Boek je Amerikareis via een echte USA-expert: Klik hier om alle prijzen voor je USA-reis te vergelijken: vliegtickets, autohuur, rondreis, en meer!
Belangrijk: Nieuwe leden, voltooi je registratie door een nieuw onderwerp te starten in "Nieuwe forumleden introductie"!
Belangrijk: Nieuwe leden, voltooi je registratie door een nieuw onderwerp te starten in "Nieuwe forumleden introductie"!
Grand Canyon Glasswalk
-
- Amerikakenner
- Berichten: 1000
- Lid geworden op: 30 apr 2005, 16:38
- Aantal x V.S. bezocht: 17
- Contacteer:
Volgens mij voegt die 20 meter dan ook niet veel toe.
Ik denk dat de beleving van totaal niets onder je de grootste kick zal geven.
De Grand Canyon heeft inderdaad zeer veel mooie plaatsen om te gaan bekijken zowel de North Rim als ook de South Rim.
Maar ik denk dat hij het mooiste is als je hem voor de eerste keer in het echt ziet.
Doordat je dan nog idee kunt vormen hoe groot hij dan wel niet is,latere keren is het dus al wat bekender.
En dat mensen niet (meer) durven te vliegen boven de canyon kan ik me goed voor stellen,soms moet je proberen over de angst heen te gaan en een keer die stap gaan nemen.
Maar dit is natuurlijk makkelijk geschreven door mij want ik heb zoiets nog nooit mee gemaakt gelukkig,maar om in paniek te raken in de lucht is ook niet prettig.
Maar er zijn zoveel mooie plaatsen waar je de groote van de canyon in je op kunt nemen en lekker genieten.
Veel mensen komen er alleen al voor de zonsopgang en ondergang omdat de kleuren mooier worden.
Erika
Ik denk dat de beleving van totaal niets onder je de grootste kick zal geven.
De Grand Canyon heeft inderdaad zeer veel mooie plaatsen om te gaan bekijken zowel de North Rim als ook de South Rim.
Maar ik denk dat hij het mooiste is als je hem voor de eerste keer in het echt ziet.
Doordat je dan nog idee kunt vormen hoe groot hij dan wel niet is,latere keren is het dus al wat bekender.
En dat mensen niet (meer) durven te vliegen boven de canyon kan ik me goed voor stellen,soms moet je proberen over de angst heen te gaan en een keer die stap gaan nemen.
Maar dit is natuurlijk makkelijk geschreven door mij want ik heb zoiets nog nooit mee gemaakt gelukkig,maar om in paniek te raken in de lucht is ook niet prettig.
Maar er zijn zoveel mooie plaatsen waar je de groote van de canyon in je op kunt nemen en lekker genieten.
Veel mensen komen er alleen al voor de zonsopgang en ondergang omdat de kleuren mooier worden.
Erika
- ned in MO
- Amerika-expert
- Berichten: 6813
- Lid geworden op: 02 jan 2007, 18:16
- Locatie: Bradenton, FL
- Contacteer:
Ik vind het ook onzin. Je kunt ook wandelingen maken, de canyon naar beneden ( let op, je moet ook weer omhoog)
Het is nog spectaculairder in de canyon zelf.
Ik heb er ooit nog eens in gekampeerd. Zo'n 100 meter boven de rivier. Het laatste stuk was loodrecht naar beneden.
Je mag alleen maar kamperen in de canyon met een vergunning die moeilijk te verkrijgen is. Het was wel ontzettend gaaf
Ik ging wel bijna dood want in die tijd rookte ik nog twee pakjes per dag en dat is funest als je weer heuveltje op moet
Ik was zo moe dat ik niet wist hoe veel verder ik moest. Tot ik ineens een frisse japanner met een videocamera langs zag komen en ik omhoog keek. Toen was ik er ineens bijna
Daarna heb ik toen 12 uur lang geslapen in de auto. Ik had toen als student zo'n caprice stationwagon die dienst deed als geimproviseerde camper. Achterbank naar beneden, slaapzak uitrollen en maffen maar.
