Hoe omgaan met negatief beeld over de USA?
Geplaatst: 14 dec 2019, 09:26
Na bijna 2 jaar is alles eindelijk rond en goedgekeurd en vertrek ik binnen enkele weken voorgoed naar Amerika (Arizona) om bij mijn Amerikaanse vrouw en kind te zijn.
Wat mij nu echter steeds meer dwars zit is dat eigenlijk bijna niemand enthousiast is over mijn besluit. Familie, vrienden, kennisen, (oud)collega’s enz. Heb in de afgelopen 2jaar zo ontzettend veel negatief gezeik gehoord en tientallen redenen gehoord waarom ik het niet zou moeten doen. De stereotype argumenten als “amerika is veel te gevaarlijk, amerika is racistisch, bijna iedereen is daar obese en er is alleen maar junkfood, huizen zijn van karton gebouwd, het is daar net het wilde westen, Trump, geen healthcare, lelijk landschap, financieel onzeker, weet je het wel zeker dat je het “goed geregelde NL achter wilt laten”, en amerikanen zijn toch dom, en “Arizona is toch alleen maar woestein” enz.
Hoevaak ik het ook allemaal heb geprobeerd uit te leggen en aangegeven heb dat zij wel een heel eenzijdig en erg negatief beeld hebben dringt het niet tot ze door. Het zijn ook vaak mensen die zelf nog nooit in de usa zijn geweest wat het nog frustrerender maakt.
Het is makkelijk om te zeggen, trek je er niks van aan, want het doet me wel degelijk wat. Dit is geen leuke manier om afscheid te nemen en te vertrekken als men grappen over je maakt en zo’n verkeerd beeld heeft. Ik ben inmiddels in staat om zelfs voorgoed het contact te verbreken met sommige mensen omdat ik die negativiteit nu zat ben. Op m’n werk is trouwens een afscheidsfeest voor me gepland, maar ook daar heb ik momenteel helemaal geen trek meer in. Ik ga liever om met mensen die me supporten en wat positiever zijn. Of die me op ze minst geluk willen wensen. Men zou blij moeten zijn dat ik eindelijk bij m’n gezin kan zijn. Tevens ben ik in gesprek met leuke nieuwe werkgevers waarbij m’n salaris een stuk hoger zal liggen (IT) wat een mooi perspectief bied.
De tijd is duidelijk voorbij dat Amerika als ‘machtig’ of ‘cool’ werd gezien. Men ziet het nu als een achterlijk gevaarlijk derde wereld land.
Ik ben er zelf in ieder geval heel enthousiast over en weet hoe het echt zit.
Hebben jullie je emigratie ook zo ervaren? Hoe gingen jullie hiermee om?
Wat mij nu echter steeds meer dwars zit is dat eigenlijk bijna niemand enthousiast is over mijn besluit. Familie, vrienden, kennisen, (oud)collega’s enz. Heb in de afgelopen 2jaar zo ontzettend veel negatief gezeik gehoord en tientallen redenen gehoord waarom ik het niet zou moeten doen. De stereotype argumenten als “amerika is veel te gevaarlijk, amerika is racistisch, bijna iedereen is daar obese en er is alleen maar junkfood, huizen zijn van karton gebouwd, het is daar net het wilde westen, Trump, geen healthcare, lelijk landschap, financieel onzeker, weet je het wel zeker dat je het “goed geregelde NL achter wilt laten”, en amerikanen zijn toch dom, en “Arizona is toch alleen maar woestein” enz.
Hoevaak ik het ook allemaal heb geprobeerd uit te leggen en aangegeven heb dat zij wel een heel eenzijdig en erg negatief beeld hebben dringt het niet tot ze door. Het zijn ook vaak mensen die zelf nog nooit in de usa zijn geweest wat het nog frustrerender maakt.
Het is makkelijk om te zeggen, trek je er niks van aan, want het doet me wel degelijk wat. Dit is geen leuke manier om afscheid te nemen en te vertrekken als men grappen over je maakt en zo’n verkeerd beeld heeft. Ik ben inmiddels in staat om zelfs voorgoed het contact te verbreken met sommige mensen omdat ik die negativiteit nu zat ben. Op m’n werk is trouwens een afscheidsfeest voor me gepland, maar ook daar heb ik momenteel helemaal geen trek meer in. Ik ga liever om met mensen die me supporten en wat positiever zijn. Of die me op ze minst geluk willen wensen. Men zou blij moeten zijn dat ik eindelijk bij m’n gezin kan zijn. Tevens ben ik in gesprek met leuke nieuwe werkgevers waarbij m’n salaris een stuk hoger zal liggen (IT) wat een mooi perspectief bied.
De tijd is duidelijk voorbij dat Amerika als ‘machtig’ of ‘cool’ werd gezien. Men ziet het nu als een achterlijk gevaarlijk derde wereld land.
Ik ben er zelf in ieder geval heel enthousiast over en weet hoe het echt zit.
Hebben jullie je emigratie ook zo ervaren? Hoe gingen jullie hiermee om?