Wie: Gert (32) en Daniël (31), goede kameraden.
Geschiedenis: Vorig jaar (2004) samen op vakantie in Washington state en Canada, ook samen op vakantie geweest in Ierland (2002) en Gran Canaria (2001)
Route: San Francisco (3n) - Berkeley – Monterey (1n) – Big Sur - Morro Bay - Santa Barbara (2n) – Ridge crest (1n) – Death Valley nat. park – Las Vegas (2n) – Flagstaff (1n) – Grand Canyon village (1n) – Page (1n) – Pipe Springs national park – Las Vegas (2n) – San Bernardino (1n) – Los Angeles (2n)
Reisorganisatie: Vliegwinkel voor ticket en auto (Alamo), hotels/motels geboekt via Expedia dan wel ter plekke geregeld.
Vliegroute: Vanaf Schiphol via Houston naar SF met Continental airlines, terug met KLM (door orkaan Rita) rechtstreeks van LA terug naar Schiphol.
Voorbereiding: reisverslagen, het AA-forum, Capitoolgids Californie, wereldcontact bijeenkomsten en tips van familie.
Hoogtepunt: de Grand-Canyon inclusief turbulente vliegtocht.
Minder: Los Angeles.
De route:
De reis:
Vanuit Enkhuizen met de trein zonder vertragingen naar Schiphol, daar verliep het inchecken zeer snel (2 plaatsen aan het raam van een Boeing 767 en we kregen ook direct het groene formulier van de visa-waver), zodat we nog lekker de tijd hadden om wat te taxfree te shoppen. Het online inchecken via continental.com werkte niet goed (het zou mogelijk moeten zijn om de boardingpass zelf uit te printen. Op tijd naar de gate om het gebruikelijke gesprekje te voeren met een beveiligingsbeambte of hoe zo iemand heet. Moest ik weer opnoemen wat ik aan elektronische apparatuur meenam in het vliegtuig wat nogal een lijst is…Deze keer ook de pocket-pc meegenomen met Tom-Tom en de kaarten van Cal/Nev/Utah/Arizona meegenomen.
De Boeing 767 van Continental was een zeer modern vliegtuig met een persoonlijk plat scherm met 10 kanalen, alleen het geluid viel wat tegen. Echter zelf kunnen kiezen zorgt wel voor veel meer vliegplezier vind ik, ben vooral gek op de Am. Sit-coms en daar hadden ze genoeg van. De ruimte tussen de stoelen was zeer goed, beter dan vorig jaar met Delta maar dat was een ouder toestel. Het weer in Nederland was op 5 september goed dus we hebben een aantal mooie foto’s kunnen maken vanuit de lucht.
De luchthaven van Houston is zeer modern, ongelooflijk hoe snel we door de douane gaan, er werden vrijwel geen vragen gesteld hoewel we wel onze vingerafdrukken moesten laten scannen en een foto van je gezicht laten maken, maar foto’s maken hebben we geen problemen mee aangezien we er deze vakantie zelf zo’n 600 hebben gemaakt…
Na een uurtje of 2 wachten ging de reis verder naar onze eindbestemming SF, ditmaal met een vanzelfsprekend kleiner vliegtuig een 737. Tijdens de vlucht ontmoette we iemand die in LA woont en vaak in SF komt vanwege zaken, hij gaf ons nog tips voor LA en SF. Op zijn palmtop toonde hij de BART waarmee we vanaf de luchthaven naar ons hotel konden komen, toch een stuk goedkoper dan een taxi of shuttlebus.
Via de BART en een stukje (+/- 1 km) lopen kwamen we aan in het Monarch Hotel op de Gearystreet. Om te vinden meteen de stratengids van Tom-Tom gebruikt ondanks dat ik geen GPS signaal had (werkt alleen in auto) hielp het wel. Wat direct opviel was de hoeveel zwervers die je aanspreken maar ja het was al wat later op de avond een uurtje of half elf. Mijn standaard antwoord op de zwervers is altijd “I’m fine, thank you!” met een gezicht van en niet verder zeuren…waarbij ik het looptempo opvoer, en dat werkt wel, alleen als je bij een verkeerslicht moet stil staan dan hebben ze de tijd om je verder lastig te vallen. Een van de nadelen van het lopen in een grote Am. stad is de hoeveelheid keren dat je moet stoppen en wachten voor verkeerslichten. Het Monarch hotel is een net maar eenvoudig hotel op het randje van het centrum, tenminste het voelde zo omdat je een aardig stukje moest lopen en klimmen naar het de kern van de stad. We hadden dit hotel mede gekozen omdat het goed betaalbaar was. Na inchecken direct naar bed aangezien het een lange reisdag was geweest.