Dat waren nog een tijden. Ik had die "begrafenisbak" voor $600 dollar gekocht en crostte er de US mee rondt

Het is nog spectaculairder in de canyon zelf.
Ik heb er ooit nog eens in gekampeerd. Zo'n 100 meter boven de rivier. Het laatste stuk was loodrecht naar beneden.
Je mag alleen maar kamperen in de canyon met een vergunning die moeilijk te verkrijgen is. Het was wel ontzettend gaaf
Ik ging wel bijna dood want in die tijd rookte ik nog twee pakjes per dag en dat is funest als je weer heuveltje op moet

Ik was zo moe dat ik niet wist hoe veel verder ik moest. Tot ik ineens een frisse japanner met een videocamera langs zag komen en ik omhoog keek. Toen was ik er ineens bijna

Daarna heb ik toen 12 uur lang geslapen in de auto. Ik had toen als student zo'n caprice stationwagon die dienst deed als geimproviseerde camper. Achterbank naar beneden, slaapzak uitrollen en maffen maar.
Dat waren nog een tijden. Ik had die "begrafenisbak" voor $600 dollar gekocht en crostte er de US mee rondt

- mirdj
- Amerika-expert
- Berichten: 1818
- Lid geworden op: 05 apr 2005, 20:56
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Locatie: Rotterdam
- Contacteer:
Een vriendin van mij is net terug van een week Vages en ze zijn ook naar de skywalk geweest. Zij hebben $25 voor de skywalk betaald en aangezien je zelf niet mag fotograferen of filmen kan je voor $15 een foto laten maken. Het lijkt er dus op dat het extra pakket van $50 helemaal niet nodig is.
Website reisverslagen oa New York, New Jersey, Philadelphia, Washington, Rondje Zuid West, Rondje Zuid Oost
- mirdj
- Amerika-expert
- Berichten: 1818
- Lid geworden op: 05 apr 2005, 20:56
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Locatie: Rotterdam
- Contacteer:
Daar probeer ik nog steeds achter komen. Ik heb het haar al gevraagd want overal waar ik kijk zie je het in combinatie met andere pakketten staan. Ik heb alleen nog geen antwoord gekregen.
Website reisverslagen oa New York, New Jersey, Philadelphia, Washington, Rondje Zuid West, Rondje Zuid Oost
- jerbia
- Amerika-expert
- Berichten: 3961
- Lid geworden op: 11 okt 2006, 13:41
- Aantal x V.S. bezocht: 12
- Locatie: vlakbij 's-Hertogenbosch
En wat was haar ervaring? Vond ze de glasswalk de moeite waard?mirdj schreef:Een vriendin van mij is net terug van een week Vages en ze zijn ook naar de skywalk geweest. Zij hebben $25 voor de skywalk betaald en aangezien je zelf niet mag fotograferen of filmen kan je voor $15 een foto laten maken. Het lijkt er dus op dat het extra pakket van $50 helemaal niet nodig is.
- mirdj
- Amerika-expert
- Berichten: 1818
- Lid geworden op: 05 apr 2005, 20:56
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Locatie: Rotterdam
- Contacteer:
Ze is er zelf niet op geweest, ze heeft hoogtevrees, haar vriend is er wel op geweest en die vond het machtig mooi.jerbia schreef:En wat was haar ervaring? Vond ze de glasswalk de moeite waard?mirdj schreef:Een vriendin van mij is net terug van een week Vages en ze zijn ook naar de skywalk geweest. Zij hebben $25 voor de skywalk betaald en aangezien je zelf niet mag fotograferen of filmen kan je voor $15 een foto laten maken. Het lijkt er dus op dat het extra pakket van $50 helemaal niet nodig is.
