Ik ben altijd iemand geweest die prima met familie op kan schieten, maar ik ben niet familieziek. Ik vind het fijn om te horen dat het goed met ze gaat en maak me zorgen als het niet goed gaat, maar ik kies toch voor mijn eigen leven. Mijn vader is in '99 overleden en mijn moeder heeft wel veel moeite met mijn vertrek. Ik heb nog 2 broers, maar daar heb ik nooit een hele sterke band mee gehad omdat zij een stuk ouder zijn en al het huis uit waren toen ik nog moest gaan puberen.
Ik geloof dat je kinderen krijgt, dat je ze MAG verzorgen en opvoeden en dat je ze MOET leiden naar een zekere mate van zelfstandigheid. Dat is mijn visie en zo kijk ik ook naar mijn moeder. Ze moet blij zijn dat ze me heeft opgevoed tot een zelfstandig persoon die haar eigen zaakjes prima kan regelen en die nu erg gelukkig is. Dat zou in mijn ogen het doel moeten zijn van elke ouder. Maar goed, ik ben vaak ook meer een rationele dan een emotionele denker
.Ik hoop dat jij uiteindelijk ook voor je eigen leven kunt kiezen en dat je familie je geen schuldgevoel aanpraat of dat je jezelf schuldig voelt over je keuze. Wat misschien al scheelt is als je een beeld zou hebben van jouw inkomen in de US en hoe vaak je eventueel terug kunt naar Nederland. Zorg dat je altijd een potje achter de hand houdt waaruit je direct een ticket kunt betalen als er iets binnen je familie gebeurt. Zoiets kan je gerust stellen.
