Reis San & Ien: Zenuwen en vliegvraagje

[Rob]

Dat ligt er maar net aan via welke luchthaven je gaat, in Brussel ben ik nog altijd gewoon naar de balie gemoeten om de koffers in te leveren, daar doen ze het veiligheidspraatje namelijk al voor de balie en niet bij de gate zoals op Schiphol.
Dus sta je toch in die lange rij.

[jolanxyz]

Hmm de laatste keer zijn we ook vanaf Brussel gevlogen en hadden thuis al ingechecked. We mochten toen het praatje aanhoren en de koffers inleveren bij de Business Class-balie. Dat scheelde toch aanzienlijk qua wachten.

[San & Ien]

Aha, kijk, is toch goed dat ik het nog even check dan! Moeten we dat toch maar even proberen achter de pc. Ben namelijk net zo gelukkig met onze stoelen.

White Mesa is geschrapt, ik had al zo'n vermoeden dat dat niet camper-proof zou zijn, thanks!

[mandylamers]

Hoi,

Wij hebben de reis in juli praktisch andersom gereden. Wij hebben van Las Vegas naar Yosemity in 1 ruk gereden, met een stop in death valley, bishop en mono lake (minimaal 1 uur). We vonden dit eigenlijk goed te doen, want er is zo veel te zien. Als je het toch te lang vindt rijden, zou ik overnachten in West-bishop, bishop of lone pine.

Groetjes Mandy
www.antoniemandy.reislogger.nl

[Isis]

Ben benieuwd hoe het met jullie is.

[San & Ien]

Hoe het is? Nou, slapeloze nachten en inpakstress.... hahahaha. Bij San beginnen nou ook eindelijk de kriebels te komen. Die heeft het al die tijd flink druk gehad op het werk, waardoor hij zich amper met de voorbereiding heeft bezig gehouden. Maar daar heb je dan weer een vrouwtje voor!

Ik vind het tot nu toe echt een heerlijk gevoel om alle campgrounds gereserveerd te hebben, maar de paar 'losse' eindjes bleven me dwars zitten.. Vrijdagavond hebben we ingecheckt bij Apollo en toen konden we ook alvast de instructievideo bekijken. En die heeft me weer helemaal gerust gesteld. Ik was door al het geregel helemaal vergeten dat 'het met een camper op pad gaan' al avontuur genoeg is. Mochten de laatste losse eindjes niet aan elkaar geknupt kunnen worden, dan vermaken we ons wel in en om die camper! Waar ik me nou alleen druk om maak is of we nu nog wat horen van ze, een ophaaltijd ofzo, op de voucher staat in elk geval met koeieletters dat we niet zonder afspraak daarnaartoe mogen. Maandag toch nog maar even Tioga bellen anders.

Vandaag huisje schoonmaken, morgen inpakken en inchecken en dan dinsdagochtend allememachies vroeg op pad. Gaat helemaal goedkomen.

Ik heb met plezier je verslag gelezen. Al was het af en toe wel nagelbijten als er een paar dagen geen update was! Komt er ook nog een samenvatting aan?

Groetjes,
Ien

[Isis]

Camper op pad is ff wennen maar dat gaat goedkomen. Apollo hebben we zien rijden.. ben erg benieuwd hoe die bevalt. Zagen er prima uit. Met het ding omgaan is eigenlijk zo simpel.
Ik heb ook bij de camperverhuur al thuis in kunnen checken, maar dat was moturis /campingworld. Als dat niet kan moet je gewoon even bellen (uit hotel) dat je er bent (als je net in hotel aankomt dus) en vragen hoe laat je shuttle komt. Wij stonden stipt om 7 uur klaar kwam ie pas om 7.30... maar goed dat zijn kleine details.
Samenvatting.. tja misschien wel goed plan he? Ben nu aan wassen enzo din weer werken.

[San & Ien]

Inmiddels zijn we alweer een behoorlijke tijd terug en ik kom er nu pas toe een en ander uit te werken. Tijdens de reis hebben we een videodagboek bijgehouden en natuurlijk heel veel foto's gemaakt. Maar dus geen journaal bijgehouden zoals wel de bedoeling was. We hadden er gewoon geen tijd voor! Want dat is toch wel bevinding numero uno: Veeel te veeel in veeel te weinig tijd.