Website reisverslagen oa New York, New Jersey, Philadelphia, Washington, Rondje Zuid West, Rondje Zuid Oost
- hekkie
- Amerika-expert
- Berichten: 13261
- Lid geworden op: 31 mar 2004, 14:40
- Partner van: Jhek
- Aantal x V.S. bezocht: 20
- Locatie: Assen
- Contacteer:
Daar ben ik ook heel benieuwd naar. Wij staan op het punt om de Sky Walk uit ons programma te schrappen nl. Niet alleen vanwege de kosten, maar ook omdat het (waarschijnlijk) niets toevoegt aan het spectaculaire uitzicht, je niet mag fotograferen, je niet zeker bent of het opengesteld is etc.mirdj schreef:Daar probeer ik nog steeds achter komen. Ik heb het haar al gevraagd want overal waar ik kijk zie je het in combinatie met andere pakketten staan. Ik heb alleen nog geen antwoord gekregen.
Gewoon door het hele gedoe er omheen en de vrij negatieve verhalen die ik nu geregeld lees, gaat voor ons de lol er al weer grotendeels af. Zeker voor Jan, want van hem hoefde het sowieso al niet. Omdat het iets nieuws is, wil ik er altijd juist wel heen, maar ik begin zo langzamerhand ook te twijfelen.
Marjan
Gr. Marjan
20 USA-reizen:
20 USA-reizen:
Ik denk dat Jan gelijk heeft Marjan, ik heb al veel reakties gezien op TA en het is natuurlijk spectaculair om op een glazen plaat te staan maar ook de weg ernaar toe is een bezoeking oa over 14 miles slechte dirtroad (daar kunnen de eigenaren van de Skywalk overigens niets aan doen, die weg is niet verhard om het rurale karakter te bewaren......De reviews zijn verder erg negatief, vooral het verbod om te filmen ed. en je kijkt helemaal niet 4000 ft loodrecht naar beneden.
YH
YH
- mirdj
- Amerika-expert
- Berichten: 1818
- Lid geworden op: 05 apr 2005, 20:56
- Aantal x V.S. bezocht: 11
- Locatie: Rotterdam
- Contacteer:
Ik heb eindelijk een antwoord gekregen. Ze had zich in het eerste mailtje vergist, je moet inderdaad een pakket kopen en daar bovenop kan je dan de skywalk kopen. Dus toch $75 om alleen al op de skywalk te komen en dan nog eens $15 als je een foto wilt hebben. Ik vind het een hoop geld voor hooguit 15 minuten.
Website reisverslagen oa New York, New Jersey, Philadelphia, Washington, Rondje Zuid West, Rondje Zuid Oost
- hekkie
- Amerika-expert
- Berichten: 13261
- Lid geworden op: 31 mar 2004, 14:40
- Partner van: Jhek
- Aantal x V.S. bezocht: 20
- Locatie: Assen
- Contacteer:
mirdj schreef:Ik heb eindelijk een antwoord gekregen. Ze had zich in het eerste mailtje vergist, je moet inderdaad een pakket kopen en daar bovenop kan je dan de skywalk kopen. Dus toch $75 om alleen al op de skywalk te komen en dan nog eens $15 als je een foto wilt hebben. Ik vind het een hoop geld voor hooguit 15 minuten.
Deze beide reacties hebben bij ons de doorslag gegeven. Het doet nog een beetje "zeer", maar we gaan NIET naar de Sky Walk......Yeehaw schreef:Ik denk dat Jan gelijk heeft Marjan, ik heb al veel reakties gezien op TA en het is natuurlijk spectaculair om op een glazen plaat te staan maar ook de weg ernaar toe is een bezoeking oa over 14 miles slechte dirtroad (daar kunnen de eigenaren van de Skywalk overigens niets aan doen, die weg is niet verhard om het rurale karakter te bewaren......De reviews zijn verder erg negatief, vooral het verbod om te filmen ed. en je kijkt helemaal niet 4000 ft loodrecht naar beneden.