San Francisco (3 nachten):
Volgende dag eerst maar eens opzoek naar een Starbucks voor ontbijt maar dat lukt nog niet meeteen. Vorig jaar in Seattle zat er één op elke hoek maar ja daar komt Starbucks dan ook vandaan. Maar goed wel een ontbijtzaak gevonden die Starbucks koffie serveert en dat komt eigenlijk op het zelfde neer. Hierna het centrum verder ingewandeld richting China town, lopen tegen een prachtige kerk (Old St. Mary’s church) aan en gaan hier naar binnen.
Ze zijn aan het oefenen voor een concert wat een uurtje later zal plaatsvinden en we komen binnen in contact met de organisator die ons enthousiasmeert voor het klassieke concert. Een erg aardige man waarmee we een leuk gesprek houden over hoe de EU naar de VS kijkt na de laatste verkiezing van Bush. Ik maak een hem aan het lachen met een grapje dat mijn Am. familie gebruikt over Bush, namelijk: “Let’s trim the Bush”. Ik vraag hem wel waarom ze weer gestemd hebben op Bush, met een plagende vraagteken. We herinneren ons echter dat we onze hotelkamer nog het “do not disturb sign” aan onze kamerdeur hebben hangen en geven aan dat we eerst terugmoeten maar zeker het concert zullen bij wonen, eigenlijk gelooft hij het niet maar als we een klein uurtje later (met zweet op ons voorhoofd) de kerk weer betreden heet hij ons zeer welkom met de woorden “we need you today”, wat wel erg klopt want er is nogal weinig publiek. Ik geniet van het spelen van de vier muzikanten ondanks dat ik niet een kenner ben. Ik maak ook nog even een kort filmpje. We slaan een uitnodiging voor een lunch af omdat we nog vol zitten van het ontbijt.
Verder die dag wandelen we weer heel wat af, heuvel op heuvel af en belanden in Fisherman’s wharf. Maak iets te veel foto’s van de zeeleeuwen volgens mijn reisgenoot maar ik vind ze erg grappig hoewel ze wel stinken. Ze maken vooral ruzie over het beste plekje om te zonnebaden. Onderweg wandelend verbazen we ons weer over de grote auto’s waar we alleen maar van kunnen dromen, hoewel nog 2 dagen en we mogen onze huurauto ophalen. Opvallend maar bekend zijn de bijzonder steile wegen, waarop de auto’s geparkeerd staan.
We vinden ook nog een hostel waar 2 meiden een lift zoeken richting LA, dat lijkt ons wel gezellig dus sturen we een mailtje dat we richting Monterey gaan 2 dagen later. Aangezien we er zijn voor goedkoop internetten zijn we daar een uurtje mee bezig. Ik zit nog even op het forum te lezen maar ja we moeten al weer verder.
De volgende dag op weg naar Alcatraz omdat we vooruit de toer geboekt hebben via internet na tips van het forum, bedankt! Leuk om die rij te zien voor de ‘gewone’ kaartjes. We nemen de Cable Car waarmee we snel naar de pier geraken, ik betaal voor een dagkaart want na Alcatraz wil ik nog wel een paar ritjes maken hoewel ik hoop dat het rustiger wordt want deze ochtend zit ie vol met toeristen maar ja daar ben ik er zelf ook eentje van.