We willen al onze bevindingen toch hier neerpennen, juist omdat we hier zelf zoveel informatie verkregen hebben. Wie weet heeft iemand ook iets aan onze reiservaring. Hieronder dus een soort verslag van ons.
nb: Heb geduld, de eerste drie dagen kostten me twee uur om uit te typen, ik vul zo snel mogelijk aan.


5777,56 Euro gecalculeerd
6750,97 Euro uitgegeven

7 sept Schiphol – Houston
Houston – San Francisco
Vlucht met Continental.
De douane-beambte schreef ‘one’ ipv ‘two’ op ons aangifte-formuliertje. Was (echt waar!) te druk met msn-en om op te letten. Dus bij de koffercontrole werden we apart genomen. Dat was wel even schrikken. Maar gelukkig was het snel opgelost en mochten we het land in.
4uur overstap op Houston was wel heel erg lang.
Overnachting bij Travelodge Airport North
Absoluut geen aanrader. Behalve dan om een echt ‘My name is Earl’-gevoel te krijgen. Ontzettend lawaaierig. Gordijnen die niet het complete raam overlapten. Schuin aflopende vloer. Ontbijt heel simpeltjes, sobere aankleding.

8 sept San Francisco
Camper opgehaald en inkopen gedaan.
We konden zonder afspraak bij Apollo terecht, waren er dan ook als eerste en werden vrij snel bij de camper neergezet. Uiteraard nadat we alle papieren hadden ondertekent en onze borg hadden betaald. Het geld wordt dus daadwerkelijk van de CC afgehaald (een week na thuiskomst werd het al teruggestort, erg snel, begrijp ik uit diverse bronnen). We kregen een onverwachte upgrade, van Happy Explorer naar Sunrise Escape.
Bij de camper konden we alles bij langs lopen en alvast uitpakken. De twee campers achter ons werden ook opgehaald die dag, dus we zouden met hen samen een uitleg over de camper krijgen. Dat wachten duurde uiteindelijk nog best lang. Na de uitleg moesten nog wat mankementen (die gelukkig aan het licht kwamen doordat die uitleg bij onze RV werd gegeven) worden verholpen. We zijn uiteindelijk drie uur bezig geweest daar.
Boodschappen gedaan bij de Pak ‘n’ Save om de hoek. Toen de dame bij de kassa doorhad dat we er voor het eerst waren, kwam ze direct met een kortingskaart aanzetten. Die we trouwens daarna nooit meer gebruikt hebben, want we zijn geen Pak ‘n’ Save meer tegengekomen, haha!
Overnachting bij Marin Park in Greenbrae
Over de tolbrug om er te komen ($ 5).
Een warm welkom bij de receptie. De dame begon meteen alles te vertellen over de bus, het pontje, alle bezienswaardigheden enz enz. Heel fijn! We kregen alles ook nog eens op papier mee. De douches waren met een pincode beveiligd (zoals meerdere tijdens de reis…. en die pincodes ga je echt door elkaar halen op den duur!) en waren heerlijk! Rustig, koel, schoon, ruim en een flinke straal.
De camping was inderdaad een grote parkeerplaats, met steentjes als vloerbedekking. Hutje mutje, niet echt ruimte om je RV heen. De zwartwater-slang kon niet worden aangesloten op het afvoersysteem. Hier hadden meerderen last van, gelukkig maar, want wij dacht alweer dat het aan ons groentjes lag. Van een Hollandse buurman kregen we een heel pak toiletblokken (of hoe die dingen ook heten) die hij over had. Mooi meegenomen! Hij probeerde ons ook zijn Parkenpas te slijten, maar daarover hadden we thuis al gebabbeld; we zouden hem braaf bij het eerste park kopen.
Vroeg naar bed, want we waren kapot!