YH

Marjan
Gr. Marjan
20 USA-reizen:
20 USA-reizen:
-
- Amerika-expert
- Berichten: 18396
- Lid geworden op: 02 feb 2005, 08:56
- Locatie: Oakville, Ontario
- Contacteer:
Ach, Marja, die Skywalk zal zo dadelijk nog niet weg 'walken', en wie weet, over een aantal jaren, dat de prijs aanzienlijk lager is. En jou kennende, zal je daar nog wel eens in de buurt komen. 
Persoonlijk vind ik het ook een hoop geld. Als je dat als gezin doet, 3 of 4 personen...

Persoonlijk vind ik het ook een hoop geld. Als je dat als gezin doet, 3 of 4 personen...
Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
Nou, wij (Huib en ik) zijn vandaag op de Skywalk geweest. We moeten zeggen: imposant en een bloedstollende ervaring, niet zozeer om over de rand te kijken, maar vooral als je naar beneden kijkt, door het glas de afgrond in. Heel subtiel is het looppad geen onafgebroken stuk glas, maar de brug uit verschillende glasplaten die niet op elkaar aansluiten en dus een spleet openlaten van meer dan een centimeter. De eerste stappen die je doet zijn daarom adembenemend, zo erg dat je moeite hebt met je evenwicht.
Maar...die ervaring is volledig te danken aan de Grand Canyon zelf, niét aan de makers en de bedenkers van de attractie.
Allereerst - en ik lees dit forum pas vandaag - vond ik het heel verdacht dat er zo weinig échte foto's van de brug in omloop waren. Ergens op wikipedia staat een heel ontnuchterende foto, concentreer je daar maar op. De officiële site van de Skywalk laat alleen maar tekeningen zien en ergens anders een oud filmpje van de bouw. Ik begon me er aan te ergeren dat de informatie zo vaag was. Ik dacht op een gegeven moment zelfs dat de hele brug niet eens bestond! Maar in ons hotel in Las Vegas ving een Amerikaans meisje mijn scepsis (in het Nederlands!) op en zij vertelde me dat de brug sinds eind maart operationeel is.
Toch gegaan dus. Onze Tomtom kende de op de site omschreven route niet. Het bleek om een particuliere weg te gaan. Huurders van lichte autootjes, weest opgepast! Het laatste stuk, de Diamond Bar Road, is onverhard en zorgt ervoor dat je compleet door elkaar geschud aankomt.
Die duizeligheid is pas het eerste wat je aangedaan wordt. De opvang is namelijk behoorlijk knullig. Het lijkt of een hele familie ooit een goed winstgevend idee heeft gekregen en vanaf nu samenspant om ons geld afhandig te maken.
Allereerst wordt iedereen een veel te kleine bouwkeet in geduwd om een tour te kopen. Logistiek helemaal verkeerd ingericht, zodat er zelfs bij twintig bezoekers al een verkeerschaos binnenskamers ontstaat. Het personeel, schijnbaar deel uitmakend van dezelfde groep samenzweerders, is alleen uit om te verkopen. Vragen stellen wordt asociaal gevonden omdat je daardoor je medetoeristen langer laat wachten.
De tour die je moet kopen is de Sky-tour, in totaal 81 dollar per persoon. Voor de busrit, toegang tot de glazen brug én - en daar doen ze heel mysterieus over - een all-you-can-eatmaaltijd. En dan die ogen erbij van 'dat wordt smullen'.
Dan moet je naar buiten om je achter in de rij op te stellen. Je mag namelijk niet zelf rijden, maar je moet plaats nemen in een shuttlebus. We gingen maar meteen naar Eagle Point, voor de brug, want de onverharde weg en de chaos bij de kassa hadden ons al genoeg tijd gekost.
We kwamen aan bij een oprecht mooi uitzicht. We misten de prachtige rode kleuren van de South Rim, maar dit was broodnodige variatie. Er staat geen enkele hekje langs de rand, dus je maakt foto's met gevaar voor eigen leven.
