Om te beginnen, het is niet zwart of wit en begint bij een goed gesprek tussen de partijen. Ik heb de afgelopen 1 3/4e jaar vanuit mijn werk veel werkgevers, werknemers, arbodiensten en verzekeringsadviseurs gesproken die met dit vraagstuk te maken hebben gehad. Vanuit mijn werk als accountmanager van een grote verzekeraar van verzekeringen voor de werkgever die zijn loondoorbetaling bij ziekte kan verzekeren.
Ja werkgevers snappen heus wel dat na 2 jaar corona de rek er uit is en dat men toe is aan vakantie. De een gaat naar de camping op Terschelling en de ander gaat naar de VS. Ja dat is toevallig nu een zeer hoogrisicogebied. En ja je kunt ook besmet raken in de Albert Heijn of in de TGV naar Parijs.
Nee de werkgever mag je niet verbieden naar een bepaald land op vakantie te gaan. Die reisadviezen zijn een advies en geen plicht. En ja het gaat je werkgever niks aan waar jij naar toe gaat op vakantie.
Maar het is niet zo dat de werknemer geen verantwoordelijkheid heeft en mag doen en laten wat hij/zij wil. Zeker in beroepen als de zorg, het onderwijs en andere beroepen waar fysieke aanwezigheid op de werkvloer noodzakelijk is, ligt dat vaak net even anders.
Zeker als de werkgever vooraf met werknemers in gesprek gaat over besmet raken met corona, bijvoorbeeld tijdens vakanties en de consequenties die dit vervolgens heeft. Als jij van te voren weet dat je in quarantaine moet, dan kan de werkgever van je verlangen dat je dit uit eigen zak betaald. Bijvoorbeeld onbetaald verlof, of door (extra) verlof op te nemen.
Ja en het is ook zo plat als wat. Gaat het om één dag quarantaine waar je werkgever en jij mee te maken hebben, of raak jij op de dag voor terugreis besmet en moet je daar 10 dagen langer blijven + 10 dagen in quarantaine in NL. Die ene dag is vaak het probleem niet, ook niet om een extra snipperdag te nemen. Scenario twee is vaak al problematischer.
Een zorginstelling of een basisschool zullen daar anders naar kijken dan een bank, verzekeraar of een administratiekantoor, waar het personeel toch al thuiswerkt. In de eerste situatie heb je hier als werkgever direct last van, in de tweede niet of maar zeer beperkt. De ene werkgever maakt er een probleem van, de ander niet of veel minder.
Met 1,35 miljoen besmettingen per dag kun je het redelijkerwijs verwachten dat je besmet raakt. Als je dan ook nog wordt ontraden om daar naar toe te reizen en je al van te voren weet dat je in quarantaine moet.. Dat zijn wel heel veel factoren waarvan een rechter misschien wel zegt nou werknemer, is hier niet sprake van roekeloosheid?
Het is lastig hard te maken. Juist omdat je ook besmet kunt raken in de supermarkt of in Frankrijk of Spanje. Maar toch, vergis je niet, het is niet vrijheid, blijheid. Komt het vaak zo ver, nee dat gelukkig niet. Is er vaak iets mogelijk na een goed gesprek of waarin 1 van beide partijen met een oplossing komt? Ja vaak gelukkig wel.
Corona is overal en gaat niet meer weg. Als ik besmet raak in de VS wat momenteel een zeer hoogrisicogebied is, met quarantaine kan ik daar gezeik mee krijgen. Ga ik in die volle TGV naar Parijs is dat lastiger, want Frankrijk is geel en geen quarantaine.
Of dat terecht is laat ik even in het midden. Daarom is het m.i. belangrijk dat er eenduidige regels komen. Waarom wel testen uit de VS en niet uit Frankrijk, terwijl daar de besmettingen toch ook torenhoog zijn?
Ohja en trouwens
Ook bij de wintersport is het niet vrijheid blijheid, als jij bijvoorbeeld bewust off piste skiet en je breekt je been, ook dan kun je in de problemen komen. En de kans dat je je been breekt op de wintersport is wel kleiner dan op dit moment corona oplopen in het zeer hoogrisicogebied. Zeker in de aantallen werknemers waarin het kan gebeuren.
