:
1e Veel reklame voor medicatie, al dan niet voorgeschreven op TV en in bladen.
2e Zogauw je maar zegt dat je een pijntje hebt, heeft al iemand een pilletje bij de hand. In NL zijn we wat nuchterder en eerst van doe maar rustig aan?
3e Bij drugstores is OTC..over the counter... vanalles te koop, kan het zo gek niet bedenken....

IK verbaas mij daar dus nog steeds over, ook over het gemak waarbij artsen medicatie voorschrijven.
Bij mijn huisarts in Utrecht hoefde ik niet aan te komen met dat en dat heb ik op TV gezien, kan je me wat voorschrijven .

steffson schreef:al lijkt het me dan wel nobel mocht de amerikaanse geneeskunde hun zonen uitzenden! ze blijven geconcentreerd in 1 gebied voor het geld.
Tuurlijk zal een amerikaans arts die ginds het tienvoudige kan verdienen niet naar europa komen.

Als ik bijvoorbeeld zeg dat vele mensen hier van antidepressiva vaak depressiever worden en heel wat lijden onder bijwerkingen, krijg ik van die amerikaan als antwoord "wij kunnen die middelen wel gebruiken en trouwens hier neemt 40 procent dat, voel je je even minder, een pilletje en probleem opgelost", wel ja als er zo echt zo nonchalant wordt mee omgegaan, vind ik het eerder een nadeel dan een voordeel.

Ik geloof niet dat ik ooit door die vriend van je behandeld wil worden. Weet je wel zeker dat hij dokter is?

Net als een Nederlander die allerlei misvattingen heeft over Amerika en er nog nooit geweest is, verwacht ik dat deze persoon ook nog niet verder dan de grens gekeken heeft.
Het ligt er maar helemaal aan welk veld een arts kiest hoe goed ze verdienen. Een family practitioner verdient een stuk minder (ofwel ronduit slecht) dan een neuro chirurg en een orthopeed. Daarbij komt wel dat een neuro chirurg zich blauw betaalt aan aansprakelijkheids verzekering. Ik meen eens ergens gelezen te hebben dat een orthopeed het meeste verdient.
Onzin natuurlijk dat ze kiezen om arts te worden alleen om geld te verdienen, of het nu Europa is of Amerika. Ik kan niet zeggen welke artsen beter zijn, Europa of Amerika. Ik heb in allebei Nederland en Amerika kwakzalvers gezien, maar het merendeel goede artsen in beide landen.
Hier zijn opvallend veel buitenlandse artsen, die zouden hier hun vergunning niet krijgen als ze geen goede opleiding gehad hadden.

Iets anders wat ik las, en misschien wat off topic is, is dit artikel http://www.csmonitor.com/2006/0816/p03s03-usec.html
Hier vallen me de schoenen van uit, en het zegt wel wat over hoe veel er mis is met het systeem in Amerika.
Annemiek

Een echte dokter in hart en nieren zit natuurlijk bij "artsen zonder
grenzen", deze mensen doen het echt puur voor de mensen en cijferen
zichzelf weg.

laatst een schokkende docu gezien hierover.

het is denk ik wel zeker een dokter hoor, leek alle medicijnvoorschriften van buiten te kennen en toonde mij een badge ( is btw neurochirurg) .
Maar echt een zwaar beroepsvervormd, komt ie ergens iemand kalend tegen, is het "ik wou dat ik m een medicijn kon voorschrijven tegen kaalheid". Pillen zijn er om mensen beter te maken, dus neem er zoveel je kan. evt schadelijke effecten of bijwerkingen zijn niets vergeleken met de werking.
Mij kwam het over alsof er nogal commercieel over wordt gedaan. zo van "waarom geen pillen nemen als je er wel kunt nemen?"

Ik denk dat ze in Amerika in sommige dingen gewoon eerder bij zijn. ik heb Bijv. een kennis die kanker heeft ze gaat over een maand naar Amerika voor een operatie een vriendin van haar met hetzelfde type plek etc. is daar al genezen. Ps. in het ziekenhuis in Nederland was ze weggestuurd omdat ze een hoopeloos geval zou zijn beetje hard

weten jullie hier misschien de reden voor weet het zelf niet helemaal zeker.

ANY schreef:Hier vallen me de schoenen van uit, en het zegt wel wat over hoe veel er mis is met het systeem in Amerika.
Annemiek

doet me ook een beetje denken aan het 'medisch shoppen' in België: wij hebben hier heel veel Nederlanders en Engelsen die hier naar het ziekenhuis komen voor een operatie. Voornamelijk omdat wij niet zo'n lange wachtlijsten hebben.