In een andere hoek - en dit was potsierlijk - stond een vrouw allerlei dingen uit te leggen over de cultuur van Hualapai-Indianen. Ze stond daar in de harde wind met haar eigen haren in haar mond wapperend te praten voor een stelletje verveelde toeristen, ik dacht 'houd toch op en houd de eer aan jezelf'. Maar nee, ze ging ook nog een dansje voor ons doen. Vreemd vond ik dat ze - zich bijna verontschuldigend - onthulde dat Indianen als ze dansen nooit glimlachen. Nee, zo zei ze, we zijn tijdens het dansen serieus in gebed. En toen kwam de dans, een rondje op de plaats kijkend naar een rode doek in haar handen. Nou, daar verbrand je niet veel calorieën mee, dacht het publiek en prompt begonnen meiden foto's van elkaar te maken met de indianenaerobics op de achtergrond. Heel treurig.
Dus maar snel de loopbrug op. Let op: niets op de bekende tekening klopt met de waarheid. Er is helemaal geen huis waaraan het 'hoefijzer' vastgehaakt zit. De loopbrug staat op zichzelf, voor het grootste deel vast aan de grond, het andere deel boven de gapende afgrond. Wel staat er een huisje naast, waar je al je spullen moet afgeven. Vooral je camera. Dit uit respect voor de natuur, zo vertelde een gids mij. Flauwekul, want wat doet de benjamin van de familie daar midden op de brug? Juist, hij maakt van iedereen die dat wil een foto. 21 dollar voor één foto of 32 dollar als je twee afdrukken koopt.
Je moet een poortje door, je laat je kaartje zien, je krijgt een polsbandje waar een cijfer of een letter op geschreven wordt. Dan ga je weer naar buiten en kun je die 'stand alone' loopbrug op. Het looppad is zoals gezegd ook van glas - en juist dit is de ware attractie. Dat glas was pas een paar maanden oud en je zag al smetjes. Vandaar dat iedereen zakjes om zijn schoenen moet doen. Dat ziet er grappig uit, alsof we met honderd man een forensisch onderzoek doen voor CSI. Je kunt maar in één richting lopen: tegen de klok in. En maar één keer. Iedereen probeert dan natuurlijk het moment van afscheid uit te stellen. Maar de grootste opstopping wordt veroorzaakt door de officiële fotograaf. De toerist wordt in de tang genomen: hij mag zijn camera niet gebruiken en is door de tourist trap al zo van zins nooit meer terug te komen, dat hij die foto van 21 dollar wel moet laten maken om nog één zoete herinnering eraan over te houden.
Snel weg en onze foto opgehaald. Één balie om te betalen en de andere om de foto te kopen. Maar bij die laatste worden de foto's ook op monitoren vertoond, waardoor de meute altijd eerst in drommen bij de fotobalie gaat staan om zichzelf vooraf te bekijken. Chaos opnieuw, omdat afhalers en nieuwsgierige mensen elkaar verdringen voor één balie en gillende baliemedewerkers om de toeristen éérst naar de betaalbalie te drijven. Je doet er je oren dicht van.
Toch nog even aan de betaaldame gevraagd waar onze all-you-can-eatmaaltijd gehaald kon worden. 'Maaltijd?', herhaalde de dame met vragende ogen. Een collega werd erbij geroepen: 'Hij vraagt om de maaltijd'. De collega antwoordde dat ze niet wist waar ik het over had en liep weg: haar focus was verkopen en niet service verlenen.
'Ik wil hier weg', dacht ik. Maar uiteindelijk moest ik voor vijftig dollar all I could eat eten. Dus toch maar weer de shuttle genomen naar Guano Point voor de maaltijd. 'Enjoy your lunch', riep de buschauffeur ons nog smullend na. Nou, ziehier het menu en waan je in een gaarkeuken.
Koolsla, een gortdroog blokje maïsbrood, een mierzoet roze blokje, een maïskolf en de keuze tussen een kippenbout en een lepel draadjesvlees. Dat laatste smaakte nog wel, niet gedurende de hele portie, maar oké. De rest, het spijt me, hebben we weggegooid.