Alcatraz boeit hoewel ik door de drukte niet altijd het tempo van de audiotour kan volgen en raak verdwaald. Daarnaast is het Nederlands koud met veel wind. Leuk is ook om een echte in-mate te zien, nou ja leuk ik weet niet precies wat ie gedaan heeft maar aangezien hij op leeftijd is verwacht ik niets kwaad. Hij zet handtekeningen onder verkochte boeken van hemzelf. Ik besluit het bij een foto te laten want zijn boek is vooral dun en met grote letters geschreven. Na een uurtje of 2 hebben we het wel gezien en gehoord en nemen de ferry terug. We hopen dat het nu iets rustiger is op de Cable Car, maar vergeet het maar er staat een rij van hier tot Tokio… We gaan maar weer wandelen richting de hostel die we de dag ervoor gevonden hebben, hier kunnen we lekker goedkoop internetten en we willen even de mail checken. Blijkbaar klopte het e-mailadres niet van de meiden want de door ons gestuurde mail is nooit aangekomen. Maar goed we hebben in elk geval de tijd om mijn eerste uitgebreide mailtje te sturen naar huis. Eten doen we in een echt Amerikaanse hamburgertent waar we ons net als vorig jaar verbazen over de prijzen en het zijn niet eens Euro’s maar Dollars oftewel 20% ‘korting’, alleen de belasting VAT genaamd moeten we weer even aan wennen. ’s Avonds gaan we na een paar leuke ritjes met de Cable Car (het is rustig) door de stad naar een bar waar een live band speelt voor de slachtoffers van Katrina, één van de muziekanten komt uit New Orleans. Omdat ik precies twee jaar geleden ook in New Orleans was voor vakantie spreekt me dit erg aan. Daarnaast ontmoeten we een jong ‘stel’ uit het oosten van Nederland die aan het einde van hun vakantie zijn en al bijna weer terug moeten, ze hebben een mooie tijd gehad maar zijn wel een beetje jaloers omdat onze vakantie net begonnen is!
De volgende morgen besluiten we maar eens een uitgebreid te ontbijten in ons hotel met eieren, spek en worstjes aangezien we vandaag moeten uitchecken en een aardige reis gaan maken zodra we de auto opgehaald hebben. We pakken onze koffers in en gaan de auto ophalen, op onze voucher staat geen adres van Alamo maar via Tom-Tom heb ik al snel de voor ons nabijgelegen gevonden denk ik op dat moment. Als we er aankomen staat er een lange rij wachtende, als we een uur later aan de beurt zijn blijkt dat we bij de verkeerde vestiging staan, de voucher wordt niet geaccepteerd en na uitvoerig bellen met de hoofdvestiging blijken we verkeerd te zijn. Hebben we daar voor niets gewacht, na aandringen zijn ze wel zo aardig naar een andere vestiging te bellen of daar een auto geregeld kan worden. We wandelen weer een heuvel af en op en krijgen daar onze auto een witte Nissan Altima. Tip: als het adres niet op je voucher staat vraag dit na via je reisorganisatie, min puntje voor Alamo maar dat kan gebeuren.
Dan gaat het rijden beginnen, onze koffers staan nog in het hotel maar ja hoe kom je daar ook al weer. In de veronderstelling dat we dit nog wel weten rijden we een paar rondjes zonder echter dichterbij het hotel te komen, eenrichtingsstraten etc. Ik parkeer de auto aan de kant en sluit mijn pocket-pc en de gps-ontvanger aan en nu maar wachten. Enkele minuten later werkt de GPS en voor we het weten staan we bij het hotel. Hierna vertrekken we via de Golden Gate Bridge (daar moet je toch overheen rijden!) en maken nog wat foto’s. Aan de andere kant van de brug is het mooier weer en lopen een stuk over de grote brug.
Hierna gaan we verder richting Berkeley, de universiteitsstad willen we graag bekijken. Het is even zoeken naar een parkeerplek maar de parkeergarage is betaalbaar en we lopen de campus op. Prachtige gebouwen en veel studenten van allerlei nationaliteiten, o.a. opvallen veel Aziaten. Met de capitoolgids in de hand lopen we een bepaalde route en eindigen op een zeer gezellig terrasje waar koffie en gebak bestellen en we al snel in contact komen met 2 studentes, het gaat de goede kant op.
Ze vragen zich af waar we vandaan komen en vertellen al snel dat ze graag naar Europa willen omdat ze kunst studeren en ze niet veel werk mogelijkheden zien in de VS. Wij zijn net blij dat we Nederland achter ons gelaten hebben dus kunnen ons niet helemaal vinden in deze opstelling maar het is wel een gezellig gesprek. Na een paar uurtjes vertrekken we richting Monterey waar we ook nog een hotel moeten zien te vinden aangezien we nog niets geregeld hebben.