Je wordt zeker geen Dokter voor het geld ik heb bij mijn oom gezien hoe zwaar werk hij heeft hij werkt als chirurg in Michigan en transplantation chirurg in Texas en alabama hij verdient wel lekker (lees als mega veel) maar hij heeft er dan ook veel voor moeten opofferen

Wel de prijzen jagen echt de mensen uit de VS weg ,want ik maak het ook mee hier in ons ziekenhuis,even cataract operatie cash betalen en naar huis gaan Of ze komen een heup operatie doen betalen met plastick en weg zijn ze .Waarom denk je dat je mag motor rijden in de VS zonder helm? Dood ben je goedkoper af dan in het ziekenhuis en revalidatie kosten.Mijn toekomstige schoonbroer heeft mij verteld dat ze liever een uitkering betalen dan een heup vervangen ,omdat hij te jong is (35)EN ik keek echt van o jee laat de ministerie het niet horen ,want dan zijn wij de klos ,ach kijk zeg je vriend dat elke land een spiegel is van een andere land. Wat Nederland heeft heeft de VS niet en visa versa duzzzz,Zonder plastick is de Americaan ook nergens,Mony talk BSwalks right.En de Mens is een maal zo wat je niet kan zien daar bezuinig je op dus ook een healthcare insurance . Ze hebben liever luxe dan dat ze aan hun gezondheid denken,Wel geef mij aub een TIP want ik wil wel verzekert zijn in de VS

Het mooie is dat als je dezelfde vragen voorlegt aan een Nederlandse chirurg, je precies dezelfde antwoorden krijgt, alleen staat er dan NL ipv USA, en zijn ze ontevreden over hun loon.

Mijn ervaringen sluiten aan bij die van Wiepster. Er wordt hier veel eerder naar pillen gegrepen en pillen (zoals antidepressiva) worden kennelijk ook meer als een oplossing gezien, terwijl ze in veel gevallen slechts de symptomen onderdrukken en niets aan de oorzaak doen. Wellicht heeft dat ook iets te maken met cultuur. Het is mijn indruk dat Amerikanen (en dat is uiteraard generaliserend gesteld) niet van ongemak houden. Liever een snelle fix die het ongemak wegneemt, dan een langdurige behandeling. Ook pijnstillers en antibiotica worden hier veel sneller voorgeschreven. In NL is men daar (om goede redenen) meer terughoudend mee.

Verder maak ik me ook wel wat zorgen om de invloed hier in de US van de pharmaceutische industrie op medici. Ik weet dat er in NL allerlei strenge regels zijn (die het natuurlijk nooit voor 100% kunnen uitbannen) tegen reclame voor medicijnen en het beinvloeden van artsen met allerlei extraatjes, maar hier lijkt het een vrije markt te zijn. Toen ik van de week naar de dokter ging wegens te hoog cholesterol, zei hij vrijwel meteen dat als bij hertest mijn bloedwaarden nog steeds te hoog zouden zijn, ik medicijn X zou moeten nemen omdat aanpassing van m'n eetgewoonten waarschijnlijk onvoldoende zouden helpen. Ik vond dat niet prettig en vroeg me gelijk af of dat echt het beste advies was voor mij of dat het financieel gunstiger zou zijn voor hem. Vervelend om dat te denken, maar zo voelde het wel.

Door de bank genomen, heb ik niet het idee dat de gezondheidszorg hier nou echt zo veel beter is dan in NL. Wel zijn er enkele duidelijke verschillen:
- Preventieve check-ups zijn heel gewoon en als je daar gebruik van maakt, kan het tot op zekere hoogte helpen om problemen vroeg op te sporen en dat verhoogt uiteraard de kans op genezing.
- Experimentele behandelingen zijn hier breder beschikbaar dan in NL. Dat kan plezierig zijn voor de individuele patient (een extra kans), maar zorgt tegelijk voor enorm hoge kosten.
- De aanpak (zoals hiervoor geschetst), waarbij wegnemen van ongemak een hogere prioriteit lijkt te hebben dan in NL.