Toen de shuttle terug naar de parkeerplaats genomen. Zoals Geer en Goor altijd zeggen, 'met gierende banden' naar de bewoonde wereld teruggekeerd.
Vreselijk. Natuurlijk, zelf heb ik een nogal moeilijk contact met de Indianen in Arizona. Ik begrijp hun moeilijke positie, ik weet wat hun is aangedaan eeuwenlang. Maar moet ik daarvoor boeten? De meesten kijken je niet aan als je ze iets vraagt, áls ze praten, dan geven ze je een onbeleefd antwoord en sturen ze je ook nog ongevraagd door naar een treurige trading post waar ik zielige juwelen en kleden moet kopen. De winkels in Disneyland sla ik ook over en niemand daar kijkt me dan vuil aan.
Mijn argwaan was terecht: de afwezigheid van echte foto's moest verhullen dat de realiteit niet zo mooi was als beloofd. Erger nog, de tekening is een grove leugen. Voor de rest krijg je een vieze smaak in de mond van de nepperij, een echte ouderwetse tourist trap. Ik verlangde ineens zó erg terug naar standaardattracties als Disney en Universal. Plat vermaak daar, maar zowel makers als bezoekers zijn daar eerlijk over. Jammer voor de loopbrug zelf, want die adembenemende ervaring zal me voorlopig bijblijven.
Een paar échte foto's van de skywalk heb ik zelf gemaakt, maar ik weet niet hoe ik ze hier moet bijsluiten.
Groeten, Frans.
Maar...die ervaring is volledig te danken aan de Grand Canyon zelf, niét aan de makers en de bedenkers van de attractie.
Allereerst - en ik lees dit forum pas vandaag - vond ik het heel verdacht dat er zo weinig échte foto's van de brug in omloop waren. Ergens op wikipedia staat een heel ontnuchterende foto, concentreer je daar maar op. De officiële site van de Skywalk laat alleen maar tekeningen zien en ergens anders een oud filmpje van de bouw. Ik begon me er aan te ergeren dat de informatie zo vaag was. Ik dacht op een gegeven moment zelfs dat de hele brug niet eens bestond! Maar in ons hotel in Las Vegas ving een Amerikaans meisje mijn scepsis (in het Nederlands!) op en zij vertelde me dat de brug sinds eind maart operationeel is.
Toch gegaan dus. Onze Tomtom kende de op de site omschreven route niet. Het bleek om een particuliere weg te gaan. Huurders van lichte autootjes, weest opgepast! Het laatste stuk, de Diamond Bar Road, is onverhard en zorgt ervoor dat je compleet door elkaar geschud aankomt.
Die duizeligheid is pas het eerste wat je aangedaan wordt. De opvang is namelijk behoorlijk knullig. Het lijkt of een hele familie ooit een goed winstgevend idee heeft gekregen en vanaf nu samenspant om ons geld afhandig te maken.
Allereerst wordt iedereen een veel te kleine bouwkeet in geduwd om een tour te kopen. Logistiek helemaal verkeerd ingericht, zodat er zelfs bij twintig bezoekers al een verkeerschaos binnenskamers ontstaat. Het personeel, schijnbaar deel uitmakend van dezelfde groep samenzweerders, is alleen uit om te verkopen. Vragen stellen wordt asociaal gevonden omdat je daardoor je medetoeristen langer laat wachten.
De tour die je moet kopen is de Sky-tour, in totaal 81 dollar per persoon. Voor de busrit, toegang tot de glazen brug én - en daar doen ze heel mysterieus over - een all-you-can-eatmaaltijd. En dan die ogen erbij van 'dat wordt smullen'.
Dan moet je naar buiten om je achter in de rij op te stellen. Je mag namelijk niet zelf rijden, maar je moet plaats nemen in een shuttlebus. We gingen maar meteen naar Eagle Point, voor de brug, want de onverharde weg en de chaos bij de kassa hadden ons al genoeg tijd gekost.
