Nu onze vakantie er op zit wil ik even onze ervaringen aangaand rolstoelgebruik delen. Misschien heeft een ander daar wat aan.
Gelukkig kon mijn vrouw gedurende de vakantie steeds meer zelf doen en gaat het herstel voorspoedig. Op het laatst liep ze zelfs stukjes met een enkele kruk. Voordeel was wel dat ze vanaf begin af niet 100% afhankelijk was van rolstoel en kleine stukjes met krukken on overbruggen. dat maakte verplaatsen en bijvoorbeeld overstappen een stuk makkelijker.
Vliegreis (KLM):
Rolstoelgebruik van te voren aangemeld en comfort seat geboekt ivm extra beenruimte. Fast lane bij paspoortcontrole, als eerste boarden. Rolstoel meet tot aan vliegtuigdeur. Daar op krukken naar binnen gegaan en stoel ging als ruimbagage mee. Verzorging en aandacht door KLM personeel tijdens vlucht uitstekend ! Op LAX als laatste van boord. Duurde even voordat rolstoel weer uit ruim naar de gate gebracht was. Toen we eenmaal van boord gingen waren we eerder bij de koffers dan de rest van het vliegtuig, daar we ook hier weer een fast lane hadden bij de paspoortcontrole. Op LAX met pendelbus naar Hertz. Chauffeur heel behulpzaam met in en uitladen. Terugweg idem.
Gehuurde auto was geen probleem aangezien we al een grote SUV gereserveerd hadden en ook kregen (Chevy Traverse). Bagage en rolstoel gingen daar makkelijk in. Een sedan zou problematisch zijn geweest.
Hotels
Geen problemen in het algemeen. Alle hotels van te voren aangeschreven voor een kamer op de begane grond of om te vragen of er een lift was. Hierbij aangegeven dat echte handicaped room niet echt noodzakelijk was. Alleen bij Remada Bishop een slechte ervaring gehad. Ondanks bevestiging per mail, was er ter plaatse niets bekend en ondanks dat we vroeg aankwamen kregen we geen begane grond kamer en weigerde baliemedewerker iets te regelen. Verder alle hotels prima medewerking. Lastig was Bright Angle Lodge, omdat daar alle lodges wel hoogte verschillen hebben. In Cedars Lodge (Yosemite) kregen we handicaped room met brede toegang en ruime badcel. Het enige lastige was dat in Amerika de hotels, maar ook luchthavens nog al gek zijn op (zachte) vloerbedekking, en dat rolt nog al lastig.
National Parks etc.
Bij
Grand Canyon kregen we een permit om met eigen auto gebruik te maken van Hermits Road (met pincode om gate te openen) waardoor we niet met de bus hoefde te gaan. Het (asfalt)pad land rim is wel redelijk glad, maar door de hoogte verschillen, was dit niet grotendeels toch te zwaar.
Bij
Page waren Horseshoe Bent en Antylope Canyon zoals verwacht niet te doen. Bij de eerst eis mijn vrouw bij de auto gebleven en zijn dochter in ik samen gegaan. De volgende ochtend vroeg zijn we met z'n tweetjes naar Lower Antelope Canyon gegaan en heeft mijn vrouw lekker uitgeslapen in hotel. Vistors Center bij dam was goed te doen, maar natuurlijk geen dam-tour naar beneden.
Bryce was heel goed te doen, daar alle viewpoints op slechts enkele meters van de parkeerplaatsen afliggen. Met krukken even uit de auto stappen was geen probleem. Ben je 100% rolstoel afhankelijk, dan kan ik me voorstellen dat het telkens in en uitstappen bij ieder punt wel vermoeiend is en zou je een keuze kunnen maken om alleen de aller mooiste punten aan te doen. Sunrise point was het moeilijkste bereiken, omdat dit een relatief steil pad had. Een trail lopen was er natuurlijk niet bij, maar dat heb ik de volgende dag om 7 uur alleen gedaan (hoogte punt van de reis om helemaal in je eentje tussen de hoodoo's te lopen !)