9 sept San Francisco
Met de Larkspur Ferry naar de stad
Na een vreselijke nacht (we sliepen op het achterste bed, maar dat matras had –hopelijk- betere tijden gekend en de spiralen staken in je ribben en floepten in en uit op de meest onverwachte momenten) zijn we, zonder wekker, vroeg opgestaan om naar de Ferry te wandelen. Kaartjes ($ 8,25) gehaald en op het achterdek gaan staan. Prachtig uitzicht bij het wegvaren. De boot stond vol met forenzen die ons toeristjes heel grappig vonden en graag een babbeltje maakten. Zo hoorden we dat we voor ‘Whalewatchen’ gewoon deze ferry moesten nemen. In de Bay zijn kennelijk regelmatig walvissen te zien… daar boeken wij dan weer een aparte toer voor, hahaha! Vanaf de ferry ook nog het eerste zicht op Alcatraz, de Golde Gate en de Bay Bridge.
Alcatraz
Toer van 9.10uur al thuis geboekt. In de Ferry Building kochten we onze MuniPassports ($ 13) en met de Muni naar de Alcatraz-boot gereden. Daar ontzettend gelachen toen bleek dat we in een rij stonden om op de foto te gaan voor een plaat van Alcatraz. Bij terugkomst hingen die foto’s op een rijtje en kon je ze kopen, zoals vroeger bij de Dierentuin enzo. Je was verplicht hier langs te gaan om te boarden. Ach, het doodt de tijd zullen we maar denken.
De tocht naar Alcatraz ging snel, maar van de beloofde audio-uitleg was weinig te verstaan. Eenmaal op het eiland werd je gesommeerd je bij de Ranger op het plein te vervoegen voor een uitleg. Wel heel stout om te zien hoeveel mensen recht langs de ranger liepen en alvast op pad gingen. Er zijn altijd mensen die als eerste ergens willen zijn…. ook in Amerika dus….
We zijn na een inleidend praatje over Alcatraz, op ons gemak naar boven gewandeld en hebben met de Nederlandse audio-toer op onze koptelefoon door de gevangenis gewandeld. Heel indrukwekkend!
Na de gevangenis waren we moe en hongerig, dus de eerste de beste pont terug naar de stad gepakt. Van daar zijn we gaan lopen naar Pier 39. Achteraf niet de meest slimme beslissing, want we konden onze krachten beter wat sparen voor de rest van de dag, maar oke.
Pier 39
Wat een circus! Niets voor ons, veel te druk. Bij de zeeleeuwen was het rustig, maar ze lagen dan ook ver weg. Toch een paar leuke plaatjes geschoten, ook van de Golden Gate, en even lekker zitten uitrusten. Gelunchd met een CornDog, die best aardig smaakte. Snel doorgewandeld richting Hyde Street om de Cable Car op te snorren.
Cable Car
We bleken het goede opstappunt uitgezocht te hebben, precies waar de karretjes gekeerd werden. Heel leuk om te zien. Wat we nog leuker vonden was hoe de machinisten/conducteurs/mannetjes er echt een show van maakten bij het opstappen en wegrijden. Eigenlijk van de hele rit! Bij Lombard Street zijn we uitgestapt en hebben we te voet kennis gemaakt met dit mini-kronkelstraatje. Enorme toeristische trekpleister, het zag echt zwart van de mensen! Lombard Street een heel stuk uitgelopen (bergáf gelukkig!) en toen weer op de Cable Car gestapt richting Chinatown. Op advies van een ‘local’ uitgestapt, maar niet op het beste punt. Het was wel Chinatown, maar niet het meest mooie stuk zeg maar. Een paar straatjes gewandeld, maar we waren de drukte ondertussen zo zat, dat tegen de tijd dat we bij het ‘leukere’ gedeelte kwamen, we besloten hebben terug te lopen naar de Ferry Building. Wel door het Financial District en dat is echt een bizarre overgang. Van flesjes water voor 30cent naar flesjes water van 10dollar zeg maar. Bij de Ferry Building neergeploft en een heerlijk koud biertje genuttigd. Daar toch de beslissing genomen om naar een groot busstation(Transit Building oid) te lopen om met de bus over de Golden Gate te gaan. Het busstation hadden we zien staan op de kaart die we kregen bij de camping-receptie. Bleek een oude kaart te staan, want het enorme gebouw stond helemaal leeg en er was geen bus te bekennen. Het huilen stond ons nader dan het lachen, want we waren al zooo moe! Een straat ingelopen en daar zagen we allemaal mensen op een rijtje staan bij een lange paal met iets dat verdacht veel leek op een busbordje. Naar die rij gelopen en gevraagd hoe of wat. Bleek dat er een stuk of wat van die palen (leken net straatlantaarns) in die straat stonden en men verwees ons naar drie palen verder. Daar weer gevraagd, maar helaas, niet de goeie bus voor ons. Maar, zei men, in een zijstraat zou onze buspaal wel zijn. Prima, wij daarheen, maar alles dat we in die straat zagen, waren echte lantaarnpalen… Beetje verdwaasd stonden we om ons heen te kijken, tot er iemand stopte aan wie we de weg konden vragen. Mèt dat we dat deden, liep er een vrouw op ons af (ze kwam helemaal van de andere kant van de straat) om ons te vragen of ze ons kon helpen. Onwijs aardig! Dit hebben we de hele vakantie lang aan mensen verteld en vertellen we hier in NL nog. San Francisco verdient een pluim, voor meest hulpvaardige inwoners, meest schone stoepen en meest keurige manier van rijtjes vormen en op je beurt wachten bij de bushalte.
Golden Gate
Toen we de goede bus eenmaal gevonden hadden, zijn we ingestapt en hebben we nog een extra tour door San Francisco gekregen. Met de toeristische kaart in de hand en al speurend naar herkenningspunten zie je de stad op een hele leuke (minder vermoeiende) manier! De Golden Gate, tja, misschien heel schandalig… maar wij vonden het ‘gewoon een soort nasi’. Leuk om te kunnen zeggen dat we eroverheen gereden zijn, maar dan houdt het wel op.
Terug op de camping snel iets gegeten en ons bed ingedoken. Dit keer huisvesting gezocht boven de cabine waar het meteen al heerlijk lag.