We kwamen aan bij een oprecht mooi uitzicht. We misten de prachtige rode kleuren van de South Rim, maar dit was broodnodige variatie. Er staat geen enkele hekje langs de rand, dus je maakt foto's met gevaar voor eigen leven.
In een andere hoek - en dit was potsierlijk - stond een vrouw allerlei dingen uit te leggen over de cultuur van Hualapai-Indianen. Ze stond daar in de harde wind met haar eigen haren in haar mond wapperend te praten voor een stelletje verveelde toeristen, ik dacht 'houd toch op en houd de eer aan jezelf'. Maar nee, ze ging ook nog een dansje voor ons doen. Vreemd vond ik dat ze - zich bijna verontschuldigend - onthulde dat Indianen als ze dansen nooit glimlachen. Nee, zo zei ze, we zijn tijdens het dansen serieus in gebed. En toen kwam de dans, een rondje op de plaats kijkend naar een rode doek in haar handen. Nou, daar verbrand je niet veel calorieën mee, dacht het publiek en prompt begonnen meiden foto's van elkaar te maken met de indianenaerobics op de achtergrond. Heel treurig.
Dus maar snel de loopbrug op. Let op: niets op de bekende tekening klopt met de waarheid. Er is helemaal geen huis waaraan het 'hoefijzer' vastgehaakt zit. De loopbrug staat op zichzelf, voor het grootste deel vast aan de grond, het andere deel boven de gapende afgrond. Wel staat er een huisje naast, waar je al je spullen moet afgeven. Vooral je camera. Dit uit respect voor de natuur, zo vertelde een gids mij. Flauwekul, want wat doet de benjamin van de familie daar midden op de brug? Juist, hij maakt van iedereen die dat wil een foto. 21 dollar voor één foto of 32 dollar als je twee afdrukken koopt.
Je moet een poortje door, je laat je kaartje zien, je krijgt een polsbandje waar een cijfer of een letter op geschreven wordt. Dan ga je weer naar buiten en kun je die 'stand alone' loopbrug op. Het looppad is zoals gezegd ook van glas - en juist dit is de ware attractie. Dat glas was pas een paar maanden oud en je zag al smetjes. Vandaar dat iedereen zakjes om zijn schoenen moet doen. Dat ziet er grappig uit, alsof we met honderd man een forensisch onderzoek doen voor CSI. Je kunt maar in één richting lopen: tegen de klok in. En maar één keer. Iedereen probeert dan natuurlijk het moment van afscheid uit te stellen. Maar de grootste opstopping wordt veroorzaakt door de officiële fotograaf. De toerist wordt in de tang genomen: hij mag zijn camera niet gebruiken en is door de tourist trap al zo van zins nooit meer terug te komen, dat hij die foto van 21 dollar wel moet laten maken om nog één zoete herinnering eraan over te houden.
Snel weg en onze foto opgehaald. Één balie om te betalen en de andere om de foto te kopen. Maar bij die laatste worden de foto's ook op monitoren vertoond, waardoor de meute altijd eerst in drommen bij de fotobalie gaat staan om zichzelf vooraf te bekijken. Chaos opnieuw, omdat afhalers en nieuwsgierige mensen elkaar verdringen voor één balie en gillende baliemedewerkers om de toeristen éérst naar de betaalbalie te drijven. Je doet er je oren dicht van.
Toch nog even aan de betaaldame gevraagd waar onze all-you-can-eatmaaltijd gehaald kon worden. 'Maaltijd?', herhaalde de dame met vragende ogen. Een collega werd erbij geroepen: 'Hij vraagt om de maaltijd'. De collega antwoordde dat ze niet wist waar ik het over had en liep weg: haar focus was verkopen en niet service verlenen.
'Ik wil hier weg', dacht ik. Maar uiteindelijk moest ik voor vijftig dollar all I could eat eten. Dus toch maar weer de shuttle genomen naar Guano Point voor de maaltijd. 'Enjoy your lunch', riep de buschauffeur ons nog smullend na. Nou, ziehier het menu en waan je in een gaarkeuken.