Bij
Zion is de weg aan de oostelijke ingang vanuit de auto heel mooi. De scenic road per shuttlebus ging goed. Rolstoel werd keurig voor op de fietsendrager bevestigd. Pa'rus trail is te doen met rolstoel en ook Riverside Walk, alhoewel daar wel een paar steile stukken inzaten waarbij kik het met alleen duwen niet af kon en ze welf wel mee moest helpen. Ook bergafwaards kost dan veel energie (remmen!). Andere trails zijn niet te doen met rolstoel. Zelfs een makkelijke als Lower Emeralds Pool heeft teveel hoogte verschil. (
moet er wel bij zeggen dat mijn vrouw niet de lichtste is...).
Death Valley hebben we vanwege de hitte eigenlijk alleen vanuit de auto gedaan. Even er uit bij Badwater en bij Artist Pallet en voor de rest gauw doorrijden. Zabriski Point heb ik alleen met dochter gedaan. Het geasfalteerde pad is wel heel steil, en het is er veel te heet. (DV vonden we de minste dag van onze reis, maar kwam ook vanwege de grote afstand op die dag (LV-Bishop)
Valley of Fire is een mooi klein en heel rustig park, maar voor rolstoelgebruikers bied het (bijna niets). Vanuit de aute zijn een paar dingen mooi (White Domes Road, Elephant Roch, Arch Rock). Persoonlijk vond ik het wel een heel mooie omgeving !
Bij
Yosemite hebben we als eerste Bridalveil Fall gedaan. Het laatste stukje is vrij steil, maar met wat hulp toch te doen. Voor dit park hadden we eigenlijk (veel) te weinig tijd. De Tioga pass was vanuit de auto mooi en omdat ze op krukken wat kon lopen, konden we wat meer doen (o.a gezwommen by Tanaya Lake). Olmsted Point is vanaf parkeerplaats te zien. De Tuolumne Meadows eigenlijk niet. Cathedral beach en Swinging Bridge is te doen even als Tunnel View en Glacier Point. Mariposa Grove is niet zelfstandig te doen met rolstoel, maar je zou wel de tramtour daar kunnen doen (rolstoel kan in/op de tram mee).
Parkeren
We hadden een gehandicapten parkeerkaart waarmee we overal konden parkeren op de gemarkeerde plaatsen. Vooraan bij winkelcentra, bij Universal Studio's etc. Ook in de Nat.Parks geen problemen op de soms volle parkeerplaatsen omdat er altijd wel een handicaped parking vrijwas als de rest al vol was. Alleen bij Bright Angle was dat niet het geval (geen speciale parkings) en moesten we een behoorlijk eind verder parkeren ('s avonds de auto gewoon dichterbij gezet). De laatste dag gingen we nog even naar Venice Beach, waar parkeren $9,- kost, en daar mochten we zelfs gratis parkeren.
Overige
Las Vegas, de Strip, was lastig. Enerzijds vanwege de stoepranden, maar vooral vanwege de enorme drukte waardoor je niet echt lekker met de rolstoel kon lopen. Voorzichtig, ieder keer afremmen en ontwijken. Koste veel tijd en hebben daardoor niet alles gedaan wat we wilde doen.
Universal Studio's vormde de bizar positieve uitzondering. Bijna genant om te zien hoeveel voordeel je kreeg t.o.v. regulier bezoekers Geen vip parking nodig, maar we kregen een papier onder de ruitenwisser waarmee we in de allereerste rij bij de ingang konden staan. Bij customers relations kan je een geel pasje krijgen waarmee je je 'handicaped status' als het ware bevestigd krijgt. Nut hiervan ontging ons een beetje. We hadden geen FOL pas, maar bij het zien van de rolstoel werden we in alle attracties naar een aparte ingang geleid (vaak FOL Gate A) en hebben nooit langer dan de duur van een attractie hoeven wachten! Behalve Return of the Mummie heeft m'n vrouw alles kunnen doen (nogmaals dit komt mede doordat ze met krukken makkelijker kon in- en overstappen). Personeel was bijzonder behulpzaam! Rolstoel en krukken werden overgenomen en bij de uitgang van attractie weer klaargezet. Bij overgang van Upper naar Lower Lot (normaal met de roltrappen) werden we met een speciaal busje via achteraf weggetje vervoerd. Alles prima geregeld.
Algemeen
In z'n algemeenheid bleek USA heel rolstoel vriendelijk. Niet alleen qua faciliteiten, maar ook qua mentaliteit. Mensen die deuren voor je open hielden, die je spontaan kwamen helpen etc.
Ik hoop dat andere forum gebruikers hier wat aan hebben
In onderstaand blog vind je onze belevenissen van dag tot dag.