Monterey (1 nacht)
Het is inmiddels al laat als we in Monterey aankomen en via Tom-Tom verschillende hotels en een B&B afrijden komen we terecht bij een Best Western, altijd goed en de prijs is redelijk (80 euro) gezien de overige prijzen, de B&B moet 150 dollar kosten…
De volgende dag vertrekken we op tijd naar Big Sur via de Highway 1. De beroemde highway valt wat tegen door het slechte zicht, het is niet helder. Het rijden is wel apart door de vele bochten en afgronden maar als het helderder zou zijn dan beleef je het toch beter. Bij Morro Rock gaan we wandelen en klimmen waarbij ik mijn enige meegenomen lange broek beschadig. Ik had allang verwacht in een korte broek te kunnen lopen maar hiervoor is het weer nog te koud in tegenstelling tot wat ik verwacht had.
Na de (niet toegestane) klimpartij gaan we eten in een vistent waar we lekkere vis krijgen voorgeschoteld.
We gaan voldaan weer verder richting Santa Barbara, ook hier hebben we nog niets geregeld en daar krijgen we spijt van.
Santa Barbara (2 nachten)
Het is aardig laat in de vrijdag avond als we Santa Barbara binnenrijden, we rijden weer langs heel wat hotels maar de prijzen zijn hoog (150 dollar is heel gewoon, en veel hotels zijn ook al vol!). We beginnen een beetje zenuwachtig te worden als we een motel/hostel vinden waar nog betaalbare kamers zijn maar zonder privé badkamer. We zijn inmiddels moe van het zoeken dus accepteren de kamer die er verzorgd uitziet en de badkamers zijn ook schoon en volledig dus we zien het zitten. Santa Barbara moet wel heel bijzonder zijn als de prijzen zo hoog zijn en alles vrijwel vol is, de hostel/motel ligt wel lekker dicht bij het gezellige centrum en het treinstation. We vallen al snel in slaap met onze kleren nog aan want we wilden nog graag uitgaan, gezien het levendige centrum. Pas tegen middernacht lopen we nog een rondje en het is erg gezellig maar we hebben niet de energie om te gaan dansen, morgen moet dat gebeuren dus we besluiten direct dat we hier nog een nacht moeten blijven. Terug naar het hotel loopt een mooi meisje alleen en wordt lastig gevallen door een ‘vaag’ figuur, ze vraagt ons of ze mee kan lopen, natuurlijk kan dat!
De volgende morgen gewekt door de Amtrak trein, die om een uurtje of 6 zoveel kabaal maakt dat we rechtop in ons bed zitten. Mijn vriend vraagt zich af waarom ik het raam opengelaten heb maar dat is niet zo, er zit een gat in het glas en het glas is al niet dik. We staan hierdoor redelijk op tijd op en gaan de stad verder verkennen en vinden dit een erg mooie stad met zijn Mexicaanse bouwstijl. Ook het strand met de pier mag er wezen. Ik koop in een GAP winkel een paar hippe spijkerbroeken want ja die avond moet het gebeuren, zaterdag is toch de stap avond en we laten ons niet kennen hoe moe we ook zijn. We gaan ook nog even naar de bieb om daar gratis te internetten en een hotel voor zondag te regelen in Ridge Crest. Om 22:30 uur staan we al in een club/disco (even ID tonen dat wel natuurlijk) en dat is voor Nederlandse begrippen vroeg maar het is al gezellig druk op de dansvloer en om twaalf uur is het superdruk maar wat zijn die Amerikanen (en vooral die van Mexicaanse afkomst) aardig waar ze bij ons in Nederland soms door je heen proberen te lopen op de dansvloer verontschuldigen ze zich hier elke keer (ook de mannen!) als ze je per ongelijk aanraken, tenzij ze met je willen dansen want dan gaan ze er ook voor. Ze dansen hier echt 1 op 1 en als ze je alleen zien dansen (oftewel zonder iemand van het vrouwelijke geslacht) dan vinden ze dat ze daar iets aan moeten doen en dit gaat dan achterelkaar door. Er zijn sowieso veel meer vrouwen op de dansvloer te vinden omdat de Am. mannen vooral aan de bar hangen en naar een sport kijken. Het is dan ook een teleurstelling als om half twee de lichten aan gaan en iedereen vertrekt. Ook wij lopen richting onze hostel (motel is een te mooi woord) en komen onderweg nog 3 Am-Mexicaanse meiden tegen die zich afvragen waar we vandaan komen, als wij zeggen Holland, Europe dan vragen ze zich af wat we hier doen want bij jullie mag je toch alles? Mijn antwoord “Because of the Am/Mexican girls” is volgens hun dan ook het enige juiste antwoord dat ik had kunnen geven en we lopen met ze naar hun hotel waar we trouwens netjes afscheid nemen.