Koolsla, een gortdroog blokje maïsbrood, een mierzoet roze blokje, een maïskolf en de keuze tussen een kippenbout en een lepel draadjesvlees. Dat laatste smaakte nog wel, niet gedurende de hele portie, maar oké. De rest, het spijt me, hebben we weggegooid.
Toen de shuttle terug naar de parkeerplaats genomen. Zoals Geer en Goor altijd zeggen, 'met gierende banden' naar de bewoonde wereld teruggekeerd.
Vreselijk. Natuurlijk, zelf heb ik een nogal moeilijk contact met de Indianen in Arizona. Ik begrijp hun moeilijke positie, ik weet wat hun is aangedaan eeuwenlang. Maar moet ik daarvoor boeten? De meesten kijken je niet aan als je ze iets vraagt, áls ze praten, dan geven ze je een onbeleefd antwoord en sturen ze je ook nog ongevraagd door naar een treurige trading post waar ik zielige juwelen en kleden moet kopen. De winkels in Disneyland sla ik ook over en niemand daar kijkt me dan vuil aan.
Mijn argwaan was terecht: de afwezigheid van echte foto's moest verhullen dat de realiteit niet zo mooi was als beloofd. Erger nog, de tekening is een grove leugen. Voor de rest krijg je een vieze smaak in de mond van de nepperij, een echte ouderwetse tourist trap. Ik verlangde ineens zó erg terug naar standaardattracties als Disney en Universal. Plat vermaak daar, maar zowel makers als bezoekers zijn daar eerlijk over. Jammer voor de loopbrug zelf, want die adembenemende ervaring zal me voorlopig bijblijven.
Een paar échte foto's van de skywalk heb ik zelf gemaakt, maar ik weet niet hoe ik ze hier moet bijsluiten.
Groeten, Frans.
-
- Amerika-expert
- Berichten: 18396
- Lid geworden op: 02 feb 2005, 08:56
- Locatie: Oakville, Ontario
- Contacteer:
Als dat geen duidelijk verslag is... En eigenlijk ook dus weer een bevestiging van wat we hier allen al wel in ons hoofd hadden.
Zonde. Zonde van jullie geld, én van hun geld. Daar hadden ze betere dingen mee kunnen doen waarschijnlijk.
Wat je foto betreft: zelf doe ik dat via http://photobucket.com/
Daar heb ik een account aangemaakt, en dan kan je hopen foto's gratis daar plaatsen. Ze worden automatisch verkleind naar een formaat dat geschikt is voor op deze site.
Onder de foto staan 3 'codes' (html, img en nog iets). Het is die img die je moet copiëren en hier plaatsen, en hupsakee, daar staat je foto dan.
(en ik ben heel erg benieuwd)
Oh ja, als je zoveel moeite doet in een eerste bericht op dit forum, dan hoop ik dat we jou hier nog terug gaan zien! Ervaringen zijn er om te delen, niet?!
Zonde. Zonde van jullie geld, én van hun geld. Daar hadden ze betere dingen mee kunnen doen waarschijnlijk.
Wat je foto betreft: zelf doe ik dat via http://photobucket.com/
Daar heb ik een account aangemaakt, en dan kan je hopen foto's gratis daar plaatsen. Ze worden automatisch verkleind naar een formaat dat geschikt is voor op deze site.
Onder de foto staan 3 'codes' (html, img en nog iets). Het is die img die je moet copiëren en hier plaatsen, en hupsakee, daar staat je foto dan.
(en ik ben heel erg benieuwd)
Oh ja, als je zoveel moeite doet in een eerste bericht op dit forum, dan hoop ik dat we jou hier nog terug gaan zien! Ervaringen zijn er om te delen, niet?!

Laatst gewijzigd door kastelke op 22 mei 2007, 07:38, 2 keer totaal gewijzigd.
Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx*
Ons leven in Oakville, ON
-
- Vergelijkbare Onderwerpen
- Reacties
- Weergaves
- Laatste bericht