AllesAmerika.com Forum

http://www.telegraaf.nl/buitenland/7264 ... tml?p=13,2

Wat een verschrikkelijk nieuws is dit zeg ! Je moet er toch niet aan denken dat je dit als ouder overkomt. Nu moet ik zeggen dat sommige mensen ook hele rare fratsen uithalen hoor. Ik weet natuurlijk niet hoe het gegaan is, maar een meisje van 4 laat je niet alleen aan de rand.

Wat erg zeg!
Nou moet ik zeggen dat ik van de zomer ook mensen (kinderen èn volwassenen) gevaarlijk dicht langs de afgrond zag staan.
Er was zelfs één jongetje dat zo in de ban was van een eekhoorntje, dat hij nog maar net door zijn vader in zijn kraag kon worden gevat anders was hij ook naar beneden gestuiterd.

Jezus... 't zal je gebeuren... die vader is dus getraumatiseerd voor het leven.

Ik ben nog nooit bij Mather Point geweest, maar als ik foto's bekijk, dan staan er toch hekken omheen? Maar waarschijnlijk niet overal, natuurlijk...

Als ouder hou je toch zeker op zo'n punt je kinderen goed in de gaten, lijkt me...

Wat afschuwelijk!

Ben zelf altijd erg oplettend, waardoor ik wel eens niet voor de volle 100% kan genieten, denk ik Vind mezelf ook wel eens té gestressed daarin, maar goed dat zit er nu eenmaal in.

Afgelopen zomer bij Horseshoe bend was het ook weer opletten geblazen.

Volgens mij is dat punt toch erg goed afgeschermd door hekwerk, of vergis ik me nu?

aspers schreef:Volgens mij is dat punt toch erg goed afgeschermd door hekwerk, of vergis ik me nu?

Je kunt bij Mather Point een stuk langs de canyon lopen en dat is niet afgeschermd.

Wij zagen afgelopen zomer een familie met 2 kinderen halsbrekende capriolen uithalen bij Desert View. Ze waren buiten de hekken om, op de steile rotsen geklommen en stonden allemaal op het randje naar beneden te kijken. Ik kreeg het er spaans benauwd van

Tja... ik weet niet wat er gebeurd is, maar het staat overal duidelijk aangegeven dat je op de paden moet blijven. En toch zijn er altijd 'avonturiers' die er ander over denken.

Wij kwam een jongen tegen, die eerder bij ons in de bus zat, die ons vroeg of wij zijn vader hadden gezien. Hij was 'm kwijt geraakt toen hij 'even' van het gangbare pad was afgegeaan. Tja...

Het zal je maar gebeuren. Verschrikkelijk!

Ik weet nog wel, dat toen wij in het jaar 2000 aan de rand van de Grand Canyon stonden te kijken naar de zonsondergang bij het Hopi Point, dat ook met hekken is afgezet, dat mensen het presteren om toch buiten de hekken op de rand, of vlak aan de rand, van de kloof te gaan zitten of staan. Ook spelende kinderen. Wij vonden dat doodeng en vroegen ons af, of er nooit eens iets ergs daar gebeurde.
In de jaren sindsdien, omdat ik sommige parken nu zelf heb bezocht, lees ik wel vaker van dit soort berichten. Ook uit Yosemite en Yellowstone bijvoorbeeld.

Wij zaten ook dicht bij de afgrond naar de zonsondergang te kijken en een groepslid viel ook bijna naar benden omdat ze een klein beetje uitgleed.

Verschrikkelijk lijkt me dat, je kind op zo'n manier te moeten verliezen.
Ik denk dat ik de hand van mijn kind niet los zou laten als we daar zouden staan! Kinderen zien het gevaar niet.

Natuurlijk belachelijk dom om buiten de hekken te gaan en vreselijk om zo je kind te verliezen, maar ik vond het ritje met die "oude aftandse" shuttlebussen (Red Line) naar "Hermitts Rest" misschien wel net zo gevaarlijk als een wandeling langs de hekken. (de andere bussen waren prima overigens)

http://www.nps.gov/grca/planyourvisit/u ... allMap.pdf

Toen ik vorig jaar bij Desert View was, was er ook een vader die de meest rare capriolen uithaalde alleen voor de foto. Die had zijn kind op de rug en ging naar dat punt dat uitsteekt als je een stuk omlaag gaat. Dus voorbij het hek en dan maar klauteren. Echt niet normaal. Waar zitten je hersenen denk ik dan. Als hij zo graag wil verongelukken, o.k., maar sleep je kind niet mee! Ik durfde echt niet te kijken. Het was superdruk op dat moment, want de zon ging bijna onder en ik was niet de enige die niet durfde te kijken.

je snapt niet wat sommige mensen voor een stomme vakantiefoto al niet uithalen inderdaad.

maar ja..we weten niet wat hier gebeurd is. Toch denk dat enige onoplettendheid wel heeft meegespeeld. Hoe kan je 4-jarige kind anders naar beneden vallen, die hou je toch ten alle tijden in de gaten en bij de hand?

Iris_1982 schreef:Hoe kan je 4-jarige kind anders naar beneden vallen, die hou je toch ten alle tijden in de gaten en bij de hand?