10 sept San Francisco – Yosemite

[Martin & Marianne]

Wat een prachtig verslag, ik kijk uit naar het vervolg!

Marianne

[Garry]

San & Ien,

gewoon rustig blijven doortypen.

Ik had nog niet het hele forum door gelezen ter voorbereiding op onze eigen reis in de zomer 2011, maar ik zie in elk geval dat jullie route in hoofdlijnen gelijk is aan de door ons geplande route. Ik ben daarom zeer geïnteresseerd in jullie verdere verhaal, zeker in tips, aan- en afraders! Zal zeker ook nog even verder kijken naar oudere topics nu. Zo veel info te vinden op dit forum, zo veel vakantie plezier al vooraf!

groet Garry

[San & Ien]

Bedankt voor jullie reacties, fijn om meteen even de bevestiging te krijgen dat ik het niet voor noppes zit te typen!

@ Marianne: je gaat teleurgesteld zijn in de manier waarop we Yosemite 'gedaan' hebben, maar 1 troost: Dat zijn we zelf ook. Of, nou ja..., teleurgesteld... Voor deze reis was het niet anders, maar ik zou het achteraf zeker anders hebben gedaan. Maar ik loop vooruit op de conclusies

@ Garry: Inderdaad, zeker verder kijken naar de oudere topics en ook het reisverslagen-topic bekijken. Dat is een overzicht waarin alle verslagen chronologisch staan opgesomd, nou ja, kijk zelf maar: http://www.allesamerika.nl/forum/viewto ... =7&t=11994. Die van Ko-Mar 2009 moet je zeker lezen, vond ik in elk geval heel fijn om te lezen vorig jaar.

Goed, hieronder het vervolg:


10 sept San Francisco – Yosemite
Vroeg op pad gaan lukte niet, omdat we moesten wachten tot de receptie open zou gaan. Ik was namelijk iets belangrijks vergeten uit te printen. Maar gelukkig had ik, op advies van andere, meer ervaren reizigers, alle documenten op een stick gezet en meegenomen. Dus, de benodigde papieren uitgeprint bij de receptie en ondertussen meteen de aardige dame wat uitgelegd over haar computer. Haha…, in het land der blinden….
De eerste lange rit. Onderweg maakten we een paar stops, onder andere voor boodschapjes en benzine (okay, okay, ook voor de nodige nicotine). Maar de reistijd viel behoorlijk tegen. Pas om 14uur waren we bij de ingang van Yosemite. We hebben grote bewondering voor de mensen die dit stuk meteen op dag 1 al afleggen. Zeker als je bedenkt dat een stuk voor Yosemite op de 120 de eerste echte berg al beklommen moet worden en dat is voor degene die het dichtst bij de afgrond zit (ik dus) echt billenknijpen geblazen. Halverwege stonden een paar motorrijders naar beneden te kijken en niet lang daarna reden ambulance en politie met alarmlichten naar die plek… de billen werden daarna zonodig nog wat fijner samengeknepen…
Tunnel View
Bij het eerste visitorcenter zijn we gestopt om nog wat extra informatie te verzamelen. Het bleek al snel dat we of de wandeling naar Inspiration Point konden maken, of de wandeling bij de Mariposa Grove. Voor beide was gewoon geen tijd meer. Het zou ook al vroeg (tegen 19) donker worden. Eerst maar naar Tunnel View en daar verder zien. Letterlijk VERder zien! Wat een prachtig uitzicht hadden we daar. Enkel en alleen deze view maakte de enge rit al goed. Tijdens alle voorbereidingen heeft deze plaat als bureaubladachtergrond geprijkt en nu hebben we gewoon zelf de foto kunnen trekken. Waanzinnig. Inspiratie genoeg, dus die wandeling hebben we laten lopen.
Overnachting bij Wawona Campground in Yosemite
Terug bij de camper bleek dat we deze geparkeerd hadden bij een bushalte… oeps! Er kwam net een Yosemite-rondleidings-treintje aan rijden, dus we zijn eerst heel schijnheilig aan de kant blijven staan en pas toen het treintje weg was, durfden we naar de RV te lopen. Snel ingestapt en wegwezen maar. Halverwege Wawona road kwamen we tot stilstand… file!!! Verschillende mensen stapten uit hun auto en liepen een stuk naar voren om te zien wat er aan de hand was. Via die tamtam ontdekten we dat er een ongeluk gebeurd was en dat het dus wel even kon gaan duren. Op zo’n moment ben je heel gelukkig dat je met je eigen koelkast en wc rondrijdt! Uiteindelijk kwamen we rond half zes bij de camping aan, dus ook de Mariposa Grove kon worden geschrapt. Toen we bij onze picknicktafel zaten te borrelen, kwam onze Amerikaanse buurman een babbeltje maken en hij nodigde ons meteen maar even uit bij hem te komen logeren in Colorado (beetje uit de richting…). Over de vriendelijkheid van de Amerikanen niets te klagen dus.