De financiele kant van het geheel is een verhaal apart. Gezondheidszorg is hier schreeuwend duur. Mijn indruk op basis van onze nog beperkte ervaringen tot nu toe, is dat vergelijkbare behandelingen hier 2 tot 3 keer zo duur zijn als in NL. Die hoge kosten zijn met name terug te voeren op de hogere salarissen van medisch personeel, de kostbare experimentele behandelingen, het grotere aantal commerciele zorgaanbieders (met winstoogmerk dus) en de exorbitante schadeclaims waartegen artsen zich met torenhoge premies moeten verzekeren. Ziektekostenverzekeringen zijn navenant prijzig. Op het eerste gezicht lijken de premies (althans voor onze situatie) niet eens zo gek veel hoger dan in NL, maar de dekking is veel beperkter. Je betaalt je hier blauw aan co-payments; dat kan flink aantikken als het even tegenzit. En dan heb ik nog wel een redelijk goede verzekering via mijn zeer grote werkgever (Fortune 50 company). Logisch dus dat tientallen miljoenen Amerikanen zich geen verzekering kunnen veroorloven. Gisteravond zag ik nog zo'n voorbeeld bij de apotheek hier in het dorp. Een man kwam medicijnen halen en toonde z'n verzekeringspasje. Toen bleek dat die verzekering pas per 1 oktober zou ingaan. De man verliet de apotheek zonder medicijnen, want hij kon zich die zelf niet veroorloven. Over een paar weken komt ie terug ...

Een lang verhaal, maar hopelijk met een wat meer genuanceerde blik dan die patserige, kortzichtige neuroloog.

Ik heb ook nog even zitten nadenken over dit onderwerp...net als Marcel al aangaf over de snelle fix..misschien omdat je je hier amper kan veroorloven om ziek te melden bij een werkgever ben je geneigd om maar een pilletje te nemen en toch naar het werk te gaan??
In NL kan je een paar dagen thuisblijven met een griep, hier moet je gewoon aan het werk, omdat je je ziektedagen nodig hebt als er echt iets aan de hand is??

wiepster schreef:Ik heb ook nog even zitten nadenken over dit onderwerp...net als Marcel al aangaf over de snelle fix..misschien omdat je je hier amper kan veroorloven om ziek te melden bij een werkgever ben je geneigd om maar een pilletje te nemen en toch naar het werk te gaan??
In NL kan je een paar dagen thuisblijven met een griep, hier moet je gewoon aan het werk, omdat je je ziektedagen nodig hebt als er echt iets aan de hand is??

Ik geloof niet dat dat de hoofdmotivatie is voor het hoge medicijngebruik hier. Het idee is gewoon, je voelt je niet fijn en je wilt je wel fijn voelen, en wel accuut, dus dan neem je pillen (want daardoor voel je je vaak accuut beter). Iedereen groeit hier op met het idee dat als je een keer hoofdpijn hebt dat je dan direct een pijnstiller neemt, en als je een keer keelpijn hebt direct een antibiotica kuur, etc. Over welk van de twee beter is, is moeilijk een oordeel te vellen denk ik (de gemiddelde leeftijd in de VS verschilt niet veel van die in Nederland, zeker als je de etniciteit meeweegt niet, dus het eten van veel pillen drukt de leeftijd niet heel erg kennelijk...).

Mijn ervaring is, dat het sterk van de dokter afhangt, hoe snel pillen gegeven worden. Zo krijgen mijn kinderen pas antibiotica als ze echt een infectie hebben. Zelfs met de jaren is het een stuk minder geworden, vroeger kregen ze met iedere oorontsteking antibiotica, nu is dat niet meer zo.

Als iemand met een chronische aandoening heb ik de gezondheidszorg hier altijd als heel prettig ondervonden. Fijn vind ik ook, dat je je eigen dokter kunt uitkiezen. Als iemand je niet bevalt zit je er niet aan vast.

Wel valt me op (in het algemeen, natuurlijk, uitzonderingen daargelaten), dat hoe gespecialiseerder de dokter, hoe slechter de "bedmanieren" en ook wel hoe meer overtuigd van hun eigen kunnen (en jouw onkunde). Die neurochirurg, waar dit topic mee begonnen is, past wat dat betreft prima in het rijtje.

Ik ben in de vijf jaar dat ik hier woon maar twee keer bij de general practioner geweest en probeer dokters bezoek zoveel mogelijk te vermijden. Het zijn in mijn ogen niet de medicijnen die je zo makkelijk voorgeschreven worden, maar alle dure testen en bloedonderzoek die ze met me willen doen, en wie weet wat ze dan allemaal willen gaan vertimmeren. Er zijn hier in mijn regio steeds minder mensen te vinden die een goede ziektekosten verzekering hebben, en dokter moet ook zijn/haar rekeningen betalen. Misschien zit ik er helemaal naast maar ik heb het idee als je een goede verzekering hebt dat de dokter denkt "Kassa".

Petra/VS schreef: Wel valt me op (in het algemeen, natuurlijk, uitzonderingen daargelaten), dat hoe gespecialiseerder de dokter, hoe slechter de "bedmanieren" en ook wel hoe meer overtuigd van hun eigen kunnen (en jouw onkunde). Die neurochirurg, waar dit topic mee begonnen is, past wat dat betreft prima in het rijtje.

Dat gaat op over het algemeen, niet alleen in de US.