Ik zal je nog sterker vertellen, die van ons is bijna 9 en die zou nog bij de hand gehouden worden als we ook maar in de buurt van een rand kwamen, dat zou ze zelf ook willen. Dat deed ik zelfs in de metro in NYC - ook al vind je zelf dat je heel voorzichtig bent, er zijn altijd andere, onberekenbare factoren die kunnen meespelen (uitglijden bij de canyon, een haastige passagier die hard tegen je aan botst in de metro, etc.).

Pyca, wat jij zegt herken ik overigens ook, ik heb het ook altijd heel druk met opletten en dan heb ik inderdaad minder tijd om/vergeet ik te genieten. Maar ik zeg altijd maar, ik geniet liever nog wat langer van m'n dochter.

Vreselijk dat dit gebeurd is, ik las het gisteravond en ik dacht eerst toch even goh, het zou toch niemand van hier zijn... Blijft natuurlijk heel erg tragisch en onoplettendheid of stomme actie of niet (we weten het niet), ik heb ook echt te doen met de ouders. Iedereen doet wel eens iets waarvan je later denkt 'jeetje, ik ben blij dat dat goed is gegaan' dus tenzij ze echt heel vreemd bezig zijn geweest kan ik ze echt niet te hard vallen (rare onbedoelde woordspeling in dit geval, maar ik kom even niet op een vergelijkbare uitdrukking).

Toen wij bij de Grand Canyon waren vond ik het doodeng met de kinderen, al waren die al ietsje ouder. Het gebeurde bij het onbeschermde deel van Mather Point. Erg, hoor! En veel mensen hebben meteen de neiging de ouders de schuld te geven, maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Een kind kan een onverwachte beweging maken, uitglijden, of wat ook. Hoe vaak ik al niet mijn hart heb vastgehouden met onze kinderen, omdat er iets net wel goed ging.

Ik vond het ook eng, toen wij er afgelopen zomer waren. En mijn kinderen zijn allebei 12 .... Van mij mochten ze ECHT niet dichtbij een randje of onder hekken door. Doodeng .... Maar goed, ik vond Shäfer Trail al doodeng (en ga ik nooit meer doen), terwijl de kids de grootste lol hadden. Ook daar, bij verschillende uitstap-punten, moesten ze van mij dicht bij mij in de buurt blijven, oftewel voldoende afstand van de rand vandaan. Ik zag in mijn gedachten al vanalles mis gaan !

Maar goed is gelukkig allemaal goed gegaan. Maar ik sluit de risico's graag zoveel mogelijk uit. Maar wat is dit een verschrikkelijk bericht zeg ... Echt dramatisch voor die vader zeg ....

Je weet inderdaad niet wat er precies is gebeurd. In een moment van een seconde kan het al gebeurd zijn en ben je te laat.

Het is wel heel tragisch voor ze.

Ik zou dan mezelf heel mijn leven de vraag stellen van waarom zijn we daar gaan staan, waarom zo dicht bij de rand, waarom gleed ze uit, etc.

gr

Pff dat zijn berichten waar je nooit vrolijk van word.

Petra/VS schreef: Een kind kan een onverwachte beweging maken, uitglijden, of wat ook. Hoe vaak ik al niet mijn hart heb vastgehouden met onze kinderen, omdat er iets net wel goed ging.

Helemaal mee eens.

Petra/VS schreef:Het gebeurde bij het onbeschermde deel van Mather Point. Erg, hoor! En veel mensen hebben meteen de neiging de ouders de schuld te geven, maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Een kind kan een onverwachte beweging maken, uitglijden, of wat ook. Hoe vaak ik al niet mijn hart heb vastgehouden met onze kinderen, omdat er iets net wel goed ging.

Helemaal mee eens ... hier ook, de kinderen moeten wel een beschermengel hebben. Weet je, mensen hebben vaak hun mening klaar, maar niet alles is onontkoombaar. Zo las ik op een ander forum dat wanneer je een kindje kwijtraakt dat het de schuld van de ouders is. Je hoort een kind niet kwijt te raken. Het is me bij drie kinderen een keer overkomen, terwijl ik altijd zo goed oplet .. het gebeurt in een split second. Ouders zijn niet volmaakt .. maar het is wel altijd zo makkelijk (vooral als je zelf geen kinderen hebt) om snel met het vingertje te wijzen ..

Phew, dat lucht op

Vreselijk verhaal overigens ... het zal je kind maar zijn, ik heb het ook echt met die vader te doen.

Heel erg, zo'n bericht. Maar als je er niet bij bent geweest is het altijd moeilijk oordelen. Misschien is het kind uitgegleden, of niet geluisterd naar de vader en toch iets proberen wat niet mag, tig redenen waarom zoiets fout gaat.
Ik zag een paar jaar geleden in Yosemite bij Glacier Point iemand op die ver uitstekende rots, geloof het of niet, staan !! Een windvlaag en je ligt een kilometer lager, en dat was een volwassene, die kan bedenken wat er zou kunnen gebeuren. Echt waar, als je dat zag, daar kreeg je al kippevel van, laat staan als je zelf op die punt gaat staan....