11 sept Yosemite – Bishop
Yosemite Valley
Omdat we in San Francisco en ook hier onze zwartwatertank niet hebben kunnen legen, besloten we eerst naar Yosemite Valley te rijden. Zo zouden we toch ook nog een extra stukje Yosemite gaan zien. Ook de portemonnee moest weer gevuld, dus eerst hebben we geparkeerd (als één van de allereersten, maar wat wil je ook om 8uur ’s morgens) en zijn we richting postkantoor gelopen. Het leek wel uitgestorven, alles was dicht met uitzondering van een soort outdoorcenter waar je permits oid kon krijgen. Daar stond een hele rij fanatiekelingen bepakt en bezakt te wachten tot ze op pad konden gaan. Gelukkig was er toch 1 diner open en daar hebben we kunnen pinnen. Toen door naar de dumpingstation en daar kregen we een grote schrik. Onze zwartwaterslang was verdwenen. Op de achterbumper zat een soort behuizing waar hij in geschoven kon worden en die was dus leeg. Schrik! Verderop zat een Ranger in een hokje en daar ben ik maar heengewandeld om te vragen of er een leenslang is ofzo (ja, weet ik veel, ben nieuw in dump-land). De Ranger zei me over de naastliggende camping te lopen en te zien of iemand me er eentje wilde lenen. Dat lukte, bij een hele lieve Amerikaan die druk aan het inpakken was. Daar loop je dan met een slang over de camping te zeulen… Gelukkig geen beelden van, dat was manlief verstandig vergeten. Afijn; gedumpt, ondertussen nog wat leuke opnamen van spelende eekhoorntjes gemaakt en de slang weer netjes teruggebracht. Voordat we op pad gingen, stonden we nog een sigaretje te roken toen er een RV naast ons stopte. Dat bleken onze mede-afhalers van bij Apollo te zijn. Hoe toevallig wil je het hebben?
Tuolomne Grove
Omdat we gisteren wat wandelen betreft een klein beetje een baaldag hadden en we ons er echt op verheugd hadden een echte sequoia te zien, hebben we bij de allereerste P op de TiogaRoad de RV neergeplant en zijn we aan de wandel gegaan. Eerst een heel stuk bergaf. Zo’n stuk, dat je je halverwege opeens beseft: ‘ik moet zo ook dit hele eind weer omhoog klimmen’. Maar goed, op dat moment ben je nog niet zo moe en daal je vrolijk verder af. En dan opeens sta je tegenover de eerste reus. Heel indrukwekkend. Een leuke wandeling voert je door de grove en we hebben heel wat verschillende bomen gezien. En we kwamen bijna geen kip tegen, dat maakte het nog een beetje specialer. Toen we uitgekeken waren, hebben we de klim terug ingezet. En eerlijk waar, het viel uiteindelijk best mee. Goed, je valt uitgeput neer als je eenmaal boven bent, maar je bent in elk geval boven aangekomen. Halverwege kwamen we trouwens iemand tegen die op krukken liep en aan de heenweg bezig was, ben benieuwd hoe die zich heeft gevoeld op de terugweg… !
Overnachting bij Brown’s Millpond in Bishop
Nadat we een broodje hebben gegeten zijn we de TiogaRoad verder afgereden. Hier en daar een korte stop, maar niet noemenswaardig. Wat wel het vermelden waard is, is dat we bij het verlaten van Yosemite en het ‘enteren’ van Inyo National Forest een zucht van verlichting slaakten. Niet omdat we het in Yosemite zo vervelend vonden, maar wel omdat de weg van de ene op de andere meter zo veel beter werd! De rit naar Bishop was geen straf. Heel veel verschillende uitzichten passeerden de revue. Bij de camping aangekomen, wachtte ons een vrolijke ontvangst door Stacy Sparrow. Die had nog niet veel Dutch people voorbij zien komen en begon meteen te babbelen over haar nicht die hier op de Wadden woont. We hebben haar meteen geleerd hoe ze de ‘Groetjes’ moet doen. Grote plekken, een watertje dat over de camping loopt en voor een leuke groenstrook zorgt. Verder wel zanderig en muntdouches, waarbij het betaalapparaat aan de andere kant van de ingang hangt. Dat was dus ‘heen-en-weer-rennen-met-je-handdoek-omgeknoopt’, want de deur stond altijd open.
De camping lag naast een groot vismeer en dat was ’s avonds te ruiken toen de weekendgasten hun versgevangen visjes op de barbecue gooiden. Bij het naar bed gaan deden we een minder leuke ontdekking. Er liep water over de campervloer. Na enig onderzoek kwamen we erachter dat er lekkage was onder het achterbed. Daar zit de pomp en doordat de camper ietsje scheef naar voren stond, liep het water er dus onderuit. Uiteraard meteen het noodnummer gebeld, maar die bleek niet bereikbaar te zijn volgens een opgenomen boodschap. Gelukkig is Las Vegas onze volgende stop en daar zit, volgens mijn speurwerk vooraf, een Apollo-vestiging, dus daar kunnen ze ons verwachten. Intussen zelf met wat ducttape (jaja! Op het laatste moment in de koffer gemikt) geprobeerd de lekkage te verminderen, een lading handdoeken op de grond gelegd en toch maar proberen een schoonheidsslaapje te doen.