Met pijn in ons hart laten we Santa Barbara achter ons.
Ridge Crest (1 nacht)
De reis verloopt snel maar we besluiten ten zuiden van SB het strand op te gaan, het is zulk mooi weer en de korte broek kan weer aan. Door de wind lijkt het niet te warm en we vergeten ons in te smeren met zonnebrandcrème, lekker stom. We dachten gewoon een stukje te wandelen maar de zon brand zonder het te merken en daar komen we pas zondagavond achter in het motel in Ridge Crest. Het is een mooi motel in dit doorreis stadje richting Death Valley, we springen ’s avonds in het zwembad en vooral de jacuzzi. Die hebben we voor ons zelf en de lichten doen het niet wat mooi is want vanuit de jacuzzi zien we een prachtige sterrenhemel. Met een blikje bier en nog een blikje en nog een blikje bier (gekocht bij Albertson met de kortingskaart na een tip van het forum!) genieten we van de heerlijke warmte en bespreken we de vakantie tot nu toe. In enkele dagen van de kou van SF naar de heerlijke woestijn warmte. Echt heet is het er niet, sterker ook de lokale bevolking meldt ons dat het kouder (graadje of 35) is dan normaal in september.
De eerste week zit er op, de rest van mijn verslag volgt later.
, creditkaart geblokkeerd 
zoals de turbulente Canyon vlucht 
Je lijkt verrekt veel op de Coyote die ik gezien heb 
Ik vind 18 dagen eigenlijk te kort, er zijn te veel verschillende indrukken en zoveel te doen dat ik geen tijd had voor rust, nou ja op een enkele keer na 
Ik krijg als advies vooral veel water te drinken zodat ik geen hoofdpijn die avond zal hebben. Ik vertrek niet meteen maar blijf nog even acclimatiseren en drink veel water.
Binnen stond er iemand anders en die wist nergens van, creditkaart? Nooit gezien? Geen idee waar je het over hebt! Na lang zeuren gaf mijn vriend aan dat de kaart in de afvalbak gegooid was door een collega van haar, dat kon ze niet geloven maar ze keek toch na aandringen. En ja hoor dat lag ie nog tussen het afval 
, we betaalden hiermee en konden weer verder maar inmiddels waren we het zoeken zo zat dat we rechtstreeks naar de strip reden. Daar aangekomen (na de hele strip overgereden zijn) gingen we parkeren bij het Tropicana hotel, daarnaast zit een motelachtig gebouw waarvan wij dachten dat het wellicht een ander motel was maar het bleek ook van het Tropicana. De parkeerplaats echter leek ons veilig, goed verlicht maar toch een beetje niemandsland aangezien we geen bewaking zagen fietsen zoals bijv. bij het Luxor. We hadden inmiddels besloten dat we maar een nachtje in de auto gingen slapen, de auto stond precies in de schaduw van een boom waardoor het licht ook niet zo erg was. Maar eerst gingen we die avond uit tot een uurtje of 4, we hebben de gehele strip afgewandeld en weer terug! Het is op zaterdag wel een stuk drukker, bij Circus-circus goedkoop gegeten, een worst (super groot) met veel chilisaus voor 3 dollar. Vlak voor middennacht nog een hotel voor de volgende nacht geboekt, weer bij het Luxor dan hebben we tenminste een goed vooruitzicht als we een nachtje doorgaan. Om 4 uur in de auto gestapt, deuren op slot en stoelen op de achterste stand en ik moet zeggen het viel helemaal niet tegen. Het slaapt beter in de auto dan in een vliegtuig bijvoorbeeld, alleen in de loop van de morgen wordt het al wat warmer gelukkig die boom met de schaduw anders brand je ’s ochtends je auto uit. 
en nogmaals voor de auto betalen 