12 sept Bishop – Las Vegas
Dwars door niemandsland, maar wat een ervaring! Isis, mocht je dit lezen, dankdankdank voor deze route, wat was dit mooi! Ik heb het over de 168. We zijn welgeteld twee auto’s tegengekomen en het mobieltje was onbruikbaar. Als we stopten voor een pauze, lieten we de motor lopen (straks wil hij niet meer aan en kan Grissom onze dood komen verklaren). Beetje overdreven, maar met zo’n gevoel rij je daar echt. Maar stoppen is wel de moeite waard, het is daar muis- en muisstil… op het loeien van onze motor na dan… ahum!
Rhyolite
Het stuk op de 266 is wat saai, maar wel zie je her en der wat huisjes staan, waarvan je je afvraagt, wie daar toch zou willen wonen. En dan kom je op de US-95 en zie je de Amerikaanse snelweg zoals je hem zou verwachten, onnoemelijk lang, met weerspiegelingen boven het wegdek en kokend heet. Bij Beatty zijn we afgeslagen om naar Rhyolite te gaan. En voor het eerst verkeerd gereden! We kwamen in een woonwijk op een doodlopende weg terecht. Maar wie denkt dat we hiervan in paniek raken heeft het verkeerd. Keren met een camper eng? Welnee! Niet op een straat die zo breed is als een Nederlandse snelweg! Hupsflups, in no time omgekeerd en weer teruggereden naar de stoplichten waar we nu wel de goede kant op gingen. Weer niemandsland in. De weg naar Rhyolite blijkt ook de route naar Death Valley te zijn, dus langs de kant stonden allerlei borden om ons te waarschuwen vooral om te keren. Dan rij je heel vrolijk door hoor… niet dus! Gelukkig kwam toch vrij snel de afslag naar Rhyolite. We vonden het niet heel erg bijzonder, maar we waren er dan ook op het heetst van de dag, zodat we de camper (met airco) liever niet uitstapten om dichterbij te gaan kijken. Rhyolite dus bekeken vanaf de weg die erdoorheen loopt. Maar al met al vonden wij het de toch behoorlijke omweg niet waard op deze manier. Snel door naar Vegas dus!
Overnachting bij Sam’s Town in Las Vegas
Onderweg verbaasden we ons over de bordjes langs de kant van de weg. Daarop werd geadviseerd (of verboden?) vooral geen lifters mee te nemen, aangezien we door een State Prison Area reden. Daar dus ook maar niet gestopt voor een peukie…
Aangekomen op Sam’s Town kregen we een superplek toegewezen; beetje afgezonderd van de rest, met gras rondom. Schuin tegenover ons stond een apollocamper en na enig aarzelen ben ik daarheen gelopen om te vragen of ik hun matras mocht voelen. Als we morgen toch daarheen gingen, wilde ik nu ook weten of ik enig recht van klagen over dat matras had. Helaas, hun (het waren Nederlanders, hoe toevallig wil je het hebben?) matras was er net zo beroerd aan toe. Zij vroegen op hun beurt weer aan mij of mijn broodrooster het wel deed. “Geen idee, want wij gebruiken dat kreng niet” Onvoorstelbaar voor velen, maar wij vonden het brood in Amerika prima te eten! Smaakt een beetje zoals onze kadetjes. Je moet er niet aan ruiken, want de geur is minder. Maar over de smaak van onze kant geen klachten. In ieder geval: broodroosters omgeruild met de belofte voor hun de volgende dag een nieuwe te vragen.
Fremont Street Experience
Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we naar het hotel gelopen op zoek naar de shuttlebus. Makkelijker gezegd dan gedaan. Volgens onze redenatie zou hij vast bij de hoofdingang stoppen (dat deed de airportshuttle immers ook).. niet dus… Dan het hotel maar in en op zoek naar een wegwijzer. Nou, we keken onze ogen uit daar binnen. Je moet het zien als een kruising tussen Holland Casino en de Center Parcs Plaza, maar dan tien keer groter. Uiteindelijk belandden we ergens aan de achterkant van het hotel, waar in elk geval een groot bord met bustijden stond. Een einde verderop stond een bankje en daar zijn we maar neergeploft. Wel heel bizar hoor; niets kan je voorbereiden op de hitte daar. Ik las vaak de vergelijking met een föhn en inderdaad, dat is wel de beste omschrijving. Vanuit de shuttle konden we lekker naar buiten kijken door de ramen die met een speciale coating bewerkt waren om de warmte buiten te houden. In Fremont Street een beetje rondgewandeld en de Golden Nugget van binnen bekeken. En toen was het wachten op de show. Eerst gaat de buitenverlichting van alle hotels/casino’s uit en dat geeft al zo’n bizar effect. Iedereen staat stil en kijkt naar boven. Wij hadden de show op American Pie en we hebben met kippenvel en tranen in onze ogen mee staan zingen. Heel mooi en indrukwekkend om in zo’n losbandige stad vanuit de drukte opeens schouder aan schouder te staan met landslievende Amerikanen. Ik weet niet hoe ik het anders uit moet leggen. Ga het maar beleven.
Daarna helemaal kapot natuurlijk, door de lange reisdag, dus met de eerste de beste shuttle weer terug naar de camping en pitten maar!

13 sept Las Vegas

[San & Ien]

Om de boel even helemaal netjes af te maken, hierbij de link naar de rest van ons verslag:

http://sanenien-usa2010.blogspot.com/

(We hebben het intussen dus toch maar in een blogvorm gegoten)

[Truus]

Mooi verslag en mooi op tijd, wij gaan over 2 weken en doen een gedeelte van jullie route. Rijden ook met een camper. Hebben al vast wat tips opgeschreven.

Truus

[San & Ien]

Nou, kijk eens aan! Dat was nou precies onze motivatie. Dank voor je reactie, Truus.